Μένοντας ακατάρριπτα, απλά γιγαντώνουν τις αμφιβολίες!

Ακόμη μία μεγάλη διοργάνωση του στίβου κύλησε και μάλιστα με σημαντικές επιδόσεις αναδεικνύοντας και νέα αστέρια, πλην όμως τα μεγάλα ερωτήματα που αφορούν τα γυναικεία στοιχειωμένα ρεκόρ είναι πάντα επίκαιρα!

Κάθε φορά που κοιτάμε τη γωνία της οθόνης, εκεί που υπάρχουν οι παγκόσμιες επιδόσεις, αβίαστα το μυαλό τρέχει ειδικά στη δεκαετία του '80.

Οχι όμως με τη ρομαντική νοσταλγία που λογικά συνοδεύει την αναδρομή, αλλά με την πρόδηλη καχυποψία που φυσιολογικά είναι πάντα εκεί, καμουφλαρισμένη σε κάθε κουβέντα σχετικά με τα ρεκόρ που παραμένουν αλώβητα!

Σε όλα τα γυναικεία αγωνίσματα από τα 100 μέτρα έως τα 1.500, αλλά και στα 3.000 και στα 10.000 μέτρα τα ρεκόρ είναι εκεί, ακλόνητα, αφού όλα σημειώθηκαν πριν από το 1993!

Μονάχα στα 400 μέτρα με εμπόδια και σε δύο σχετικά καινούργια αγωνίσματα, τα 5.000 και τα στιπλ, έχουμε ρεκόρ την τελευταία 20ετία σε αντίθεση με τους άντρες που τα πάντα μοιάζουν να εξελίσσονται φυσιολογικά!

Κι όσο και αν κάποιος θέλει να είναι καλόπιστος, η λογική αρνείται να αποδεχτεί πως παρά τις βελτιώσεις που έχουν σημειωθεί σε όλα τα προπονητικά και αγωνιστικά επίπεδα ακόμη οι νικήτριες σε κούρσες των Παγκοσμίων πρωταθλημάτων του 2013 (ή των Ολυμπιακών Αγώνων πέρυσι) υπολείπονται κάποιων ρεκόρ της δεκαετίας του '80. Και μάλιστα υστερούν σημαντικά σε κάποιους χρόνους!

Το πιο παλιό ρεκόρ ανήκει στην Τσεχοσλοβάκα Κρατοτσβίλοβα, που το 1983 διέλυσε τα χρονόμετρα με 1'53''28 στα 800 μέτρα, αν και ήταν 32 ετών κι έτρεχε για πρώτη φορά σε εκείνη την απόσταση! Η Κενιάτισσα Σαμ, νικήτρια πριν από λίγες μέρες στη Μόσχα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα πέτυχε χρόνο 1' 57''38, δηλαδή περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα πιο αργό από εκείνο της Τσεχοσλοβάκας πριν από τρεις δεκαετίες!

Παρά το ότι η Κρατοτσβίλοβα είχε υποβληθεί σε πολλά αντιντόπινγκ κοντρόλ και δεν βρέθηκε ποτέ ντοπέ, καμία από τις αθλήτριες που έτρεξαν τότε εναντίον της δεν έχει πειστεί πως ήταν καθαρή!

Οπως είναι κοινό μυστικό πως ντοπαριζόταν (αν και επίσημα δεν πιάστηκε ποτέ) η Ανατολικογερμανίδα Μαρίτα Κοχ, που στις 6 Οκτωβρίου του 1985 στην Καμπέρα, έκανε τον απίστευτο χρόνο των 47''6 στα 400 μέτρα (φανταστείτε πως η χρυσή ολυμπιονίκης στο Λονδίνο Σάνια Ρίτσαρντς Ρος σημείωσε χρόνο 49''55 και η νικήτρια στο παγκόσμιο της Μόσχας Κριστίν Οχουρουόγκου 49''41).

Οταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου ήρθε στην επιφάνεια έγγραφο της Στάζι, με γράμμα της Κοχ που γκρίνιαζε προς την ομοσπονδία στίβου πως τα φάρμακα που έδιναν στην πρωταθλήτρια των 200 μέτρων Φόκελ ήταν πιο ισχυρά.

Ο λόγος ήταν πως η Φόκελ ως ανιψιά του προέδρου του εθνικού οργανισμού φαρμάκων στην Ανατολική Γερμανία, είχε διαφορετική αντιμετώπιση από το καθεστώς!

Η IAAF όμως δεν προχώρησε ποτέ σε αναίρεση των ρεκόρ κι έτσι οι αθλήτριες ακόμη και της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα παλεύουν να κυνηγήσουν χρόνους που δεν μοιάζουν απλώς απλησίαστοι. Είναι άπιαστοι!

