Το αύριο της ΑΕΚ θα κρίνει την υστεροφημία του

Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι σε εικασίες για το τι θα πει σήμερα ο Ντέμης δεν θα προχωρήσω. Απλούστατα γιατί την ώρα που αρκετοί από εσάς θα διαβάζουν την εφημερίδα, θα έχουν ήδη πληροφορηθεί ή ακούσει το περιεχόμενο των δηλώσεων Νικολαΐδη. Και επειδή το τι θα πει, είναι εξαιρετικά δύσκολο να το προβλέψει κανείς, έστω και αν χοντρικά καθένας μπορεί να το φαντάζεται, δεν θα το ρισκάρω. Θα περιμένω πρώτα να τον ακούσω και μετά να κρίνω. Σαφώς έχω κι εγώ πολλά ερωτήματα για τη διαφαινόμενη απόφασή του (χρησιμοποιώ τη λέξη «διαφαινόμενη», γιατί πάντα κρατάω μια πισινή μέχρι ν’ ακούσω μια τελεσίδικη απόφαση κάποιου από το δικό του στόμα). Απορία ως προς το τάιμινγκ, ως προς τους λόγους που τον έχουν οδηγήσει σε αποχώρηση (έστω κι αν είναι απλώς σκέψη κάτι τέτοιο). Απορία ως προς τον αριθμό των διαρκείας, ο οποίος θα τον καθιστούσε ικανοποιημένο από άποψη εμπιστοσύνης κόσμου, απορία για το τι δεν έχει πάει καλά ως προς τη σχέση του με τους μετόχους. Απορία για το κατά πόσο περίμενε πραγματικά ότι μπορεί ν’ αλλάξει το ποδόσφαιρο. Απορία και για το αν θεωρεί πλέον ότι δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να δώσει στην ομάδα.

Αυτά και πολλά περισσότερα «γιατί» που έχει ο καθένας, οφείλει να τα εξηγήσει επαρκώς ο Ντέμης Νικολαΐδης στη συνέντευξη Τύπου. Να ξεκαθαρίσει με το χέρι στην καρδιά τι ακριβώς τον οδηγεί σε μια τέτοια απόφαση κι αν αυτή είναι οριστική ή απλώς πρόκειται για σκέψη. Το οφείλει πάνω απ’ όλα στον κόσμο και κυρίως σε αυτούς που τίμησαν την ομάδα με εμπιστοσύνη διαρκείας. Πιστεύω πως η κρισιμότητα της στιγμής είναι τέτοια που θα το πράξει. Από εκεί και πέρα, ποια πρέπει να είναι η επόμενη μέρα; Απλούστατα η ΑΕΚ να είναι ακόμη πιο δυνατή και πάνω απ’ όλα ενωμένη. Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν αξιολογεί κανείς την πορεία του Ντέμη Νικολαΐδη σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, θα υπάρξει κάτι που θα έχει τη μεγαλύτερη σημασία και με βάση αυτό θα βάλει καλό ή κακό βαθμό ο ιστορικός του μέλλοντος, που δεν είναι άλλος στην προκειμένη περίπτωση από τον ίδιο τον κόσμο της ομάδας. Αν θα εξασφαλίσει πως η ΑΕΚ θα πάει σε ακόμη πιο στιβαρά χέρια από τα δικά του και των μετόχων που είχε μέχρι τώρα η «Ενωση». Ή αν στην περίπτωση που απλώς αυτός φύγει και παραμείνουν οι ίδιοι άνθρωποι ως κάτοχοι των μετοχών, να εγγυηθεί ότι θα μπορέσουν να υλοποιήσουν τους στόχους που είχαν μπει από την αρχή. Βέβαια με βάση τη δήλωση που είχαν κάνει τον Νοέμβριο του 2005 οι νυν μέτοχοι σε αυτή την εφημερίδα, η αποχώρηση του Νικολαΐδη θα σηματοδοτούσε και το δικό τους φινάλε ως επενδυτών. Οπότε το δεύτερο σενάριο δεν παίζει. Απλώς το καταθέτω και αυτό. Αλλωστε ο κόσμος, ο οποίος έχει πάρει διαρκείας και έχει ανανεώσει φέτος την εμπιστοσύνη του απέναντι σε αυτή τη διοίκηση, έχει ήδη κλονιστεί. Αρκετοί κάνουν λόγο για επιστροφή των διαρκείας, με το επιχείρημα πως εκείνοι τον Νικολαΐδη εμπιστεύονται και κανέναν άλλον.

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος δεν ήταν τόσο ανέτοιμος για μια τέτοια είδηση όσο φαινομενικά φαντάζει σε κάποιους. Η παραχώρηση του Παπασταθόπουλου, με δεδομένη τη γνώση του όρου πως σε περίπτωση αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος ο παίκτης θα μπορούσε να φύγει με 1,5 εκατ. ευρώ, είχε προαλείψει το έδαφος για μια τέτοια εξέλιξη. Αν συνδυάσει κανείς το γεγονός πως αυτή η είδηση είχε «σκάσει» στις αρχές του 2008, έγιναν λογικοί συνειρμοί για το τι θα επακολουθούσε. Αυτές οι σκέψεις ενισχύθηκαν μετά την εμφάνιση στο προσκήνιο του Μελισσανίδη και στη συνέχεια ήρθε και η πώληση του νεαρού. Από την άλλη, η απόκτηση των Μπασινά και Κυργιάκου με μακρόχρονα συμβόλαια είχε πάει λίγο πίσω αυτή τη σκέψη με δεδομένα τα υψηλά συμβόλαια, αλλά αυτή την εξέλιξη δεν τη θεωρώ αποθαρρυντική για έναν επίδοξο νέο ιδιοκτήτη. Αλλωστε η ΑΕΚ χρειαζόταν ύστερα από την αποχώρηση των Λυμπερόπουλου και Δέλλα δύο βαριά ελληνικά «χαρτιά».

Από τη στιγμή που τίθεται διαδικασία αποχώρησης του Ντέμη Νικολαΐδη, το κύριο μέλημα για να μην πάει στράφι η φετινή χρονιά θα πρέπει να είναι ένα. Πάνω απ’ όλα να εξασφαλιστεί πως αυτή η διοικητική αλλαγή δεν θα φέρει κλυδωνισμούς στην ομάδα. Για να επιτευχθεί αυτό, οφείλει ο Νικολαΐδης να εξασφαλίσει στην ομάδα τη δεδομένη ασφάλεια πως η επόμενη μέρα που έρχεται θα είναι καλύτερη και πως η όλη διαδικασία θα γίνει με έναν ομαλό τρόπο. Για να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της ομάδας και για να μπορέσει να μείνει απερίσπαστη και συγκεντρωμένη στους στόχους της, ο κόσμος οφείλει να τη στηρίξει. Ανεξάρτητα με το ποιος θα είναι ο επόμενος ιδιοκτήτης, αν υπάρξει τέτοιος, ο κόσμος της ΑΕΚ οφείλει αυτή την περίοδο και μέχρι να γίνει γνωστό τι ακριβώς θα συμβεί να είναι περισσότερο από ποτέ δίπλα στην ομάδα. Αυτή είναι η γνώμη, δίχως να λησμονώ πως κάποια μερίδα θα δυσαρεστηθεί ή δεν θα συμφωνεί με τον άνθρωπο που θα πάρει στα χέρια του την «Ενωση» την επόμενη μέρα, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός. Τη συγκεκριμένη περίοδο, όμως, η στήριξη θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από ποτέ ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα. Η επόμενη μέρα θα πρέπει να βρει την ΑΕΚ όπως οφείλει να είναι πάντα. Δυνατή από κάθε άποψη και με τον κόσμο της μονιασμένο. Πιστεύω πως μια τοποθέτηση με έμφαση στην ενότητα του κόσμου, από τον Ντέμη, θ’ αποτελούσε «διαταγή» που κανείς δεν θα παρέβαινε.

Ανεξάρτητα με το αν ο Νικολαΐδης θα καλύψει ή θα βγάλει στη σέντρα τους μετόχους, πιστεύω πως επαρκή στήριξη με βάση τα οικονομικά «κυβικά» των ανθρώπων που πλαισίωσαν το εγχείρημά του δεν είχε. Κι αυτό το καταθέτω ειλικρινά, παρά τις συχνά σκληρές και επικριτικές τοποθετήσεις που έκανα σε βάρος του προέδρου της ΑΕΚ. Η δική του υστεροφημία, όμως, θεωρώ πως θα εξαρτηθεί από το πώς θα οδηγήσει ομαλά την ΑΕΚ στην επόμενη μέρα. Γιατί θεωρώ πως ακόμη και αν δεν αλλάξει τίποτα στη διοικητική σύνθεση που υπάρχει τώρα, μετά τη σημερινή τοποθέτηση του Ντέμη τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Γιατί απλά η μέρα που θ’ ακολουθήσει ύστερα απ’ αυτόν, αν υλοποιήσει την απόφασή του, και το πού θα οδηγηθεί η ΑΕΚ, θα μετρήσει περισσότερο από την περίοδο της δικής του «διακυβέρνησης».