Η Γιουβέντους ξαναγύρισε!

Ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό αναφέρει η γνωστή ρήση και η Γιουβέντους ήρθε να το επιβεβαιώσει αυτό με την πρόκρισή της στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η «γηραιά κυρία» πιστοποίησε πλέον ότι άφησε πίσω της το… αμαρτωλό παρελθόν και βρίσκεται και πάλι επάξια εκεί που ανήκει, στη λίστα των μεγαλύτερων συλλόγων του πλανήτη!

Η ιστορία της για τα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην ιταλική ομάδα θα μπορούσε να είναι βιβλίο και μάλιστα μπεστ σέλερ ή χολιγουντιανή ταινία! Έχει ενδιαφέρουσα πλοκή, έντονα συναισθήματα, χάπι εντ, πολλούς ενδιαφέροντες ήρωες , θελκτικούς πρωταγωνιστές και αξιαγάπητους… ρολίστες! Είναι η ιστορία μιας ομάδας που ουσιαστικά αναγεννήθηκε από τις στάχτες της, τις στάχτες όμως που (για να τα λέμε όλα) προκλήθηκαν από τη φωτιά που άναψε η ίδια!

Το θέμα είναι ότι μετά τον καταποντισμό της στη δεύτερη κατηγορία και όταν η λάμψη χάθηκε, οι υπεύθυνοι δεν την... έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια, δεν άφησαν τον ιστορικό σύλλογο στην κακή του τύχη, αλλά λειτούργησαν με σοβαρό πλάνο, με αργά αλλά σταθερά βήματα και άρχισαν από την πρώτη κιόλας μέρας την… ανοικοδόμηση! Ακόμα κι όταν ανέβηκαν στην seria A, δεν προσπάθησαν αλόγιστα με βεβιασμένες κινήσεις να φτάσουν σε κορυφαίο επίπεδο μέσα σε μία σεζόν και τώρα φάνηκε ότι έπραξαν σωστά! Έτσι, επέστρεψε η Γιουβέντους εκεί που ανήκει, στις top class ομάδες που διεκδικούν με πολλές πιθανότητες διεθνείς τίτλους.

Οι προσωπικές δικαιώσεις

Εκτός όμως από τη δικαίωση των διοικούντων, η χτεσινή πρόκριση αποτέλεσε προσωπική δικαίωση και επιβράβευση πολλών, με πρώτο και καλύτερο τον μεγάλο Μπουφόν. Ο 37χρόνος τερματοφύλακας, από επιλογή κουβάλησε όλον αυτόν τον σταυρό του μαρτυρίου της Γιουβέντους στην πλάτη του, όταν παρέμεινε στο σύλλογο για να αγωνιστεί ακόμα και στη δεύτερη κατηγορία. Πράξη που αυτομάτως τον κατατάσσει στα τελευταία εναπομείναντα ποδοσφαιρικά είδωλα, διότι τότε ενώ ήταν ο κορυφαίος γκολκίπερ του κόσμου, γύρισε επιδεικτικά την πλάτη στις σειρήνες που ηχούσαν για χάρη του!

Την πρόκριση στον τελικό όμως μπορούν να την αισθάνονται ως προσωπική δικαίωση και αρκετοί άλλοι! Ο Πίρλο, που έφυγε ως ξοφλημένος και… ξεζουμισμένος από τη Μίλαν και με τη φανέλα της Γιουβέντους, ανάγκασε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να υποκλιθεί και πάλι στο μεγαλείο του. Ο Μοράτα που κρίθηκε λίγος ακόμα και για εφεδρεία στη Ρεάλ και με δύο δικά του γκολ άφησε την παλιά του αγάπη εκτός τελικού. Ο Αλέγκρι που γέμισε με… απογοήτευση τους φίλους της Γιούβε όταν άκουσαν την πρόσληψή του, μιας και άπαντες τον θεωρούσαν από ανεπαρκή έως… μάγειρα! Ο Τέβες που μετά το πισωγύρισμα του, όταν από τη χλιδή της Ευρώπης γύρισε να αγωνιστεί στη Λατινική Αμερική θεωρήθηκε ως… πρώην ποδοσφαιριστής!

Η αλήθεια είναι ότι αρχικά ήθελα όσο τίποτα άλλο να παρακολουθήσω έναν τελικό ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, αλλά όσο το σκέφτομαι, δε με στεναχωρεί που θα δω τη Γιουβέντους στο Βερολίνο. Τόσο για τους προαναφερθέντες, όσο και για τους Κιελίνι, Πογκμπά, Βιντάλ, Μαρκίζιο, που θεωρώ ότι είναι παίκτες που τους αξίζει μια συμμετοχή σε τελικό. Μετά το… Γολγοθά της «γηραιάς κυρίας» ήρθε η ανάσταση και τα… πυροτεχνήματα θα ανάψουν στις 6 Ιουνίου στο Βερολίνο!