Κόμπι… μιας ζωής

Κόμπι, θα θυμόμαστε τα πάντα από σένα…

Ότι δεν κόμπιασες στιγμή, όταν οριακά ενήλικος εμφανίστηκες στο ΝΒΑ και τελικά το σημάδεψες για πάντα.

Ότι έπαιζες σαν κομπολόι στα χέρια σου τους αντιπάλους αμυντικούς.

Ότι καμία κομπίνα προπονητή δεν μπορούσε να σε περιορίσει. Μόνο ο κακός σου εαυτός και οι τραυματισμοί. Κι αυτοί σπανίως…

Ότι κι αν κάποιες φορές κόμπαζες για τα κατορθώματά σου, οι πράξεις σου συνήθως ξεπερνούσαν και τις μεγαλοστομίες σου.

Ότι κομπιούτερ και αριθμοί τρελάθηκαν από τις επιδόσεις σου.

Ότι χτυπούσες σαν την κόμπρα όταν η μπάλα «έκαιγε». Κι ας σε φώναζαν black mamba.

Ότι ακόμη και το κόμπλεξ που είχες (κακώς) απέναντι σε συμπαίκτες ή αντιπάλους, κατάφερνες να το μετατρέπεις σε κινητήρια δύναμη για να γίνεις καλύτερος.

Ότι ακόμη κι όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, ποτέ δεν εγκατέλειψες την ομάδα της ζωής σου.

Και τώρα, που πλησιάζει η στιγμή που θα σε απολαύσουμε για τελευταία φορά, νιώθουμε έναν κόμπο στο στομάχι, την καρδιά και την ψυχή.

Και δεν το δένουμε κόμπο πως θα υπάρξουν πολλοί καλύτεροι από σένα στο μέλλον…



Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Αρκετά με την… ποιητική διάθεση όμως. Ο Κόμπι Μπράιαντ αποσύρεται με πέντε δαχτυλίδια πρωταθλητή, δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, δύο βραβεία MVP τελικών, ένα κανονικής περιόδου και τέσσερα σε All Star Game, τρίτος κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών, δις στην κανονική περίοδο, ενδεκάκις μέλος της καλύτερης πεντάδας και εννιάκις της κορυφαίας αμυντικής πεντάδας, νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων και προσεχώς Hall of Famer.

Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν έχουν τόση σημασία όσες οι αναρίθμητες στιγμές που μας χάρισε στην 20ετή του διαδρομή στο ΝΒΑ. Και 24 εξ αυτών, όσο και ο αριθμός στη φανέλα του που προσεχώς θα αποσυρθεί, είναι πολύ λίγα για να χωρέσουν τις αναμνήσεις μας από αυτόν.

1. Η γκάφα του αιώνα άλλαξε την ιστορία
Έχουν γίνει πολλές γκάφες στο ντραφτ. Όμως σαν κι εκείνη του 1996, καμία! Μα καλά, δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ χριστιανός να επιλέξει τον Κόμπι πριν το νούμερο 13; Είναι δυνατό να προτιμώνται μπροστά του κάποιοι Ποταπένκο (όνομα και πράμα), Κιτλς και Νταμπίερ; Και-άντε-ας πούμε πως οι άλλες ομάδες «κοιμήθηκαν» ή ορισμένες εξ αυτών επέλεξαν μπροστά από τον 18χρονο και ανέτοιμο ερχόμενο απευθείας από το λύκειο έφηβο έναν Άιβερσον, έναν Άλεν, έναν Μάρμπερι ή άλλους με μεγάλη ή μικρότερη ιστορία… Οι Χόρνετς πώς δικαιολογούνται που έκαναν ΑΜΕΣΩΣ trade για να πάρουν τον Βλάντε Ντίβατς; Ο… θρύλος λέει πως οι Λέικερς είχαν κάνει «υπόγειες» κινήσεις για να εξασφαλίσουν πως παρότι επέλεγαν στο νούμερο 24 (και πήραν τον Ντέρεκ Φίσερ) θα αποκτούσαν μέσω Σάρλοτ τον άγουρο έφηβο και μάλιστα είχαν συμφωνήσει πριν το ντραφτ με τους Χόρνετς. Πάντως ο ίδιος ο Κόμπι πρόσφατα ξεκαθάρισε με δόση πικρίας πως «… απλώς δεν με ήθελαν στη Σάρλοτ. Μου είπαν πως δεν με χρειάζονται». Και το χαμόγελό του ανεβαίνοντας στη σκηνή για να συναντήσει τον Ντέιβιντ Στερν μετά την επιλογή του θύμιζε κάτι από… Χλαπάτσα και «… Θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε». Κάτι μας λέει πως κάποιοι στη Σάρλοτ είδαν κι έπαθαν και σίγουρα θα το έχουν σκυλομετανιώσει…


