Κάρλος «Κάιζερ»: Ο ποδοσφαιριστής-απατεώνας που έκανε καριέρα... χωρίς να παίξει ούτε ένα λεπτό!

Μήπως δεν διαθέτεις ίχνος ταλέντου στο ποδόσφαιρο, μα πάντα ονειρευόσουν να γευτείς τη φήμη και τη δόξα;

Κανένα πρόβλημα!

Άλλωστε, όπως απέδειξε ο γίγαντας Κάρλος «Κάιζερ» που διέγραψε «καριέρα» 20 χρόνων περίπου στο άθλημα, μπορείς να αλλάζεις ομάδες σαν τα πουκάμισα χωρίς να παίξεις ούτε ένα λεπτό!

Γράφει ο Παναγιώτης Ιωάννου

Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1963 στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας. Ο μικρός Ενρίκε προερχόταν από φτωχή οικογένεια και συνήθιζε να παίζει ξυπόλητος στα σοκάκια της περιοχής.

«Όπως και ο πατέρας μου, ήμουν φίλαθλος της Μποταφόγκο. Δεν είχα καμία αίσθηση του τι σημαίνει επαγγελματισμός, απλά ήθελα να διασκεδάζω».

Στα 10 του ένας κυνηγός ταλέντων της Μποταφόγκο τον εντόπισε και οι γονείς του προσέλαβαν άμεσα έναν ατζέντη προκειμένου να βοηθήσει το γιο τους να κάνει το επόμενο βήμα. Πράγματι, προς τέρψιν των οικογενειακών φιλοδοξιών εντάσσεται στην ακαδημία της βραζιλιάνικης ομάδας.

Ωστόσο, όπως περιγράφει: «Οι γονείς μου με πίεσαν τρομερά για να ακολουθήσω αυτό το δρόμο. Ειδικότερα η μητέρα μου, είδε αυτή την εξέλιξη σαν μια αχτίδα φωτός προκειμένου να ξεφύγουμε από το βούρκο της φτώχειας».

Στη Βραζιλία ένας συμπαίκτης τού κόλλησε το προσωνύμιο «Κάιζερ», ένεκα της ομοιότητάς του στο στιλ παιχνιδιού με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ.

Η απώλεια πατέρα και μητέρα στα 13 του συνιστά ένα τεράστιο πλήγμα για τον πρωταγωνιστή μας. Εντούτοις, η μεξικάνικη Πουέμπλας πείθεται για το (ταλέντο;) του και του δίνει μια ευκαιρία ως επαγγελματία, εξαιτίας του θηριώδους σωματότυπού του.

Παρά ταύτα, ποτέ δεν προσαρμόστηκε στο νέο περιβάλλον: «Μόλις έφθασα εκεί, ήθελα να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου. Δεν επιθυμούσα να παίξω για αυτό το σύλλογο», εξηγεί χαρακτηριστικά στο περιοδικό «FourFourTwo». Ψάχνοντας απεγνωσμένα έναν τρόπο για να αποχωρήσει, η εφευρετικότητά του χτύπησε κόκκινο και βρήκε τη λύση.

Σύμφωνα με το πλάνο του, κατά τη διάρκεια της προπόνησης θα ζητούσε πάσα από ένα συμπαίκτη για να δοκιμάσει ένα σουτ και έπειτα θα έπεφτε στο χορτάρι, σφαδάζοντας από τους πόνους, επειδή τάχα τραυματίστηκε στο μηρό.

«Έκαναν τα πάντα προκειμένου να με κάνουν να ξαναπαίξω. Όμως, σε οποιαδήποτε προσπάθειά τους θα ανέφερα ότι εξακολουθώ να αντιμετωπίζω μυϊκό πρόβλημα. Πώς μπορούσαν να αποδείξουν το αντίθετο;». Το σχέδιο καρποφόρησε, καθώς δεν υπήρχαν επαρκή ιατρικά μέσα, ούτε διαδίκτυο προκειμένου να εξακριβωθεί το κατά πόσο έλεγε την αλήθεια.

Άλλες φορές για να επιτύχει το σκοπό του πλήρωνε παίκτες των μικρότερων ηλικιών, ώστε να του κάνουν σκληρά τάκλιν και να τον σακατέψουν. Επιπλέον, δεν δίσταζε να δώσει χρήματα στους φιλάθλους για να τον αποθεώσουν, όταν ο πρόεδρος του σωματείου έδινε το «παρών».

Ένας από τους συλλόγους που είχε την… ατυχία να τον αποκτήσει, απογοητευμένος από το τεράστιο διάστημα κατά το οποίο απουσίαζε από την ενεργό δράση, εξαιτίας μυϊκού προβλήματος, κάλεσε εξορκιστή για να λύσει τα… μάγια της κακοδαιμονίας.

