Ο τρόμος της ΑΕΚ στις γκέλες των άλλων

Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι της ΑΕΚ που μετά το ματς σχολίαζαν τι παίκτες έχει ο Αρης στο ρόστερ του, ειδικά από άποψη ποιότητας, σε σύγκριση με αυτούς της ΑΕΚ και τους έπιανε κατάθλιψη. Ακόμα μεγαλύτερη γινόταν αυτή όταν παρακολουθούσαν τον Αρη του πρώτου ημιχρόνου να δίνει μαθήματα ποδοσφαίρου χωρίς τους δύο καλύτερους ποδοσφαιριστές του, τον Κόκε και τον Νάτσο Γκαρσία.

Πέρα απ' όλα αυτά, όμως, έγινε οφθαλμοφανής η λιποψυχία της ομάδας μπροστά στην γκέλα του ανταγωνιστή. Δύο φορές, από τη 19η αγωνιστική και μετά, οι ποδοσφαιριστές της «Ενωσης» ήξεραν πως με βάση τα αποτελέσματα που είχαν έρθει ή υπήρχαν στα άλλα παιχνίδια, είτε έπαιρναν μεγάλο βαθμολογικό προβάδισμα, στην περίπτωση με τον Πανιώνιο, είτε έμπαιναν ξανά στην κούρσα του τίτλου, όπως συνέβη με τον Αρη. Στην πρώτη φορά που συνέβη αυτό, το ματς του αντιπάλου είχε τελειώσει και ο Ολυμπιακός είχε ηττηθεί από την Καλαμαριά 1-0 (άσχετα με το τι συνέβη μετά με τον Βάλνερ, τις πρώτες στιγμές μετά το ματς οι ποδοσφαιριστές ήξεραν απλώς πως έχει χάσει ο Ολυμπιακός). Η ΑΕΚ στο 15’ έχανε 2-0 από την ομάδα της Νέας Σμύρνης. Στη δεύτερη έβλεπαν τους φίλους της ομάδας να πανηγυρίζουν το ένα γκολ μετά το άλλο και δεν ήταν της «Ενωσης», αλλά της Ξάνθης αυτά τα τέρματα που έκαναν γιορτινή την ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ. Και πάλι ήρθε το μοιραίο στο 88'. Αν προσθέσει κανείς το ματς με τον Παναθηναϊκό, στο οποίο οι «κιτρινόμαυροι» προηγήθηκαν, αλλά δεν νίκησαν, υπάρχει και τρίτο κρούσμα.

Η ΑΕΚ για μια ακόμα χρονιά δεν άντεξε το χρίσμα του φαβορί ή έστω τη συγκυρία ότι μπαίνει στο κόλπο και πάλι με κάποια ευνοϊκά αποτελέσματα (στραβοπατήματα) των άλλων δύο. Δεν μπόρεσε από την ώρα που μπήκαμε στην ευθεία να πάρει τα γκέμια στην κούρσα και να δείξει πως είναι παρούσα. Κι αυτό αναδεικνύει περισσότερο από την υποκειμενική ή μη άποψη του καθενός για την ικανότητα του ρόστερ πως αυτό το υλικό, και μόνο από ψυχολογική άποψη, έχει περιορισμένες δυνατότητες να καταστήσει την ΑΕΚ πρωταθλήτρια.