Μακάρι να 'ταν ψέμα: Σαν σήμερα πριν 16 χρόνια «έφυγε» ο Κυράστας

Πρώτη του Απρίλη ήταν που τα δυσάρεστα νέα ανακοινώθηκαν και έμοιαζαν με ψέμα, καθώς ουδείς ήθελε να πιστέψει πως «χάθηκε» πρόωρα ένας άλλοτε σπουδαίος ποδοσφαιριστής, τότε ελπιδοφόρος προπονητής με ήδη αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό του, αλλά πάνω από όλα ανέκαθεν εξαιρετικός άνθρωπος, ο Γιάννης Κυράστας.

Και στους μεν, και στους δε

Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1952 και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία 8 ετών, στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Το πασιφανές ταλέντο του αρκούσε για να του δώσει διαδοχικές… προαγωγές και το 1972 άρχισε προπονήσεις με την επαγγελματική ομάδα των Πειρατών, του Λάκη Πετρόπουλου. Στις 10 Δεκεμβρίου έκανε την πρώτη εμφάνιση στην ενδεκάδα των «ερυθρολεύκων», κόντρα στην Καβάλα (0-0). Και δεν ξαναβγήκε… σχεδόν ποτέ.



Αγωνίστηκε με τους «ερυθρόλευκους» μέχρι το 1981 κατακτώντας 5 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα, προτού αλλάξει στρατόπεδο και μετακομίσει στον Παναθηναϊκό ακολουθώντας επίσης λαμπρή καριέρα. Μέχρι το 1986 πανηγύρισε με το «τριφύλλι» ένα πρωτάθλημα, δυο Κύπελλα και μια εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη, την περίοδο 1984/85, όταν έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Πρωταθλητριών αλλά αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ.

Ο εκλιπών ήταν υπηρέτης και της Εθνικής. Συνολικά φόρεσε 46 φορές την φανέλα με το εθνόσημο κάνοντας ντεμπούτο στις 15 Νοεμβρίου του 1975, σε φιλικό κόντρα στην Κύπρο, ενώ το «κύκνειο άσμα» του με την Εθνική, έγινε σε ματς απέναντι στην Πολωνία, στο ΟΑΚΑ, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986. Με τη γαλανόλευκη έλαβε μέρος και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980.

Αποφάσισε να αποσυρθεί το 1986 μετά από ένα ματς Κυπέλλου με τον Πανσερραϊκό, όταν παρότι ταξίδεψε στις Σέρρες έμεινε τελικά εκτός αποστολής. Τότε κατάλαβε πως ο Βασίλης Δανιήλ δεν τον υπολόγιζε και αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του.

Ικανός και από τον πάγκο

Μία ποδοσφαιρική προκατάληψη αναφέρει πως οι μεγάλοι παίκτες σπανίως μπορούν να κάνουν ανάλογη προπονητική καριέρα. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, ο Γιάννης Κυράστας αποτέλεσε μία από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μόλις κρέμασε τα παπούτσια του το 1986 στράφηκε στην προπονητική για να γεμίσει το ποδοσφαιρικό κενό που ένιωθε ήδη μέσα του. Ξεκίνησε την καριέρα του από χαμηλά, την σεζόν 1987-88 στον Εθνικό Ελληνορώσων, και στη συνεχεία άρχισε να κάνει διαρκώς βήματα, σε Μεσολόγγι, Προοδευτική και Εθνικό.



Παράλληλα, περνά από τους Παναργειακό, Πανιώνιο και Πανηλειακό, ενώ την σεζόν 1999-00 έφτασε η στιγμή να υπηρετήσει τον Παναθηναϊκό και από τον πάγκο. Εφαρμόζοντας άριστα τακτική ζώνης στην άμυνα και παρουσιάζοντας ένα σύνολο που απέδιδε εξαιρετικό ποδόσφαιρο, αγγίζει τον τίτλο το 2000, αλλά η ομάδα του ισοφαρίζεται σε 2-2 από τον γηπεδούχο τότε Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ με τον Αλεξανδρή στο 81’ και η ήττα στην Πάτρα από την Παναχαϊκή από γκολ του… Κατσουράνη στερεί κάθε ελπίδα για τον τίτλο.

Την επόμενη χρόνια κάθεται στον πάγκο του Ηρακλή και έπειτα επιστρέφει στην Παιανία, αλλά για λίγο. Την περίοδο 2001/02 οδηγεί τον Παναθηναϊκό στην πρόκριση στους 16, αλλά μετά από δύο αγώνες στη δεύτερη φάση των ομίλων του Champions League λύνεται η συνεργασία και τον αντικαθιστά ο Σέρχιο Μαρκαριάν. Μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ, στις 9 Δεκεμβρίου του 2001, αποχωρεί δηλώνοντας: «Ήρθε ο καιρός να ασχοληθώ με την οικογένεια μου και το ψάρεμα».

Χτυπήθηκε από τη μοίρα

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά… Ο Γιάννης Κυράστας δεν πρόλαβε να «χορτάσει» την οικογένειά του. Στις 5 Μαρτίου του 2004, μεταφέρθηκε στην Ευρωκλινική Αθηνών με πόνους στην καρδιά και διαπιστώνεται πως έχει «χτυπηθεί» από μια σπάνια ασθένεια (νόσος του Φουρνιέ). Δίνει τη μάχη του και παρά τα αρχικά ενθαρρυντικά μηνύματα, η σηψαιμία τον καταβάλλει. Η αναγγελία θανάτου του την 1η Απριλίου του 2004 δυστυχώς δεν ήταν ψέμα και η Ελλάδα θρηνεί έναν άνθρωπο που στιγμάτισε το ποδόσφαιρό της.

Θα μείνει, ωστόσο, για πάντα ζωντανός στις μνήμες εκείνων που τον γνώρισαν ως ποδοσφαιριστή, ως προπονητή αλλά προπαντός ως άνθρωπο.