Ίμπις: Η ποδοσφαιρική ομάδα που ανοίγει σαμπάνιες όταν χάνει!

«Η ήττα είναι ένας τρόπος να μαθαίνεις. Η νίκη είναι ένας τρόπος να ξεχάσεις τι έχεις μάθει» είχε πει ο ποιητής Κάρλος ντε Αντράντε. Μάλλον η Ίμπις, η οποία αυτοπροσδιορίζεται και ως «Pior Time do Mundo» ( σ.σ. δηλαδή «χειρότερη ομάδα στον κόσμο») και οι φίλαθλοί της που όταν χάνουν γιορτάζουν και όταν κερδίζουν κλαίνε με μαύρο δάκρυ, συμφωνούν απόλυτα με το παραπάνω ρητό. Άλλωστε, για αυτό το λόγο το εφαρμόζουν έμπρακτα.

Η εντολή από τον υψηλά ιστάμενο στον εκάστοτε προπονητή και παίκτη είναι ξεκάθαρη, πάντοτε ίδια και απαράλλαχτη, σαν μια κολλημένη πλάκα γραμμόφωνου: «Η νίκη είναι το πιο σημαντικό. Όλα τα άλλα έρχονται μετά». Σωστά; Μάλλον όχι.

Στη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, η επιγραφή στην είσοδο της κολάσεως γράφει: “Αφήστε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε’’. Αν μπορούσε να την παραφράσει κανείς, πιθανότατα στη είσοδο του γηπέδου της Ίμπις υπάρχει μια που γράφει: «Αφήστε κάθε ελπίδα ήττας, εσείς που μπαίνετε».

Η Ίμπις ιδρύθηκε το 1938 και η έδρα του σωματείου βρίσκεται στα προάστια της πόλης Ρεσίφε και ειδικότερα στην επαρχία Περναμπούκο της Βραζιλίας.

Σάντος, Φλαμένγκο, Μποταφόγκο, Κορίνθιας. Η «χώρα της σάμπας» δικαιούνται να περηφανεύεται ότι έχει αναδείξει αρκετούς σπουδαίους συλλόγους. Ωστόσο, μην απορείτε που δεν γνωρίζετε την Ίμπις. Είναι γιατί συμμετέχει στο «Τορνέο Ινισιάλ» (σ.σ. η τελευταία κατηγορία του Περναμπούκο όπου συμμετέχει αδιάλειπτα, δίχως ποτέ να έχει προβιβασθεί). Μολονότι της λείπει αρκετή λάμψη, μπορεί να επαίρεται ότι κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ.



Η χειρότερη ομάδα του κόσμου
Σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή Στατιστικής και Ιστορίας Ποδοσφαίρου (IFHHS) είναι η χειρότερη ομάδα του κόσμου. Αλήθεια, όμως, πώς θα ήταν δυνατό να της στερήσουν το βραβείο;



Ενδεικτικά, το 1974 στο πλαίσιο του Τορνέο Ινισιάλ η ομάδα συμμετείχε σε 24 παιχνίδια, με τελικό απολογισμό 23 ήττες και μία(!) ισοπαλία.

Το «κερασάκι στην τούρτα» άργησε μεν, μπήκε δε. Από τον Ιούλιο του 1980 μέχρι και τον Ιούνιο του 1984 ξεπέρασε τον εαυτό της. Σε 72 παιχνίδια που έδωσε, έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι 63 φορές και πήρε εννέα ισοπαλίες, με την πρώτη χρονιά να χάνει και τους 24 αγώνες που έπαιξε.

Επιπλέον, οι ποδοσφαιριστές της φρόντισαν να κάνουν τους φιλάθλους τους πολύ ευτυχισμένους, αφού… βαρέθηκαν να τρώνε γκολ. Από τη δεκαετία του 80’ ως σήμερα «πανηγύρισαν» πολλές, παρά πολλές φορές τη στιγμή που οι αντίπαλοι έβρισκαν το δρόμο προς τα δίχτυα.
Για του λόγου το αληθές, έχουν δεχθεί 3.850 γκολ. Την ίδια στιγμή, έχουν πετύχει 129.

Παρόλα αυτά, εάν έστω και ένας πιστεύει ότι ο τίτλος «τιμής» ο οποίος δόθηκε από την IFHHS στην Ίμπις την έκανε να αισθανθεί άσχημα, οφείλει να αναθεωρήσει. Η τελευταία έσπευσε να τον κατοχυρώσει, καθώς στις εμφανίσεις της δεσπόζει η φράση: «Pior Time do Mundo» (σ.σ. «χειρότερη ομάδα στον κόσμο»).

Η άνευ προηγουμένη περίπτωση των «κοκκινόμαυρων», όπως είναι φυσικό, έχει ξεπεράσει προ πολλού το στενά γεωγραφικά όρια της χώρας. Βάσει του θρύλου, τον οποίο ασφαλώς αρκετοί δεν αποδέχονται και δεν υιοθετούν, σε μια στροφή του ύμνου της ομάδας εντοπίζεται το μεγαλύτερο ψεγάδι.

Αυτή που ζητάει από την ομάδα, αν είναι ποτέ δυνατόν, να κερδίζει τίτλους! Ωστόσο, οι ευρηματικοί οπαδοί έδωσαν τη λύση στο πρόβλημα, αφού αποφασίστηκε ποτέ και κανείς να μην τραγουδάει τους επίμαχους στίχους.

Η πρόταση σε Ρομάριο και Μουρίνιο
Ο πρόεδρος του κλαμπ, Ολίντο Ράμος, θέλησε να κάνει το «κόλπο γκρόσο» το 2008 υπογράφοντας τον 41χρονο τότε μέγα γκολτζή Ρομάριο. Η απάντηση στην πρόταση που κατέθεσε ο πρόεδρος ήταν φυσικά αρνητική από τον παίκτη, εντούτοις αυτό δεν πείραξε σχεδόν κανέναν. Οι φίλαθλοι στο άκουσμα της είδησης πλημμύρισαν από χαρά, μιας και δεν επιθυμούσαν να διαταραχθεί η πατροπαράδοτη στελέχωση του ρόστερ με… παλτά.

«Αστέρι» του συλλόγου ήταν ο κομμωτής και φορ Μάριο Σαμπού (κοροϊδευτικό παρατσούκλι από τους συμπαίκτες του), ο οποίος ύστερα από δέκα χρόνια καριέρας έσκισε τα αντίπαλα δίχτυα συνολικά μια φορά. Σε ένα ματς μάλιστα, που η Ίμπις προς ικανοποίηση των φίλων της διασύρθηκε με σκορ 8-1.

Την εστία φυλούσε ως κέρβερος ο γκολκίπερ Τζακούνσο που τη δεκαετία του 50’ κάποιες γλώσσες διέδιδαν (καλές, κακές ποιος ξέρει;) πως δέχθηκε μόνο 57 γκολ σε ένα ματς.

Τον Δεκέμβριο του 2015 ο Ζοζέ Μουρίνιο βρισκόταν για ένα διάστημα στο Ρεσίφε. Το σωματείο δεν γινόταν να αφήσει μια ευκαιρία ζωής να περάσει ανεκμετάλλευτη και κατέθεσε άμεσα πρόταση συνεργασίας στον πολυνίκη τεχνικό. Μόνο που επειδή, αυτό το «πολυνίκης» δεν της καθόταν καλά, η διοίκηση προσέφερε στο «Special One» ένα συμβόλαιο λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα.



Ιδού μερικοί όροι αυτού:
-Βασικό πακέτο τροφίμων (εάν ανταποκριθεί στους στόχους)
-Ένα ζώο (διαλέγει γάτο ή σκύλο για κάθε παιχνίδι που χάνει)
-Αυτόματη αύξηση μισθού (εάν η ομάδα χάσει με συντριβή)
-Λύση συμβολαίου (Εάν παίζει καλά και πάρει το πρωτάθλημα).

Δυστυχώς, ο Πορτογάλος φάνηκε κομματάκι… αγνώμονας και την απέρριψε.

Μερικοί λοιδορούν την Ίμπις. Πιθανότατα όμως, λησμονούν ότι αποτελεί μια από τις ελάχιστες ομάδες που έχει κατακτήσει κάτι που έχει μεγαλύτερη σημασία από τα πιο αστραφτερά τρόπαια ολόκληρου του πλανήτη: Την αληθινή ευτυχία, η οποία κρύβεται πίσω από το απλό παιχνίδι.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου