Η μεγάλη σχολή της μπασκετικής Ισπανίας: Λατρεύεις να τους μισείς και… μισείς να τους αγαπάς!

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την εθνική ομάδα της Ισπανίας, όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην κορυφαία σκηνή του ευρωπαϊκού, αλλά και του παγκόσμιου μπάσκετ. Και ειδικά στη χώρα μας, που τρόπον τινά, τους θεωρούμε τους μεγαλύτερους αντιπάλους μας στον δρόμο προς την κορυφή, όπως και υπαίτιους για πολλά από τα... άσχημα αποτελέσματα των περασμένων ετών. Άλλωστε, η ήττα στον τελικό του Παγκοσμίου της Σαϊτάμα δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ από τις μνήμες, και πάντα θα μας... στοιχειώνει.

Από «θεατρίνους» και «τσαρλατάνους», μέχρι «σιχαμένους» και «εμπαθείς», πολλά έχουν καταλογιστεί στην ομάδα της «φούρια ρόχας». Ωστόσο, μετά και την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ τον περασμένο Σεπτέμβριο, όλα αυτά εξαλείφονται και πάνε... περίπατο πανηγυρικά!

Δεν γίνεται βρε αδελφέ, να μην θαυμάσεις και να μην χειροκροτήσεις αυτή την ομάδα. Δεν γίνεται, να μην αποθεώσεις τον Σέρτζιο Σκαριόλο των οκτώ πλέον μεταλλίων στον πάγκο της εθνικής Ισπανίας, για την εξαιρετική δουλειά που παρουσιάζει εδώ και δέκα χρόνια. Δεν γίνεται να μην... βγάλεις το καπέλο στους Ισπανούς για το mentality, το πάθος, το ταλέντο και την μπασκετική παιδεία που διαθέτουν. Ακόμη, δεν γίνεται να μην υποκλιθείς στον 37άρη Ρούντι Φερνάντεθ που σαν άλλος... έφηβος οδήγησε μαεστρικά τον νεανικό και «άγουρο» κορμό της Ισπανίας στο τέταρτο χρυσό μετάλλιο της ιστορίας της στον τελικό του Βερολίνου. Απλά δεν γίνεται, δεν μπορείς και προπαντός, δεν πρέπει...

Αλλαγή σελίδας, ίδιος παρονομαστής

Μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 στα παρκέ της Κίνας, η Ισπανία μπήκε – μετά από πολλά χρόνια – σε ένα μεταβατικό, όσο και πρωτόγνωρο για εκείνη μονοπάτι. Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για τους παλιούς στυλοβάτες της «φούρια ρόχας», η οποία κλήθηκε στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ να γυρίσει σελίδα, να κοιτάξει το μέλλον και να βασιστεί πάνω σε νεαρούς αθλητές.

Παίκτες «τοτέμ» τα τελευταία 15 και πλέον χρόνια και θρύλοι του ισπανικού μπάσκετ, όπως ο Πάου Γκασόλ, ο αδελφός του Μαρκ, αλλά και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ είχαν ανακοινώσει την αποχώρησή τους από την εθνική ομάδα, ενώ οι Σέρχιο Γιουλ, Άλεξ Αμπρίνες, Ρίκι Ρούμπιο και Βίκτορ Κλαβέρ αντιμετώπιζαν προβλήματα τραυματισμών και δεν ήταν σε θέση να βοηθήσουν την εθνική.

Η Ισπανία που βρισκόταν σταθερά από το 1979 στην οκτάδα των Ευρωμπάσκετ, κατακτώντας μετάλλιο σε κάθε διοργάνωση από το 1999 – με εξαίρεση το 2005 όπου τερμάτισε τέταρτη -, αλλά και δύο χρυσά σε Παγκόσμιο Κύπελλο και άλλα τέσσερα σε Ολυμπιακούς Αγώνες σε αυτό το διάστημα, έμοιαζε πλέον πιο... θνητή από ποτέ.



Κάτι που αποτυπωνόταν πλήρως και στις ομολογουμένως προβληματικές εμφανίσεις της στα φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας του Αυγούστου ενόψει Ευρωμπάσκετ, εκεί όπου γνώρισε τρεις ήττες – δύο από τη Λιθουανία και μία από την Εθνική μας ομάδα – σε τέσσερα παιχνίδια.

Αν και δεν λογιζόταν ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, λόγω των ονομάτων του ρόστερ, αλλά και των παραστάσεων από τέτοιες διοργανώσεις, οι Ισπανοί, με μπροστάρηδες τους Ρούντι Φερνάντεθ, τον Γουίλι Ερνανγκόμεθ και τον αδελφό του... Μπο Κρουζ, Χουάν Ερνανγκόμεθ, έβαλαν σε όλους τα «γυαλιά», κατακτώντας την κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ!

Λορέντζο Μπράουν ο... Ισπανός

Σημαντικότατο ρόλο στην πορεία της Ισπανίας προς τον τίτλο, έπαιξε φυσικά και η παρουσία του Λορέντζο Μπράουν στο ρόστερ του κόουτς Σκαριόλο. Έχοντας... ξεμείνει ουσιαστικά από πρωτοκλασάτους κοντούς, μιας και οι Ρούμπιο και Ροντρίγκεθ ήταν εκτός, οι Ισπανοί στράφηκαν στη λύση του 32χρονου Αμερικανού γκαρντ.



Μια κίνηση αμφιλεγόμενη και κατά πολλούς... αντιεπαγγελματική που συζητήθηκε αρκετά πριν και κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, καθώς ο έμπειρος άσος δεν είχε καμία σχέση στο παρελθόν με την χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου. Μάλιστα, ούτε σε ισπανικό σύλλογο δεν έχει αγωνιστεί κατά τη διάρκεια της καριέρας του...

Παρ΄όλα αυτά, ο Μπράουν, όχι μόνο πήρε την ισπανική υπηκοότητα το περασμένο καλοκαίρι, αλλά οδήγησε μαεστρικά – απόντος και του τραυματία Γιουλ – την περιφέρεια των Ισπανών, όντας ένας εκ των πρωταγωνιστών. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι άξιζε το βραβείο του MVP της διοργάνωσης, ωστόσο θα... χτυπούσε άσχημα ένας Αμερικανός να κέρδισε τη συγκεκριμένη διάκριση σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα...

Ισπανική κυριαρχία σε όλες τις ηλικίες

Ομολογουμένως, το περασμένο καλοκαίρι ήταν ονειρικό για τη «φούρια ρόχας», η οποία παρά τα προβλήματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, απέδειξε περίτρανα πως η δυναστεία της στο μπάσκετ όχι μόνο καλά κρατεί, αλλά έχει και όλο το μέλλον μπροστά της για να γιγαντωθεί.



Άλλωστε, μη ξεχνάμε πως σε επίπεδο «μικρών» εθνικών ομάδων, η Ισπανία αγωνίστηκε αυτό το καλοκαίρι σε όλους τους τελικούς, των U16, U17, U18 και U20, αγοριών και κοριτσιών! Το παρών και το... μέλλον του Ισπανικού μπάσκετ είναι εδώ!

Δείτε εδώ όλο το περιοδικό του sport-fm.gr για την ανασκόπηση του 2022!