Είναι γνωστή εδώ και καιρό η προσπάθεια του αραβικού κόσμου να διεισδύσει στον παγκόσμιο αθλητισμό και κατά κύριο λόγο στο ποδόσφαιρο.
Είτε μέσω εξαγοράς ομάδων (Μάνστεστερ Σίτι, Παρί Σεν Ζερμέν, Νιούκαστλ), είτε μέσω διοργάνωσης μεγάλων τουρνουά (Μουντιάλ Κατάρ 2022), οι αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής προσπαθούν διαρκώς να εισβάλλουν στην τεράστια αγορά που αποτελεί ο «βασιλιάς των σπορ».
Μέσα στο 2023, η προσπάθεια αυτή πήρε διαφορετική μορφή. Αυτή τη φορά, αντί να επιχειρήσει να βρει τον χώρο της στην πλούσια ευρωπαϊκή αγορά του ποδοσφαίρου, η πρωτοστάτης Σαουδική Αραβία έκανε το ανάποδο. Έφερε την… Ευρώπη στο έδαφός της, προσελκύοντας μεγάλα αστέρια του αθλήματος μέσω της προσφοράς υπέρογκων ποσών και της υπόσχεσης για «χλιδάτη» ζωή.
Προφανώς, αυτή η εξέλιξη δεν είναι ιδανική για τους λάτρεις του αθλήματος. Η… μετανάστευση σπουδαίων ποδοσφαιριστών σε ένα χαμηλού επιπέδου πρωτάθλημα, και μάλιστα μιας χώρας που μόνο καλές προθέσεις δεν έχει με τέτοιου είδους πρακτικές, είναι λογικό να προκαλεί αμφιβολίες. Ας θυμηθούμε, ωστόσο, τι ακριβώς συνέβη, και αν πράγματι πρέπει να ανησυχούμε.
Ο… Κολόμβος Κριστιάνο Ρονάλντο
Φυσικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Σαουδάραβες επιχείρησαν να φέρουν στη χώρα τους μεγάλα ονόματα. Ωστόσο, τα προηγούμενα χρόνια, οι περισσότεροι δίσταζαν, θεωρώντας πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε «ταφόπλακα» για την καριέρα τους. Χρειαζόταν κάτι δραστικό, έτσι ώστε να διαφοροποιηθεί η κατάσταση. Και τι πιο δραστικό, από την απόκτηση του πιο δημοφιλούς ποδοσφαιριστή στον πλανήτη!
Μπορεί «τεχνικά» η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στην Αλ Νασρ να ολοκληρώθηκε λίγο πριν την πρωτοχρονιά, ωστόσο το συμβόλαιο του Πορτογάλου ξεκινούσε από τον Γενάρη του 2023, επομένως είναι ο πρωτοστάτης της… μεγάλης μετανάστευσης προς τη Σαουδική Αραβία για το έτος. Η κίνηση αυτή άλλαξε τον ρου της ιστορίας, αφού ένας από τους αθλητές-υποδείγματα του ανταγωνισμού, έκανε το μεγάλο βήμα. «Αφού πήγε ο Ρονάλντο, πάμε όλοι», είναι σίγουρο ότι θα σκέφτηκαν πολλοί από αυτούς που ακολούθησαν το ίδιο δρομολόγιο αργότερα.
Είναι σίγουρο πως πολλοί δυσανασχέτησαν, και λογικό. Πώς γίνεται ένας εκ των κορυφαίων παικτών όλων των εποχών, ένα πραγματικό σύμβολο του ανταγωνισμού δίχως όρια, να πήγε σε ένα πρωτάθλημα που δεν βλέπει κανείς και που τον θέτει ουσιαστικά εκτός του spotlight που ο ίδιος τόσο διακαώς επιθυμεί; Μα με 200 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, φυσικά! Και αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, οι υπόλοιπες συγκυρίες δεν ήταν δα για τον ίδιο και τόσο άσχημες.
Ο Κριστιάνο γνωρίζει ότι μεγαλώνει και πως δύσκολα μπορεί να αντέξει πλέον στο κορυφαίο επίπεδο για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Συνειδητά επέλεξε ένα μη ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όπου θα λαμβάνει μεν λεφτά που δεν θα έβρισκε πουθενά στην Ευρώπη, αλλά παράλληλα θα μπορεί να κάνει… πλάκα στο γήπεδο και να κρατάει το σώμα του έτοιμο και ξεκούραστο για τα ματς όπου μπορεί να λάμψει, αυτά δηλαδή με την εθνική Πορτογαλίας στο επερχόμενο Euro του 2024. Έχει ξεκαθαρίσει, άλλωστε, πως ο στόχος του πλέον είναι να οδηγήσει την πατρίδα του σε μία ακόμη διάκριση.
