Και ποιοι είμαστε εμείς να γράψουμε για τον Μοχάμεντ Άλι;

Έχουμε διαβάσει πολλά... Για τη ζωή του, τα «πιστεύω» του, τη μεγάλη του καριέρα και τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Το αποτέλεσμα; Δέος!

Πώς λοιπόν, να τολμήσεις να γράψεις για έναν θρύλο! Ποιος είσαι εσύ που μπορείς να αποδώσεις το «ποιος» ήταν πραγματικά ο Μοχάμεντ Άλι;

Μπορείς; Όχι, δεν μπορείς. Ακόμη και να το τολμήσεις, το αποτέλεσμα ενδεχομένως να είναι φτωχό για έναν άνθρωπο, που το ταλέντο του και το «είναι» του δεν περιορίστηκε ποτέ στα σχοινιά ενός ρινγκ!

Αυτές οι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μας από την πρώτη στιγμή της είδησης του θανάτου, του μεγαλύτερου πυγμάχου όλων των εποχών. Η λύση, λοιπόν, ήταν απλή! Και μία!

Να σας βοηθήσουμε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Για να τον θυμάστε όπως εσείς επιθυμείτε... Είτε ως έναν μεγάλο πυγμάχο, είτε ως ένα ιδιαίτερα ανήσυχο πνεύμα!

Έτσι, συγκεντρώσαμε ατάκες του, αποσπάσματα από συνεντεύξεις του. Ακόμη και κάποιες δηλώσεις αντιπάλων του.

Για την αμερικανική προπαγάνδα και την αντιμετώπιση των αφροαμερικανών:

- «Ήμουν τόσο μεγάλος στο μποξ που έπρεπε να δημιουργήσουν ένα πρότυπο όπως ο Ρόκι, ένα πρότυπο λευκού για τον κινηματογράφο, για να αντιτάξουν στην εικόνα μου στο ρινγκ. Η Αμερική πρέπει να έχει τα δικά της πρότυπα λευκών, ανεξάρτητα που τα βρίσκει. Ο Ιησούς, η Γουόντερ Γούμαν, ο Ταρζάν, ο Ρόκι!

Σε μια αποστολική εκκλησία το 1983

- «Γιατί όλοι οι άγγελοι είναι λευκοί; Γιατί δεν υπάρχουν μαύροι άγγελοι;»

Για τους αγώνες και την στρατηγική του :

«Πετάω όπως μια πεταλούδα, τσιμπάω όπως μια μέλισσα. Τα χέρια δεν μπορούν να χτυπήσουν ό,τι δεν βλέπουν τα μάτια».

«Είναι απλώς μια δουλειά. Το γρασίδι φυτρώνει, τα πουλιά πετάνε, τα κύματα φτάνουν στην άμμο, εγώ τους πλακώνω στο ξύλο»

«Δεν είμαι ο Μέγιστος, είμαι ο διπλά Μέγιστος. Όχι μόνο τους ρίχνω στο ρινγκ, αλλά διαλέγω και τον γύρο στον οποίο θα το κάνω».

«Θα αποσυρθώ γιατί σίγουρα υπάρχουν πιο ευχάριστα πράγματα να κάνω από το να δέρνω κόσμο».

«Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σκοτώσω κάποιον πάνω στο ρινγκ, εκτός και αν το αξίζει»

Για τον Σόνι Λίστον, τον αντίπαλο του στον αγώνα που κατέκτησε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο.

«Ο Λίστον είναι μια άσχημη αρκούδα, αφού τον δείρω, μετά θα τον δωρίσω στον ζωολογικό κήπο»

«Ο Σόνι Λίστον είναι ένα τίποτα. Ο άνθρωπος αυτός χρειάζεται μαθήματα πυγμαχίας. Και από την στιγμή που θα παίξει μαζί μου, χρειάζεται μαθήματα του πως να πέφτεις».

Μετά τη νίκη του με τον Σόνι Λίστον

«Κούνησα τον κόσμο. Είναι ο βασιλιάς του κόσμου. Πρέπει να με ακούσετε. Είμαι ο καλύτερος. Δεν μπορώ να νικηθώ».

