Μία μετακίνηση που άλλαξε οριστικά την ιστορία

Tο 1989 είναι από κάθε άποψη μία «ιστορική» χρονιά, σπάζοντας μια παράδοση 116 ετών.

Ο Μο Τζόνστον στις 7 Ιουλίου εκείνου του έτους έγινε ο πρώτος ρωμαιοκαθολικός που πήρε μεταγραφή στη Ρέιντζερς της Γλασκώβης.

Επαιζε στη γαλλική Ναντ, είχε περάσει και από τη Γουότφορντ στην Αγγλία, αλλά η καριέρα του στη Σέλτικ ήταν αυτή που πυροδότησε το φυτίλι.

Την πρώτη μέρα που υπέγραψε, πολλοί φίλοι της Ρέιντζερς συγκεντρώθηκαν έξω από το «Αϊμπροξ» και έκαψαν τα εισιτήρια διαρκείας σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν για καιρό και ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Ο Μο Τζόνστον δεν κέρδισε ποτέ ούτε την εμπιστοσύνη ούτε μία θέση στις καρδιές των οπαδών, αν και έκανε αυτό που ήξερε πολύ καλά: σκόραρε σχεδόν σε κάθε ματς.

Ωστόσο η ενέργειά του τρία χρόνια νωρίτερα, σε αγώνα της Σέλτικ κόντρα στη Ρέιντζερς, να χτυπήσει με κεφαλιά έναν αντίπαλο και να αποβληθεί, δεν τον βοηθούσε.

Οχι για την αποβολή, αλλά γιατί φεύγοντας για τα αποδυτήρια έκανε το σήμα του… σταυρού στους οπαδούς της Ρέιντζερς! Παρά το γεγονός πως δικό του γκολ στις 4 Νοεμβρίου του 1989 εκπόρθησε το άντρο των Κελτών ουσιαστικά ανοίγοντας τον δρόμο για ένα ακόμη πρωτάθλημα, οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις δεν τον έκαναν ποτέ αποδεκτό ανάμεσα στους οπαδούς και σύντομα αποχώρησε!

ΚΑτι που συνέβη και τον Φεβρουάριο του 2006 με τον Πολωνό γκολκίπερ της Σέλτικ Αρθουρ Μπόρουτς, επίσης ρωμαιοκαθολικός, επειδή έκανε τον σταυρό του.

Η αστυνομία θεώρησε πως προκάλεσε τους οπαδούς των «Gers» που τον μήνυσαν και η ιστορία έφτασε έως το δικαστήριο. Πρωτόδικα καταδικάστηκε σε δίμηνη φυλάκιση, αλλά έκανε έφεση.

Το αιτιολογικό της απόφασης ανέφερε πως σε έναν ανοιχτό χώρο κάποιος οφείλει να προσέχει τις κινήσεις του για να μην εξάπτονται τα πάθη! Στην ήττα της Σέλτικ με 3-0 από τη Ρέιντζερς, τον Οκτώβριο του 2007, ο Μπόρουτς αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στο τέλος του ματς στον αρχηγό των νικητών Μπάρι Φέργκιουσον.

«Δεν αισθάνομαι πως οφείλω να συγχαρώ κάποιον προτεστάντη, ο οποίος δεν σέβεται τα πιστεύω μου και την προσωπικότητά μου», σχολίασε αλλά η ομάδα του τον τιμώρησε με πρόστιμο, θεωρώντας πως η πράξη του έκανε κακό στο προφίλ του συλλόγου!

Στην περίπτωση πάντως του Τζόνστον, η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ενας σύνδεσμος οπαδών της Ρέιντζερς έκλεισε σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ο ίδιος ο παίκτης φοβόταν για τη ζωή του και αποφάσισε να προσλάβει προσωπική φρουρά επί 24ωρης βάσης.

Οι οπαδοί της Σέλτικ βρήκαν τρόπο και επιτέθηκαν στον πατέρα του και του έκαψαν το αυτοκίνητο. Ο ίδιος έκανε τα πάντα για να γίνει αρεστός στους οπαδούς της νέας του ομάδας, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να φτύσει το έμβλημα της Σέλτικ! Οι αντιδράσεις παρέμεναν ακραίες, και έτσι μετά από μόλις έναν χρόνο αποφάσισε να φύγει!

Για όποιον δεν ξέρει το πόσο τεράστιο είναι το θρησκευτικό χάσμα μεταξύ των δύο συλλόγων, πιθανώς να θεωρεί όλη την ιστορία υπερβολή!

Ωστόσο για πάρα πολλά χρόνια υπήρξε τόσο αγεφύρωτη αυτή η σχέση που δεν έδιναν συμβόλαια σε όποιον ήξεραν ότι πιστεύει σε αντίθετο δόγμα από εκείνο που πρέσβευαν είτε οι μεν είτε οι δε για σχεδόν ένα αιώνα! Οταν μία εφημερίδα έθεσε το ερώτημα «Γιατί η ομάδα της Ρέιντζερς δεν παίρνει καθολικούς;» είδε την κυκλοφορία της να μειώνεται στο μισό και στη συνέχεια έκλεισε!

Η Σέλτικ πάντως υποχώρησε πρώτη σε αυτό το θέμα και από τη δεκαετία του '50, δειλά δειλά, άρχισε να κάνει άνοιγμα σε καλούς παίκτες που δεν ήταν καθολικοί.

Η Ρέιντζερς όμως παρέμενε ακραιφνώς ομάδα διαμαρτυρόμενων. Ακόμη και οι γραμματείς που δούλευαν στα γραφεία έπρεπε να προσκομίσουν χαρτιά της θρησκείας ακόμη και των γονέων τους για να βρουν δουλειά!

Όλα αυτά έμενε να αλλάξουν φυσιολογικά, οδεύοντας προς τον 21ο αιώνα και η μεταγραφή του Τζόνστον ήταν ο καταλύτης!