Φυσικά τα μεγαλύτερα ερωτηματικά παραμένουν για τα ρεκόρ στα 100 (10''49) και στα 200 (21''69) μέτρα της Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ (φωτό).

Η Αμερικανίδα ολυμπιονίκης που έφυγε σε ηλικία μόλις 38 ετών από τη ζωή το καλοκαίρι του 1998, επιμένοντας μέχρι το τέλος πως δεν πήρε ποτέ κάτι επιλήψιμο, ωστόσο όταν το 2013 η νικήτρια Φρέιζερ Πράις από την Τζαμάικα, με μία εξαιρετική και αψεγάδιαστη κούρσα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, κερδίζει με 10''71 δηλαδή 22 δέκατα περισσότερα από τη «ΦλοΤζο» ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα από τις απίστευτες κούρσες στα trials του καλοκαιριού του 1988, πριν από την Ολυμπιάδα της Σεούλ, πώς να το χωρέσει ο κοινός νους;

Όσο για τα ρεκόρ στις μεγαλύτερες αποστάσεις, ήρθαν στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 κι εκεί η εξήγηση ακούει στο όνομα Μα Γιουνρέν.

Η Κινέζα προπονήτρια, που έλεγε σε συνεντεύξεις της πως το μυστικό για τα ρεκόρ ήταν η χορήγηση αίματος χελώνας στις αθλήτριές της, απολύθηκε το 2000 λίγο πριν από το Σίδνεϊ όταν η Κίνα απέσυρε 27 συμμετέχοντες από τους αγώνες (έξι εκ των οποίων προπονούσε η Μα) επειδή βρέθηκαν θετικοί στην EPO δηλαδή στην ερυθροποιητίνη.

Τα ρεκόρ πάντως των αθλητριών της Μα, όπως το 3'50''96 της Κου Γιουνξία στα 1.500, αλλά και στα 3.000 και 10.000 της Γουάνγκ Γιουνξία, αντέχουν 20 χρόνια, αφού δεν βγήκαν ποτέ από τους πίνακες και ποιος ξέρει πότε και αν θα σπάσουν.

Σημειώστε πως μετά το 2000 ο καλύτερος χρόνος στα 1.500 μέτρα είναι 3'55''33, ενώ στη Μόσχα η παγκόσμια πρωταθλήτρια Σουηδέζα Αρεγκάουι έκανε χρόνο 4'02''67. Κάτι που απλά δείχνει πως η επίδοση της Κου θα μείνει για καιρό ακατάρριπτη!

Οσο για τα παγκόσμια ρεκόρ σε μήκος (Χιστιάκοβα Σοβιετική Ενωση 7,52), ύψος (Κονσταντίνοβα Βουλγαρία 2,09), σφαίρα (Λισόφκαγια Σοβιετική Ενωση 22,63) και δίσκο (Ράινς Ανατολική Γερμανια76,80) παραμένουν «σκονισμένα» από τη δεκαετία του '80.

Από αυτές που τα κατέχουν μόνο για τη Στέφκα Κωνσταντίνοβα στο ύψος δεν μπορεί να έχουμε ενστάσεις, γιατί ήταν αθλήτρια πολύ υψηλού επιπέδου με εκπληκτική διάρκεια. Για τις άλλες τα ερωτηματικά παραμένουν! Και φυσικά αυτό που θα αναρωτηθεί κάποιος είναι, αφού και σήμερα υπάρχει ντόπινγκ, πώς και δεν κατορθώνουν οι τωρινές αθλήτριες να φτάσουν σε τέτοια επίπεδα.

Η απάντηση από το στόμα των ειδικών, όπως γράφει η «Daily Telegraph» είναι πως η αυξητική ορμόνη και γενικά τα σκληρά αναβολικά της δεκαετίας του '80 που βοηθούσαν πάρα πολύ τις γυναίκες, άρχισαν να ανιχνεύονται εύκολα ύστερα από το 1995. Μπορεί λοιπόν να βελτιώθηκε ο τρόπος ντοπαρίσματος, αλλά έχουμε πια και πολύ καλύτερες μεθόδους ανίχνευσης.

Συνεπώς, μάλλον θα πάρουμε απόφαση πως αυτοί οι χρόνοι που εμφανίζονται κάθε φορά εκεί, πεισματικά, στην άκρη της οθόνης θα βρίσκονται για καιρό στο πλάνο, για να μας υπενθυμίζουν πως δεν ήταν το παρελθόν τόσο αγνό και ρομαντικό όπως το έχουμε καταγράψει στις θύμησές μας!