2. Ο θρασύς μικρός ήρθε για να μείνει
Τίποτα δεν του χαρίστηκε στον Κόμπι. Έπρεπε να κερδίσει τη θέση του στους Λέικερς και στην πρώτη του σεζόν στην ομάδα δεν είχε περισσότερους από 7,5 πόντους και 15,5 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα παίζοντας πίσω από τον Έντι Τζόουνς και τον Νικ Βαν Έξελ στο rotation. Πριν αρχίσει να περπατά στο ΝΒΑ, ωστόσο, ο πρωτάρης Κόμπι… πέταξε. Ο πιτσιρικάς βρήκε ευκαιρία να κάνει «θόρυβο» κερδίζοντας το διαγωνισμό καρφωμάτων το 1997. Ο διάδρομος απογείωσης για το νικητήριο κάρφωμά του έγινε κάτι αντίστοιχο για την καριέρα του.


3. Αντιμέτωπος με το ίνδαλμά του
Το ξέρουν και οι πέτρες. Ο Κόμπι όπως χιλιάδες, εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο έβλεπε για ώρες κασέτες του Μάικλ Τζόρνταν προσπαθώντας να «ξεπατικώσει» τις κινήσεις του. Κι αν κάποιος πλησίασε περισσότερο στο «πρωτότυπο», αυτός ήταν ο άσος των Λέικερς. Στο All Star Game του 1998 οι δρόμοι τους συναντήθηκαν, με τον «Air», στο απόγειο της τεράστιας καριέρας του να παίρνει το βραβείο του MVP με 23 πόντους, αλλά τον Κόμπι-νεότερο παίκτη που έπαιζε ως τότε στη γιορτή του μπάσκετ-να είναι δεύτερος σκόρερ του αγώνα με 18. Κάτι σαν τελετή παράδοσης-παραλαβής δηλαδή…


4. Ο «Ζεν Μάστερ» και τα πρώτα πρωταθλήματα
Το 1999, ο Κόμπι δεν ήταν πλέον παιδάκι αλλά ήδη σούπερ σταρ, αν κι όχι το νούμερο «ένα» στους Λέικερς. Η συνύπαρξη με τον Σακίλ Ο’ Νιλ δεν οδηγούσε πουθενά, με το σχεδόν ντροπιαστικό 4-0 από τους Σπερς στα ημιτελικά της Δύσης να προκαλεί τριγμούς. Η έλευση του Φιλ Τζάκσον άλλαξε τα πάντα. Ο «Ζεν Μάστερ» μπορεί να θεωρούσε τον Κόμπι «μη προπονήσιμο» (όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του χρόνια μετά) και απείθαρχο στην πρώτη του θητεία στο LA, αλλά ο ίδιος βρήκε τρόπο να δημιουργήσει τη χημεία που οδήγησε σε τρία σερί πρωταθλήματα.


5. Τους «έφαγε» και έμεινε
Όσο τα πρωταθλήματα έρχονταν, η εσωτερική κόντρα του Κόμπι με τον Σακίλ Ο’ Νιλ ήταν το πιο καλά κρυμμένο μυστικό του ΝΒΑ. Όταν άρχισαν να στραβώνουν τα πράγματα, μετά τον αποκλεισμό από τους Σπερς το 2003 και την απώλεια τίτλου από τους Πίστονς το 2004, η κατάσταση ξέφυγε. Ο Φιλ Τζάκσον απολύθηκε, ο «Σακ» έγινε ανταλλαγή και ο Κόμπι υπέγραψε επταετές συμβόλαιο. Συνειρμικά όλοι κατηγόρησαν τον τελευταίο για το break up της «Αγίας Τριάδας» και δεν είχαν άδικο. Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως ο Κόμπι δεν άντεχε να είναι το νούμερο «2» στη… μαρκίζα και ασφυκτιούσε κάτω από τους κανόνες του κόουτς, με αποτέλεσμα να σκάψει το λάκκο τους. «Αν ο Κόμπι ήταν πιο ομαδικός, θα ήταν ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών. Καλύτερος και από τον Μάικλ», είχε δηλώσει τότε ο «Σακ». «Είχαμε τις διαμάχες μας. Εκείνος μου έλεγε να γίνω περισσότερο ομαδικός κι εγώ του έλεγα να χάσει κιλά. Όμως λυπάμαι που φεύγει ο συνέταιρός μου στο έγκλημα», είχε αναφέρει ο Κόμπι. Φυσικά δεν έπεισε κανέναν…


6. Η απιστία που πήγε να τινάξει τα πάντα στον αέρα
Ο Κόμπι παρέμεινε πιστός στους Λέικερς από την αρχή ως το τέλος. Όχι όμως στη σύζυγό του. Το 2003 η καριέρα του κινδύνεψε να καταστραφεί για έναν ποδόγυρο, όταν αντιμετώπισε κατηγορίες για βιασμό μιας 19χρονης σε ξενοδοχείο του Κολοράντο. Με σπασμένη φωνή και έχοντας στο πλευρό του τη «νόμιμη» Βανέσα, που δεν του άφησε λεπτό το χέρι, ομολόγησε με σπασμένη φωνή τη μοιχεία, αλλά αρνήθηκε πως η «συνεύρεση» έγινε δίχως συναίνεση. «Είμαι αηδιασμένος με τον εαυτό μου που έκανα το λάθος της απιστίας. Αγαπώ τη σύζυγό μου με όλη μου την καρδιά και μαζί θα αντιμετωπίσουμε αυτές τις ψευδείς κατηγορίες», δήλωσε. Ο κίνδυνος τετραετούς φυλάκισης εξαλείφθηκε μετά από εξωδικαστική συμφωνία με το φερόμενο ως θύμα και ο Κόμπι φαίνεται πως έμαθε από το λάθος του, καθώς έκτοτε (φαίνεται να) είναι τύπος και υπογραμμός, ένας σωστός οικογενειάρχης και σύζυγος.


7. «Σαπουνόπερα» με τον Μαλόουν
Η αγωνιστική συνύπαρξη Κόμπι και Μαλόουν δεν αποδείχτηκε επιτυχής. Το ίδιο καταστροφική ήταν και η κατάληξη της φιλίας τους. Το Δεκέμβρη του 2004 ο ηγέτης των Λέικερς κατηγόρησε τον εσχάτως παλαίμαχο τότε «ταχυδρόμο» πως ήθελε να… πάει το γράμμα στη γυναίκα του. Κοινώς τον κατηγόρησε πως της την… έπεσε με άσχημο τρόπο. «Αυτό είναι σαπουνόπερα και εγώ δεν έχω καμία διάθεση να πρωταγωνιστήσω σε μία ακόμη σαπουνόπερα του Κόμπι», ήταν η καυστική απάντηση του Μαλόουν. Μια (ακόμη) φιλία είχε τελειώσει για τον δύσκολο στις προσωπικές αλλά και επαγγελματικές σχέσεις Κόμπι.


8. Η μέρα που «τερμάτισε» το μπάσκετ
Οι τίτλοι μετρούν περισσότερο από τις προσωπικές διακρίσεις σε ένα ομαδικό άθλημα. Όμως ποιος μπορεί να αγνοήσει ένα ΤΕΤΟΙΟ ρεκόρ, έστω και σε ένα μάλλον αδιάφορο ματς κανονικής περιόδου; Στις 22 Ιανουαρίου του 2006 ο Κόμπι «τερμάτισε» το μπάσκετ. Στη νίκη επί των Ράπτορς με 122-104 είχε 81 πόντους, συντρίβοντας το δικό του προσωπικό ρεκόρ των 65 και κοιτάζοντας στα μάτια το απλησίαστο του Γουίλτ Τσάμπερλεϊν (100), που όμως ανήκει σε μια άλλη εποχή. Η στατιστική κατέγραψε 18/20 βολές, 21/33 δίποντα, 7/13 τρίποντα σε 42 λεπτά και η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά. Ακόμη και ο ίδιος δεν κατάλαβε τι συνέβη: «Έξω ξαναπαίξει στο μυαλό μου το παιχνίδι αυτό πολλές φορές. Δεν υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό που συνέβη. Σε αυτές τις περιπτώσεις συμβαίνει κάτι μαγικό, που δεν χωρά εξηγήσεις».


9. ΔΥΟ μεγάλα καλάθια σε ΕΝΑ παιχνίδι
Όταν η μπάλα ζύγιζε τόνους, δεν υπήρχε αμφιβολία σε τίνος τα χέρια έπρεπε να πάει. Ο Κόμπι έβαλε αμέτρητα νικητήρια καλάθια στην καριέρα του. Υπολογίζονται κοντά στα 40. Όμως στον πρώτο γύρο των playoffs του 2006 έβαλε ΔΥΟ τεράστια καλάθια σε ένα παιχνίδι. Στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς με τους Σανς πρώτα έστειλε το ματς στην παράταση με απίθανο λέι απ στα 0,7’’ και εν συνεχεία υπέγραψε τη νίκη με buzzer beater. Τι κι αν οι Λέικερς αποκλείστηκαν τελικά με 4-3; Ο Κόμπι μόλις είχε χαρίσει μία από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία των playoffs.


10. Κόμπι… γδάρτης
Οι 81 πόντοι του Κόμπι ήταν το αποκορύφωμα. Όμως περίπου ένα χρόνο μετά, έτεινε να κάνει… κανόνα τα «όργια», όταν σε τέσσερα παιχνίδια στη σειρά είχε 50+ πόντους. Μέσα σε μια εβδομάδα (16-23/3) έβαλε 65 στους Μπλέιζερς, 60 στους Γκρίζλις και από 50 σε Τίμπεργουλβς και Χόρνετς. Το σερί σταμάτησε στις 25/3, όταν κόντρα στους Γουόριορς ήταν σε κακή βραδιά (λέμε τώρα) κι έμεινε στους 43 πόντους. Μόνο…


11. Η πολυσυζητημένη αλλαγή
Κάθε κίνηση του Κόμπι προκαλούσε συζητήσεις. Πολύ απλά γιατί «πουλούσε». Η απόφασή του να εγκαταλείψει το νούμερο «8» και να πάει στο «24», το 2007, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως ήθελε να βρεθεί στο… +1 από το «23» του Μάικλ Τζόρνταν. Ο ίδιος λέγεται πως πάντα ήθελε να φορέσει το «33» που είχε στο λύκειο, αλλά οι Λέικερς το είχαν αποσύρει προς τιμήν του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Η εξήγηση του ιδίου; «Σημαίνει πως δουλεύεις για αυτό που θες 24 ώρες το 24ωρο».


12. Μια ανάσα από τους Μπουλς
Ο Κόμπι έχει δηλώσει «… Laker for life». Όμως το καλοκαίρι του 2007 λίγο έλειψε να εγκαταλείψει την ομάδα της καρδιάς του. Δυσαρεστημένος από τις κινήσεις της διοίκησης, απαίτησε να γίνει ανταλλαγή και οι συζητήσεις με τους Μπουλς έφτασαν σε πολύ προχωρημένο στάδιο, αλλά τελικά «ναυάγησαν» επειδή το Σικάγο δεν ήθελε να προσθέσει τον Λουόλ Ντενγκ στο… πακέτο. Οι Λέικερς αντιπρότειναν στον Κόμπι να πάει στους Πίστονς, αλλά εκείνος αρνήθηκε, ενώ φήμες ήθελαν να τον προσφέρουν ως αντάλλαγμα στους Καβαλίερς για τον Λεμπρόν Τζέιμς! Κάποιες αποφάσεις, τελικά, επηρεάζουν μια ολόκληρη ιστορία.


13. Η εξιλέωση ήρθε με Κόμπι
Μετά την ταπείνωση από την Ελλάδα στο Μουντομπάσκετ του 2006, η Dream Team μετονομάστηκε σε Redeem Team, γιατί το όνειρο είχε γίνει… εφιάλτης και η άλλοτε ανίκητη ομάδα έπρεπε να εξιλεωθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008. Επιστρατεύοντας περίπου ό,τι καλύτερο υπήρχε στο ΝΒΑ και με αρχηγό τον Κόμπι η υποψιασμένη ομάδα των ΗΠΑ ήταν αδύνατο να αποτύχει. Ο «κάπτεν» είχε 20 πόντους με πολλά καθοριστικά καλάθια στον τελικό και η Team USA επέστρεψε στην κορυφή μετά το 118-107 στον τελικό απέναντι στην Ισπανία. Το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε τέσσερα χρόνια μετά στο Λονδίνο, και πάλι απέναντι στον-όπως ο ίδιος αποκάλεσε χρόνια μετά-καλύτερο συμπαίκτη που είχε ποτέ, τον Πάου Γκασόλ.


14. «Αποτύπωμα» στο πιο ιστορικό γήπεδο
Ο Κόμπι κρατούσε μια από τις καλύτερες παραστάσεις της καριέρας του για το πιο ιστορικό γήπεδο του ΝΒΑ. Στις 3 Φεβρουαρίου του 2009 άφησε για πάντα το στίγμα του στο «Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν» με 61 πόντους στη νίκη των Λέικερς επί των Νικς με 126-117. Επρόκειτο-τότε-για ρεκόρ ξεπερνώντας την 60άρα του Μπέρναρντ Κινγκ από το 1984 και την 55αρα του Μάικλ Τζόρνταν από το 1995. Και μολονότι το 2014 ο Καρμέλο Άντονι τον ξεπέρασε (62), εκείνη η βραδιά κατέχει ξεχωριστή θέση στο βιβλίο καριέρας του Κόμπι.


15. Ο θρύλος των θρύλων
Όταν τη φανέλα των Λέικερς έχουν φορέσει παίκτες όπως Μάτζικ, Τζαμπάρ, Σακίλ, Γουέστ και Μπέιλορ, δεν είναι διόλου μικρή υπόθεση να τους ξεπερνάς, έστω και με την ψυχρή και συχνά άδικη «λογιστική» των στατιστικών. Στις 2 Φεβρουαρίου του 2010 ο Κόμπι ξεπέρασε, στην ήττα από τους Γκρίζλις, τους 25.192 πόντους του Τζέρι Γουέστ κι έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ίσως πιο ιστορικής ομάδας του ΝΒΑ. Με 33.583 πόντους πριν το τελευταίο ματς της καριέρας του, θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια μέχρι (και ΑΝ) κάποιος καταφέρει να τον «απειλήσει».


16. Η δική του απάντηση
Κακά τα ψέματα, ο Κόμπι ήταν το δεύτερο «βιολί» στο three-peat των Λέικερς (2000-2002) και πολλοί, βλέποντας την πτωτική πορεία της ομάδας έκτοτε, είχαν εκφράσει αμφιβολίες αν ο ίδιος μπορούσε να οδηγήσει την ομάδα σε τίτλους ως αδιαμφισβήτητος ηγέτης της. Η απάντησή του ήρθε και μάλιστα εις διπλούν. Πήρε από το χέρι τους «λιμνανθρώπους» και τους οδήγησε σε δύο πρωταθλήματα, το 2009 απέναντι στο Ορλάντο και το 2010 κόντρα στους Σέλτικς, κερδίζοντας-για-πρώτη φορά στην καριέρα του-και το βραβείο του MVP των τελικών. Οι τελευταίοι που τον αμφισβητούσαν υποχρεώθηκαν να τον παραδεχτούν.


17. Η αρχή του τέλους και τα δάκρυα
Μαύρη μέρα η 12η Απριλίου του 2013. Η… κατάχρηση του Κόμπι από τους Λέικερς σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθεί η χρονιά έχει συνέπειες. Λίγο πριν το τέλος του αγώνα με τους Γουόριορς εξαντλημένος πέφτει στο παρκέ. Μπορεί να σηκώνεται, να εκτελεί ακόμη και βολές, αλλά και να πηγαίνει κουτσαίνοντας στον πάγκο, όμως ουσιαστικά δεν σηκώθηκε ποτέ στην πραγματικότητα από αυτόν τον τραυματισμό. Η ρήξη αχιλλείου ήταν το τελευταίο μεγάλο χτύπημα στο ταλαιπωρημένο του κορμί. Ο εγωισμός και η διάθεσή του να νικήσει γιατρούς και λογική δεν του επέτρεπαν να τα παρατήσει: «Δεν τελείωσα! Το να επιστρέψω δυνατός είναι πια η μεγαλύτερη πρόκληση στην καριέρα μου», είπε με αποφασιστικό τόνο στη φωνή, αλλά και υγρά μάτια που μάλλον πρόδιδαν ότι και ο ίδιος είχε καταλάβει πως δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος.


18. Το τσεκούρι θάφτηκε οριστικά
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Και το πέρας των ετών «γιάτρεψε» τη σχέση του Κόμπι Μπράιαντ με τον Σακίλ Ο’ Νιλ, που ήταν… μακριά και αγαπημένοι από τη στιγμή που δεν συνεργάζονταν πια στους Λέικερς. Η καλύτερη πιστοποίηση της οριστικής συμφιλίωσής τους ήρθε στις 2 Απριλίου του 2013, όταν ο Κόμπι είχε ένα συγκινητικό μήνυμα για τον «Σακ» στην τελετή απόσυρσης της φανέλας με το «34». «Είσαι το πιο ταλαντούχο πλάσμα της φύσης σε αυτό το μέγεθος. Αυτά που έκανες και σήμαινες για αυτή την πόλη έμειναν στην ιστορία. Το αξίζεις», ανέφερε το μήνυμά του που προβλήθηκε σε γιγαντοοθόνη. Ακόμη και το «βουνό» συγκινήθηκε…


19. Ξεπούλημα στη ζωή του
Διασημότητα τέτοιου βεληνεκούς χωρίς ίντριγκα γίνεται; Δεν γίνεται! Το 2013 οι γονείς του Κόμπι συμφώνησαν να πάρουν 450.000 δολάρια ως προκαταβολή από εταιρεία που θα δημοπρατούσε προσωπικά αντικείμενά του από τα παιδικά, μαθητικά και εφηβικά του χρόνια. Ο ίδιος το πληροφορήθηκε από τα media κι έγινε έξαλλος, μιας και ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος μαζί τους σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Μετά τις απαραίτητες απειλές, οι δύο πλευρές τα βρήκαν εξωδικαστικά, αλλά η σχέση του Κόμπι με τους γονείς του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.


20. Ξεπέρασε τον «Air»
Σύμφωνοι, τον Μάικλ Τζόρνταν δεν τον πλησιάζει κανείς. Όμως τουλάχιστον σε… απόλυτους αριθμούς ο Κόμπι τον ξεπέρασε. Στις 14 Δεκεμβρίου του 2014 ο αγώνας με τους Τίμπεργουλβς σταμάτησε για λίγο στη δεύτερη περίοδο. Ήταν μόλις είχε ευστοχήσει σε δύο βολές αφήνοντας πίσω του τον «Air» και ανεβαίνοντας τρίτος στη λίστα των all time scorers, πίσω μόνο από Τζαμπάρ και Μαλόουν. Όπου και παρέμεινε μέχρι το φινάλε της καριέρας του. Συμπαίκτες, αντίπαλοι και κοινό τού υποκλίθηκαν. Δεν ήταν δα και κανένα μικρό κατόρθωμα…


21. «Βασιλιάς» του… πανηγυριού
Όλοι είχαν να λένε για το πόσο ανταγωνιστικός ήταν ο Κόμπι. Δεν του άρεσε να χάνει όχι μόνο στους αγώνες, αλλά ούτε στις προπονήσεις, ούτε καν όταν έπαιζε με τις κόρες του στον κήπο. Κι ενώ όλοι οι άλλοι αντιμετώπιζαν τα All Star Game με χαλαρή διάθεση και σαν… πανηγυράκι, ο ίδιος τα έβλεπε σαν ευκαιρία όχι απλώς να διασκεδάσει το κοινό, αλλά και να δείξει στους κορυφαίους του ΝΒΑ ποιος είναι. Εξ ου και τα τέσσερα βραβεία MVP στη γιορτή του μπάσκετ.


