Η επιστήμη μίλησε: Γι' αυτό είναι «μπίχλας» ο Λεβ!

Μεγάλο παιχνίδι απόψε. Το μεγαλύτερο ίσως του Euro μέχρι τώρα. Κυριολεκτικά όλες οι κάμερες θα είναι στραμμένες στους σταρ της Γερμανίας και της Ιταλίας.

Σίγουρα όμως θα υπάρχει και μια καρφωμένη στον πάγκο των «πάντσερ». Για να διαπιστωθεί μέχρι πού μπορεί να φτάσει η «μπίχλα» του Γιόακιμ Λεβ!

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Σε μια διοργάνωση όπου δεν είχαμε μανούρες, χτυπήματα εκτός φάσης και βίαια μαρκαρίσματα, ο προπονητής της «νάσιοναλμανσαφτ» απέδειξε ότι βρώμικο παιχνίδι μπορεί να γίνει και εκτός γηπέδου. Και γνώρισε την κατακραυγή για την επανειλημμένη, ποικιλόμορφη και απροσχημάτιστη… εξερεύνηση του εαυτού του σε ζωντανή μετάδοση.

Όντας ήδη σεσημασμένος για ανασκαφές στη μύτη, ο Λεβ πήγε αυτή τη φορά όχι ένα, αλλά αρκετά βήματα πιο πέρα: Διαπίστωσε αν όλα τα απαραίτητα είναι στη θέση τους, βάζοντας το χέρι στο παντελόνι. Ανακούφισε -με αντίστοιχο τρόπο- φαγούρα στα καπούλια. Τσέκαρε αν ενδέχεται σύγκαμα στη μασχάλη. Και όλα αυτά με δοκιμή στο τέλος του σχετικού μεζέ…



Βλέποντάς τον λοιπόν σε αυτό το ρεσιτάλ «μπίχλας», σίγουρα αηδίασες. Σκέφτηκες «πώς γίνεται να το συνεχίζει αφού τον έχουν πάρει χαμπάρι»; Παραδέχθηκες ενδόμυχα ότι κάποια από αυτές τις… ασκήσεις τις έχεις εκτελέσει κι εσύ, αλλά απόρησες: «Πώς δεν το σταματάει, αφού ξέρει ότι όλοι περιμένουν να τον κράξουν»;

Έλα ντε! Αυτό αναρωτηθήκαμε κι εμείς στο sport-fm.gr. Και αφού καταλήξαμε ότι το θέμα (δεν γίνεται να μην) είναι ψυχολογικό, δώσαμε τον λόγο στην επιστήμη: Όχι ξαπλώνοντας τον Λεβ στον περιβόητο καναπέ του ψυχολόγου. Αλλά ζητώντας τη βοήθεια ενός καταξιωμένου για να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο.

«Πρόκειται για μια διαδικασία έντονου άγχους. Βλέπουμε έναν άνθρωπο που διακατέχεται από τεράστιο στρες και δεν μπορεί να ελέγξει το πώς θα το εκφράσει», εξηγεί αρχικά ο ψυχολόγος και επιστημονικός υπεύθυνος του Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου Νοτίων Προαστίων, Δημήτρης Τσιάκος. Και συνεχίζει: «Φανταστείτε μια φάση περίπου σαν της εφηβείας, όπου ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκδηλώσει αυτό που τον τρώει εσωτερικά και αφήνει το κορμί του να μιλάει γι’ αυτόν. Άλλωστε, η όσφρηση είναι η πιο παλιά και η πιο δυνατή αίσθηση».

