Γιώργος Γεωργίου, ένα κομμάτι της ποπ κουλτούρας

Η είδηση του θανάτου του Γιώργου Γεωργίου ήταν ο χειρότερος τρόπος για να ξεκινήσει η εβδομάδα. Ο εκλιπών έφυγε στα 71 του χρόνια και πήρε μαζί του ένα κομμάτι των παιδικοεφηβικών μας χρόνων.

Μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και φιγούρα, που κάποιες φορές υπερέβη τα όρια, αλλά δεν παύει να σημάδεψε για πάντα την αθλητική δημοσιογραφία αλλά και (τρόπον τινά) την ποπ κουλτούρα και την καθημερινότητα. Το σταθερά επιμελώς ατημέλητο λουκ, τα λιγοστά του δόντια και το τσιγάρο που ήταν προέκταση του χεριού του, στοιχεία που άλλοι τηλεαστέρες απέφευγαν συστηματικά, έγιναν κομμάτι της περσόνας του και ένας ακόμη λόγος ταύτισης με το κοινό του.



Οι εκπομπές που έδιναν το λόγο στον απλό φίλαθλο έγραψαν ιστορία και δημιούργησαν σχολή. Το «Καφενείο των φιλάθλων», αρχικά στη ραδιοφωνική και αργότερα στην τηλεοπτική τους εκδοχή, αποτέλεσαν ένα νέο είδος εκπομπών, όπου ο καθένας, σχετικός ή μη, μορφωμένος ή όχι, αλλά σίγουρα κολλημένος με την μπάλα, είχε δικαίωμα να λέει την άποψή του.

Ο καυστικός, ασυμβίβαστος και ενίοτε αντισυμβατικός λόγος του ήταν και η αιτία που άλλαξε πολλά δημοσιογραφικά «σπίτια», μολονότι οι εκπομπές του είχαν σταθερά μεγάλο κοινό. Πέρα από τον «Φίλαθλο», που ήταν το… λιμάνι του και ο ίδιος είχε συμβολή στη δημιουργία μιας εφημερίδας που αν μη τι άλλο ξεχώριζε από τις άλλες, πέρασε ραδιοφωνικά από τον Sprint FM αρχικά και τον Real FM από το 2008 μέχρι πριν λίγους μήνες, ενώ τηλεοπτικά άρχισε από το Κανάλι 5 του Γιώργου Κουρή και φιλοξενήθηκε εν συνεχεία σε Alpha, Channel 9,Τηλεάστυ, Extra 3, Action 24 και Kontra Channel.

Το προσωπικό δράμα

Πίσω από το προσωπείο του ανθρώπου της πιάτσας, που δεν εντασσόταν σε νόρμες, ζούσε το προσωπικό του δράμα. Ο γιος του, Τάσος, γεννήθηκε το 1982 και απεβίωσε το 2017 λόγω της σπάνιας ασθένειας που ονομάζεται «Αταξία Φρίντριχ». Τα σοβαρά προβλήματα υγείας του Τάσου, που ο ίδιος είχε παρουσιάσει ακόμη και σε εκπομπές του στέλνοντας ένα μήνυμα πολύ πριν από τη σύγχρονη εποχή που έχει αφήσει στη λήθη το αίσθημα… ντροπής των παλαιών για άτομα με ειδικές ανάγκες, επιβάρυναν την υγεία του.