Για την αλλαγή του ονόματός του:

«Το Κάσιους Κλέι είναι ένα όνομα σκλάβου. Δεν το επέλεξα εγώ και δεν το θέλω. Εγώ είμαι ο Μοχάμεντ Άλι, ένα όνομα ελεύθερου άνδρα, και θα επιμένω να το χρησιμοποιούν όταν θέλουν να μιλήσουν με εμένα ή για εμένα».

Για την κριτική που του ασκήθηκε:

«Σας το είπα σε όλους. Σε όλους που μου ασκούν κριτική, ότι είμαι ο καλύτερος όλων των εποχών. Ποτέ ξανά να μην θεωρήσετε ότι είμαι το αουτσάιντερ μέχρι να πάω 50 ετών».

Για την αλαζονεία του:

«Δεν είναι αλαζονεία. Εάν μπορείτε αντιγράψτε με»

«Είναι δύσκολο να είσαι ταπεινός όταν είσαι τόσο μεγάλος όσο είμαι εγώ».

Για το γκολφ:

«Είμαι ο καλύτερος. Απλώς δεν έχω ασχοληθεί ακόμη με αυτό»

Για τους αντιπάλους του:

«Εάν υπογράψετε για να παίξετε μαζί μου θα πρέπει να έχετε ταχύτητα και αντοχή, αλλά αυτό που χρειάζεστε περισσότερο είναι μια καλή ασφάλεια ζωής»

Για την ταχύτητά του:

«Είμαι τόσο γρήγορος που χθες το βράδυ στο ξενοδοχείο, έσβησα το φως και ήμουν στο κρεβάτι μου πριν σκοτεινιάσει το δωμάτιο»

Για την αποφασιστικότητα του και την αυτοπεποίθησή του:

«Το αδύνατο είναι απλώς μια μεγάλη λέξη που την πετούν εύκολα οι μικροί άνδρες που τους είναι εύκολο να ζουν σε έναν κόσμο που τους έχει δοθεί, από το να αναζητήσουν τη δύναμη που έχουν να τον αλλάξουν».

Για την άρνησή του να πολεμήσει στο Βιετνάμ

«Γιατί μου ζητούν να βάλω μια στολή και να πάω 10.000 μίλια μακριά από το σπίτι μου να ρίξω βόμβες και σφαίρες σε ανθρώπου ς στο Βιετνάμ, όταν οι όπως εκείνοι τους λένε υπάρχουν νέγροι στη Λουισβιλ που τους συμπεριφέρονται σαν σκυλιά και αρνούνται ότι έχουν δικαιώματα;».

Για την σημασία του να έχεις φαντασία:

«Ένας άνδρας χωρίς φαντασία δεν έχει φτερά»

-Για τον Χάουαρντ Κόσελ (δημοσιογράφος που του ασκούσε κριτικη)

«Πάντα αναφέρεις «Μοχάμεντ δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν από δέκα χρόνια. Λοιπόν, ρώτησα τη σύζυγό σου και μου είπε ότι και εσύ δεν είσαι ο ίδιος άντρας που ήσουν πριν από δύο χρόνια»

-Για τον Τζορτζ Φόρμαν:

«Είδα τον Τζορτζ Φόρμαν να κάνει σκιαμαχία. Και η σκιά νίκησε»

-Για όσους ήθελαν να πυγμαχήσουν εναντίον του:

«Εάν ονειρεύεστε ακόμη ότι με πλακώνετε στο ξύλο, τότε πρέπει να ξυπνήσετε και να ζητήσετε συγγνώμη»

-Για την προσπάθεια να γίνεις πρωταθλητής:

«Ο πρωταθλητής πρέπει να έχει τη βούληση και την ικανότητα, αλλά η βούληση πρέπει να είναι μεγαλύτερη».

-Για τον Ταρζάν:

«Ο Ταρζαν είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας. Ήταν λευκός. Αυτός ο λευκός άντρας γυρνάει σε όλη την Αφρική με μια πάνα κάνοντας «ΑΑααααααααΑΑΑΑ».
Νικά λοιπόν όλους, ανοίγει τα σαγόνια του λιονταριού, και μιλά στα ζώα. Οι αφρικανοί είναι στην Αφρική αιώνες και ακόμη δεν έχουν καταφέρει να μιλήσουν με τα ζώα».

Για το πώς θέλουν να τον θυμούνται:

«Θα ήθελα να με θυμούνται ως έναν άντρα που νίκησε τρεις φορές τον τίτλο. Που είχε χιούμορ και που συμπεριφερόταν σε όλους σωστά. Ως έναν άνθρωπο που ποτέ δεν κοίταξε κάτω προς αυτούς που τον κοιτούσαν. Και που βοήθησε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσε. Ως έναν άντρα που υποστήριξε τα «πιστεύω» του ό,τι και να είχε συμβεί. Ως έναν άνθρωπο που προσπάθησε να ενώσει την ανθρωπότητα μέσω της πίστης και της αγάπης.

Και εάν όλα αυτά είναι πάρα πολλά, τότε υποθέτω ότι μπορούν να με θυμούνται ως έναν μεγάλο πυγμάχο που έγινε ηγέτης και πρωταθλητής για το λαό του.

Και δεν θα με πειράξει εάν τελικά ξεχάσετε πόσο όμορφος ήμουν».

Για το τι θα κάνει όταν σταματήσει την πυγμαχία: (Ερώτηση από ένα παιδί σε συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό με κοινό):

«Απλώς θα κοιμάμαι, αυτό θέλω να κάνω. Όχι, το πότε θα σταματήσω το μποξ δεν το ξέρω, αλλά θέλω να πω κάτι αυτή την στιγμή, κάτι που ίσως να σας κάνει όλους να σκεφτείτε.

Η ζωή είναι δεν είναι μεγάλη. Ας πούμε ότι ο μέσος άνθρωπος είναι 30 ετών. Εάν είστε 30 ετών, στην πραγματικότητα είστε περίπου επτά ετών. Προσθέστε όλες τις επτά, οκτώ, εννιά ώρες που κοιμηθήκατε σε αυτά τα 30 χρόνια, για αυτά τα 30 χρόνια προσθέστε όλες τις νύχτες που πήγατε στο κρεβάτι σας και αυτό το πρωϊνό δεν θυμάστε τίποτα.

Ήσασταν αναίσθητος για περίπου οκτώ χρόνια, εάν είστε τριάντα ετών. Έχετε κοιμηθεί περίπου οκτώ χρόνια.

Πόσο έχετε ταξιδέψει στα αυτά τα τριάντα χρόνια; Από τον τηλεοπτικό σταθμό στο σπίτι, σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη πόλη, στο σχολείο, στην εκκλησία. Έχετε ξοδέψει περίπου δύο χρόνια από τη ζωή σας για να πηγαίνετε από ένα σημείο στο άλλο.

Άρα, οκτώ χρόνια ύπνου, και δύο χρόνια μετακινήσεων, σε τριάντα χρόνια ζωής, πριν καταφέρετε κάτι.

Πόσο καιρό κάθεστε στο σχολείο; Είμαστε στο σχολείο από την πρώτη τάξη μέχρι και την 12η, έξι ώρες την ημέρα. Έξι ώρες για δώδεκα χρόνια, δηλαδή, ας πούμε τρία χρόνια σε μια αίθουσα χωρίς να φεύγεις.

Εντάξει, δύο χρόνια μετακινήσεων, οκτώ χρόνια ύπνου, και τρία χρόνια σχολείου. Πόσες ταινίες έχετε δει, πόσα παιχνίδια, πόσες εκπομπές διασκέδασης, πόσες θεατρικές παραστάσεις, παιχνίδια μπέιζμπολ, πιθανότατα δύο χρόνια διασκέδασης.

Από την στιγμή που ήσασταν παιδί, από την στιγμή που εσείς κάνατε παιδιά, από την στιγμή που πληρώνετε για το σπίτι σας, φτάσατε στα 60 χρόνια ζωής.

Η ζωή πραγματικά είναι μικρή. Προσθέστε όλα τα ταξίδια, τον ύπνο, τις ώρες σε ένα θρανίο, τις ώρες διασκέδασης και πιθανότατα θα έχετε ξοδέψει τη μισή ζωή σας μην κάνοντας κάτι.

Πόσο χρονών είμαι τώρα; Είμαι 35 ετών, σε τριάντα χρόνια θα είμαι 65. Δεν έχουμε καμία επιρροή, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι στα 65, και η γυναίκα σας θα σας πει το ίδιο.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όταν φτάσετε στα 65 δεν μπορείτε να κάνετε πολλά. Ξέρετε ότι σε 30 χρόνια θα είμαι 65. Και σε αυτά θα πρέπει να έχω κοιμηθεί εννιά χρόνια. Επί της ουσίας, λοιπόν, δεν έχω άλλα 30 χρόνια που θα δω το φως του ήλιου, θα πρέπει να ταξιδεύω πίσω στην Αμερική, όλα μου τα ταξίδια, περίπου τέσσερα χρόνια ταξιδιών, περίπου εννιά χρόνια ύπνου, περίπου τρία χρόνια διασκέδασης. Από τα τριάντα χρόνια ίσως να έχω 16 που να μπορώ να είμαι παραγωγικός.

Έτσι περίπου είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αναλύσουμε τη ζωή μας.

Τι είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτά τα 16 χρόνια; Να προετοιμαστούμε για να γνωρίσουμε τον Θεό. Αυτός (ο Θεός), θέλει να ξέρει πως συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλο, πόσο βοηθάμε ο ένας τον άλλον, έτσι λοιπόν, θα αφιερώσω τη ζωή μου στο να χρησιμοποιώ το όνομά μου και τη δημοτικότητά μου για να βοηθώ φιλανθρωπικές οργανώσεις, ανθρώπους, ενώνοντας ανθρώπους».

Για τη ζωή του και τη φιλοσοφία του για αυτή:

- «Ξέρω που πηγαίνω και ξέρω την αλήθεια. Δεν χρειάζεται να είμαι αυτό που εσείς θέλετε να είμαι. Είμαι ελεύθερος να είμαι αυτό που εγώ θέλω».



Τι έχουν πει άλλοι:

Φόρμαν στο Rumble in the Jungle:
«Πίστευα ότι ο Αλί ήταν ένα ακόμα υποψήφιο θύμα για νοκ άουτ, μέχρι τον έβδομο γύρο. Τότε τον χτύπησα δυνατά στο σαγόνι και εκείνος με κράτησε και μου ψιθύρισε "μόνο αυτό σου έχει μείνει Τζορτζ;»

«Στην καριέρα μου έχασα πέντε φορές, αλλά ο μοναδικός που πραγματικά με έκανε ασήκωτο, ήταν ο Μοχάμεντ Αλί»

Άντζελο Νταντί (ο προπονητής του):
«Κατέστρεψε μια ολόκληρη γενιά μποξέρ πυγμαχώντας με τα χέρια κάτω. Όποιος έκανε κάτι τέτοιο, τον έκαναν αλοιφή, αλλά ο Αλί ήταν τόσο γρήγορος που το απέφευγε»

-Μάικλ Πάρκινσον (δημοσιογράφος BBC)
«Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν ποιος είναι ο άνθρωπος που μου άρεσε περισσότερο να παίρνω συνεντεύξεις, δεν μπορώ να τους δώσω μια απάντηση. Όταν όμως με ρωτούν ποιος ήταν ο μεγαλύτερος άνθρωπος που γνώρισα η απάντηση είναι απλή, χωρίς δισταγμό. Ο Μοχάμεντ Άλι. Του έκανα τέσσερις φορές συνέντευξη. Έχασα σε κάθε μια από αυτές».



Διονύσης Καππάτος