22. Ήρθε το τέλος
Όσοι αρνούνταν να το πιστέψουν, με πρώτο μάλλον τον ίδιο, ήταν πια υποχρεωμένοι… Στις 29 Νοεμβρίου ο Κόμπι ανακοινώνει πως διανύει την τελευταία σεζόν στην καριέρα του. Και όπως κάθε μεγάλος, επέλεξε να το κάνει με τον iconic τρόπo: με μια επιστολή προς το ίδιο το άθλημα! «Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο. Πάντα θα σε αγαπώ, Κόμπι». Ακόμη και οι haters του «λύγισαν». Ο Κόμπι κατάφερε να τους νικήσει ΚΑΙ αυτούς!


23. Υπόκλιση κι από τον «Θεό»
Ένας πραγματικά σπουδαίος δεν αρέσκεται σε μικρότητες. Ο Μάικλ Τζόρνταν έμεινε έξω από συζητήσεις για όσους έλεγαν πως ο Κόμπι Μπράιαντ τον… αντέγραφε ή στα περί σύγκρισης των δύο, ενώ οι δυο τους είχαν ανέκαθεν μια εξαιρετική σχέση. Ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών υποκλίθηκε στον σταρ των Λέικερς με ένα βίντεο μήνυμά του που προβλήθηκε πριν την τελευταία επίσκεψη του Κόμπι στη Σάρλοτ, με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη των Χόρνετς. «Πάντα ήμουν κάτι σαν μεγάλος αδερφός σου κι εσύ σαν μικρός μου αδερφός, επικοινωνούσαμε συνέχεια. Ξέρω πως από πλευράς ανταγωνιστικού πνεύματος είσαι σαν κι εμένα. Ήσουν μια μεγάλη βοήθεια στο παιχνίδι του μπάσκετ, βοήθησες στην προώθηση του ΝΒΑ, απέκτησες πολλούς θαυμαστές σε όλο τον κόσμο κι ανάμεσά τους εγώ», τα λόγια του «Air» που ίσως σε αξία να ξεπερνούν όλους τους τίτλους και τις διακρίσεις του κόσμου.


24. Αποθέωση στο «άντρο» του… εχθρού
Είναι μεγάλη υπόθεση η αναγνώριση του κοινού. Είναι εξίσου σημαντικό να σου υποκλίνονται συμπαίκτες και αντίπαλοι. Τίποτα όμως δεν περιποιεί μεγαλύτερη τιμή για έναν παίκτη από το να αποθεώνεται στο «σπίτι» των… ορκισμένων του εχθρών. Στις 30 Δεκεμβρίου ο Κόμπι επισκέφτηκε για τελευταία φορά τη Βοστώνη και το κοινό που ο ίδιος πίκρανε πολλάκις, αλλά και για το οποίο εκείνος ήταν η προσωποποίηση του «κακού» τον χειροκρότησε όπως του άρμοζε. Κανείς δεν το έγραψε καλύτερα από έναν φίλο των Σέλτικς στην επιστολή του προς τον Κόμπι. «Δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό, αλλά πραγματικά θα μου λείψεις. Σε αγαπάω (και σε μισώ) για πάντα, ένας οπαδός των Σέλτικς που δεν σε εκτιμούσε αρκετά», ανέφερε. Όπως ακριβώς θα γίνει με τον Διαμαντίδη στο ΣΕΦ και τον Σπανούλη στο ΟΑΚΑ, ε;


Κόμπι, ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις. Και, να ξέρεις, μας λείπεις ήδη…