Λόγια σταράτα, vol.XIII: Βαγγέλης Μεϊμαράκης

13η συνέντευξη για τη στήλη η σημερινή αλλά καθόλου γκαντέμικη, μια και έχουμε το προνόμιο να συνομιλούμε με την πιο «μπεσαλίδικη» ίσως φιγούρα του ελληνικού κοινοβουλίου, έναν άνθρωπο από το στόμα του οποίου οι αλήθειες ακούγονται ακόμα πιο απόλυτες και βροντερές.

-Κύριε πρόεδρε καλησπέρα. Εννοούσατε πραγματικά αυτό που είπατε το πρωί, ότι δηλαδή αν κάποιος βουλευτής αρνηθεί να παραδώσει το όπλο του και επιχειρήσει να μπει στη Βουλή μ’ αυτό «θα κατεβείτε αυτοπροσώπως στην πύλη και θα τον μαζέψετε, δίνοντας μάλιστα το όνομά του στη δημοσιότητα»;
-’Σπέρα. Εννοείται αγόρι μου. Κάνει ποτέ πλάκα μ’ αυτά ο πρόεδρος; Όποιος τολμήσει να κάνει παρασπονδία, θα τον σηκώσω από τα πέτα μισό μέτρο από το έδαφος και θα τον αγριοκοιτάξω μέχρι να πει «ήμαρτον». Μαγκιές στον Βαγγέλα δεν περνάνε, να το ξέρουν αυτό τα γατάκια.
-Απ’ ότι φαίνεται, από το γεγονός ότι το χρησιμοποιείτε και ο ίδιος, εκλαμβάνετε το «Βαγγέλας» περίπου σαν τίτλο τιμής. Αντιλαμβάνομαι σωστά;
-’Ντάξει, ρε ‘συ, λογικό είναι. Δεν ξέρω αν φταίει το φιζίκ μου ή η χροιά της φωνής μου, πάντως έτσι με φωνάζουν χρόνια τώρα. Φαίνεται ότι τους κάνει λίγο σε αλανιάρικο, λίγο σε μόρτικο, σε ξηγημένο ούτως ειπείν. Ακριβώς όπως είμαι κι εγώ. Με πιάνεις ή να στο κάνω και φραγκοδίφραγκα να πούμε, να ‘χεις να δίνεις στον περιπτερά;
-Αλλοίμονο κ. πρόεδρε... Άλλωστε το στυλ αυτό της αντιμετώπισής σας εντός του κοινοβουλίου, κυρίως έναντι των εκτός συνταγματικού τόξου βουλευτών, φαίνεται να δημιουργεί ασφάλεια και στους υπολοίπους συναδέλφους σας. Νιώθουν ότι δράτε ταυτοχρόνως σαν κυματοθραύστης και σαν ασπίδα απέναντι στις προκλήσεις.
-Καλά μωρέ τώρα, υπερβάλλεις. Απλώς -σε αντίθεση με άλλους- εγώ δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω. Τώρα αν είμαι και λίγο ψαρωτικός, ε, συμβαίνουν αυτά... Ξέρεις, μερικές φορές χρειάζεσαι να απευθύνεσαι σε ορισμένους στον μόνο γλωσσικό κώδικα που καταλαβαίνουν και υψώνοντας τη φωνή. Γενικώς, πάντως, δεν είμαι των εντάσεων. Θα το έχεις παρατηρήσει.
-Αναμφίβολα. Είναι πλείστες όσες οι φορές που σας θυμάμαι να προσπαθείτε να κατευνάσετε τα πνεύματα, με την περίφημη φράση σας «ηρεμία, κύριοι συνάδελφοι, ηρεμία παρακαλώ...». Νιώθετε, στ’ αλήθεια, λίγο «σερίφης» εκεί ψηλά, στην έδρα σας;
-Σιγά να μην κοπανάω και πόρτες σαλούν ρε μόρτη. Απλώς είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος στην καταλληλότερη θέση, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Είμαι αυτός που δεν θα διστάσει, όταν η κατάσταση πάει να εκτραχυνθεί, να ρίξει κι ένα δομημένο βρωμόλογο σ’ όποιον πάει να κουνηθεί στον κόκκορα. Κάτω ρε! Κάτσε κάτω, που θες να μου πουλήσεις και πνεύμα...
-Εξαιρετική αναπαράσταση, κ. πρόεδρε. Και το λογοπαίγνιο με το ομόλογο-βρωμόλογο πολύ πετυχημένο...
-Εμ αγόρι μου, τζιτζίκια πεταλώνουμε τόσα χρόνια; Βαγγέλας speakin’ now, κάνε μόκο...

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr