Γκρόνεμαρκ στο sportfm.gr: «Στόχος να αλλάξω το ποδόσφαιρο - Απίστευτα συναισθήματα στο Άνφιλντ»

Προπονητής πλαγίων άουτ; Φυσικά και υπάρχει και μάλιστα παίζει καταλυτικό ρόλο στην πορεία μιας ομάδας!

Ο Τόμας Γκόνεμαρκ, κορυφαίος στο συγκεκριμένο κομμάτι και με πλούσια εμπειρία στην καριέρα του έχοντας περάσει μεταξύ άλλων από Άγιαξ, Γάνδη και ενώ πλέον βρίσκεται στην Λίβερπουλ, εξηγεί στο sportfm.gr τη δουλειά του.

Σημειώνει την βαρύτητα της δουλειάς του αλλά και το αντίκτυπο που έχει στους αγώνες, αναφέρεται στην στιγμή που τον κάλεσε ο Γιούργκεν Κλοπ για να πάει στην Λίβερπουλ με μια τρομερή ιστορία και χαρακτηρίζει τον Γερμανό τεχνικό ως έναν φανταστικό τύπο που έχει όρεξη να σε ακούσει για να μάθει!

Παράλληλα, μιλάει για το Άνφιλντ και το γεγονός πως η ατμόσφαιρά του κατάφερε να συγκινήσει μέχρι και την κόρη του που δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο, ενώ αναφέρεται στην εποχή του κορωνοϊού και στο «Black Lives Matter».

Aναλυτικά η συνέντευξη του Τόμας Γκρόνεμαρκ στο sportfm.gr και στην Αναστασία Βοσνάκη:

-Πρώτα από όλα θα ήθελα να μου μιλήσετε για τη δουλειά σας. Τι είναι ο προπονητής πλαγίων άουτ, τι ακριβώς κάνετε γιατί στην Ελλάδα δεν είναι αρκετά διαδεδομένο.
«Έχω μεγάλη εμπειρία από το ποδόσφαιρό γιατί έπαιζα παλιά, επίσης ήμουν αθλητής στον στίβο, ήμουν σπρίντερ στην εθνική ομάδα της Δανίας. Επιπλέον, είχα κατέβει στους Χειμερινούς Αγώνες αφού ήμουν τέσσερα χρόνια στην ομάδα μπόμπσλεϊ. Το 2004 είχα την ιδέα να γίνω προπονητής πλαγίων άουτ και απλά χρειαζόμουν μια ομάδα πρώτης κατηγορίας για να ξεκινήσω και βρήκα την Βίμποργκ. Στην συνέχεια δούλεψα σε πολλές ομάδες σε όλο τον κόσμο».

-Πού βασίζετε τη δουλειά σας;
«Δουλεύω πάνω στα πλάγια άουτ, να γίνονται μακριές-δυνατές εκτελέσεις, γρήγορες εκτελέσεις, αλλά και έξυπνα πλάγια. Πρώτα βελτιώνω τους ποδοσφαιριστές ώστε να κάνουν πιο δυνατά πλάγια, μερικοί το βελτιώνουν κατά 5-10 μέτρα, άλλοι κατά 15 μέτρα. Ουσιαστικά έτσι μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σαν φάουλ, όσο πιο δυνατά το εκτελείς, τόσους περισσότερους παίκτες μπορείς να βρεις.



Στα γρήγορα πλάγια μπορείς να παίξεις πιο γρήγορα και να αιφνιδιάσεις τους αντιπάλους σου. Άλλες φορές πρέπει να παίξεις πιο γρήγορα, άλλες φορές πρέπει να έχεις υπομονή ανάλογα με τις συνθήκες. Επίσης, πρέπει να παίζεις έξυπνα γιατί δεν μπορείς να βγεις οφσάιντ από τα πλάγια άουτ.

Έχω 50 τουλάχιστον διαφορετικούς τρόπους για να εκτελέσει κάποιος ένα πλάγιο άουτ και για να τις χρησιμοποιούν οι ποδοσφαιριστές, αλλά πρέπει και αυτοί να βάζουν το μυαλό τους και τη φαντασία τους σε αυτά. Έχω πολλές ιδέες και τακτικές για να διδάξω, δουλεύω πολύ με τους ποδοσφαιριστές στις προπονήσεις, ενώ κάνω και αναλύσεις από τα βίντεο των αγώνων».

