Λίβερπουλ-Μαν. Γιουνάιτεντ: To sportfm.gr χωρίστηκε… στα δυο!

Η προσμονή ενός ντέρμπι είναι ιερή. Οι συζητήσεις πριν τη σέντρα εξίσου μεγάλη απόλαυση με αυτές που ακολουθούν τη λήξη.

Κι ο χαβαλές όλη την εβδομάδα μεταξύ των «αντιμαχόμενων» πλευρών σου θυμίζει γιατί πραγματικά γουστάρεις να ασχολείσαι με την μπάλα…

Ενώ λοιπόν το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός δυσκολεύεται (με αυτά που συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο) να προκαλέσει κάποιο από τα παραπάνω, το Λίβερπουλ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χώρισε… στα δυο το sportfm.gr.

Κι ανάγκασε τους συντάκτες του -με τη γνώριμα ψύχραιμη ματιά και το αναμενόμενα γραφικό στιλ τους- να γράψουν τι και πώς περιμένουν από τον μεγάλο αγγλικό «εμφύλιο» στα προημιτελικά του Europa League.


Γιάννης Σταυρόπουλος

Σαν να γράφω γράμμα στον Άγιο Βασίλη και οι ευχές δεν θα είναι για τη Γιουνάιτεντ, που υποστηρίζω. Θέλω να νικήσει και εν τέλει να περάσει η Λίβερπουλ. Αν και έτσι όπως έγιναν τα πράγματα τη φετινή σεζόν, ο Φαν Χάαλ μοιάζει αδύνατο να απολυθεί, τουλάχιστον θέλω να σβήσει με κάθε τρόπο και το 1% της παραμονής του την επόμενη χρονιά.

Συν ότι οπαδικά, μέσα στις καραμπινάτες αδυναμίες, πουλάς ανωτερότητα και αφήνεις τη Λίβερπουλ με τη χαρά να αγωνίζεται σε μια διοργάνωση, που παραδοσιακά οι «κόκκινοι διάβολοι» δεν είχαν μάθει να παίζουν και σνόμπαραν έπειτα από τις τόσες «Glory Days» του Τσάμπιονς Λιγκ.

Νίκος Ράλλης

Τρία πράγματα. Γρήγορα-γρήγορα, γιατί κάνω… βιντεοθεραπεία με παλιούς αγώνες. Πρώτον, το γνωστό κλισέ, δεν υπάρχει ωραιότερο αίσθημα από το να νικάς τον μισητό αντίπαλο. Δεύτερον, δεν υπάρχει ωραιότερο αίσθημα από το να νικάς τον μισητό αντίπαλο με αυτούς τους κατσαπλιάδες που έχει καταντήσει να αγωνίζεται μία ομάδα από την οποία έχουν περάσει, μεταξύ άλλων, ο Ρας, ο Φάουλερ και ο Τζέραρντ (γύρνα πίσω).

Και τρίτον, δεν θα αντέξω σε περίπτωση «γκέλας» το… γλέντι από τον Μαραθιανό, που ξεχνάει μέχρι και να φάει, αλλά αυτό θα το θυμάται μέχρι να μας ξεπεράσει η Γιουνάιτεντ στις ευρωπαϊκές κούπες: Δηλαδή ΠΟΤΕ!

Παύλος Κουστέρης

Κάτι χειρότερο από το να μείνει ο Φαν Χάαλ ή να το θέσω πιο σωστά να μην έρθει -επιτέλους- ο Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της ομάδας για τον οποίο προοριζόταν από την αρχή της καριέρας του, δεν υπάρχει. Ακόμα και από ένα γκολ του Σκρτελ, του Φλάναγκαν ή του Τουρέ. Εδώ μας έβαλε γκολ ένας παίκτης με 46 overall στο FIFA, ονόματι Ονουάτσου! Στον Σκρτελ θα κολλήσουμε;

