Η πτώση μίας αυτοκρατορίας (pics)

Ρίχνοντας μια ματιά στην βαθμολογία της Serie A, θα διαπιστώσει κανείς πως η Μίλαν βρίσκεται μόλις έναν πόντο μακριά από την γραμμή του υποβιβασμού. Η υπερδύναμη που ακούει στο όνομα Μίλαν δεν υπάρχει πια και τα λάθη που έχουν γίνει την τελευταία δεκαετία είναι αναρίθμητα. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.

Το τέλος της σεζόν 2010-2011 βρήκε τους «ροσονέρι» πρωταθλητές Ιταλίας ύστερα από το 2004. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι με τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι είχαν καταφέρει να «χτίσουν» ένα ρόστερ με πολλές δυνατότητες και το υπόβαθρο για μια νέα ευρωπαϊκή δυναστεία. Μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας άνηκε και στον Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος μπορεί να είχε αποχωρήσει από τον σύλλογο το 2009, τα οκτώ χρόνια όμως που έκατσε στον πάγκο της ομάδας ήταν και εκείνα που έβαλαν τις βάσεις για την επιστροφή της Μίλαν στις -εγχώριες- επιτυχίες.



Εκείνη η σεζόν και εκείνος ο τίτλος ήταν για την Μίλαν η αρχή του τέλους. Με αργά και σταθερά βήματα, οι παίκτες που αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της ομάδας αποχώρησαν και εντός διετίας όλα τα «αστέρια» είχαν αντικατασταθεί από ποδοσφαιριστές αμφιβόλου αξίας. Οι Ιμπραΐμοβιτς, Τιάγκο Σίλβα και Αλεξάντρε Πάτο έφυγαν και έφεραν κάτι λιγότερο από 80 εκατομμύρια ευρώ. Επίσης, οι Νέστα, Γκατούζο και Ζέεντορφ έφτασαν στα μέσα της τρίτης τους δεκαετίας και δεν μπορούσαν να προσφέρουν τα αναμενόμενα, με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν ως ελεύθεροι.

Από την δεύτερη θέση της σεζόν 2011-12 φτάσαμε στην δέκατη το 2015 και την πέμπτη θέση την προηγούμενη χρονιά. Τα σκαμπανεβάσματα πολλά, αλλά ποτέ η ομάδα δεν έδειξε ικανή να «χτυπήσει» το πρωτάθλημα, ούτε καν να το διεκδικήσει. Σα να μην έφτανε αυτό, η ομάδα άρχισε να σπαταλάει χρήματα χωρίς κανέναν δισταγμό. Το 2015 το ισοζύγιο έκλεισε στα -77 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το 2017 - την χρονιά που ο Κινέζος Λι Γιοκόνγκ αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο της Μίλαν - η ζημία ήταν κοντά στα 160 εκατομμύρια ευρώ. Το 2018 την ομάδα ανέλαβε ο Πάολο Σκαρόνι, Ιταλός επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στο χώρο του πετρελαίου. Ούτε αυτός, όμως, κατάφερε να «συμμαζέψει» την κατάσταση στην ομάδα, η οποία κατέγραψε ζημία της τάξεως των 170 εκατομμυρίων ευρώ σε δύο χρόνια. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ο αποκλεισμός της ομάδας από το φετινό Γιουρόπα Λιγκ.



Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο στο οικονομικό κομμάτι της ομάδας. Από την απόλυση του Αλέγκρι το 2014 και μετά, έχουν περάσει από το πάγκο των «ροσονέρι» οκτώ προπονητές, με τον Τζενάρο Γκατούζο να είναι ο μόνος που έχει μείνει πάνω από ένα χρόνο. Με τον ρυθμό που έρχονται και φεύγουν οι προπονητές, είναι σχεδόν αδύνατον μια ομάδα με τόση παθογένεια να προοδεύσει. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια η Μίλαν συνεχίζει να κάνει δαπανηρές μεταγραφές, οι οποίες δεν αποδίδουν. Μπακαγιόκο, Αντρέ Σίλβα, Κάλινιτς και Ιγκουαίν είναι μόνο λίγοι από τους παίκτες που πέρασαν και... δεν ακούμπησαν. Εξαίρεση φαίνεται να αποτελούν οι Κρίστοφ Πιότεκ και Λούκας Πακετά.

Την φετινή σεζόν φαίνεται να μην έχει αλλάξει κάτι. Η διοίκηση δεν μαθαίνει από τα λάθη των προκατόχων της και η πάλαι ποτέ κραταιά δύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου είναι μια «ανάσα» από την γραμμή του υποβιβασμού. Δύο νίκες σε έξι παιχνίδια και μόλις τέσσερα γκολ ενεργητικό έχουν στείλει την Μίλαν κοντά στον πάτο της βαθμολογίας. Όλα αυτά οδηγούν στο να μικραίνει η ομάδα επικίνδυνα και το brand name της να μην είναι το ίδιο με αυτό πριν δέκα χρόνια.



Μένει να δούμε αν η Μίλαν θα συνεχίσει την καθοδική της πορεία και θα κινδυνεύσει με υποβιβασμό ή θα ανακάμψει και σιγά - σιγά θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει και πάλι.

Επιμέλεια: Θάντος Κονταξής