Η δικαίωση της σκληρής δουλειάς, αλλά και του πηγαίου ταλέντου!

Θα έχει άγχος η Ρεάλ αφού οι αντίπαλοί της ήδη έχουν κάνει την υπέρβαση κατακτώντας το πρωτάθλημα που το πρόσμεναν από το 1996, και μάλιστα εμφατικά με το 1-1 στο «Καμπ Νόου»; Ή αντίθετα θα είναι μία δύσκολη βραδιά για τα νεύρα των παικτών της Atleti που ύστερα από 40 ολόκληρα χρόνια κατόρθωσαν να πάνε την ομάδα τους τόσο μακριά στη διοργάνωση;

'Ο,τι και να γΙνει απόψε στο στάδιο «Ντα Λουζ» της Λισσαβώνας θα είναι μία ιστορική νύχτα. Για πρώτη φορά θα έχουμε δύο ομάδες από την ίδια πόλη να διεκδικούν το Κύπελλο στον 59ο τελικό της σπουδαιότερης διοργάνωσης σε επίπεδο συλλόγων σε ολόκληρο τον πλανήτη!

Για τη Ρεάλ, που πέταξε στα σκουπίδια τις ευκαιρίες που της δόθηκαν για τον τίτλο, τώρα στον πρώτο της τελικό από το 2002 θέλει να πάρει το δέκατό της Κύπελλο Πρωταθλητριών, αυτή τη decima που έγινε εμμονή όλα τα χρόνια που ακολούθησαν τη μαγική για τους φίλους της Ρεάλ βραδιά, στη βροχερή Γλασκώβη. Οταν ο Ζινεντίν Ζιντάν με γκολ που ξεπήδησε από σελίδες κόμικ έκανε το 2-1 και χάριζε κόντρα στη Λεβερκούζεν το Κύπελλο, η Ρεάλ δεν περίμενε πως θα χρειαζόταν να αλλάξει ένα σωρό προπονητές και να ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προσπαθώντας να επιστρέψει στην κορυφή. Για να φτάσει φέτος στον τελικό χρειάστηκε να διαλύσει την Μπάγερν μέσα στο Μόναχο και να βγει στο χορτάρι όλο το πηγαίο ταλέντο των παικτών της και όχι μόνο των σούπερ σταρ Ρονάλντο και Μπέιλ, αλλά και του Μόντριτς, του Ντι Μαρία, του Μπενζεμά, του Αλόνσο.

Η Ατλέτικο ξέρει πως είναι πολύ πετυχημένη η σεζόν της, αλλά ενδόμυχα γνωρίζει πως τέτοιες ευκαιρίες δεν δίνονται κάθε μέρα! Επανεμφανίζεται σε έναν τελικό από το 1974, τότε που τη στιγμάτισε η τραυματική εμπειρία στις Βρυξέλλες από το γκολ που έβαλε με σουτ από τα τριάντα μέτρα ο Σβάρτσενμπεκ. Η Μπάγερν ισοφάρισε στο 120' ακυρώνοντας το προβάδισμα που έδινε μέχρι εκείνη τη στιγμή στην Ατλέτικο ο εμβληματικός Λουίς Αραγονές, ο πιο σπουδαίος ποδοσφαιράνθρωπος της ιστορίας των «ροχιμπλάνκος», ο οποίος (τι σύμπτωση) έφυγε από τη ζωή πριν λίγο καιρό τη στιγμή που η ομάδα του πέτυχε όλα αυτά που ο ίδιος περίμενε από τότε να δει! Είναι βέβαιο πως από εκεί ψηλά θα παρακολουθεί κάθε κίνηση των ποδοσφαιριστών της Atleti και θα τους δίνει οδηγίες, παθιασμένα όπως έκανε πάντα!

Είναι κλισέ, αλλά ένα τέτοιο ματς κρίνεται πάντα στις λεπτομέρειες. Πιστεύω πως δύσκολα στα ενενήντα λεπτά θα υπάρχει νικητής. Τα όποια ατού των μεν έρχονται σε ισορροπία με κάποια άλλα των δε. Το πρώτο γκολ σε τέτοια ματς πάντα παίζει ρόλο ωστόσο. Αν υπάρχει έστω και οριακό φαβορί σε αυτόν τον τελικό, θα διάλεγα να πω πως είναι η Ρεάλ. Ιδιαίτερα αν αγωνιστούν ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Μπέιλ και αν δεν τα καταφέρει να παίξει ο Ντιέγκο Κόστα. Ο Βραζιλιάνος που πολιτογραφήθηκε Ισπανός θα είναι τεράστια απώλεια για την Ατλέτικο. Ωστόσο πιστεύω πως θα παρακολουθήσουμε απόψε ένα πάρα πολύ ισορροπημένο ματς που δεν αποκλείω να μας πάει πολύ μακριά μέσα στη βραδιά.

Σε μία πρώτη ανάγνωση του ματς ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πόσο σημαντική είναι η απουσία του Αλόνσο. Ο Βάσκος με την κάρτα που πήρε στο Μόναχο, στερεί τη Ρεάλ από έναν πολύ έμπειρο χαφ που θα ήξερε πότε να βάλει ταχύτητα και πότε (αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία) να φρενάρει την επιθετικότητά της.

Ο Ντιέγκο Σιμεόνε ξέρει πως απέναντί του έχει έναν μετρ των μεγάλων αγώνων, τον Κάρλο Αντσελότι. Δίχως άλλο, είμαι βέβαιος πως ήδη σκέφτεται τρόπους ώστε να περιορίσει τις πιθανότητες του να βρεθεί η ομάδα του ανοιχτή σε κόντρα και με την εικόνα που είχαν τα ματς του πρωταθλήματος ξέρει να το κάνει καλά!

Τελικός του 2014 με δύο ομάδες από την ίδια πόλη. Ενα σημαντικό γεγονός, μόλις δώδεκα μήνες ύστερα από τη γερμανική κόντρα στο «Γουέμπλεϊ» και πριν σβήσουν οι περσινές θριαμβολογίες των Γερμανών για τον τρόπο που δικαιωνόταν η Μπουντεσλίγκα, ήρθε η επέλαση της Πριμέρα Ντιβιζιόν. Το ποδόσφαιρο κύκλους κάνει και μέσα σε ένα χρόνο η Ισπανία έγινε κυρίαρχος, αφού και η νικήτρια του Γιουρόπα Λιγκ, η Σεβίλλη, δική τους είναι! Δεν υπάρχει κουβέντα πως το βάθος και η ποιότητα των ρόστερ των ισπανικών συλλόγων τούς δίνουν σημαίνοντα ρόλο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ωστόσο ανεξαρτήτως αποτελέσματος απόψε, οφείλουμε όλοι να ομολογήσουμε πως η δικαίωση του Σιμεόνε και των παικτών του με ό,τι πέτυχαν φέτος αποτελεί ενθαρρυντικό στοιχείο. Ακόμη και στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα η σκληρή δουλειά πάντα δικαιώνεται, ανεξαρτήτως μπάτζετ και ονομάτων!