Η γλώσσα του μπάσκετ… η δύναμη του Γουάιτ! (pics, vid)

Μόλις στα δύο του χρόνια, ο μικρούλης τότε, Σίκου Γουάιτ, έχασε μία πολύτιμη αίσθηση. Την ακοή του.

Συνήθως όταν ένας άνθρωπος χάνει μία αίσθηση, ενδυναμώνει μία άλλη. Τουλάχιστον έτσι λένε. Ο Σίκου Γουάιτ, μέσα απ’ αυτή του τη δυσκολία δυνάμωσε σίγουρα τη θέληση για ζωή και έβαλε θεμέλια για να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο όνειρό του. Το μπάσκετ.



Στις 11 Ιουλίου του 1987 γεννήθηκε στο Κεντάκι ο Σίκου Γουάιτ. Από νεογνική, κιόλας, ηλικία, είχε πάντα ένα μόνιμο χαμόγελο που τον ακολουθούσε πάντα.

Δύο χρόνια αργότερα, φθινόπωρο του 1989, ο μικρούλης Σίκου, υποβλήθηκε σε εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν πως έχει χάσει ολοκληρωτικά την ακοή του, λόγω μιας μηνιγγίτιδας που είχε περάσει.

Ο Νέλσαν Έλις, είχε πει κάποτε, «η διαφορετικότητα δίνει στον κόσμο χρώμα». Αυτό πίστευαν από τότε κι οι γονείς του μικρούλη Σίκου, που του στάθηκαν ως «βράχοι» εξ αρχής, μετά τη διάγνωση.

Το πρώτο «άκουσμα» της πορτοκαλί «θεάς»
Από την ηλικία των 6 ετών είχε θέσει τους στόχους του. Παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας του, ο Γουάιτ ήξερε τι έπρεπε-ήθελε να κάνει, το είχε ονειρευτεί.

Από τη πρώτη στιγμή που του πήρε ο μπαμπάς του εκείνη την ανοιχτόχρωμη πορτοκαλί μπάλα μπάσκετ, δεν την αποχωρίστηκε ποτέ από τα χέρια του.

Κοιμόταν και ξυπνούσε, κάνοντας όνειρα μαζί. Όνειρα που μέρα με τη μέρα λίγο αργότερα, είδε να πραγματοποιούνται.

Η ψυχή ενός παιδιού και δη ενός εφήβου, δεν χρειάζεται έτσι κι αλλιώς να ακούει λόγια ή φωνές, μπορεί να στιγματιστεί σίγουρα από κινήσεις.

Ως πρωτοετής στο Γυμνάσιο Γκαλοντέτ, ο Σίκου άφησε με το στόμα ανοικτό τον διευθυντή της τότε αμερικανικής Ολυμπιακής ομάδας Κωφών και τον προσκάλεσε στα δοκιμαστικά.

Ο ίδιος αν και δεν συμπεριλήφθηκε στην αρχική ομάδα, για τους Deaflympics του 2005 στη Μελβούρνη, ταξίδεψε μαζί τους στην Αυστραλία.

Το 2009, όχι μόνο κατάφερε να είναι βασικός στους Deaflympics, αλλά και δεύτερος σκόρερ της ομάδας.



Από μικρό παιδί και όσο μεγάλωνε, ο Γουάιτ λάτρευε έναν κι μόνο παίκτη όσο τίποτε άλλο. Το όνομα αυτού, Κόμπι Μπράιαντ.

Το 2019 κι ενώ βρισκόταν καλεσμένος σε εκπομπή, δέχθηκε μία μεγάλη έκπληξη. Εμφανίστηκε στην οθόνη του στούντιο, ο αγαπημένος του Κόμπι.

Ο αείμνηστος σταρ των Λέικερς του είχε πει συγκεκριμένα, «Έμαθα πως είσαι θαυμαστής μου. Έχω ακούσει που με προσφωνείς ήρωα σου, αλλά έχω να σου πω κάτι. Εσύ είσαι ο ήρωας.

Πιστεύω στη σημασία του να εμπνέεις τους νέους αθλητές και τη δύναμη που προσφέρει το παιχνίδι, ώστε να αλλάζει ζωές».



Ο Γουάιτ έχει προτάσεις να εργαστεί σε αρκετά σχολεία, παρόλα αυτά όμως θέλει να βρίσκεται δίπλα στα παιδιά του Μισισιπή.

Νιώθει πως του δόθηκε η ευκαιρία για ζωή, από εκεί που ήταν όλα μαύρα και θέλει να δώσει πίσω με όποιον τρόπο μπορεί, το καλό που του έκανε το μπάσκετ.

Είναι ένας διαφορετικός ήρωας, που ακούει πολλά περισσότερα απ’ όσα οι άλλοι νομίζουν.

Επιμέλεια: Νίκος Μαστρογιαννόπουλος