Η καταξίωση ενός πραγματικού μαχητή!

Πριν τρία χρόνια αγωνιζόταν στο ερασιτεχνικό της Αγγλίας! Τώρα πια κόντρα σε αντιξοότητες, κόντρα σε εξωαγωνιστικά… προβλήματα, ο Τζέιμι Βάρντι έχει καταφέρει να παίζει στην Πρέμιερ Λιγκ (Λέστερ) και να φτάνει μέχρι την Εθνική Αγγλίας (κλήθηκε σήμερα απ’ τον Χότζον). Απ’ τα αλώνια στα σαλόνια…

Σημαδεμένος, «προβληματικός», πεισμωμένος

Το όνειρό του ήταν πάντα να γίνει ποδοσφαιριστής. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να μην γκρεμιστούν τα όνειρα ενός 17χρονου όταν γνωρίζει την απόρριψη από μια ιστορική ομάδα, όπως η Σέφιλντ Γουένσντεϊ; «Όταν συνέβη, πίστεψα πως… αυτό ήταν. Πάει…», ανέφερε ο ίδιος για την αποπομπή του λόγω... ηλικίας τότε. Δεν το έβαλε κάτω, όμως, δεν πέταξε λευκή πετσέτα, ήξερε μέσα του πως το ‘χε και προσπάθησε να γίνει κανονικός ποδοσφαιριστής.

Τελικά βρήκε «καταφύγιο» στην όγδοη κατηγορία(!) του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στην ομάδα «Stocksbridge Park Steels», λίγο πιο βόρεια απ’ το σπίτι του. Αφότου ξεκίνησε στην νέων, σιγά-σιγά το ταλέντο του έγινε αντιληπτό και πήρε «προαγωγή» στην κανονική ομάδα. Πώς θα μπορούσε διαφορετικά άλλωστε; Πέραν όμως από ποδοσφαιριστής, ο μικρός τότε Βάρντι ήταν και παιδί. Το αίμα του έβραζε και καλώς ή κακώς έμπλεκε σε καυγάδες. Δημιουργούσε ο ίδιος προβλήματα στην καριέρα που ήθελε να κάνει. Το Σάββατο, λένε οι άνθρωποι που τον ήξεραν τότε, ήταν η... χειρότερη μέρα του!

«Ήμουν μια φορά σε μια παμπ με έναν φίλο μου που ήταν κουφός και χρησιμοποιούσε ακουστικό. Κάτι τύποι τον κορόιδευαν και τελικά τους πέταξαν έξω απ’ το μαγαζί. Ωστόσο όταν μετά από ώρα βγήκαμε, μας περίμεναν εκεί. Επιτέθηκαν στο φίλο μου, δεν μπορούσα να κάθομαι να κοιτάζω, έπρεπε να κάνω κάτι», λέει ο νυν άσος της Λέστερ για την εμπειρία του τότε.

Μια εμπειρία που τον ανάγκασε για μεγάλο διάστημα να κυκλοφορεί με ηλεκτρονική ετικέτα (σαν… κολάρο παρακολούθησης ένα πράγμα), ενώ έπρεπε κάθε απόγευμα να βρίσκεται από νωρίς σπίτι (υποχρεωτικά). Κι όλα αυτά την ώρα που πάλευε με τον εαυτό του για να γίνει ποδοσφαιριστής!

Και είναι αλήθεια πως σε αυτό το κομμάτι τα πήγαινε καλά. Εξ’ ου και το γεγονός πως απ’ το 2003 μέχρι το 2010 που έμεινε στην «Stocksbridge Park Steels» πέτυχε 66 γκολ σε 107 εμφανίσεις. Ήταν γκολτζής, ήταν στο αίμα του…



Τον τσέκαραν ομάδες, αλλά…

Η Σέφιλντ Γουέσντεϊ που σε μικρή ηλικία… τον είχε πετάξει στον δρόμο έδειξε εκ νέου ενδιαφέρον –έχοντας παρακολουθεί τις επιδόσεις του στους αγωνιστικούς χώρους- να τον κάνει δικό της. Τελευταία στιγμή όμως είπε… όχι (έχοντας και τον φόβο για την εξωαγωνιστική του συμπεριφορά).

Η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ με τη σειρά της έδειξε ενδιαφέρον να τον αποκτήσει. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της «Stocksbridge Park Steels», τον «τσέκαρε» σε οκτώ αγώνες, όμως, για κακή τύχη του 27χρονου πλέον άσου, στα δύο απ’ αυτά είχε αποβληθεί –πάντα στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα- κι ως εκ τούτου ο αγγλικός σύλλογος απέφυγε να προχωρήσει την υπόθεση.

Η Ρόδεραμ φέρεται να πρόσφερε 2.000 λίρες, αλλά η ομάδα του Βάρντι αρνήθηκε, θεωρώντας πως η αξία του παίκτη δεν ήταν για τόσο μικρό ποσό. Και σωστά διότι τα επιτεύγματά του (που αναφέραμε και προηγουμένως) ήταν για… πιο ψηλά.