Σε κάθε περίπτωση, όσο κι αν η άποψη του συνάδελφου Γιάννη Σταυρόπουλου έχει μια λογική που την καταλαβαίνω, θεωρώ ότι ο Ολλανδός είναι ούτως ή άλλως μια τελειωμένη υπόθεση. Οπότε είναι καλό για τον ίδιο να συνεχίσει αυτό που κάνει περίφημα από τη στιγμή που ανέλαβε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Να κερδίζει τη Λίβερπουλ όπου την βρίσκει, ακόμα και στο... τάβλι! Είναι ένας καλός λόγος για να τον θυμόμαστε. Άλλωστε, είμαι σίγουρος ότι το ότι ο Φαν Χάαλ έχει μετατρέψει τη Λίβερπουλ στην καλύτερη πελάτισσά του, είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να την αντέξει ο φίλος της Λίβερπουλ! Σωστά;

Γιώργος Τσανάκας

Τι καλύτερο από το Λίβερπουλ-Γιουνάιτεντ; Ειδικά όταν παίζεις για μια ευρωπαϊκή διοργάνωση και ξέρεις ότι ο μισητός σου αντίπαλος σε ζηλεύει για τις… 5 κούπες με τα μεγάλα αυτιά -όπως τις ονομάζουν οι κύριοι απέναντι- και τα 3 UEFA!

Σαφώς και όλοι καταλάβατε τι ομάδα υποστηρίζω. Δεν θα μπορούσα και άλλη. Εκτός και αν ήμουν ο… Χάουαρντ Γουέμπ. Όλοι γνωρίζετε τον Τάσο Κάκο της Αγγλίας (δεν έχω κάτι με τον Κερκυραίο διαιτητή, λόγω του στυλ τους, γίνεται η αναφορά).

Πέρα από την πλάκα τώρα, όταν ο Σκρτελ από τους μεν και ο Κάρικ από τους δε, είναι από τους πιο παλιούς παίκτες των δύο ομάδων, καταλαβαίνει κανείς που έχουμε φθάσει. Ωστόσο, το 2-0 στο πρώτο ματς θα ήταν ιδανικό και λογικά θα έρθει. Περίπτωση ήττας δεν την αναφέρω καν, δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη. Γιατί ρε φίλε, ποιος τους αντέχει μετά;

Παναγιώτης Κεφαλάς

Τι άλλο μπορεί να αντέξει η καρδιά ενός φίλου της Γιουνάιτεντ τα τελευταία χρόνια; Η λέξη πρωτάθλημα αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός και ο μεγάλος μας στόχος να είναι απλά η έξοδος στην Ευρώπη… Πραγματική θλίψη (Πού είσαι Σερ, λείπεις…). Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις! Τέλος πάντων, για την ώρα ας το αφήσουμε αυτό το θέμα κι ας μας πονάει πολύ!

Έχουμε, λοιπόν, ευρωπαϊκό παιχνίδι ημέρα Πέμπτη (το ξαναλέμε μπας και το εμπεδώσουμε, ημέρα Πέμπτη ευρωπαϊκό παιχνίδι!) και αντίπαλος είναι η Λίβερπουλ. Ντέρμπι λένε, αλλά στο Άνφιλντ έχουμε να χάσουμε από το 2013. Άρα, πάμε για εύκολο αποτέλεσμα και σήμερα. Εξάλλου, τους έχουμε 2-0 φέτος, μία στο «Ολντ Τράφορντ» και μία -μέσα Γενάρη- στο «σπίτι» τους με τον Γουέιν.

* Βέβαια και στην περίπτωση που περάσουμε τους ακατανόμαστους (πράγμα διόλου απίθανο και δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό), το σύνθημα μένει ίδιο: «Φαν Χάαλ ΦΥΓΕ»!

Νικόλας Ακτύπης

Έλα μωρέ τώρα, ποιο Λίβερπουλ-Γιουνάιτεντ; Να είμαστε κομμάτι σοβαροί όταν μιλάμε για μπάλα. Εμείς οι «Kopites» το ‘χουμε πάρει χαμπάρι εδώ και χρόνια, οι «άλλοι» βρίσκονται ακόμη στην αρχή, καθώς άλλο πράγμα είναι να έχεις ξεχάσει τι σημαίνει να βρίσκεσαι στον αφρό 2-3 χρόνια κι άλλο να χρειάζεσαι τη μηχανή του χρόνου μέχρι να σταματήσεις στην τελευταία πραγματικά αξιομνημόνευτη σεζόν.

