Μία ήττα που έφερε τρικυμία μέσα σε ένα... ποτήρι νερό!

Αυτό που συμβαίνει στην Ισπανία, από την Κυριακή το βράδυ αποκαλύπτει το μέγεθος της παράνοιας η οποία έχει κατακλύσει τη χώρα τα τελευταία χρόνια! Η πρώτη ήττα της σεζόν για την Μπαρτσελόνα, για την ακρίβεια μάλιστα η πρώτη που συμβαίνει στο πρωτάθλημα από τις 2 Μαρτίου και έρχεται 26 παιχνίδια αργότερα, προκαλεί τόσο μεγάλο ντόρο και κουβέντα που νομίζεις πως έκρινε κάποιον τίτλο! Ωστόσο η ίδια η Μπάρτσα έχει ανεβάσει τόσο πολύ τον πήχη τα τελευταία έξι χρόνια, που ακόμη κι οι ισοπαλίες προκαλούν τεράστια συζήτηση. Κι επειδή ήταν ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων κάθε πόντος που χανόταν έφερνε και ατελείωτη γκρίνια τα τελευταία χρόνια τόσο στη Βαρκελώνη όσο και στη Μαδρίτη. Μόνο που φέτος προέκυψε και σφήνα από την Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία συνεχίζει την ξέφρενη πορεία της, λυγίζοντας και την Ελτσε με 2-0 με τον Ντιέγκο Κόστα να φτάνει τα 15 γκολ. Οπότε το γνωστό δίδυμο κορυφής έχει και σφήνα από τους «ροχιμπλάνκος» του Ντιέγκο Σιμεόνε, που θέλουν το πρώτο πρωτάθλημα από το 1996, κάτι που δεν πρέπει να αποκλείεται, αν μείνουν αλώβητοι από τραυματισμούς σημαντικών στελεχών.

Για την Μπάρτσα πάντως, οι κουβέντες πιο πολύ κι από την ήττα έχουν να κάνουν με μία ακόμη μέτρια εμφάνιση. Το να χάσεις από την Αθλέτικ Μπιλμπάο δεν είναι δα κι έγκλημα. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε έχει βάλει τη σφραγίδα του, η ομάδα παίζοντας καταπληκτικό ποδόσφαιρο κι αγωνιζόμενη στο καινούργιο «Σαν Μαμές» που διατηρεί την ατμόσφαιρα του παλιού, έχοντας μία καινούργια φουρνιά ικανότατων παικτών, έχει κατορθώσει να ανεβεί στην τέταρτη θέση. Αν μείνει εκεί μέχρι τέλους και πάρει εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι η καλύτερη σεζόν στον 21ο αιώνα, αφού τελευταία φορά που πέτυχε κάτι τέτοιο ήταν με τη δεύτερη θέση του 1997-98.

Η Μπάρτσα πάντως στο ματς αυτό είχε πολύ κακό τον Νέιμαρ, της έλειπε ξανά ο Μέσι, δεν αγωνιζόταν ο Αλβες και χωρίς να αντιληφθεί κανείς το γιατί, ο Μαρτίνο έβγαλε τον Ινιέστα και τον Τσάβι, κάνοντας πιο εύκολη τη ζωή των Βάσκων! Η φετινή Μπαρτσελόνα μοιάζει να έχει κρίση ταυτότητας, ή για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Σεσκ Φάμπρεγκας «είναι πολύ αναρχικός ο τρόπος παιχνιδιού».

Σε κάποια ματς μάλιστα δεν έχει πλέον μεγαλύτερη κατοχή μπάλας όπως έγινε με τη Ράγιο Βαγεκάνο, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά από το 2008. Οι επιθέσεις δεν ξεκινούν με υπομονή, ο Βαλντέζ δεν τροφοδοτεί τους αμυντικούς κοντά, αλλά προτιμά βαθιά βολέ, οι χαφ κάνουν μπαλιές 30 μέτρων και γενικά έχει χαθεί εκείνη η αίσθηση που είχες πως δεν πρόκειται να τους πάρεις την μπάλα. Το πρεσάρισμα ψηλά που ήταν το σήμα κατατεθέν, δεν γίνεται τόσο συχνά. Μήπως όμως αυτό γίνεται γιατί δεν αντέχουν πια οι παίκτες της να το κάνουν σε τόσο ψηλό τέμπο όπως τα προηγούμενα χρόνια;

Όποιος φυσικά θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο, λέει πως η βαθμολογία δεν συνιστά λόγο κρίσης. Η Μπαρτσελόνα έχει 40 βαθμούς όσους κι η Ατλέτικο Μαδρίτης, με τη Ρεάλ να ακολουθεί με 37. Συμπλήρωσε 53 εβδομάδες στην πρώτη θέση, κάτι που μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης την εποχή του Μπουτραγκένιο και του Μίτσελ στη δεκαετία του ’80 το είχε καταφέρει, ενώ έχει ήδη κερδίσει τον όμιλό της και πάλι στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Σωστά άλα, αλλά εκείνοι που το βλέπουν μισοάδειο λένε πως έχασε στο Μπιλμπάο κάνοντας μόλις δύο σουτ, ήταν σε εύκολο όμιλο στην Ευρώπη και έχασε εμφατικά από τον Άγιαξ, ενώ δεν έχει παίξει ακόμη πλην της Ρεάλ και της Αθλέτικ με τις περισσότερες καλές ομάδες. Η αλήθεια είναι πως έχει μαζέψει τους βαθμούς εναντίον των μικρομεσαίων, οπότε τα ματς που θα γίνουν με τη Βιγιαρεάλ και τη Χετάφε αλλά ιδίως με την Ατλέτικο Μαδρίτης θα μας δώσουν καλύτερη εικόνα.

Πάντως, ο Πικέ κάποια στιγμή είπε την πικρή αλήθεια: η Μπαρτσελόνα έβγαλε από τη Masia τρεις από τους τέσσερις-πέντε κορυφαίους παίκτες του κόσμου για κάποιες σεζόν. Τον Μέσι, τον Ινιέστα και τον Τσάβι συν τον εξαιρετικό Πουγιόλ, ο οποίος επίσης στη θέση του λογιζόταν ανάμεσα στους καλύτερους. Κι αυτό δεν είναι εύκολο να ξανασυμβεί. Ο διεθνής μπακ ουσιαστικά άφησε να εννοηθεί πως η όποια γκρίνια για τους παίκτες που βγαίνουν από τα φυτώρια και δεν μπορούν άμεσα να αντικαταστήσουν τους σούπερ σταρς δεν είναι δικαιολογημένη! Κι επειδή ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν αφήνει αλώβητο κανένα, με τον Τσάβι στα 34, τον Πουγιόλ στα 36 και τον Ινιέστα να πατάει τα 30 σε λίγο, θα ήταν αδιανόητο να μην επηρεαζόταν αυτό το μοναδικό στυλ των «μπλαουγκράνα». Πάντως όσο κι αν ο θρίαμβος από την τραγωδία απέχουν μόλις μερικά χιλιοστά, το να γίνεται τόσο μεγάλη κουβέντα μετά από την πρώτη ήττα, είναι ελαφρώς υπερβολικό! Μοιάζει σαν να προκλήθηκε τρικυμία σε ένα… ποτήρι νερό!