Καπίνο στο sport-fm.gr: «Στόχος μου ένας τίτλος στη Γερμανία, δεν σκέφτομαι καν να επιστρέψω Ελλάδα»

Το ποδόσφαιρο στη Γερμανία είναι… ιεροτελεστία. Όποιος έχει την τύχη και τη δυνατότητα να δει από κοντά ένα οποιοδήποτε παιχνίδι, αποκομίζει εμπειρίες ζωής! Αν, μάλιστα, αυτό το παιχνίδι τυχαίνει να έχει και… ελληνικό ενδιαφέρον, τότε είναι αυτόματα ακόμα καλύτερα.

Κάπως έτσι, λοιπόν, οδηγηθήκαμε κι εμείς στον αγώνα της Χέρτα Βερολίνου με τη Βέρντερ Βρέμης, το περασμένο Σάββατο. Με το τελικό 1-1 στο… έκτο λεπτό των καθυστερήσεων να μας «αποζημιώνει» για την επιλογή και τον Στέφανο Καπίνο να… ανοίγει την καρδιά του στο sport-fm.gr, μετά την επιστροφή του στη δράση από το σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε εκτός γηπέδων για πέντε μήνες!

Πιο ώριμος από… ποτέ, αλλά το ίδιο αυθεντικός όπως ήταν πάντα, ο διεθνής άλλοτε πορτιέρο των Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αισθάνεται… πολίτης του κόσμου. Συνεχίζει να ονειρεύεται διακρίσεις, δηλώνει… έσω έτοιμος για μονιμοποίηση στα γκολπόστ της Βέρντερ και αναφέρεται στην αγάπη που εισπράττει στη Βρέμη…



Συνέντευξη στον Σπύρο Σιαμπλή

«Τυχεροί κι εσείς με το θέαμα που είδατε, τυχεροί κι εμείς, έτσι όπως πήγε το ματς… Εντάξει στο πρώτο ημίχρονο ήταν καλύτεροι αυτοί, είχαν και το γκολ, είχαν και δοκάρι. Δεν παίξαμε όπως ξέρουμε. Ευτυχώς όμως ο Πίζα καθάρισε στο τέλος και τώρα μπορούμε και είμαστε χαμογελαστοί!», ήταν η πρώτη ατάκα του «Κάπι» μόλις μας είδε.

Δευτερόλεπτα μετά, ο Κλαούντιο Πιζάρο περνάει από πίσω του καθ' οδόν για τα αποδυτήρια των «πράσινων» στο Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου και τον αγκαλιάζει… θερμά. Όσο για τις φήμες που θέλουν τον Περουβιανό «μύθο» να του απευθύνεται με μια από τις πλέον γνωστές ελληνικές λέξεις; Δεν επιβεβαιώνονται για… ευνόητους λόγους, ωστόσο αποτέλεσε την καλύτερη «πάσα» για να ξεκινήσουμε!

Στέφανε, αυτό είναι το δεύτερο πέρασμα από τη Γερμανία για σένα. Τι έχει αλλάξει πλέον και τι πρέπει να κάνεις εσύ αυτή τη φορά για να πετύχεις τους στόχους σου;
«Την προηγούμενη φορά ήταν πιο πολύ σαν… διακοπές για εμένα, στη Γερμανία. Δεν το είχα πάρει χαμπάρι! Δηλαδή ήρθα για να φύγω. Δεν ήμουν ποτέ προσηλωμένος, ότι θα έρθω στο εξωτερικό και θα καθίσω. Ήμουν πολύ μικρός, ήμουν 20 χρονών. Δεν είχα καταλάβει ακόμα τι διαφορά έχει το εξωτερικό από την Ελλάδα, δυστυχώς... Είμαι τυχερός που μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, όπου δεν εμπιστεύονται ξένους τερματοφύλακες, είναι δηλαδή είτε Γερμανοί είτε από τις γύρω χώρες. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα αυτό, αλλά είμαι και εγώ πολύ διαφορετικός από τότε! Αυτό φαίνεται και από την σχέση μου με την ομάδα και το πώς κυλούν τα πράγματα και από πολλά θέματα... Δεν σου κρύβω ότι στόχος μου είναι να πάρω έναν τίτλο στη Γερμανία!».

Εκτός από διαφορετικός, είσαι όμως και άτυχος όμως αφού με το που ήρθες στη Βρέμη χτύπησες… αμέσως. Γενικά είναι πάντα δύσκολος ένα τραυματισμός, πόσο μάλλον όταν είσαι και μακριά από το σπίτι σου. Πώς βίωσες όλο αυτό το διάστημα, αυτό το πεντάμηνο μέχρι να γυρίσεις;
«Σίγουρα είναι πολύ δύσκολα αλλά είμαι πολύ τυχερός γιατί έπεσα σε ένα σωματείο το οποίο είναι οικογένεια. Πολύ σπάνια συναντάς τέτοια αποδυτήρια! Πραγματικά, εγώ τέτοια αποδυτήρια νομίζω ότι είχαμε στον Παναθηναϊκό με τον Αναστασίου εκείνη τη χρονιά που πήραμε το Κύπελλο. Κάπως έτσι ήμασταν περίπου και τότε και αυτό βγήκε προς τα έξω... Είναι πολύ σημαντικό και πραγματικά όλοι με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Μου έδειξαν ότι με πιστεύουν και δεν χρειάζεται να σκέφτομαι τον τραυματισμό μου, ότι γίνονται αυτά. Είδαν κάποια πράγματα που έπρεπε να δουν στις προπονήσεις και σε ένα φιλικό που είχαμε παίξει και ότι εγώ πρέπει να είμαι μόνο προσηλωμένος πως θα κάνω καλά το πόδι μου και από εκεί και πέρα θα βρω ξανά τη θέση μου στην ομάδα».



Πως είναι τώρα τα πράγματα; Έχει ξεκινήσει ο δεύτερος γύρος στο πρωτάθλημα, επέστρεψες ξανά στις προπονήσεις, είσαι σταθερά και στις αποστολές της ομάδας… Πότε θα σε δούμε και στις… επάλξεις;
«Εγώ είμαι έτοιμος. Αυτή τη στιγμή ο ρόλος μου είναι να είμαι ο δεύτερος τερματοφύλακας της ομάδας. Έχει προτεραιότητα ο Γίρι (σ.σ. Παβλένκα) ο οποίος έχει κάνει καταπληκτική χρονιά πέρυσι και φέτος πάει επίσης πολύ καλά. Στόχος είναι, πιστεύω και της ομάδας και δικός του να πουληθεί, αν συνεχίσει έτσι οπότε περιμένω την ευκαιρία. Ξέρεις πως είναι ειδικά αυτή η θέση, οπότε υπομονή και βλέπουμε…».

Η ζωή στη Βρέμη πως είναι σε σχέση και με το Μάιντς; Περιέγραψε μας πως περνάς τον χρόνο σου, προφανώς σε ό,τι έχει να κάνει με την μη αγωνιστική «καθημερινότητα» σου…
«Το Μάιντς είναι μικρότερο, χωρίς η Βρέμη να είναι κι αυτή η πολύ μεγάλη πόλη. Η ζωή πάντως είναι ωραία εκεί. Έχει αρκετά πράγματα να κάνεις... Όταν είναι η κοπέλα μου εκεί, θα βγω λίγο πιο πολύ. Με τα παιδιά από την ομάδα σίγουρα θα κάνω κάποια πράγματα. Με όλους τους μεγάλους, όπως τον Πιζάρο ή τον Κρούζε, κάνω παρέα και παραδόξως είμαι και πιο κοντά».

Έγινες ο νεότερος σε ηλικία διεθνής παίκτης, το 2011 και μέχρι πρόσφατα ήσουν στις επιλογές του Μίχαελ Σκίμπε μέχρι να τραυματιστείς. Πως βλέπεις γενικώς την αλλαγή του Γερμανού με τον Άγγελό Αναστασιάδη, καταρχήν;
«Πω πω, μακρινή ανάμνηση αυτή ε; (σ.σ. γέλια). Δεν μπορώ να την κρίνω αυτή την αλλαγή γιατί έχω να κληθώ ένα χρόνο στην Εθνική. Με τον κύριο Σκίμπε ήμασταν πάρα πολύ καλά, περάσαμε από την πολύ άσχημη σελίδα που είχαμε στο να πρωταγωνιστούμε τουλάχιστον, στα μπαράζ που βρεθήκαμε. Από εκεί και πέρα, η ΕΠΟ επέλεξε να φύγει ο προπονητής, δεν μπορώ να το κρίνω αυτό... Εγώ ήμουν καλά με τον άνθρωπο, μου άρεσε η συνεργασία μας, τώρα με τον κύριο Αναστασιάδη δεν έχω συνεργαστεί και δεν έχω άποψη».



Τι θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξει για να επανέλθει, λοιπόν, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στον δρόμο των επιτυχιών που ανέφερες; Υπάρχει κάποια «συνταγή» για να βρεθούμε στο Euro του 2020;
«Δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξει κάτι συγκεκριμένο. Είναι πολλά πράγματα, είναι συγκυρίες. Νομίζω πως είναι και να σου κάτσει το ματς. Δηλαδή, παίξαμε καλά σε όλα τα ματς του ομίλου, αλλά είχαμε λίγο άτυχα αποτελέσματα. Μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει το Βέλγιο, να ήμασταν και πρώτοι στην τελική... Δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται».

Σε συλλογικό επίπεδο, τώρα, είσαι από τους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν και στον Παναθηναϊκό αλλά και στον Ολυμπιακό. Μίλησε μας λίγο για αυτή σου την επιλογή. Για παράδειγμα, θα την ξανάκανες;
«Έχω περάσει από τις δύο, για εμένα τουλάχιστον, μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Έχω περάσει και καλές και κακές στιγμές, έχω κερδίσει πολλά πράγματα και από τις δύο ομάδες. Είναι μεγάλη εμπειρία να έχεις παίξει και στα δύο αυτά σωματεία! Στην Ελλάδα βέβαια είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα, ως προς το πώς σε βλέπουν και ο ένας κι ο άλλος... Το καταλαβαίνω γιατί κι εγώ εκεί μεγάλωσα. Στο εξωτερικό είσαι επαγγελματίας, κοιτάς τη δουλειά σου, είναι πιο συνηθισμένο να φεύγεις και να ξαναγυρίζεις. Είδες ο Γκέτσε πήγε στη Μπάγερν, ξαναγύρισε στη Μπορούσια, ο Πιζάρο το ίδιο. Είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα, στην Ελλάδα είναι όπως είναι και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό».

Είπες πριν ότι έχεις κερδίσει και από τις δύο ομάδες. Τι είναι αυτό που κρατάς περισσότερο σε αγωνιστικό αλλά και εξωαγωνιστικό επίπεδο; Θεωρείς ότι ενδεχομένως να βελτιώθηκες κάπου περισσότερο;
«Κοίτα αυτό είναι λίγο σχετικό… Στον Παναθηναϊκό ήμουν από 12 χρονών, εκεί μεγάλωσα, εκεί έμαθα τα βασικά, ουσιαστικά ακόμα και να παίζω τη θέση! Στον Ολυμπιακό κέρδισα πολύ διαφορετικά πράγματα. Στον Παναθηναϊκό, κακά τα ψέματα, τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε τόση πίεση στο να πρωταγωνιστείς και να νικάς συνέχεια γιατί με την πάροδο των χρόνων διοικητικά υπήρχαν κάποια θέματα και δεν μπορούσε η ομάδα να πρωταγωνιστήσει. Όχι ότι δεν ήθελε, αλλά δεν μπορούσε… Ο Ολυμπιακός είχε τεράστιο μπάτζετ, ο ΠΑΟΚ είχε ακόμα μεγαλύτερο, οπότε δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να μπει ανάμεσά τους και αναγκαστικά κι εμείς ήμασταν πιο σοφτ, δεχόμασταν ενδεχομένως πιο εύκολα την ήττα. Στον Ολυμπιακό δεν ήταν τόσο εύκολο να μην κερδίζεις τίτλους, όταν ήμουν εγώ εκεί».



Στην Ελλάδα θα ξαναγύριζες ή αισθάνεσαι… ξένος; Και αν επέστρεφες αυτό θα γινόταν για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, θα περίμενες συγκεκριμένα εχέγγυα από την όποια ομάδα σε προσέγγιζε;
«Αν θα γύριζα… Δεν ξέρεις ποτέ πως τα φέρνει η ζωή, μακάρι όμως να μείνω στο εξωτερικό και να μην χρειαστεί να γυρίσω πίσω! Είναι η αλήθεια αυτή, δεν θα το ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα. Είναι πιο μπροστά το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό σε πολλά θέματα. Είσαι πιο επαγγελματίας, είναι τεράστιες οι διαφορές! Θα ξαναγύριζα για το συμφέρον μου, αν έπρεπε να βρω ξανά χρόνο συμμετοχής και να παίζω μόνιμα, αλλά σίγουρα δεν θα ήταν για τα χρήματα. Πάντως, δεν το σκέφτομαι καν! Μπορεί να γυρίσω το καλοκαίρι και να… γελάμε μετά, αλλά δεν είναι στα πλάνα μου».

Συνοψίζοντας όλα όσα έχεις περάσει στο ποδόσφαιρο, όλη αυτή η διαδρομή που έχεις κάνει για να φτάσεις να είσαι εδώ σήμερα, πιστεύεις ότι άξιζαν τον κόπο;
«Σίγουρα ότι είμαι εδώ μετά από όλα αυτά που πέρασα και με τον τραυματισμό μου, δείχνει κάτι για εμένα... Για το ταλέντο μου ουσιαστικά που για να το πιστέψουν, για δεύτερη φορά μάλιστα, στη Γερμανία δεν απλό! Από εκεί και πέρα, αν θα άλλαζα κάτι στην καριέρα μου; Θα άλλαζα αρκετά νομίζω και δεν θα άλλαζα... Έχω κερδίσει πάρα πολλά από τις επιλογές αλλά έχω χάσει κιόλας πολλά. Σίγουρα με έχουν κάνει πιο ώριμο. Τον Μάρτη θα γίνω 25 και νιώθω ότι είμαι… 35 και έχω ζήσει τα πάντα! Είμαι πολύ πιο ώριμος για την ηλικία μου και όλα όσα έχω περάσει με έχουν βοηθήσει να είμαι κομπλέ».