Το καλοκαίρι του 2023
Οι «ρωγμές» που προκάλεσε ο Κριστιάνο Ρονάλντο στις «πύλες» της Σαουδικής Αραβίας οδήγησαν στην οριστική πτώση τους το καλοκαίρι του 2023, καθώς αυτό που έγινε εξέπληξε τους πάντες και πραγματικά δεν περιγράφεται! Η δράση συγκεντρώθηκε κατά κύριο λόγο σε 4 ομάδες: Αλ Νασρ, Αλ Ιτιχάντ, Αλ Χιλάλ, Αλ Αχλί. Όλως τυχαίως, στις αρχές του Ιουνίου αυτοί οι 4 σύλλογοι πέρασαν κατά 75% στα χέρια του Ταμείου Δημόσιων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας. Θα ενισχύονταν, δηλαδή, από τα χρήματα του, πλούσιου σε πετρέλαιο, κράτους.
Για να καταλάβουμε τι συνέβη, όλοι οι Σαουδαραβικοί σύλλογοι δαπάνησαν συνολικά το εν λόγω διάστημα 952 εκατομμύρια ευρώ μόνο στις μεταγραφές! Βάλτε στην εξίσωση τα πανάκριβα συμβόλαια αλλά και το γεγονός πως αρκετοί παίκτες πήγαν εκεί ως ελεύθεροι, και γίνεται κατανοητό το μέγεθος του εγχειρήματος. Μάλιστα, η δεύτερη πιο «δαπανηρή» σεζόν για τις ομάδες της Saudi Pro League ήταν του 2018-19, όταν και ξοδεύτηκαν μόλις 188 εκατομμύρια, με μία από τις ακριβότερες μεταγραφές να είναι αυτή του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς, από τον ΠΑΟΚ στην Αλ Ιτιχάντ!
Πρωταθλήτρια στις μεταγραφές ήταν η Αλ Χιλάλ. Η πλέον ιστορική ομάδα της χώρας δαπάνησε συνολικά 353 εκατομμύρια ευρώ μόνο για τις μεταγραφές, χωρίς να μετρούμε τα «χρυσά» συμβόλαια. Τα περισσότερα, 90 στον αριθμό, δόθηκαν για τον Νεϊμάρ που δεν πρόλαβε καλά καλά να παίξει και τραυματίστηκε σοβαρά, σκεπτόμενος μέχρι και την απόσυρση. 60 εκατομμύρια δόθηκαν για τον Μάλκομ, 55 για τον Ρούμπεν Νέβες, 52 για τον Αλεξάνταρ Μίτροβιτς και 40 για τον συμπατριώτη του Σεργκέι Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς. Ακολούθησαν τα 23 εκατομμύρια για τον Καλιντού Κουλιμπαλί και τα 21 για τον εξαιρετικό πορτιέρε Μπόνο, σε ένα ρόστερ που πλήρες θυμίζει ομάδα… Champions League!
Η Αλ Αχλί, που την περασμένη σεζόν αγωνίστηκε στη δεύτερη κατηγορία, τερμάτισε δεύτερη στην κούρσα των… εξοπλισμών, ξοδεύοντας 187 εκατομμύρια ευρώ. Η πιο ακριβή της αγορά ήταν αυτή του Ριγιάντ Μαχρέζ, τον οποίο εξασφάλισε δίνοντας 35 εκατομμύρια ευρώ στους Άραβες της Σίτι. Άλλα 30 εκατομμύρια έδωσε για τον Ρότζερ Ιμπάνιες, ενώ με το ίδιο ποσό απέκτησε τον 21χρονο ο Γκάμπρι Βέιγκα, ο οποίος μάλιστα δέχθηκε την κριτική του Τόνι Κρόος για την επιλογή του να πάει στη Σαουδική Αραβία σε τόσο μικρή ηλικία. 27 μύρια πλήρωσε για τον Αλάν Σεν-Μαξιμέν, άλλα 20 για τον Μερίχ Ντεμιράλ, 18 για τον Εντουάρ Μεντί και 12 για τον Φρανκ Κεσιέ. Προσθέστε στο πακέτο και τον Ρομπέρτο Φιρμίνο, που αποκτήθηκε ως ελεύθερος!
Η Αλ Νασρ του Κριστιάνο δεν θα μπορούσε να λείπει από το «πάρτι». Ο σύλλογος του Ριάντ φρόντισε να εξασφαλίσει ένα καλό «πλήρωμα» στον Πορτογάλο σταρ, στην τιμή-ευκαιρία των 165 εκατομμυρίων ευρώ. Πιο δαπανηρή της αγορά ήταν αυτή του 28χρονου Οτάβιο από την Πόρτο με 60 εκατομμύρια, ενώ 30 έδωσε για τον Σαντιό Μανέ και 27 για τον Αϊμερίκ Λαπόρτ. 25 εκατομμύρια πλήρωσε στη Λανς για τον τρομερό χαφ Σεκό Φοφανά, ενώ πρόσθεσε στο ρόστερ της εμπειρία με τη μεταγραφή του Μαρσέλο Μπρόζοβιτς στα 18 εκατομμύρια. Το «κερασάκι στην τούρτα» αποτέλεσε ο Άλεξ Τέλες, τον οποίο η Γιουνάιτεντ πούλησε «κοψοχρονιά», με μόλις 4 εκατομμύρια.