-Πόσο σημαντικό είναι για μια ομάδα να έχει προπονητή πλαγίων άουτ και πώς ακριβώς δουλεύετε;
«Αρχικά τους δίνω κάποιες συμβουλές, πώς να κάνουν πιο δυνατά πλάγια άουτ, πώς να δημιουργούν χώρους στο γήπεδο με τις κινήσεις που κάνουν. Στην συνέχεια αρχίζω και τα κάνω με τον χρόνο όλο και πιο περίπλοκα, δουλεύω ολοένα με μεγαλύτερες ομάδες παικτών, κάποιες ειδικές καταστάσεις στο γήπεδο και άλλες φορές στο 11 εναντίον 11. Επίσης χρησιμοποιώ και την ανάλυση των αγώνων γιατί υπάρχουν ομάδες και παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά».

-Διάβασα ότι έχετε το ρεκόρ Γκίνες για το πιο μακρύ πλάγιο άουτ. Ποιο είναι το ρεκόρ και πότε συνειδητοποιήσατε ότι έχετε αυτή την ικανότητα;
«Είχα το προηγούμενο ρεκόρ για περίπου 10 χρόνια αλλά έσπασε το 2019. Το ρεκόρ ήταν 51,33 μέτρα για να καταλάβετε πως το έκανα άρχισα να τρέχω, έβαλα την μπάλα στο έδαφος και έκανα τούμπα και το εκτέλεσα. Για μένα δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο ακούγεται γιατί ήμουν στην ομάδα του στίβου.

Υπήρχαν αρκετοί οπαδοί που το είδαν ζωντανά όλο αυτό και η αλήθεια είναι πως το διασκέδασαν. Πάντα είχα δυνατά και μακριά πλάγια, από όταν έπαιζα ποδόσφαιρο».



-Είχατε πει σε μια συνέντευξη στο παρελθόν ότι θέλετε να αλλάξετε το ποδόσφαιρο. Πως μπορείτε να το καταφέρετε αυτό;
«Αρχικά θέλω να πω πως είμαι χαρούμενος που κέρδισα το Τσάμπιονς Λιγκ και την Πρέμιερ Λιγκ με την Λίβερπουλ, ενώ κατέκτησα τίτλους με την Μίντιλαντ και τον Άγιαξ. Ο μεγάλος μου στόχος είναι να αλλάξω το ποδόσφαιρο όχι μόνο στο επαγγελματικό επίπεδο αλλά και στα ερασιτεχνικά και στους νέους. Άμα παρακολουθήσει κανείς υπάρχουν πολλές κακές εκτελέσεις πλαγίων άουτ.

Γράφω ένα βιβλίο για αυτό το θέμα και θα αφορά τους πάντες, είτε μια ομάδα νέων στην Ελλάδα για παράδειγμα, είτε για μια ομάδα γυναικών στον Καναδά, για οποιονδήποτε. Κάθε προπονητής θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει, είναι 60χιλ. λέξεις με οδηγίες, με ιδέες, με γνώσεις».



-Έχετε δουλέψει σε αρκετές ομάδες. Αλλά πώς καταφέρατε να δουλέψετε στην Λίβερπουλ;
«Με πήρε τηλέφωνο ο Γιούργκεν Κλοπ. Είναι μια αστεία ιστορία. Δεν είχα ανοιχτό το κινητό μου και όταν το είδα, είδα ότι ξεκινούσε από +44. Άκουσα τον τηλεφωνητή και άκουσα τη φωνή του. Σοκαρίστηκα! Πάντα ήθελα να προπονήσω μια αγγλική ομάδα, πόσω μάλλον την Λίβερπουλ. Τον πήρα πίσω κατευθείαν αλλά δεν απάντησε!

Ήμουν στην Δανία με την οικογένειά μου τότε. Οδηγούσα το αυτοκίνητο και δίπλα μου ήταν η γυναίκα μου όταν ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Η γυναίκα μου άρπαξε το τηλέφωνο και φώναξε "είναι ο Γιούργκεν". Έκανα κατευθείαν δεξιά το αμάξι και το σήκωσα και μου είπε "γεια Τόμας, είχαμε μια καλή σεζόν (το 2017/18), πήραμε την τέταρτη θέση και πήγαμε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά είχαμε πολύ κακά πλάγια άουτ. Θα ήθελα να έρθεις στο Μέλγουντ να μιλήσουμε".

Ήταν μόνο ένα ραντεβού, αλλά ο Κλοπ είχε πάρει ήδη την απόφασή του για εμένα. Οι παίκτες ήταν ευχάριστοι και με καλωσόρισαν. Υπέγραψα το συμβόλαιό μου και τώρα είμαι στην 3η μου σεζόν στην Λίβερπουλ. Διανύουμε μια απίστευτη πορεία, κατακτήσαμε το Τσάμπιονς Λιγκ και την Πρέμιερ Λιγκ. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, είμαι πολύ χαρούμενος που δέχτηκα αυτό το τηλεφώνημα».



-Από τη στιγμή που δουλέψατε για την Λίβερπουλ, η ομάδα έχει καταφέρει να βελτιώσει πολύ τα στατιστικά της στα πλάγια άουτ, ενώ την προηγούμενη σεζόν σκόραρε 14 γκολ από καταστάσεις πλαγίων-άουτ...
«Τους μίλησα αρχικά για την κατοχή. Πολλές ομάδες χάνουν την κατοχή της μπάλας στις εκτελέσεις των πλαγίων άουτ, όταν πιέζονται. Πριν πάω στη Λίβερπουλ, ήταν 18η σε σωστά πλάγια άουτ κάτω από συνθήκες πίεσης και είχε μόλις 45% κατοχή. Στην πρώτη μου σεζόν η κατοχή πήγε στο 68.4% και η Λίβερπουλ ήταν νούμερο ένα στην Πρέμιερ Λιγκ σε σωστά πλάγια άουτ. Παράλληλα, ήταν η 2η ομάδα σε όλη την Ευρώπη σε πλάγια άουτ μετά την Μίντιλαντ, η οποία είναι επίσης ομάδα που δουλεύω.

Μετά από μια πολύ κακή σεζόν, η Λίβερπουλ έγινε κορυφαία ομάδα σε πλάγια άουτ. Είμαστε ακόμη η καλύτερη ομάδα, κρατάμε την κατοχή μετά από πλάγια άουτ και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όταν κρατάς την κατοχή μετά τα πλάγια μπορείς να σκοράρεις, αλλά αν την χάσεις έχεις ανισορροπία και μπορείς να δεχτείς φάσεις ή γκολ!

Ναι όντως σκοράραμε αρκετά γκολ από τέτοιες καταστάσεις. Αυτή τη σεζόν έχουμε σκοράρει 7 γκολ, νομίζω πως θα έχουμε πάνω κάτω τα ίδια νούμερα με πέρυσι».



-Πώς είναι η ατμόσφαιρα στο Άνφιλντ; Πώς νιώθει κάποιος όταν ακούει τον κόσμο να τραγουδάει το «You ‘ll never walk alone»;
«Είναι απίστευτο! Έχω βρεθεί μόνος μου στο γήπεδο αλλά και με τα παιδιά μου. Είναι φανταστικό, ακούς 55 χιλιάδες κόσμο να τραγουδά, νιώθεις πως είσαι αγκαλιά με όλους και τραγουδάς. Ακόμη και να μην είσαι οπαδός της Λίβερπουλ, το συναίσθημα είναι απίστευτο. Η κόρη μου είναι 15 χρονών και δεν της αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά όταν το άκουσε την άγγιξε, την συγκίνησε! Είναι ένα φανταστικό μέρος!»

-Δουλεύετε με τον Γιούργκεν Κλοπ. Πώς είναι ως προπονητής και ως άνθρωπος;
«Κοιτάζει πολύ τις λεπτομέρειες, πάρα πολύ όμως! Προσπαθεί συνεχώς να βρίσκει νέα πράγματα, να βελτιώνει την ομάδα του και να πηγαίνει καλά! Είναι, επίσης, ένας τύπος με πολύ χιούμορ. Είναι πολύ καλός ακροατής, δεν είναι ότι πάντα μιλάει μόνο αυτός αλλά σε ακούει κιόλας και ενδιαφέρεται για τα όσα του λες. Τόσο ως προπονητής όσο και ως άνθρωπος είναι φανταστικός!»

-Η γνώμη σας για τον Αλεξάντερ-Άρνολντ και τον Ρόμπερτσον; Είναι δύο ποδοσφαιριστές που παίζουν φουλ-μπακ και δουλεύετε μαζί τους.
«Ο κόσμος νομίζει ότι δουλεύω μόνο με τους μπακ, αλλά όλοι πρέπει να γνωρίζουν πως όλοι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να δουλέψουν σε αυτά και να ξέρουν να κάνουν πλάγια άουτ! Γενικότερα δουλεύω με όλους τους παίκτες, ασφαλώς και με αυτούς».

-Όσον αφορά τον... δικό μας Κώστα Τσιμίκα;
«Ο Κώστας είναι πολύ καλό παιδί! Δεν μπορώ να πω τόσα πολλά γιατί ήρθε φέτος και δεν τον έχω ζήσει τόσο πολύ. Μιλάω με όλους στην ομάδα είτε ποδοσφαιριστές είτε μέλη του τεχνικού επιτελείου».

-Ποιος είναι ο πιο αστείος ποδοσφαιριστής στα αποδυτήρια;
«Ο ρόλος μου δεν είναι να πηγαίνω συχνά στα αποδυτήρια, δουλεύω ξεχωριστά με κάθε ποδοσφαιριστή μέσα στο γήπεδο. Γενικότερα, στη Λίβερπουλ γελάμε πολύ, έχουν πολύ πλάκα όλοι οι ποδοσφαιριστές. Και στην προπόνηση γελάμε αρκετά, αλλά όταν πρέπει να δουλέψουμε είμαστε όλοι σοβαροί.

Η Λίβερπουλ είναι η ομάδα στην οποία έχω γελάσει περισσότερο, το διασκεδάζω, αλλά είναι και μια πολύ σοβαρή ομάδα ομάδα. Υπάρχει χώρος για χιούμορ, για όλα».



-Πώς νιώσατε όταν κατακτήσατε το πρωτάθλημα με την Λίβερπουλ μετά από 30 χρόνια; Βέβαια, ήταν αρκετά στενάχωρο πως δεν καταφέρατε λόγω του κορωνοϊού να το πανηγυρίσετε με τους οπαδούς.
«Ναι ήταν στενάχωρο που δεν μπορούσαμε να το γιορτάσουμε μαζί τους. Ήταν φανταστικό να είμαι μέλος της ομάδας που πήρε το πρωτάθλημα μετά από 30 χρόνια. Στη Δανία, απ' όπου κατάγομαι, έχουμε πολλούς οπαδούς της Λίβερπουλ. Με σταματούσαν στον δρόμο για να με ευχαριστήσουν, έκλαιγαν στον δρόμο. Τόσος κόσμος περίμενε τόσα χρόνια για το πρωτάθλημα. Τριάντα χρόνια είναι πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και όλο αυτό σήμαινε πάρα πολλά γι' αυτούς».



-Η φετινή σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ πάντως είναι πολύ ανταγωνιστική και πολλές ομάδες διεκδικούν τον τίτλο. Πώς βλέπετε να κυλάει η χρονιά;
«Ναι, είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Μου αρέσει πολύ αυτό το πράγμα, να βλέπω 6-8 ομάδες να έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν τον τίτλο. Φυσικά και θέλω την Λίβερπουλ να κατακτήσει το πρωτάθλημα, όλο αυτό που γίνεται στην Πρέμιερ Λιγκ είναι διασκεδαστικό και για τον κόσμο που την παρακολουθεί.

Βλέπεις στην Γερμανία, η Μπάγερν σχεδόν πάντα κατακτά το πρωτάθλημα. Στην Σκωτία έχουμε την Σέλτικ να το παίρνει σχεδον πάντα. Στην Ισπανία υπάρχει η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα συνεχώς, τουλάχιστον φέτος υπάρχει η Ατλέτικο Μαδρίτης και αυτό είναι κάτι το ωραίο».

-Πόσο δύσκολο είναι για εσάς να δουλεύετε με τον κορωνοϊό; Πόσο έχει αλλάξει τον τρόπο της δουλειάς σας;
«Από την μία μεριά τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά από την άλλη τα πάμε καλά γιατί μπορούμε και να δουλεύουμε. Είχαμε αρκετό καιρό, μερικούς μήνες που δεν δουλεύαμε.

Για εμένα είναι δύσκολο γιατί προπονώ αρκετές ομάδες σε όλο τον κόσμο, ταξιδεύω σε τρεις Ηπείρους. Πρέπει να κοιτάζω ξεχωριστά για κάθε χώρα που ταξιδεύω, να βλέπω τι ισχύει σε κάθε χώρα και τι περιορισμοί υπάρχουν. Τελευταία ταξίδεψα στην Αγγλία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο, όωπς και στην Ασία και στην Λατινική Αμερική επίσης. Φυσικά, θα μου άρεσε πολύ να δουλέψω και στην Ελλάδα, θέλω να δουλέψω στην χώρα σας γιατί την λατρεύω. Είχα έρθει το 1995 στην Αθήνα, το 1998 στην Ρόδο. Μου αρέσε πολύ η Ελλάδα, η κουλτούρα που έχει και η ιστορία της. Θα ήθελα να έρθω ξανά στην Ελλάδα!»



-Υπάρχει ένα... μότο αυτές της ημέρες το "Black Lives Matter" και όλοι στο ποδόσφαιρο το σέβονται. Ποια είναι η γνώμη σας πάνω σε αυτό;
«Υπάρχουν πολλά είδη ρατσισμού, όχι μόνο στο χρώμα του ανθρώπου, αλλά στη διάκριση φύλων, στη θρησκεία και σε πολλά ακόμη θέματα. Πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι σαν άνθρωποι, δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε έναν άνθρωπο από τη θρησκεία του, το χρώμα ή το αν είναι πλούσιος ή φτωχός για παράδειγμα! Να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και να μην κάνουμε διακρίσεις...»