Μάρτιν Παλέρμο, ο… τρελός του αργεντίνικου ποδοσφαίρου!

Έχασε τρία πέναλτι, φορώντας τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής κόντρα στην Κολομβία στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων του Κόπα Αμέρικα.

Έσπασε το πόδι του καθώς πανηγύριζε, όταν αγωνιζόταν στη Βιγιαρεάλ.

Το γκολ υπ’ αριθμόν 200, το οποίο πέτυχε αγωνιζόμενος στην Μπόκα Τζούνιορς, ήταν μια νικητήρια κεφαλιά από απόσταση 40 μέτρων.

Ήταν ο από μηχανής… θεός που σκόραρε στο τελευταίο λεπτό για να στείλει την «αλμπισελέστε» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.

Γράφει ο Παναγιώτης Ιωάννου

Τέσσερις Ιουλίου 1999. Πέμπτο λεπτό. Ο Παλέρμο κερδίζει πέναλτι, εκτελεί, αλλά το αριστερό σουτ που επιχειρεί τραντάζει το οριζόντιο δοκάρι της εστίας και καταλήγει άουτ.

Στο 10’ της αναμέτρησης ο Κόρδοβα δεν θα λαθέψει και θα ανοίξει το σκορ με εύστοχο πέναλτι για την Κολομβία.

Ένα τέταρτο πριν από τη λήξη η Αργεντινή έφτασε μια ανάσα από το 2-1, όταν ο διαιτητής καταλόγισε και άλλο πέναλτι σε βάρος των «καφετέρος».

Την «εσχάτη των ποινών» ανέλαβε να εκτελέσει ο Παλέρμο. Σε μια φάση… καρμπόν με αυτή στο ξεκίνημα, η μπάλα θα φύγει απελπιστικά εκτός εστίας. Η ευκαιρία χάνεται.

Ο Έντγουιν Κόνγκο, με τακουνάκι ανεβάζει το δείκτη του σκορ στο 79’. Ο Μοντάνο στο 87’ διαμορφώνει το τελικό 3-0 υπέρ της Κολομβίας.

Ο Παλέρμο διανύει μερικά μέτρα στο 91’, εισβάλλει στη μεγάλη περιοχή και κερδίζει ένα ακόμα πέναλτι. Ω του θαύματος, αυτή τη φορά βρίσκει στόχο, όμως ο τερματοφύλακας αποκρούει.



«Με στοίχειωσε για καιρό»

Εκ των υστέρων, παραδέχεται: «Ήμουν έτοιμος να εκραγώ και είχα μηδενική συγκέντρωση». Μια στιγμή αρκεί, για να εισέλθει στο βιβλίο Γκίνες ως ο άνθρωπος που έχασε τα περισσότερα πέναλτι σε ένα παιχνίδι.

Ο περί ου ο λόγος σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα της FIFA το 2011 ανέφερε σχετικά: «Αποτέλεσε ένα πολύ ισχυρό πλήγμα που με δίδαξε πώς να ξεπερνάω αρνητικές καταστάσεις. Με ‘’στοίχειωσε’’ για πολύ καιρό».



Όταν «έσπασε τα δεσμά του»

Πλέον, η κοινή γνώμη αναπόδραστα τον είχε ταυτίσει με την εφιαλτική νύχτα της 4ης Ιουλίου. Η πορεία του με το εθνόσημο έμοιαζε να τελειώνει.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα τον επαναφέρει, έπειτα από δέκα χρόνια στις κλήσεις για τις υποχρεώσεις της «αλμπισελέστε», στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010.

Η επικράτηση της Αργεντινής στο «Μονουμεντάλ» κόντρα στο Περού, την τελευταία αγωνιστική, αποτελεί μονόδρομο για τη διατήρηση ακέραιων των ελπίδων για πρόκριση στη γιορτή του ποδοσφαίρου.

Όλα δείχνουν πως το γκολ του Ιγκουα?ν στο 48’με διαγώνιο πλασέ θα δώσει μια νίκη-χρυσάφι στο συγκρότημα του Μαραντόνα, εντούτοις ο Περουβιανός Ρεγκνίφο σημειώνει ένα γκολ που μάλλον ισοδυναμεί με… ταφόπλακα στα όνειρα της Αργεντινής.

Οι γηπεδούχοι έχουν μια τελευταία ευκαιρία. Το ρολόι δείχνει 92’ και το κόρνερ εκτελείται. Ύστερα από σύγχυση της αντίπαλης άμυνας ο Παλέρμο μέσα σε έναν «δάσος» από πόδια σουτάρει εξ επαφής και σημειώνει το 2-1.

Ο πρωταγωνιστής «σπάει τα δεσμά του», μετατρέπεται από αποδιοπομπαίο τράγο σε ήρωα και ξορκίζει μια για πάντα τα φαντάσματα που τον κατέτρεχαν. Η λύτρωση έχει επέλθει… Η πολύτιμη νίκη εξασφαλίζει στην Αργεντινή την πρόκριση στο Μουντιάλ.



Μια θέση στο πάνθεον

Το ημερολόγιο έγραφε 22 Ιουνίου 2010. Ο Παλέρμο, στην παρθενική του συμμετοχή σε ένα Μουντιάλ, στο 89’ της αναμέτρησης απέναντι στην Ελλάδα, χρίζεται σκόρερ.

Η «αλμπισελέστε» θριαμβεύει με 2-0, τερματίζει στην πρώτη θέση, ενώ ο 37χρονος γίνεται ο γηραιότερος Αργεντινός που βρίσκει δίχτυα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.



Τα άγουρα χρόνια

Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1973 στην πόλη Λα Πλάτα. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Εστουδιάντες ντε Λα Πλάτα.
Έπειτα από πέντε χρόνια ανοδικής πορείας εξαργυρώνει την πρόοδό του με τη μετακόμιση στην Μπόκα Τζούνιορς.

Εκεί, θα εξελιχτεί σε έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της επίθεσης των «γενοβέζων» και θα πανηγυρίσει τρία πρωταθλήματα (1998, 1999, 2000).

Η… ερωτική σχέση που είχε αναπτύξει με τα αντίπαλα δίχτυα βάζουν το όνομά του στο μπλοκάκι πολλών σκάουτερς ευρωπαϊκών συλλόγων.

Παρόλα αυτά, η ατυχία θα του χτυπήσει για πρώτη φορά την πόρτα στις 13 Νοεμβρίου του 1999. Κόντρα στην Κολόν θα υποστεί ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου στο δεξιό γόνατο.

Ύστερα από μια μακρά διαδρομή αποθεραπείας, η οποία διήρκησε έξι μήνες, επανήλθε στην δράση στις 24 Μαΐου του 2000. Εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο, ότι πέτυχε και γκολ στη ρεβάνς του προημιτελικού του Κόπα Λιμπερταδόρες ενάντια στη μισητή Ρίβερ Πλέιτ.

Όσκαρ ατυχίας, αποτυχημένη εξόρμηση εκτός συνόρων

Τον Ιανουάριο του 2001 μεταπηδά στη νεοφώτιστη μα φιλόδοξη Βιγιαρεάλ. Εντούτοις, τη δεύτερη σεζόν θα υποστεί να υποστεί έναν απίστευτο τραυματισμό…

Τμήμα της εξέδρας κατέρρευσε τη στιγμή, κατά την οποία ο επιθετικός ανέβηκε να πανηγυρίσει μαζί με τους φιλάθλους ένα γκολ που πέτυχε. Διάγνωση: Σπάσιμο του αριστερού ποδιού. Ο τραυματισμός έμελλε να τον αφήσει εκτός για δύο μήνες.



Ουδέποτε κατόρθωσε να ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό και έφυγε από το κλαμπ τον Αυγούστου του 2003.

Σαν να μην έφυγε ποτέ

Η επιστροφή στα πατρογονικά εδάφη, στα 31 του, θα σημάνει την αγωνιστική αναγέννησή του. Αλησμόνητο παραμένει το γκολ της 25ης Φεβρουαρίου από το κέντρο του γηπέδου απέναντι στην Ιντεπεντιέντε.



Μια κεφαλιά-όνειρο

Οκτώβριος του 2009 και η Μπόκα αντιμετωπίζει τη Βελέζ Σάρσφιλντ. Το σκορ παραμένει 2-2. Ο αντίπαλος τερματοφύλακας τρέχει εκτός εστίας για να απομακρύνει τον κίνδυνο, αλλά το βολέ που επιχειρεί καταλήγει στον Παλέρμο που βρισκόταν λίγο πάνω από το χώρο της μεσαία γραμμής.

Αυτός, με μια κεφαλιά-κανονιά από απόσταση 40 μέτρων, χαρίζει τη νίκη στους γηπεδούχους και αποθεώνεται.



Ένα άγαλμα κοσμεί το μουσείο του συλλόγου προκειμένου μικροί και μεγάλοι να μαθαίνουν για τα ανδραγαθήματά του.

Το τελευταίο χειροκρότημα

Στην ύστατη παράστασή του στο «ναό» του «Μπομπονέρα», το μέρος που λατρεύτηκε σαν Θεός, το πλήθος τον αποχαιρέτησε σύσσωμο. Οι φανατικοί των «γενοβέζων» τον ευχαρίστησαν με ένα γιγαντιαίο πανό που έγραφε: «Ο μοναδικός μου ήρωας».



Η έκπληξη

Μάλιστα, το κλαμπ τού επεφύλασσε μια ξεχωριστή έκπληξη. Αποσυναρμολόγησε την εστία, στην οποία πέτυχε δεκάδες γκολ και του την χάρισε τιμής ένεκεν. Η νέα εστία που τοποθετήθηκε ονομάστηκε «Μάρτιν Παλέρμο».