Και στο τέλος τους αγοράζει ΟΛΟΥΣ η Μπάγερν!

Είναι η ομάδα που θέλει η μισή Γερμανία να «χτυπήσει», όμως η πολιτική της ακόμη και στα μεταγραφικά δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο στους αντιπάλους της να σηκώσουν κεφάλι.

Ο Ματς Χούμελς - σύμβολο στη νέα εποχή της Ντόρτμουντ - έγινε άλλος ένας παίκτης που αφήνει την ομάδα του στην οποία ήταν βασιλιάς για να μπει στο τρένο με προορισμό την Βαυαρία. Ένα δρομολόγιο το οποίο από το 2000 και μετά έχουν κάνει πολλοί, ο καθένας με διαφορετικά κριτήρια, αλλά όλοι είχαν τις ίδιες συνέπειες απέναντι στις πρώην ομάδες τους. Όπως ο νυν αρχηγός των Βεστφαλών έτσι και οι παρακάτω παίκτες είχαν μπει στις καρδιές των οπαδών των ομάδων τους μέχρι την ημέρα που φόρεσαν την φανέλα της Μπάγερν.

Ρόμπερτ Κόβατς (2001)

Με τον Κροάτη ξεκίνησε η αφαίμαξη της Λεβερκούζεν. Ο Κόβατς μπορεί να έπαιξε στις «ασπιρίνες» σε μια περίοδο όπου η ομάδα δεν είχε πολλές επιτυχίες όμως στα πέντε χρόνια που αγωνίστηκε εκεί φρόντισε να μπει στις καρδιές των οπαδών. Το καλοκαίρι του 2001 εμφανίστηκε η Μπάγερν και με μία πρόταση-έκπληξη (7.5 εκατ. ευρώ) για τα εντός συνόρων δεδομένα εκείνη την εποχή τον έκανε δικό της.

Μίχαελ Μπάλακ και Ζε Ρομπέρτο (2002)

Αφού το μοντέλο με τον Ρόμπερτ Κόβατς έδειχνε απόλυτα πετυχημένο η Μπάγερν ένα χρόνο αργότερα έκανε ακόμη μία μεγάλη δουλειά.





Οι Βαυαροί «χτύπησαν» πρώτα το χρυσό παιδί της Λεβερκούζεν. Ο Μίχαελ Μπάλακ εκείνη την εποχή ήταν το καλύτερο κεντρικό χαφ στην Γερμανία και είχε ηγηθεί της προσπάθειας της ομάδας του για να φτάσει μέχρι τον τελικό του Champions League (2-1 ήττα από την Ρεάλ) και της πορείας των «πάντσερ» έως τον τελικό του Μουντιάλ στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία (2-0 ήττα από την Βραζιλία). Τα 6 εκατ. ευρώ που εισέπραξαν οι «ασπιρίνες» ήταν ικανοποιητικά όμως η ήττα για την απώλεια ενός παίκτη που εκείνες «δημιούργησαν» κόστισε πολύ περισσότερο.





Σαν να μην έφτανε αυτό, τα χρήματα της Μπάγερν, που ήθελε ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην αγορά, έγιναν η αιτία να χαθεί και ο Ζε Ρομπέρτο. Και αυτός εκ των μεγάλων πρωταγωνιστών της ομάδας στην πορεία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και με πιο ξεκούραστα πόδια από το Μπάλακ, αφού δεν κλήθηκε στην αποστολή της «σελεσάο» για το Μουντιάλ. Τα σχεδόν 9.5 εκατ. ευρώ των Βαυαρών έπιασαν τόπο και με το παραπάνω, αφού κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα κι άλλα τόσα Κύπελλα αλλά και δύο Λιγκ Καπ.

Λούσιο (2004)

Ο τελευταίος μεγάλος παίκτης που έκανε το δρομολόγιο Λεβερκούζεν-Μόναχο. Το 2004 η Μπάγερν ξηλώθηκε, βγάζοντας κάτι περισσότερο από 12εκατ. ευρώ για να αποκτήσει τον Βραζιλιάνο στόπερ από τις «ασπιρίνες». Η παρουσία του στο Μόναχο δικαίωσε τη διοίκηση της ομάδας για την επιλογή της, που βρήκε στο πρόσωπό του έναν πιστό αρχηγό, ο οποίος πανηγύρισε 3 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και 4 Λιγκ Καπ μέχρι να αποχωρήσει για την Ίντερ ύστερα από πέντε χρόνια.

Λούκας Ποντόλσκι (2006)

Το 2006 το δρομολόγιο άλλαξε, αλλά όχι και ο προορισμός. Σίγουρα αν είσαι η Μπάγερν δεν είναι δύσκολο να πάρεις έναν παίκτη από την Κολωνία, όμως η απώλεια του Λούκας Ποντόλσκι κόστισε πολύ για τους «τράγους», που είδαν τον τότε αγαπημένο τους παίκτη και σύμβολο της ομάδας και της πόλης να τους εγκαταλείπει. Βέβαια, τα περίπου 10 εκατ. ευρώ των Βαυαρών δεν έπιασαν τόπο, αφού ο νυν επιθετικός της Γαλατασαράι ποτέ δεν κατάφερε να καθιερωθεί και να ανταποκριθεί στις τεράστιες απαιτήσεις που είχαν οι οπαδοί του νέου του κλαμπ.

Μίροσλαβ Κλόζε (2007)

Το καλοκαίρι του 2007 ήρθε η σειρά της Βέρντερ να αφήσει μία από κολώνες της εκείνη την περίοδο. Η Μπάγερν εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι το συμβόλαιο του Μίροσλαβ Κλόζε ολοκληρωνόταν σε ένα χρόνο και τον έκανε δικό της έναντι 15 εκατ. ευρώ.

Μάριο Γκόμεζ (2009)

Ο Κλόζε μεγάλωνε και οι επιδόσεις του δεν ήταν οι αναμενόμενες, όμως η Μπάγερν δεν γινόταν να μείνει χωρίς «βαρύ» φορ. Εκείνη την περίοδο ο Μάριο Γκόμεζ έκανε ό,τι ήθελε στην Στουτγκάρδη, την οποία είχε οδηγήσει στην κατάκτηση της Bundesliga την σεζόν 2006/07. Η Μπάγερν δεν το πολυσκέφτηκε, ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο της Ρεάλ Μαδρίτης που επίσης ενδιαφερόταν και προσφέροντας το ποσό ρεκόρ των 30 εκατ. ευρώ εξασφάλισε το «ναι» των Σουηβών, που μπορεί να έχασαν τον «Super Mario» όμως παράλληλα έκαναν κι ένα super deal.

Μάνουελ Νόιερ (2011)

Μπουτ και Ρένσινγκ δεν γινόταν να αντικαταστήσουν τον Όλιβερ Καν και η Μπάγερν έψαχνε τον τερματοφύλακα που θα «ριζώσει» κάτω από τα δοκάρια της. Όταν κατέληξε στο πρόσωπο του Μάνουελ Νόιερ τα έδωσε όλα. Η Σάλκε έβαλε στα ταμεία της 24 εκατ. ευρώ και σε ηλικία 25χρονών αποτέλεσε την δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή γκολκίπερ στην ιστορία, πίσω από τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Τέσσερα πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, ένα Champions League, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ένα Σούπερ Καπ Γερμανίας κι ένα Ευρώπης οι τίτλοι που έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα με τους Βαυαρούς.

Μάριο Μάντζουκιτς (2012)

Αγαπήθηκε πολύ στην Βόλφσμπουργκ, όμως η απόφασή του να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του και να μετακομίσει στην Μπάγερν τον έβαλε στην «black list» των οπαδών. Ο Μάριο Μάντζουκιτς το καλοκαίρι του 2012 μετακόμισε στο Μόναχο έναντι 13εκατ. ευρώ. Τις δύο χρονιές του στην «Allianz Arena» μέχρι να μετακομίσει στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Κροάτης πανηγύρισε ισάριθμα νταμπλ, ένα Champions League, ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης κι ένα Γερμανίας αλλά κι ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.

Μάριο Γκέτσε (2013)

Από είδωλο έγινε προδότης. Η Μπάγερν δεν λυπήθηκε ούτε την Ντόρτμουντ και «χτύπησε» τον Μάριο Γκέτσε, ενεργοποιώντας την οψιόν αποδέσμευσής του ύψους 37εκατ. ευρώ. Στην περίπτωσή του οι «κατάρες» των οπαδών των Βεστφαλών φαίνεται πως έπιασαν τόπο αφού με την φανέλα των Βαυαρών έχει πετύχει ελάχιστα πράγματα.

Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι (2014)

Σε αντίθεση με τον Γκέτσε, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι αποτελεί ένα από τα βαριά χαρτιά της Μπάγερν. Οι Βαυαροί κινήθηκαν κάτω από άκρα μυστικότητα και έκαναν δικό τους τον Πολωνό φορ χωρίς να δώσουν ούτε ένα ευρώ στην Ντόρτμουντ, αφού το συμβόλαιό του έληγε.



Γιάννης Σταυρόπουλος