Το «παζλ» συμπληρώνει, φυσικά, η πρωταθλήτρια της προηγούμενης σεζόν Αλ Ιτιχάντ. Η ομάδα της Τζέντα, από την πλευρά της, έδωσε 121 εκατομμύρια ευρώ συνολικά, οι δύο πιο ποιοτικές της κινήσεις όμως αφορούσαν ελεύθερους ποδοσφαιριστές. Αναλυτικά, η Αλ Ιτιχάντ απέκτησε χωρίς να δώσει «φράγκο» στη Ρεάλ τον ενεργό τότε κάτοχο της Χρυσής Μπάλας Καρίμ Μπενζεμά, ενώ έκανε ακριβώς το ίδιο και με τον Ενγκολό Καντέ, του οποίου το συμβόλαιο με την Τσέλσι έληξε. Τα πιο πολλά χρήματα που έδωσε ήταν τα 46 εκατομμύρια για τον Φαμπίνιο, ενώ 29 έδωσε για τον Ζότα της Σέλτικ και 22 για τον Λουίς Φελίπε της Μπέτις.
Aξίζει, επίσης, να αναφερθούμε στην Αλ Ετιφάκ, που κατάφερε και αυτή, παρά το περιορισμένο μπάτζετ της, να κάνει κάποιες ηχηρές κινήσεις, δίνοντας 14 εκατομμύρια για την απόκτηση του Τζόρνταν Χέντερσον, 9 για τη μεταγραφή του Ντεμαράι Γκρέι και άλλα 8 για αυτή του Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ, παίρνοντας ως... μπόνους ως ελεύθερο και τον Μουσά Ντεμπελέ. Η Αλ Σαμπάμπ, τέλος, έδωσε 18 μύρια για τον Χαμπίμπ Ντιαλό και άλλα 15 για τον Γιανίκ Καράσκο.
Πρέπει να ανησυχούμε;
Το βασικό ερώτημα ωστόσο είναι ένα. Πρέπει πράγματι να μας θορυβήσει το γεγονός πως τόσοι παίκτες επιλέγουν τη Σαουδική Αραβία; Προφανώς τα πράγματα δεν είναι ιδανικά, όμως αυτή η πλευρά της κατάστασης μάλλον δεν προκαλεί ανησυχία. Οι περισσότεροι που διάλεξαν τα γήπεδα της Μέσης Ανατολής είναι αθλητές που αναζητούσαν ένα τελευταίο καλό συμβόλαιο. Οι λίγοι που βρίσκονται ακόμη στο «άνθος» της ηλικίας τους, όπως για παράδειγμα ο Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς ή ο Βέιγκα, πιθανότατα θέλησαν να κάνουν μια «αρπαχτή» πριν επιστρέψουν στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Πέρα όμως από αυτή τη μεταγραφολογία, που έχει και λίγη πλάκα, αυτό που σίγουρα δεν είναι αστείο είναι το λεγόμενο «sportswashing», το «ξέπλυμα» εικόνας που επιχειρεί δηλαδή ο αραβικός κόσμος της Μέσης Ανατολής μέσω της εμπλοκής του στον αθλητισμό. Είναι μεγάλο πρόβλημα αυτή η διείσδυση και η υπερπροβολή χωρών όπου το να είσαι γυναίκα θεωρείται έμφυτη αδυναμία, και το να μην είσαι straight ή μουσουλμάνος θεωρείται ποινικά κολάσιμο έγκλημα. Μην ξεχνάμε, πως στο Μουντιάλ του Κατάρ έγινε ολόκληρη ιστορία, ώστε να επιτραπεί στις γυναίκες η είσοδος στα γήπεδα.
Βέβαια, αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί δεν είναι οι προθέσεις των χωρών αυτών, άλλωστε είναι οι ίδιες εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτό που έχει αλλάξει, είναι η αντιμετώπιση των «χαρτογιακάδων» του ευρωπαϊκού αθλητισμού, οι οποίοι επιτρέπουν ουσιαστικά την πρακτική αυτή τυφλωμένοι από τα «πετροδόλαρα» και προφασιζόμενοι το «άνοιγμα σε νέες αγορές». Το βλέπουμε στις επιλογές των χωρών που θα διοργανώσουν τα μεγάλα τουρνουά, το βλέπουμε ακόμη και στην Ευρωλίγκα, όπου συζητείται έντονα η ένταξη στη διοργάνωση μιας ομάδας από το Ντουμπάι, αλλά και η διεξαγωγή ενός Final Four εκεί. Δυστυχώς, τα χρήματα είναι πολλά, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό όπως τα ξέρουμε…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