«Όταν η πρώτη μου γυναίκα έμαθε ότι η ασθένεια του γιου μας δεν έχει επιστροφή, πήγε να αυτοκτονήσει. Σηκώθηκα το πρωί, είδα τα μαλλιά μου άσπρα, έτρωγα ψίχα ψωμί και έσπαγαν τα δόντια μου, από τη στενοχώρια. Η μεγάλη πληγή για μένα ξέρεις ποια ήταν; Τον κοίταζα κι έλεγα… τι αισθάνεται αυτό το παιδί μέσα του. Δεν τον ρώτησα ποτέ. Ούτε αυτός μου το είπε, αλλά καταλάβαινα τι ψυχολογικά είχε μέσα του. Η πρώην σύζυγός μου ήταν ηρωίδα, ζούσε επί 15 χρόνια έναν Γολγοθά. Είχα πάει στο νοσοκομείο κι έκανα επέμβαση προστάτη. Είχα τους ορούς, τα ράμματα… Με πήρε η Μαρία, Σάββατο βράδυ, και μου είπε ότι το παιδί είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση και είναι στο νοσοκομείο. Τη Δευτέρα το πρωί, βγάζω τους ορούς μόνος μου, λέω στον γιατρό να μου κόψει τα ράμματα κι έφυγα και πήγα στο Τζάννειο, ήταν στην εντατική. Στις 5 το απόγευμα μου λέει ο γιατρός «δεν είναι θέμα ημερών, είναι θέμα ωρών πια», στις 8 παρά 20 πέθανε. Πήγα στις 5, ήταν σε κώμα, απλά τον είδα και 8 παρά 20 πέθανε. Έξι μήνες μετά το θάνατο του γιου μου έπαθα ανακοπή. Όταν ξύπνησα στο νοσοκομείο το πρώτο πρόσωπο που είδα ήταν της κόρης μου που με παρακαλούσε να μην πεθάνω», είχε πει τότε ο Γιώργος Γεωργίου.

Όταν ο Τάσος απεβίωσε, μόλις στα 35 του, η ψυχολογία του βρέθηκε στα Τάρταρα. Στις 7/7/2017 είχε υποστεί έμφραγμα, ενώ στις 26/11/2018 είχε υποστεί πνευμονικό οίδημα και χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε ΜΕΘ. Η κόρη του, Σταυρούλα, που απέκτησε από τον δεύτερο γάμο του, και οι εξαιρετικές μαθητικές της επιδόσεις ήταν το καμάρι του, όμως η κατάσταση της υγείας του ήταν μη αναστρέψιμη και μετά από νοσηλεία το τελευταίο διάστημα στον «Άγιο Σάββα» έφυγε από τη ζωή…

Οι ατάκες του θα ζουν για πάντα

Πέρα από την επανάσταση και το νέος «είδος» του λόγου στο κοινό που έφερε στην αθλητική δημοσιογραφία, ο Γιώργος Γεωργίου έγινε μια καλτ για κάποιους φιγούρα της σύγχρονης καθημερινότητας και μέρος της ποπ κουλτούρας. Πολλές από τις ατάκες του έγιναν… viral πριν ο όρος γίνει μόδα, αλλά κάποιες εξ αυτών ορθώς εξαφανίστηκαν στην εποχή της πολιτικής ορθότητας.

Φράσεις όπως «Γεωργίου speaking», «Ήμαρτον ρε!», «πολύ κλο-κλο και αβγό τίποτα», «ωραίο πουκάμισο; Να στο δώσω να πας να κοινωνήσεις;», «τα λέω έξω από τα δόντια; Ποια δόντια ρε;», «η μπάλα στο μπακλαβωτό», «όχι άλλα πλυντήρια» έγραψαν ιστορία. Αλλά και οι πιο… πικάντικες, όπως «π@π@ρια μάντολες», «αν το π@@λι μου είχε νύχι, θα ήταν δάχτυλο», «σοφή η μ@@@κ,ία σου» ή ο τρόπος που έκλεινε τους ακροατές που προσπαθούσαν να τον προκαλέσουν, επίσης έμειναν και αναπαράγονται ακόμη και σήμερα.

Συμφωνούσες ή διαφωνούσες με τις ποδοσφαιρικές του απόψεις, γελούσες ή εκνευριζόσουν με τις συχνά ακραίες τοποθετήσεις του, αυτό που δεν χωρά αμφιβολία είναι πως ο Γιώργος Γεωργίου άφησε το στίγμα του και είναι μια μορφή που κράτησε συντροφιά για ατελείωτες ώρες σε πολλούς καψούρηδες με την μπάλα.