Έκανε το άλμα προς τα πάνω

Το 2010, εν τέλει, η Χάλιφαξ (στην έκτη κατηγορία τότε) μετά από μεγάλο πρέσινγκ κατάφερε να αποκτήσει τον πολλά υποσχόμενο Τζέιμι Βάρντι (έναντι περίπου 16.000 λιρών). Κι αυτός δεν δίστασε να ξεδιπλώσει με το καλημέρα το ταλέντο του, πετυχαίνοντας σε μια χρονιά 27 γκολ, βοηθώντας στην άνοδο και αναγκάζοντας άπαντες να μάθουν το όνομά του (στις μικρές κατηγορίες τουλάχιστον). Και προφανώς δεν θα μπορούσε να μείνει για πολύ εκεί…

Έτσι μόλις μετά από ένα χρόνο παίρνει νέα μεταγραφή. Στην Φλίτγουντ (στην Κόνφερανς, πέμπτη κατηγορία) με το ποσό που δαπανήθηκε να λέγεται πως ανερχόταν περίπου στις 150.000 λίρες! Ακόμα και τότε υπήρχαν αντιδράσεις για το εύρος των χρημάτων που δόθηκαν. Ο πρόεδρος της Φλίτγουντ ήθελε σαν… τρελός να πάρει στην ομάδα του τον Βάρντι, ο αντιπρόεδρος δεν ήθελε (φοβούμενος το ρίσκο) αλλά τελικά ο… προϊστάμενος υπερίσχυσε.

Μάλιστα υπέγραψε το συμβόλαιό του το πρωί και την ίδια μέρα το βράδυ μπήκε να αγωνιστεί (μετά και τις πιέσεις του προέδρου που ήταν κατενθουσιασμένος με την… πάρτι του). Το «μπαμ» το έκανε και στην Φλίτγουντ σκοράροντας 34 γκολ(!) σε μια χρονιά στο «Highbury» και επιβεβαιώνοντας ξανά το άστρο του. Είπαμε, γκολτζής...



Παραλίγο να τα παρατήσει!

Αρκετά είχε… παίξει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) με την Κόνφερανς και τις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Είχε έρθει η ώρα να κάνει το επαγγελματικό άλμα. Και το έκανε με ρεκόρ! Το 2012, λοιπόν (σε ηλικία 24 ετών), η Λέστερ βγάζει απ’ τα ταμεία της περίπου 1.5 εκατ. ευρώ και αποκτά τον περιφερειακό επιθετικό. Τόσο μεγάλο ποσό δεν είχε δοθεί σε κανέναν άλλο παίκτη που προερχόταν από ερασιτεχνικές κατηγορίες μέχρι τότε. Αυτό και μόνο έλεγε πολλά…

Εκεί λοιπόν που ξεκίνησε να παίζει σε γήπεδα με 3.500 θέσεις χωρητικότητα, πλέον βρισκόταν στο «King Power Stadium» που χωράει 30.000. Όλα είχαν πάρει το δρόμο τους για μια μεγάλη καριέρα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όμως, το… τίμημα είναι η σκληρή κριτική. Μια κριτική που παραλίγο να κοστίσει στον Βάρντι, ο οποίος μετά την πρώτη του χρονιά στις «αλεπούδες», όπου είναι αλήθεια είχε προβλήματα στο να προσαρμοστεί, έδειξε έτοιμος να τα παρατήσει. Έφτασε στα όριά του.

Λίγο πριν όμως λυγίσει, αποφάσισε να μην το βάλει κάτω (ξανά). Να μην την... χαρίσει στους εχθρούς. Να δείξει εκ νέου πως διαθέτει μεγάλη καρδιά, πως έχει την θέληση για να φτάσει ψηλά. Και τα κατάφερε, διαψεύδοντας τους... καλοθελητές.



Μάγκας

Και καλά έκανε, εδώ που τα λέμε. Αποδεικνύεται απ’ την ιστορία. Γιατί πέρσι ήταν εκπληκτικός, σημείωσε 16 γκολ και βοήθησε τα μέγιστα για να έρθει η άνοδος στην Πρέμιερ Λιγκ με την φανέλα της Λέστερ. Και φέτος –στα 27 του χρόνια πλέον- τα πηγαίνει περίφημα. Έχει καθιερωθεί στις αλεπούδες, έκανε στην αρχή της σεζόν το… ματς της ζωής του (στο 5-3 με τη Γιουνάιτεντ όπου σκόραρε, είχε δύο ασίστ και κέρδισε δύο πέναλτι) και δείχνει να μην έχει ταβάνι.

Διότι έφτασε μέχρι την εθνική Αγγλίας, καθώς ο Ρόι Χότζον τον συμπεριέλαβε την Πέμπτη για πρώτη φορά σε αποστολή. Ένα απίστευτο δρομολόγιο αν το σκεφτεί κανείς. Το 2012 έπαιζε στην Κόνφερανς, την πέμπτη ουσιαστικά κατηγορία του νησιού. Και τώρα πια, τρία χρόνια μετά, είναι στην Πρέμιερ Λιγκ και στα «τρία λιοντάρια»... Άξιος!

Αποστόλης Σπυρόπουλος