Ο Οτο έχει πλέον πολύ περισσότερες επιλογές

Η μεθοδικότητα στο παιχνίδι και η πίστη στις αρχές της τακτικής αυτής της ομάδας ήταν και πάλι η συνταγή για μια ακόμα νίκη απέναντι στην Πορτογαλία. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα για 70 λεπτά έδειξε ένα πρόσωπο, που ίσως και λόγω του αντιπάλου μας πήγε τέσσερα χρόνια πριν. Σοβαρή, με συμπαγείς γραμμές, κλείσιμο κάθε διόδου στον αντίπαλο και ασφαλώς εκμετάλλευση των κενών χώρων, όταν βγαίναμε μπροστά. Μου άρεσε πάρα πολύ η συνεργασία των Τοροσίδη με τον Αμανατίδη που θεωρώ πως δύσκολα δεν θα τους δούμε βασικούς το καλοκαίρι. Οπως και πολύ θετική εντύπωση έκανε στο πρώτο μέρος η άριστη συνεργασία του Παρασκευά Αντζα με τον Σωτήρη Κυργιάκο. Η μόνη παραφωνία στο πρώτο μέρος ήταν η συνεργασία στη δεξιά πλευρά του Πατσατζόγλου με τον Χαριστέα. Ειδικά η παρακολούθηση του Κουαρέσμα σε όποια πλευρά και αν πήγαινε από τον «Πάτσα» ήταν ανασταλτικά το μόνο μελανό σημείο που θα μπορούσε να βρει κάποιος στο πρώτο μέρος.

Στην επανάληψη, παρά τις πέντε αλλαγές που έγιναν, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα εμφανίστηκε ακόμα πιο ζωηρό επιθετικά. Ο πάντοτε διεισδυτικός Γιαννακόπουλος και η είσοδος του Σαμαρά δημιούργησαν κι άλλους χώρους και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε μεγαλύτερο πεδίο δράσης. Ο πολύ ανεβασμένος Γιώργος Καραγκούνης, που έκανε χθες ένα εξαιρετικό ματς, αλλά και οι Μπασινάς και Κατσουράνης, που ήταν σε καλή ημέρα, συγκρότησαν ένα πολύ παραγωγικό κέντρο. Μέχρι το 70', οπότε μετά έπεσε ο ρυθμός κυρίως λόγω της κόπωσης του «Κάρα», αλλά και της πίεσης που δεχτήκαμε από τους Πορτογάλους. Το δίδυμο Αλμέιδα-Νούνο Γκόμες προβλημάτισε αρκετά στο τελευταίο κομμάτι του δευτέρου μέρους, αλλά το ότι οι Πορτογάλοι άλλαξαν ταχύτητα οφείλεται στην είσοδο του ποιοτικού Μεϊρέλες.

Με μεγαλύτερη πληθώρα επιλογών, που όποιες και αν είναι δεν αλλάζουν την εικόνα της ομάδας σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της, θεωρώ πως υπάρχουν βάσεις για κάτι καλό και σε αυτό το Euro.