Ευτυχώς που ο καλός θεούλης έστειλε αυτούς τους δύο κυρίους στον πάγκο των ομάδων. Ό,τι και να συμβεί στον αγωνιστικό χώρο, είμαι βέβαιος πως θα είναι οι αντιδράσεις των προπονητών που θα κλέψουν την παράσταση. Κι επειδή στην περίπτωση του Κλοπ όλα τα λεφτά είναι οι παροιμιώδεις αντιδράσεις του όταν το «καρφώνει» κάποιος παίκτης του και σ’ εκείνη του… γλυκούλη Φαν Χάαλ, η ξινίλα στη μουτράκλα του όταν το πράγμα «στραβώνει», για το καλό του θεάματος (και μόνο), θα ήθελα αυτή η σκηνή και το κοντράστ να συμβεί όσο το δυνατόν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ φορές.

Γιώργος Μαραθιανός

Καταρχάς καταδικάζω την καζούρα σε οπαδό της Λίβερπουλ απ’ όπου κι αν προέρχεται. Είναι σαν να κλέβεις εκκλησία. Σαν να αρπάζεις παγωτό (όχι Κυπελλάκι, αυτά έχουν ξεχάσει πώς είναι) από παιδί. Κι εξάλλου ποιος ο λόγος να χαλάσεις τις σχέσεις σου με τον τελευταίο καλό πελάτη που σου έχει απομείνει;

Κι όμως, το παραδέχομαι: Δεν μπορώ! Απολαμβάνω τις αγωνιώδεις προσπάθειες να σε τσιγκλήσουν με το (μοναδικό πλέον) επιχείρημα των πέντε Champions League. Λατρεύω την ηττοπάθεια στα μάτια τους, που μοιάζει με τη σκέψη της ξανθιάς στο γνωστό ανέκδοτο, όταν βλέπει μπανάνα στο δρόμο και λέει «ωχ, θα πέσω».

Και λίγο πριν την αναμέτρηση με τη μόνη ομάδα που παρακαλάει να φύγει ο Φαν Χάαλ (επειδή είναι η μοναδική που έχει «4 στα 4» μαζί της) ξεκαρδίζομαι με τις απειλές Τσουτσικο-Ραλλαίων ότι θα έρθουν γυμνοί την Παρασκευή στο γραφείο. Γιατί το «ξεβράκωμα» είναι ούτως ή άλλως αναπόφευκτη συνέπεια όταν στο δρόμο τους μπαίνει (ακόμα και αυτή) η Γιουνάιτεντ…

Βάιος Τσούτσικας

Κάνε θεέ μου να στρίψει μια φορά με επιτυχία ο Μπεντέκε το κορμί του. Κάνε θεέ μου να τους κάνει κάνα-δύο υδραυλικά ο Κουτίνιο. Κάνε θεέ μου να μην κοιτάει πάλι καμία γκόμενα στην κερκίδα ο Μινιολέ όταν κάνουν οι άλλοι κόρνερ. Κάνε θεέ μου την καλή πάλι. Την έκανες τη μισή δουλειά που μας έβγαλες απέναντι σε αυτούς. Κάνε τώρα και την άλλη μισή…

Τώρα αν έχεις και χοντρά κέφια και την αράζεις στην καναπεδάρα σου με καμιά μπίρα ανά χείρας και το κασκόλ της Λίβερπουλ περασμένο στον λαιμό κάνε το θαύμα σου να τους βάλει κάνα γκολ ο Μάρτιν ο Σκρτελ. Δεν θα το αντέξουν αυτό. Θα είναι χειρότερο και από το να τους μείνει αμανάτι ο Φαν Χάαλ την επόμενη σεζόν. Και αν δεν μπορείς να κάνεις σκόρερ τον Σκρτελ ας το βάλει ο Φλάναγκαν ή ο Κόλο ο Τουρέ. Θα έχει χοντρή πλάκα, πιο χοντρή από το λογικό 3-0 που θα έρθει!