Λίβερπουλ: Φταίνε οι Φιρμίνο, Σαλάχ και Μανέ για την «αφλογιστία»;

Στο ντέρμπι κορυφής κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (0-0, 17/1) η Λίβερπουλ συμπλήρωσε μία τετράδα αγώνων πρωταθλήματος, κατά τη διάρκεια των οποίων έχει σκοράρει μόλις ένα τέρμα. Σειρά αναμετρήσεων, στην οποία δεν έχει βιώσει ακόμα τη χαρά της νίκης.

Πρόκειται για το τρίτο διαδοχικό ματς της Premier League που οι «κόκκινοι» δεν καταφέρνουν να παραβιάσουν την αντίπαλη εστία, στατιστικό που τελευταία φορά καταγράφηκε πριν από 16 χρόνια. Μάλιστα, σε περίπτωση που δεν επικρατήσουν ούτε στην αναμέτρηση με την Μπέρνλι το βράδυ της Πέμπτης (21/1, 22:00), θα ισοφαρίσουν το αρνητικό ρεκόρ επί εποχής Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο τους (πέντε παιχνίδια χωρίς νίκη μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου του 2017).

Κι όμως κόντρα στην ομάδα του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ οι πρωταθλητές Αγγλίας κατέγραψαν στοιχεία, τα οποία θα δικαιολογούσαν μια ενδεχόμενη επικράτησή τους. Κυριαρχία στο πρώτο ημίχρονο, ολοκλήρωση του αγώνα με 65,7% ποσοστό κατοχής της μπάλας, καθώς και 17 τελικές προσπάθειες.

Εδώ, όμως, δημιουργούνται βασικά ερωτήματα. Πόσες εξ αυτών ήταν εντός στόχου; Πόσες ευκαιρίες οδήγησαν στα… πολυδιαφημισμένα Expected Goals; Και γι’ αυτά τα όχι και τόσο δυνατά στατιστικά, το «ανάθεμα» πρέπει να πέφτει μονάχα στην επιθετική τριάδα των Σαντιό Μανέ, Ρομπέρτο Φιρμίνο και Μοχάμεντ Σαλάχ;

Διαφέρει pressing από pressing

Αν υπήρχε ένα στοιχείο που χαρακτήριζε τη Λίβερπουλ τα τελευταία χρόνια -με αποκορύφωμα την περσινή σεζόν κατάκτησης του τίτλου- και το οποίο προκαλούσε ατελείωτο πονοκέφαλο στους αντιπάλους, δεν ήταν άλλο από τo σεμιναριακό της pressing. Τόσο σε σετ παιχνίδι, όσο και στις αμυντικές μεταβάσεις, αμέσως δηλαδή μετά την απώλεια της μπάλας.

Η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ πίεζε με τέτοιο -άμεσο- τρόπο στα μεσοδιαστήματα και στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, ώστε να περιορίζει τον χώρο και τον χρόνο αντίδρασης των αντιπάλων. Κάτι που ως επί το πλείστον οδηγούσε σε ανάκτηση της κατοχής σε καίρια σημεία του γηπέδου. Βγαίνοντας -διαρκώς- με υπεραριθμία σε περιοχές, όπου ο δείκτης των Expected Goals… απογειώνεται.



(ενδεικτική φάση συμπεριφοράς στις αμυντικές μεταβάσεις από περσινό αγώνα της Λίβερπουλ)



Ωστόσο, αυτή η δουλειά δεν είναι για τον οποιοδήποτε. Οι «κόκκινοι» έχουν την τύχη να διαθέτουν στο ρόστερ τους παίκτες όπως οι Φαμπίνιο και Τζόρνταν Χέντερσον, οι οποίοι εκτελούν υποδειγματικά τον εν λόγω ρόλο. Όμως, οι μακροχρόνιοι τραυματισμοί των κεντρικών αμυντικών, Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, Τζο Γκόμεζ και εσχάτως του Τζόελ Μάτιπ, ανάγκασαν στην οπισθοχώρηση στα σέντερ μπακ, αρχικά (από τα μέσα Οκτώβρη), του Βραζιλιάνου μέσου και στα δύο τελευταία παιχνίδια και του αρχηγού της ομάδας.

Στην αναμέτρηση κόντρα στη Γιουνάιτεντ στα «παπούτσια» των δύο προαναφερθέντων μπήκαν οι Τιάγκο Αλκάνταρα και Σερντάν Σακίρι. Το σύνολο του Κλοπ προσπαθούσε να πιέσει. Ωστόσο, δεν το κατάφερνε με την ένταση και τη διάρκεια που επιτάσσει ο τρόπος παιχνιδιού που το έχει γαλουχήσει τα τελευταία χρόνια ο Γερμανός τεχνικός. Κι ακόμα κι αν πραγματοποιήθηκαν αρκετά κλεψίματα, η πλειονότητα εξ αυτών δεν έλαβε χώρα στις προαναφερθείσες περιοχές.



Οι διαφορετικού τύπου χαφ και ο Βαϊνάλντουμ

Είναι κακοί παίκτες οι Αλκάνταρα και Σακίρι; Η απάντηση είναι προφανής και αρνητική. Ωστόσο, είναι διαφορετικού τύπου από αυτό που είχε συνηθίσει το υπόλοιπο σύνολο, ώστε να βαδίζει στον… αυτόματο. Η Λίβερπουλ δεν έχει πολλές μονάδες με το κάθετο παιχνίδι, το στρωτό ποδόσφαιρο και την οξυδέρκεια του πρώτου. Τη στιγμή που ο δεύτερος (όπως και ο Τσάμπερλεϊν που αγωνίστηκε στη θέση του στο αμέσως προηγούμενο ματς πρωταθλήματος κόντρα στη Σαουθάμπτον) μπορεί να προσδώσει μια έξτρα δημιουργικότητα στον συγκεκριμένο χώρο του γηπέδου.

