Καλτ ξένοι στο ελληνικό μπάσκετ (Part I)

Από τις εποχές του ενός ξένου, μέχρι σήμερα των έξι, έχουν περάσει από τα ελληνικά παρκέ τρομερές μορφές. Παίκτες που όχι μόνο άφησαν το στίγμα τους στο πρωτάθλημα με τις επιδόσεις τους, αλλά και με το παρουσιαστικό, τις δηλώσεις τους ή τους θρύλους γύρω από τα πεπραγμένα τους.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Στην πρώτη πεντάδα των πιο καλτ ξένων που έχουν περάσει από την Α1, περιλαμβάνουμε τους… μπαμπάτσικους. Αυτούς που διακρίθηκαν όχι (μόνο) για τα πολλά κιλά μπάσκετ που γνώριζαν, αλλά για τα πολλά τους κιλά (σκέτο).

Όλιβερ Μίλερ: Ένας βαρύς αναστενάρης


Μια υποσχόμενη καριέρα στο ΝΒΑ πνίγηκε στα χάμπουργκερ. «Δεν μπορείς καν να φτάσεις τη στεφάνη, εκτός κι αν σου βάλουν ένα Big Mac πάνω», είχε πει η θεότητα Τσαρλς Μπάρκλεϊ για τον συμπαίκτη του στους Σανς που κάποια στιγμή ξεπέρασε τα 150 κιλά. Το 1998, αδυνατώντας (αν και το ρήμα αυτό δεν του ταιριάζει) να βρει ομάδα στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, μετακόμισε στο Ηράκλειο. Όχι το ιδανικό μέρος για να μείνει προσηλωμένος στο μπάσκετ. Στο πρώτο του ματς, κόντρα στον ΠΑΟΚ, είχε 23 πόντους, 10 ριμπάουντ και 6 τάπες, αλλά γρήγορα παρασύρθηκε από τους ντάκους, τα καλιτσούνια και τις ρακές. Ο θρύλος λέει πως πήγε σε ένα παραδοσιακό γλέντι στα Μάλια, έγινε «φέσι» και το’ παιξε αναστενάρης. Επειδή όμως δεν είχε… Big Mac για να φτάσει αρκετά πάνω από τις φωτιές, υπέστη εγκαύματα στα πόδια! Κάτι τέτοια, αλλά και τα σταθερά πολλά κιλά του οδήγησαν στην αποπομπή του μετά από μόλις πέντε ματς. Όπως τον είχαν διώξει από ένα ματς στο ΝΒΑ, επειδή πήγε να πετάξει καρέκλα διαμαρτυρόμενος για φάουλ από τον Σον Κεμπ.



Άιβαρ Κούουσμα: Μαγουλάς, όνομα και πράγμα


Στην εποχή που οι ελληνοποιήσεις ήταν πιο καθημερινό φαινόμενο κι από τα επεισόδια της «Λάμψης», ένα ξανθό στρουμπουλό αγόρι με ροδοκόκκινο πρόσωπο, όχι από το «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι» αλλά από την Εσθονία, ήρθε στα μέρη μας για τον Παναθηναϊκό. Όσο όμως γρήγορα έμοιαζε να αδειάζει το πιάτο του, τόσο γρήγορα φόρτωνε τα αντίπαλα καλάθια με το φαρμακερό του σουτ. Γι’ αυτό και οι «πράσινοι» κίνησαν γη και ουρανό για να τον κάνουν «νόμιμο». Τότε που ακόμη η έννοια «τρολάρισμα» δεν ήταν στο λεξιλόγιό μας, ο μπουλούκος Άιβαρ έπαιρνε το ελληνικό όνομα… Μαγουλάς. Ο σατράπης Μάλκοβιτς δε δίστασε να τον αφήσει κάποτε για μήνες εκτός ομάδας επειδή δεν υπάκουσε στην εντολή να χάσει πέντε κιλά σε δύο εβδομάδες. Η πραγματική αιτία ήταν πως δεν έπαιζε καλή άμυνα, κάτι ασυγχώρητο για τον «Μπόζα». Πάντως ο Κούουσμα, που πλέον είναι εστιάτορας (τι άλλο;) στο Ταλίν, ξελάσπωσε πολλές φορές τον Παναθηναϊκό με φάσεις σαν κι αυτή το 1994 κόντρα στον Πανιώνιο.



