Και τότε η Β. Ιρλανδία ήταν…

Η Εθνική ομάδα κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να ζήσει τα πάντα. Την απόλυτη καταξίωση με το θαύμα της Πορτογαλίας το 2004 και τον απόλυτο εξευτελισμό με την κατάληψη της τελευταίας θέσης στα προκριματικά του Euro 2016.

Κατά μια περίεργη σύμπτωση η Β. Ιρλανδία αποτελεί συνδετικό κρίκο αυτών των δύο στιγμών: το σημείο εκκίνησης της κούρσας για μια σειρά από επιτυχίες αλλά και μια ακόμη «λακκούβα» λίγο πριν τον τερματισμό.

Πριν από δώδεκα χρόνια (11/10/2003) επρόκειτο να αντιμετωπίσει μια εντελώς διαφορετική Β. Ιρλανδία. Μια σχεδόν ανυπόληπτη ομάδα, δίχως βλέψεις και πολύ χαμηλά στα διεθνή rankings -απόρροια της σταθερά μέτριας έως κακής παρουσίας στις διεθνείς υποχρεώσεις της.

Το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Βασίλη Τσιάρτα έκρινε τον αγώνα (1-0) και το τελευταίο σφύριγμα βρήκε την ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ να πανηγυρίζει την πρόκριση στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος -με την γνωστή συνέχεια- για πρώτη φορά έπειτα από το 1980.



Πλέον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Χθες οι Βορειοιρλανδοί μάς περίμεναν με τις ίδιες αξιώσεις και ήταν η δική τους σειρά να πανηγυρίσουν μια σπουδαία επιτυχία. Επικράτησαν με το εμφατικό 3-1 στο Μπέλφαστ και εξασφάλισαν την παρθενική τους παρουσία σε τελική φάση Euro.



Οι αναμετρήσεις με τους Βορειοιρλανδούς σηματοδότησαν την αρχή και το τέλος μιας εποχής στην Εθνική ομάδα. Από τότε μας χωρίζουν δώδεκα χρόνια ή διαφορετικά -με την τωρινή κατρακύλα- μια ποδοσφαιρική αιωνιότητα…

Παναγιώτης Σγαρδέλης