Παρόλα αυτά, κανείς τους δεν διαθέτει τα ποιοτικά τρεξίματα των «εργατών» Φαμπίνιο και Χέντερσον, τα οποία ικανοποιούν τον παραπάνω τρόπο pressing. Ακόμα κι ο Βαϊνάλντουμ -που κι αν έχει κολλήσει «ένσημα» στο κέντρο των πρωταθλητών Αγγλίας- διανύει μια περίοδο ντεφορμαρίσματος, η οποία ίσως και να σχετίζεται με το θέμα της ανανέωσης ή μη του συμβολαίου του που εκπνέει το προσεχές καλοκαίρι. Στοιχεία, τα οποία αντικατοπτρίζονται στη σχετική έλλειψη αυτοματισμών που παρατηρείται τελευταία στο παιχνίδι της Λίβερπουλ.

Expected Goals

Ενδεικτικό της μείωσης της παραγωγής αξιόλογων ευκαιριών, είναι το ότι στην τελευταία τετράδα αγώνων -που έχει τρομοκρατήσει τους φίλους της Λίβερπουλ- ο δείκτης των Expected Goals έχει πιάσει «ταβάνι» στο 1,37. Αρκεί να τονιστεί ότι στα υπόλοιπα 14 ματς της ομάδας του Μέρσεϊσαϊντ στη φετινή Premier League, έπεσε κάτω του συγκεκριμένου ορίου μόλις δύο φορές, στις ισοπαλίες (αμφότερες με 1-1) με τις Μπράιτον και Μάντσεστερ Σίτι.



H επιστροφή του Ζότα

Με εννιά τέρματα σε 19 συμμετοχές του σε όλες τις διοργανώσεις, ο Ντιόγκο Ζότα, αν μην τι άλλο, άρχισε να αποσβένει άμεσα τα 45 εκατ. ευρώ που δαπάνησε η Λίβερπουλ για να τον μετακινήσει από τη Γουλβς τον περασμένο Σεπτέμβριο. Με την επιστροφή του από τον τραυματισμό του να πολυαναμένεται από τους φίλους της ομάδας του, οι οποίοι θεωρούν ότι θα δώσει ουσιαστικές λύσεις στον τομέα του σκοραρίσματος.

Πράγματι, ο 24χρονος Πορτογάλος δύναται να δώσει πολύτιμες βοήθειες. Ωστόσο, η διαλεκτική εξέταση της κατάστασης δείχνει ότι το πρόβλημα των «κόκκινων» δεν έγκειται σε κάποια άνευ προηγουμένου κατασπατάληση ευκαιριών από τους επιθετικούς τους. Σύμφωνοι, τα 24 τέρματα που έχει πετύχει μαζί η «Αγία Τρίαδα» τους από την αρχή του πρωταθλήματος δεν αποτελεί σπουδαίο επίτευγμα. Παρόλα αυτά, ο -εκνευριστικός για πολλούς- δείκτης των xGoals τους στα πρόσφατα τέσσερα ματς στη Λίγκα φανερώνει ότι μάλλον δεν εκτέλεσαν και με τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Ως εκ τούτου, ακόμα και με τον Ζότα στην ενδεκάδα το πρόβλημα μάλλον παραμένει.



Και τώρα τι;

Η επιστροφή του Μάτιπ στις προπονήσεις και οσονούπω στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της Λίβερπουλ αναμένεται να επανατοποθετήσει τον Χέντερσον στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Ωστόσο, επί εποχής Covid-19 -αλλά και της πιθανότητας νέων τραυματισμών- η ανάγκη για ένα ακόμα σέντερ μπακ (ώστε να γυρίσει και ο Φαμπίνιο στο κέντρο) «φωνάζει» εδώ και καιρό.

Βέβαια, από τη μία, η απροθυμία/αδυναμία των ιθυνόντων του κλαμπ του Μέρσεϊσαϊντ για απόκτηση στόπερ και από την άλλη, η φερόμενη -από τα αγγλικά ρεπορτάζ- άρνηση ορισμένων υποψηφίων για τη θέση να καλύψουν το κενό μέχρι το τέλος της σεζόν (όταν και αναμένεται η επιστροφή των Φαν Ντάικ και Γκόμεζ) και εν συνεχεία να τους φάει η… μαρμάγκα, δεν αφήνει και πολλές ελπίδες στους φίλους της Λίβερπουλ.

Η ανησυχία των τελευταίων είναι λογική. Παρόλα αυτά και η κατάσταση είναι δυναμική. Προφανώς και η ομάδα τους, ούσα στο -6 από την κορυφή (και με ματς λιγότερο) δεν βγήκε ξαφνικά εκτός διεκδίκησης του τίτλου. Πόσο μάλλον, όταν το πρωτάθλημα ενδέχεται να κριθεί στους 2-4 βαθμούς.

Εξάλλου, ο δείκτης των Expected Goals μπορεί να αποτελεί πολύτιμο εργαλείο των ομάδων, αλλά τα συμπεράσματά του δεν υλοποιούνται διαρκώς στον αγωνιστικό χώρο. Και με την επιθετική ποιότητα που διαθέτει η Λίβερπουλ, οι νίκες -έστω και με «μισό μηδέν»- το πιο πιθανό είναι να επιστρέψουν, γιατί όχι ακόμα και μαζεμένες. Η ουσία, πάντως, συνίσταται στο ότι ακόμα και να μη συμβεί, η αφλογιστία των επιθετικών της αποτελεί το «δέντρο» και όχι το «δάσος».