Μίρκο Μιλίτσεβιτς: Μια αντιτουριστική παικτάρα


Ίσως η πιο καλτ φιγούρα που πέρασε από τα ελληνικά παρκέ. Υπέρβαρος, αξύριστος, αχτένιστος, μονίμως βαριεστημένος στο ζέσταμα, αλλά και τρομερά ταλαντούχος, έκανε θραύση σε ΑΕΚ και Απόλλωνα Πατρών από το 1994 μέχρι το 1996. «Πήρα 30-40 κιλά λόγω θυροειδή και επειδή άλλαξε το σώμα μου αναγκάστηκα να παίζω με ραβέρσες», είχε δηλώσει ο ίδιος. Όσοι πάντως τολμούσαν να γελάσουν με τα κιλά του, κατάπιναν τη γλώσσα τους. Στην πρώτη του σεζόν είχε 21,2 πόντους (με 60% στα σουτ) και εμφανίσεις στις οποίες εξέθετε κορυφαίους σέντερ της εποχής: σε μια ήττα από τον Ολυμπιακό στο «Γ. Μόσχος» είχε 35 πόντους και 13 ριμπάουντ απέναντι σε Φασούλα, Τάρλατς και Βολκόφ. Δεν συγχώρεσε ποτέ στον Βλάντο Τζούροβιτς την αποπομπή του από την ΑΕΚ και ήταν αυτός που μια σεζόν μετά οδήγησε τον Απόλλωνα Πατρών σε μεγάλη νίκη επί της πρώην ομάδας του και στην απόλυση του μυστακοφόρου προπονητή. Πολλές ιστορίες υπάρχουν από το πέρασμά του από την Ελλάδα. Ίσως κορυφαία, αυτή που ανάγκασε τον τότε συμπαίκτη του στην ΑΕΚ, Ρολάντο Μπλάκμαν, να ανέβει σε έναν τοίχο για να κατεβάσει τον γάτο του από ένα δέντρο και ο άλλοτε ΝΒΑερ κόπηκε από ένα γυαλί και λίγο έλειψε να χάσει κρίσιμα ματς που ακολουθούσαν. Πλέον είναι πιο fit από όταν ήταν ενεργός και ο ίδιος διατείνεται πως «…τώρα μπορώ να καρφώσω, ενώ όταν έπαιζα ήταν δύσκολο», ενώ δηλώνει ακόμη «… οπαδός της ΑΕΚάρας, εκεί πέρασα την καλύτερη σεζόν στην καριέρα μου».



Ριτς Ρέλφορντ: Τροφαντός και πονηρός


Ο πρώτος Αμερικανός που αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ στην Α1, με τη Δάφνη το 1993. Ο Ριτς Ρέλφορντ δεν στέριωσε ποτέ στο ΝΒΑ, μιας και το σουλούπι του θύμιζε τροφαντό ράπερ κι όχι αθλητή. Το ταλέντο του πάντως περίσσευε για τα μέρη μας, όπου αρκετές ομάδες ήταν διατεθειμένες να κάνουν τα στραβά μάτια στην κοιλιά και το προγούλι του. ΑΕΚ, Δάφνη, Παγκράτι και Ηράκλειο τον εμπιστεύτηκαν και τους δικαίωσε έχοντας-μεταξύ άλλων-ρεκόρ 45 πόντων (με 7/8 βολές, 8/11 δίποντα, 8/9 τρίποντα και 9 ριμπάουντ σε 38 λεπτά) από τους 75 της ομάδας του στο 75-64 του Παγκρατίου επί του Απόλλωνα Πάτρας. Συχνά-πυκνά, σε αρκετά ματς, τον έβλεπες να ψάχνει στο παρκέ τον φακό επαφής του. Ο θρύλος λέει πως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα κόλπο για να πάρει τις ανάσες του, μιας και παρότι ευτραφής έπαιζε 35+ λεπτά. Όταν είχε πρωτοέρθει, δε, ζήτησε από τους συμπαίκτες του να του μάθουν να κάνει... καμάκι στα ελληνικά και πήγε και είπε σε μια κοπέλα «είσαι μ@λ@κ@ς» ακολουθώντας κατά γράμμα τις «οδηγίες» τους.



Ρόμπερτ Γκούλιας: Μια «ντουλάπα» από την Ουγγαρία


Σε μια εφιαλτική σεζόν για τον Ολυμπιακό (2004/05), που σήμανε όμως και την αρχή της χρυσής εποχής των αδερφών Αγγελόπουλων, από το λιμάνι πέρασε κάθε καρυδιάς καρύδι. Τη φανέλα των ερυθρόλευκων έφτασε να φορά ο Ρόμπερτ Γκούλιας. Ο Ούγγρος σέντερ, με μπόι στα 2,13μ. τα πολλά περιττά κιλά (άνω των 140) και μάγουλα Μαρίκου στο «Εκείνες κι Εγώ», θύμιζε περισσότερο πορτιέρη παρά αθλητή. Η παρουσία του πρόσφερε τροφή για πικάρισμα από τους αντιπάλους και αιτία απελπισίας για τους φίλους των Πειραιωτών. Ο ίδιος, στο πολύ σύντομο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό (ακολούθησε μια ακόμη σεζόν στον Πανελλήνιο) δεν βοήθησε ιδιαίτερα να του φύγει η ρετσινιά με δηλώσεις όπως «… ο ελληνικός γύρος είναι πολύ καλύτερος από τον ουγγρικό». Πάντως δεν τον πολυένοιαζε η γνώμη του κοινού, όπως φαίνεται από το παρακάτω βίντεο.



To be continued… την άλλη εβδομάδα