Πώς μπορεί όμως να το συνεχίζει, ενώ ξέρει ότι όλοι τον παρακολουθούν; Ότι όλοι τον περιμένουν στη γωνία; «Είναι ένας άνθρωπος κάτω από έντονη κοινωνική πίεση. Σκεφτείτε κάτι: Αν ο Λεβ πάρει το Euro, δεν θα έχει κάνει και τίποτα σπουδαίο. Τη Γερμανία προπονεί, Παγκόσμιο Κύπελλο έχει πάρει, δεν θα του πουν ότι έκανε κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα. Αντίθετα, αν δεν το κατακτήσει, θα του πουν ότι απέτυχε. Υπό αυτή την πίεση, οι άνθρωποι πολλές φορές αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το άγχος τους. Είναι τέτοια η ανάγκη τους να εκτονωθούν που δεν προλαβαίνουν να την εμποδίσουν», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Τονίζει, δε, ότι δεν υπάρχει κάτι που ευχαριστεί τον Λεβ σε όλο αυτό. Ούτε του προσφέρεται κάποια ικανοποίηση: «Δεν είναι συνειδητή η συγκεκριμένη συμπεριφορά για να πεις ότι μπορεί να αποκομίσει ικανοποίηση. Είναι, ας πούμε, σαν το “κρακ» που κάνει κάποιος στα δάχτυλα. Το μόνο κέρδος του είναι η αποσυμφόρηση του στρες.

Απλά ο δικός του τρόπος εκτόνωσης είναι τόσο ιδιαίτερος που γελοιοποιείται. Πρόκειται όμως για κινήσεις που κάνουν σχεδόν όλοι οι άνδρες, το να έχουν επαφές με αυτές τις περιοχές. Δεν είναι ότι γράφει τον κόσμο ή ότι δεν τον σέβεται. Απλά πρόκειται για έναν άνθρωπο που είναι στα κόκκινα από το άγχος. Ευρισκόμενος λοιπόν, συν τοις άλλοις, σε μια θέση-κλειδί, δεν μπορεί να το δείξει», αναφέρει ο κ. Τσιάκος.

Και παραδέχεται ότι η εθνικότητα στην προκειμένη περίπτωση ίσως να παίζει κι εκείνη ρόλο. «Δεν αποκλείεται. Ξέρουμε ότι οι Γερμανοί είναι άνθρωποι που σε γενικές γραμμές δεν φανερώνουν εύκολα τα συναισθήματά τους. Οπότε, αυτή η πίεση ίσως να εντείνει περισσότερο το φαινόμενο».



Θα αναρωτηθεί τώρα κάποιος: «Επειδή ο Λεβ έχει ανάγκη να εκτονώνεται είμαι υποχρεωμένος εγώ να παρακολουθώ αυτή τη συμπεριφορά»; Και σε αυτό όμως ο κ. Τσιάκος έχει απάντηση:

«Χρειάζεται ψυχοθεραπεία για να βρεις τις αιτίες του άγχους σου. Δεν είναι τόσο απλό να το σταματήσεις. Δεν λες απλά σε κάποιον “είναι κακό, σταμάτα το” και αυτός το κόβει. Εγώ ακόμα και στο ότι ζήτησε συγγνώμη, διαφωνώ. Γιατί να ζητήσει συγγνώμη κάποιος επειδή εκτονώνεται μέσω του κορμιού του; Υπάρχουν, ας πούμε, άνθρωποι που εκτονώνουν το άγχος τους βήχοντας. Και είναι πολύ ενοχλητικό για τους γύρω του αν κάποιος βήχει συνέχεια. Τι θα κάνουμε όμως, θα του πούμε να ζητήσει συγγνώμη»;

Φυσικά και δεν θα το κάνουμε. Μπορούμε όμως να σκεφτούμε ότι απ’ αυτή τη συμπεριφορά επηρεάζεται ο σεβασμός των ποδοσφαιριστών του Λεβ. Ότι κλονίζεται ενδεχομένως η εκτίμησή τους. Και εκεί όμως θα κάνουμε λάθος, σύμφωνα με τη επιστήμη.

«Δεν είναι καθόλου απαραίτητο αυτό. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ποδοσφαιριστές. Ειδικά μέσα στα αποδυτήρια οι επαφές του καθενός με σημεία του σώματός του είναι συχνές και συνηθισμένες. Τους παίκτες του γενικώς δεν πιστεύω ότι τους επηρεάζει. Ίσως ενοχλεί όμως τους Γερμανούς γενικότερα. Με την έννοια ότι θεωρούν εαυτούς έναν λαό κυρίαρχο και αυτό είναι κάτι που τους χαλάει την εικόνα».