Η ΑΕΚ έχασε «καθαρά» από τον Ολυμπιακό το Σάββατο για την 25η αγωνιστική της Basket League, με συνέπεια να υποστεί την 5η ήττα της στις 10 τελευταίες υποχρεώσεις της σε όλες τις διοργανώσεις, όσες δηλαδή είχε στο διάστημα 30 Οκτωβρίου-9 Μαρτίου σε 29 συνολικά ματς!
Συν τοις άλλοις, για πρώτη φορά μετά από 3 χρόνια, η «Ένωση» μετράει 3 σερί ήττες σε επίπεδο κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος, ενώ μεσολάβησε και ο αποκλεισμός από την Μπάμπεργκ στα προημιτελικά του BCL, που αποτέλεσε καίριο πλήγμα στο ηθικό των παικτών της.
Έτσι, επιβεβαιώθηκε με περίτρανο τρόπο η «κοιλιά» της ομάδας του Μπάνκι, με το sportfm.gr να επιχειρεί μια καταγραφή των κυριότερων αιτιών για την πτώση της απόδοσης της «Ένωσης».
Αναλυτικά τα κυριότερα αίτια της αγωνιστικής κατάπτωσης της ΑΕΚ:
1) Η κακοδαιμονία των τραυματισμών
Κάποιου τύπου κατάρα έχει χτυπήσει τη φετινή ΑΕΚ, όσον αφορά το κομμάτι του τραυματισμού, που μόνο με αυτές του μπασκετικού Ολυμπιακού μπορεί να συγκριθεί. Και μόνο το γεγονός πως ο Μπάνκι την ομάδα του σε πλήρη σύνθεση σε ούτε μία προπόνηση της εν εξελίξει περιόδου, αρκεί για να αντιληφθούμε το μέγεθος της κακοδαιμονίας. Από την προετοιμασία ακόμα, η «Ένωση» χτυπήθηκε αλύπητα από τραυματισμούς, αφού αναγκάστηκε να χάσει τον Σαντ-Ρος πριν καν εκείνος… πατήσει παρκέ. Ακολούθησαν οι τραυματισμοί του Ξανθόπουλου, του Καββαδά σε πρώιμο στάδιο της σεζόν, ενώ τα προβλήματα δεν σταμάτησαν επ’ ουδενί. Ξεψαχνίζοντας λίγο το αρχείο μας, ανακαλύψαμε ότι όλοι οι παίκτες του ρόστερ της ΑΕΚ αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα τραυματισμού -μικρό ή μεγάλο- κατά τη φετινή περίοδο. Το ιατρικό δελτίο ήταν πάντα γεμάτο σε ημερήσια διάταξη, ενώ σαν αποκορύφωμα των ατυχιών ήρθε ο τραυματισμός του Ματσιούλις στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν. Ο Λιθουανός φόργουορντ αποτελούσε κομβικό παίκτη για την «Ένωση», τόσο σε επίπεδο αγωνιστικό, όσο και σε πνευματικό, αφού η εμπειρία και το κρύο αίμα του έκαναν τη διαφορά.
2) Η -χωρίς αντίκρισμα- υπομονή με Καββαδά
Οι άνθρωποι της ΑΕΚ αποφάσισαν να πορευτούν με τριάδα σέντερ Χάντερ, Ρόμπερσον, Καββαδά. Μόνο που ο Έλληνας ψηλός αγωνίστηκε μόλις σε 4 αγώνες σε πρωτάθλημα και BCL (37 λεπτά συνολικά!), αφού τραυματίστηκε στο τέλος Οκτωβρίου και δεν επέστρεψε ποτέ. Το αρχικό πλάνο έλεγε ότι θα επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς προπονήσεων στο τέλος Ιανουαρίου. Το «τέλος Ιανουαρίου» έγινε «μέσα Φεβρουαρίου», «τέλη Φεβρουαρίου», «μέσα Μαρτίου», «αρχές Απριλίου». Κάπως έτσι φτάσαμε στις 23 Απριλίου και… Καββαδά δεν είδαμε. Ο 27χρονος σέντερ παραμένει στα «πιτς», αλλά στάθηκε και άτυχος αφού υπέστη υποτροπή στον τραυματισμό του. Μόνο που οι υποχρεώσεις της ομάδας «τρέχουν»… Με την προοπτική της επιστροφής του Καββαδά, ο Ρόμπερσον δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα και αποχώρησε μεσούσης της σεζόν, με τον Τζέιμς να τον αντικαθιστά. Μόνο που ο 32χρονος δεν ήταν ποτέ στη ζωή του καθαρόαιμος σέντερ και κατ’ ανάγκην αγωνίζεται στο «5», αν και την περσινή σεζόν βοήθησε -υπό διαφορετικές καταστάσεις- από αυτή τη θέση. Ως συνέπεια αυτού, ο Μπάνκι ξέμεινε με… 1,5 σέντερ επί της ουσίας και όλοι οι αντίπαλοι ψηλοί -ιδίως οι μεγαλόσωμοι- έστηναν πάρτι κάτω από τη ρακέτα της «Ένωσης». Ναι μεν ο Χάντερ έκανε όργια στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, αλλά ήταν μαθηματικά βέβαιο πως κάποια στιγμή θα κλάταρε παίζοντας στα περισσότερα ματς 25 με 30 λεπτά. Κάτι που συνέβη τις τελευταίες εβδομάδες, με την απόδοση του Αμερικανού να ακολουθεί συνεχώς πτωτική πορεία και να μην θυμίζει σε τίποτα τον τύπο που έμοιαζε ασταμάτητος για 4-5 μήνες. Το «λάθος» πάντως φαίνεται να διορθώνεται με την επικείμενη απόκτηση του Εμπάκουε…
3) Ο κακός σχεδιασμός του καλοκαιριού και η έλλειψη ενός «μπόμπερ» γκαρντ
Εδώ η αναφορά θα ξεκινήσει με ένα όνομα. Ντελρόι Τζέιμς. Ένας παίκτης-πολυεργαλείο, που συνέβαλε τα μέγιστα στις περσινές επιτυχίες της ομάδας, αλλά δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του με την «Ένωση», με τους ιθύνοντες της να… αδρανούν το καλοκαίρι, παρότι όλοι ήξεραν πόσο χρήσιμος ήταν ο συγκεκριμένος. Έτσι, ο 32χρονος μετακόμισε στην Γκαζιαντέπ, όμως επέστρεψε στην ΑΕΚ στις αρχές του 2019, κάτι που αποτελεί έμμεση παραδοχή του λάθους που έγινε στον καλοκαιρινό σχεδιασμό. Μια απ’ τα ίδια και με τις περιπτώσεις των Ρατάν-Μέις, Ρόμπερσον. Ο Καναδός γκαρντ και ο Αμερικανός σέντερ αποκτήθηκαν στην αρχή της περιόδου και αποτελούσαν «στοιχήματα» αφού δεν είχαν πρότερη εμπειρία από ευρωπαϊκά παρκέ. Ο πρώτος έδειξε καλά στοιχεία σε μερικά παιχνίδια, ωστόσο ήταν ασταθής και αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα τραυματισμών. Ο δεύτερος πέρασε και δεν ακούμπησε... Φυσικό κι επόμενο να λυθούν τα συμβόλαιά τους προκειμένου να αποκτηθούν Θίοντορ, Τζέιμς. Για να συνδεθούμε και με το προηγούμενο αίτιο, προέκυψε και το πρόβλημα με τον Καββαδά, για να αφήσει γυμνή την ομάδα κάτω από τη ρακέτα. Εδώ λοιπόν φανερώθηκε ο κακός σχεδιασμός. Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος και ο Δημήτρης Μαυροειδής με την εμπειρία τους και την ποιότητά τους, θα μπορούσαν σίγουρα να προσφέρουν μερικά ποιοτικά λεπτά, αλλά δεν ανανεώθηκαν οι συνεργασίες μαζί τους. Για να είμαστε και δίκαιοι, οι άνθρωποι του «Δικέφαλου» πέτυχαν διάνα το καλοκαίρι με την απόκτηση του Σαντ-Ρος, ενώ η προσθήκη του Ματσιούλις και η ανανέωση του Χάντερ αποτέλεσαν σούπερ κινήσεις για τα δεδομένα του μπάτζετ. Από ‘κει και πέρα, φάνηκε στη διάρκεια της χρονιάς και ένα ακόμα κενό. Την περσινή σεζόν, στο ρόστερ της ΑΕΚ υπήρχαν στις θέσεις των γκαρντ οι Γκριν, Χάρις και από τα μέσα της ο Πάντερ (συν τους Λαρεντζάκη, Ξανθόπουλο, Μωραΐτη). Και οι τρεις ξένοι είχαν περίσσιο επιθετικό ταλέντο και μπορούσαν στις κρίσιμες στιγμές να κουβαλήσουν το… κάρο από τη λάσπη. Θυμηθείτε τον αγώνα-ρεβάνς με τη Νίμπουρκ στην Τσεχία για τους «16» του BCL ή ακόμα και τα ματς του Final Four της διοργάνωσης. Κακά τα ψέματα, τέτοιου τύπου παίκτης δεν υπήρχε στο φετινό ρόστερ της ομάδας, τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον Μάλκολμ Γκρίφιν, που αποκτήθηκε το καλοκαίρι. Η περίπτωση του 27χρονου γκαρντ κρίθηκε πολύ ενδιαφέρουσα και συμφέρουσα, αφού ήρθε στην ΑΕΚ -με περγαμηνές- για να αποτελέσει ένα βασικό επιθετικό όπλο από τις θέσεις των γκαρντ, αφού προηγουμένως είχε αφήσει θετικότατες εντυπώσεις από το πέρασμά του από τον Κολοσσό. Εντούτοις, αν εξαιρέσουμε κάποιες εκλάμψεις (π.χ. εκτός έδρας ματς με τη Χάποελ Ιερουσαλήμ), ήταν αρνητικός πρωταγωνιστής στην πλειοψηφία των αγώνων, κάτι που κλόνισε την εμπιστοσύνη του Μπάνκι. Γι’ αυτό λοιπόν και αποκτήθηκαν Θίοντορ, Γιορκ…
4) Η μη αξιοποίηση όλου του εύρους του ρόστερ και των νεαρών Ελλήνων
Τα τελευταία χρόνια η ΑΕΚ αποφάσισε να προβεί σε… παιδομάζωμα, προκειμένου να χτίσει το μέλλον της. Και ορθώς έπραξε… Παρ’ όλα αυτά, οι προπονητές της δεν δείχνουν να εμπιστεύονται τα νεαρά παιδιά της ομάδας, αν και φέτος υπήρχε η ευκαιρία να πάρουν ποιοτικό χρόνο συμμετοχής λόγω των τραυματισμών. Ο Μωραΐτης θεωρήθηκε πολύ καλή επένδυση όταν αποκτήθηκε, έσβησε τα 20 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του, όμως ακόμα ψάχνει να βρει ρόλο και χρόνο στην ομάδα. Ακόμα και την περίοδο που ο Ξανθόπουλος ήταν εκτός δράσης, ο «Μήτσος» έπαιζε ελάχιστα, παρόλο που δεν υπήρχε καθαρόαιμος playmaker στην ομάδα. Ο Ρογκαβόπουλος λογίζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ηλικίας του σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά ο Μπάνκι δεν τον εμπιστεύτηκε καθόλου. Μόνο κάποια σκόρπια λεπτά συμμετοχής σε «αδιάφορα» παιχνίδια. Ο Τσαλμπούρης ξεκινούσε βασικός σε αρκετά ματς, ωστόσο μετά 5-6 λεπτά ο Ιταλός τον απέσυρε στον πάγκο -συνήθως- και… ξεχνούσε να τον επαναφέρει. Η μη αξιοποίηση των νεαρών, ειδικά σε κάποιους αγώνες πρωταθλήματος με μικρομεσαίους αντιπάλους, είχε αντίκτυπο στα βασικά στελέχη της ομάδας, που αναγκάστηκαν να πάρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής, με την κόπωση να τους καταβάλει στο πιο κρίσιμο σημείο της περιόδου. Προφανώς και ο Μπάνκι κάτι παραπάνω θα γνωρίζει από εμάς, αλλά στη φετινή ΑΕΚ μόνο δύο Έλληνες είχαν -ουσιαστικά- σημαντικό ρόλο (Σάκοτα, Λαρεντζάκης), καθώς ούτε ο Γιαννόπουλος κέρδισε την εμπιστοσύνη του Ιταλού, ενώ οι Ξανθόπουλος, Καββαδάς ήταν-είναι καιρό στα «πιτς».
5) Το ταξίδι στη Βραζιλία για το Διηπειρωτικό
Ως κάτοχος του Basketball Champions League, η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει το Διηπειρωτικό Κύπελλο για πρώτη φορά στην ιστορία της. Όπερ και εγένετο, με τη FIBA να διοργανώνει το συγκεκριμένο θεσμό στη Βραζιλία στα μέσα Φεβρουαρίου. Οι άνθρωποι της «Ένωσης» αποδέχθηκαν μετά χαράς τη συγκεκριμένη πρόσκληση και κατέκτησαν με σχετική άνεση το τρόπαιο, αφού οι αντίπαλοι δεν ήταν δα και… μεγαθήρια. Η «κούπα» έφερε πολλά χαμόγελα σε όλους, ανέβασε το πρεστίζ του συλλόγου και φυσικά αποτελεί τεράστια επιτυχία. Ίσως όμως να… ξεμυάλισε και να ταλαιπώρησε κάπως -λόγω του επίπονου ταξιδιού- την ομάδα, με τον Μπάνκι να βλέπει τον Ξανθόπουλο να σφίγγει τα δόντια για να αγωνιστεί στο συγκεκριμένο τουρνουά, αλλά να τραυματίζεται ξανά και να μένει εκτός από τα κρίσιμα ματς που ακολουθούσαν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στα περισσότερα παιχνίδια -με μικρές εξαιρέσεις- που «διαδέχθηκαν» τις υποχρεώσεις της ΑΕΚ στο Διηπειρωτικό, η απόδοση της ομάδας ήταν προβληματική, με τους παίκτες της να έχουν χάσει το καθαρό μυαλό και τη συγκέντρωση που είχαν νωρίτερα. Σε όλα αυτά προσθέστε και την ιεράρχηση των στόχων. Λόγου χάρη, τα έδωσαν όλα για μια καλύτερη πορεία στο πρωτάθλημα (και σωστά έπραξαν) σε σχέση με πέρσι, όπως και στο να τερματίσουν πρώτοι στον όμιλο του BCL. Μόνο που εδώ χρειαζόταν καλύτερη διαχείριση προκειμένου να μπει με περισσότερες δυνάμεις και πιο φρέσκια η ομάδα στην τελική ευθεία της σεζόν.
Ως… υστερόγραφο και αντί επιλόγου, ένας ακόμα παράγοντας που έπαιξε ρόλο στην πτωτική πορεία του τελευταίου 1,5 μήνα, είναι φυσικά και η τύχη, ειδικά αν συγκριθεί με το ονειρικό 2017-18. Πέρσι, όλα σχεδόν πήγαιναν… δεξιά για την ΑΕΚ, με τη χρυσόσκονη της 50ής επετείου από το «1968» να πέφτει με μαγικό τρόπο και να συνοδεύει τις προσπάθειες της ομάδας: από πάσες που κατέληγαν σε εύστοχα τρίποντα, από τον τρόπο που προκρίθηκε από τη φάση των ομίλων, από τον τρόπο που πέρασε το εμπόδιο της Νίμπουρκ στους «16» του BCL… Φέτος όμως, όταν η «Ένωση» χρειάστηκε τη συνδρομή της τύχης, εκείνη της γύρισε την πλάτη με σκληρό τρόπο…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