«Ήθελα να βρίσκομαι ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές, απλά δεν επιθυμούσα να παίζω ποδόσφαιρο. Είναι πρόβλημα των υπολοίπων ότι ήθελαν να γίνω ποδοσφαιριστής. Ούτε ο Ιησούς δεν τους ικανοποίησε όλους, γιατί να το κάνω εγώ», αναρωτιέται στο βιβλίο του Ρομπ Σμιθ με τίτλο: «THE GREATEST FOOTBALLER NEVER TO PLAY FOOTBALL».



Ο κατά φαντασία τραυματίας

Αυτός ο «τραυματισμός» έμελλε να τον αφήσει εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων για το υπόλοιπο της πορείας του. Ορισμένοι σύλλογοι όλως παραδόξως έσπευσαν να ψαρέψουν αυτό το «λαβράκι» με την πεποίθηση ότι στο μέλλον θα τον ξεπερνούσε.

«Η προσδοκία ήταν ότι κάποια στιγμή θα καταφέρω να αγωνιστώ. Όμως, την ημέρα που είχε προγραμματιστεί ο αγώνας, εγώ τραυματιζόμουν στο ζέσταμα». Αυτή την τακτική ακολουθούσε και έπειτα από λίγο που οι διοικούντες υποπτεύονταν την απάτη, μεταπηδούσε στην επόμενη ομάδα.

Αν και ο «Κάιζερ» στερούνταν ταλέντου, είχε μια ξεχωριστή έφεση στο να κάνει πανεύκολα γνωριμίες. Έτσι, με το πέρασμα του χρόνου δημιούργησε εξαιρετικές επαφές με δημοσιογράφους και διάσημους ποδοσφαιριστές της εποχής. Μερικοί από αυτούς ήταν οι Ζίκο, Ρομάριο και Μαραντόνα.

«Η ευφράδεια στο λόγο του ήταν τέτοια που αν τον άφηνες να ανοίξει το στόμα του σε γοήτευε ακαριαία», εκμυστηρεύεται ο Βραζιλιάνος Μπεμπέτο, ο οποίος υπήρξε συμπαίκτης του στη Βάσκο Ντα Γκάμα.

Στον αντίποδα, δεν στάζει ακριβώς μέλι όσον αφορά στα ποδοσφαιρικά του χαρίσματα: «Απλά δεν το είχε με την μπάλα. Τον βλέπαμε και γελούσαμε. Θυμάμαι ότι τον φωνάζαμε περιπαικτικά ο ‘’χοντρός Μαραντόνα’’».

Μπορεί μέσα στο γήπεδο μπαλίτσα να μην έπαιζε, όμως εκτός… σκόραρε κατά ριπάς (θρυλείται ότι κοιμήθηκε με περισσότερες από χίλιες γυναίκες). «Δημιουργούσε μια χαρούμενη και ζεστή ατμόσφαιρα. Συχνά διηγείτο ιστορίες και έκανε τους υπόλοιπους στα αποδυτήρια να ονειρεύονται. Πιστεύω ότι για αυτό όλοι τον συμπάθησαν τόσο», θυμάται ο άλλοτε διεθνής με τη «σελεσάο» και γιος του Κάρλος Αλμπέρτο, Αλεξάντρε.



Σικέ καβγάς, καινούργιο συμβόλαιο

Απίστευτες ιστορίες ξετυλίγονται στο προαναφερθέν βιβλίο και την ομώνυμη ταινία που βγήκε πρόσφατα στους κινηματογράφους.

Βάσει μιας εξ αυτών ένας φίλος του «Κάιζερ», δημοσιογράφος στο επάγγελμα και αρθρογράφος σε εφημερίδα, όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία με τον επιθετικό τον παρουσίασε ως μεγάλο γκολτζή: «Η ΜΠΑΝΓΚΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ», αναγραφόταν στο πρωτοσέλιδο.

Λίγο το δημοσίευμα της εφημερίδας, το οποίο διαδόθηκε, λίγο το προσωνύμιο του μεταγραφικού στόχου ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο δεν άργησε να βρει νέα συμβόλαια.

Ενώ το σχέδιο με το μαϊμού μυϊκό πρόβλημα τον έβγαζε σχεδόν πάντα ασπροπρόσωπο, οι ισορροπίες για μια φορά άλλαξαν άρδην. Ο τεχνικός της Μπανγκού είχε υποσχεθεί στον «Κάιζερ» ότι θα είναι στο πάγκο, όμως δεν θα τον χρησιμοποιούσε στον αυριανό αγώνα.
Παρ’ όλα αυτά, ενώ η Μπανγκού έχανε με σκορ 2-0 σε μια περίεργη ειρωνεία της τύχης ένας τραυματισμός έμελλε να ανοίξει το δρόμο για τη χρησιμοποίησή του.

Ο ιδιοκτήτης του κλαμπ, Καστόρ ντε Αντράντε, ο οποίος κατηγορήθηκε στο παρελθόν για παράνομο στοιχηματισμό, είχε εντυπωσιαστεί από τα πρωτοσέλιδα. Έτσι, στέλνοντας ένα γραπτό μήνυμα από τις κερκίδες που καθόταν απαίτησε τη συμμετοχή του νεοφερμένου.

Ο προπονητής Μοϊζές υπάκουσε στην προσταγή και σήκωσε τον «Κάιζερ» για ζέσταμα. Ο κίνδυνος να αποκαλυφθούν όλα πλησίαζε, αλλά για μια ακόμη φορά ο πρωταγωνιστής αντεπεξήλθε.

«Ξεκίνησα να προθερμαίνομαι και πρόσεξα ότι οι φίλαθλοι φώναζαν συνθήματα. Ένας από αυτούς με αποκάλεσε ‘’μακρυμάλλη’’. Τότε, πήδηξα πάνω στα κάγκελα για να πιαστούμε στα χέρια και να αποβληθώ από τον διαιτητή». Όπερ και εγένετο.

Ο «Κάιζερ» κλήθηκε ύστερα να δώσει εξηγήσεις στον Ντε Αντράντε. «Ο Θεός πήρε και τους δύο γονείς μου, εντούτοις μου έδωσε έναν άλλο πατέρα (τον πρόεδρο της ομάδας) που οι οπαδοί αποκάλεσαν απατεώνα. Έχασα την ψυχραιμία μου και τους όρμησα», υπογράμμισε με λυγμούς.

Το επόμενο λεπτό ο Αντράντε τον αγκάλιασε, τον φίλησε και του ανανέωσε το συμβόλαιο για ένα χρόνο. Συνέπεια καταστροφική για τον ήρωά μας, εφόσον ελλόχευε η πιθανότητα να αποκαλυφθεί το μυστικό του.

«Ήταν για φυλακή»

Η Μποτάφογκο αποτέλεσε μια από αυτές που έκανε το… λάθος να τον εντάξει στο δυναμικό της. Από νωρίς ο Ρονάλντο Τόρες, τότε φυσιοθεραπευτής της ομάδας, αντιλήφθηκε ότι… κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

«Δυστυχώς για εκείνον γνώριζα άπταιστα αγγλικά και τον άκουγα πολλές φορές να λέει ασυναρτησίες. Μια μέρα τον πλησίασα κρυφά και διαπίστωσα ότι δεν μιλούσε σε κανέναν. Στην πραγματικότητα δεν κρατούσε κινητό, αλλά ένα πλαστικό παιχνίδι. Ο άνθρωπος ήταν για… φυλακή.

Εγώ τον φώναζα 171 (άρθρο του ποινικού κώδικα της Βραζιλίας περί απάτης), ωστόσο ήταν τόσο μεγάλος απατεώνας που κανονικά έπρεπε να τον λένε ‘’342’’», εξομολογήθηκε κάποτε.

Ένα ακόμα ξεκαρδιστικό συμβάν συνέβη την ημέρα που παρουσιάστηκε από τη γαλλική Αζαξιό το 1986:

«Την ημέρα της παρουσίασής μου με πήγαν στο γήπεδο, το οποίο είχε κάποιες χιλιάδες ανθρώπους στις κερκίδες. Με το που είδα ότι υπήρχαν μπάλες στον αγωνιστικό χώρο, σφίχτηκε το στομάχι μου, αφού συνειδητοποίησα ότι θα έπρεπε να κάνω κάποιο κόλπο για να τους εντυπωσιάσω. Τελικά πήρα τις μπάλες, τις κλώτσησα όλες στην κερκίδα και τις χάρισα στον κόσμο. Έπειτα φίλησα το σήμα της ομάδας και αποθεώθηκα».

Ο Ραπόζο, κατόπιν μιας σταδιοδρομίας άνω των 20 ετών σε κλαμπ της Βραζιλίας (π.χ Μποταφόγκο, Φλουμινένσε, Βάσκο Ντα Γκάμα), της Γαλλίας και της Αμερικής αποσύρθηκε, έχοντας τον εκτυφλωτικό απολογισμό των μηδέν γκολ σε μηδέν επίσημες συμμετοχές (μονάχα κάποιες σε φιλικά ματς).

Σήμερα κατοικεί στη Βραζιλία και εργάζεται ως personal trainer σε γυμναστήριο μόνο για γυναίκες. Και κάποιοι λένε ότι τα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα…