Για το καλό… όλων

Μετά από μια «παράταση» 1-2 χρόνων ο Κασίγιας αποφάσισε οριστικά να δώσει τέλος στη συνεργασία του με τη «βασίλισσα», καθώς η επικείμενη απόκτηση του Νταβίντ Ντε Χέα από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δίνει τέλος στην υπόθεση βασικού γκολκίπερ στους Μαδριλένους. Πέρσι τέτοιο καιρό η ομάδα απέκτησε τον Κέιλορ Νάβας, αλλά ο Ισπανός πορτιέρο ήταν αυτός που επικράτησε στην μάχη για την ενδεκάδα. Ωστόσο, τώρα με τον συμπατριώτη του τα πράγματα είναι διαφορετικά και ο ίδιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον ρόλο του κομπάρσου, άλλωστε δεν τον έπαιξε ποτέ…

Γράφει ο Βαγγέλης Νερατζιάς

Ο Κασίγιας εντάχθηκε από εννέα ετών(1990) στις Ακαδημίες της Ρεάλ και πέρασε από όλα τα τμήματα των «μερένχες», τις ομάδες Νέων, την Καστίγια και φυσικά κατέληξε στην πρώτη ομάδα, στην οποία μέτρησε περισσότερες από 500 συμμετοχές. Την ίδια ώρα κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τις εθνικές ομάδες, αφού έχει παίξει από την under 15 ως και την Εθνική Ισπανίας και το κοντέρ βρίσκεται στις 161(!) συμμετοχές.

Ο «Σαν Ίκερ» δεν έχει φορέσει καμία άλλη φανέλα στην καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο, ενώ έχει κατακτήσει μεταξύ άλλων πέντε πρωταθλήματα, δυο Κύπελλα και τρία Τσάμπιονς Λιγκ, με το εθνόσημο έχει πανηγυρίσει δυο Ευρωπαϊκά και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ενώ ήταν αρχηγός και στην ομάδα του, αλλά και στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Για πολλά χρόνια αποτελούσε μαζί με τον Τζίτζι Μπουφόν την δυάδα των κορυφαίων τερματοφυλάκων στον κόσμο και η αλήθεια είναι ότι οι δικές του εμφανίσεις βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό, τόσο στην κατάκτηση τίτλων, όσο και στο να περιοριστεί η διαστημική κατά διαστήματα Μπαρτσελόνα των τελευταίων ετων.

Ωστόσο, ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα και αυτό επιβεβαιώθηκε στο απαιτητικό κοινό του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» που δε δίστασε να αποδοκιμάσει κάποιες φόρες τον μέχρι τότε αγαπημένο «Σαν Ικερ». Είναι δεδομένο άλλωστε ότι στην Ρεάλ είναι όλοι αναλώσιμοι όσο σε καμία άλλη ομάδα του κόσμου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τελειωμένοι. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στην περίπτωση της προηγούμενης σημαίας της βασίλισσας, του Ραούλ Γκονζάλες, ο οποίος αποχώρησε από την Μαδρίτη και την επόμενη σεζόν πήρε από το χεράκι τη Σάλκε, την οδήγησε για πρώτη φορά στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και λατρεύτηκε από τους Γερμανούς.

Μπορεί ο Κασίγιας να αγωνίζεται από 1999 αλλά -ειδικά ως τερματοφύλακας- τα 34 χρόνια δεν καθιστούν τελειωμένη την καριέρα του. Η ψυχοφθόρα διαδικασία στην οποία μπήκε ο Ίκερ τη τελευταία διετία με το μένω-φεύγω, παίζω δεν παίζω, με θέλουν δεν με θέλουν… δεν αρμόζει σε έναν τόσο μεγάλο τερματοφύλακα. Η αίσθηση που υπάρχει στο επικείμενο διαζύγιο, είναι ότι και οι δύο πλευρές θα βγουν κερδισμένες, η «βασίλισσα» παίρνει τον Ντε Χέα που είναι το μέλλον και ο πρώην αρχηγός θα μετακινηθεί σε μια ομάδα που σιγουρα θα λατρευτεί, θα είναι βασικός και θα απολαύσει χωρίς το αφόρητο άγχος που έχει η Ρεάλ, τα τελευταία χρόνια της μεγάλης καριέρας του.

Βέβαια σε όλες τις ιστορίες υπάρχει και ένα… αν. Στην περίπτωση του Κασίγιας αυτό αφορά την ολοκλήρωση της σχέσης του με την Ρεάλ και είναι ξεκάθαρο ότι στον μεγάλο αρχηγό της βασίλισσας άξιζε ένα τέλος ανάλογο με αυτό του Τσάβι στο γεμάτο «Καμπ Νου», να γνωρίσει την αποθέωση από το κατάλευκο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για έναν παίκτη-σύμβολο που το όνομα του έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης και αυτό δεν αλλάζει.