Μόνο με Παπαγιάννη και μία καλή περίοδο δεν έχεις τύχη κόντρα σε ανώτερο αντίπαλο

Τα ντέρμπι πάντα κρύβουν τις ιδιαιτερότητές τους και σίγουρα αυτά μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο μπάσκετ έχουν τους δικούς τους κανόνες και νόμους, αλλά και κάποιους απρόσμενους πρωταγωνιστές. Γι’ αυτό και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το πως θα εξελιχθούν.

Πριν από το σημερινό ματς, οι «πράσινοι» είχαν να διαχειριστούν την ξαφνική απουσία του Σαντ-Ρος. Κακά τα ψέματα, ο Κουβανός αποτελεί το «κλειδί» για την ομάδα του Πρίφτη, που δεν έχει την πολυτέλεια για τέτοιου τύπου απώλειες σε ένα -ούτως ή άλλως- φτωχό ρόστερ. Με τις αμυντικές του ικανότητες, ο «Loco» μπορεί να καλύπτει τις αδυναμίες των υπολοίπων περιφερειακών και σε πολλές περιπτώσεις κάνει όλη τη «βρώμικη» δουλειά.

Το κενό που άφησε πίσω του λοιπόν ήταν δυσαναπλήρωτο κι αυτό φάνηκε με το «καλημέρα». Οι γκαρντ του Ολυμπιακού διάβασαν σωστά τη ζώνη του «τριφυλλιού», κυκλοφόρησαν σωστά την μπάλα καθώς δεν έβρισκαν αντίσταση και… χέρια απέναντί τους, κάτι που είχε ως συνέπεια να βρουν πολλά ελεύθερα σουτ από την αρχή, να ευστοχήσουν και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση.

Την ίδια ώρα, στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν αβίαστα (11 στο πρώτο μέρος). Μηδαμινή συγκέντρωση και επιθετικές ενέργειες που δεν είχαν λογική στο πρώτο 20λεπτο, έφεραν το -13 για τους γηπεδούχους, που είχαν μπροστά τους να ανέβουν ένα βουνό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πετύχει 37 πόντους στα πρώτα 13 λεπτά (!) και έμοιαζαν κυρίαρχοι του παιχνιδιού, αφού ακόμα κι όταν αστοχούσαν, έπαιρναν τα επιθετικά ριμπάουντ και έβρισκαν πόντους δεύτερης ευκαιρίας.



Στην 3η περίοδο όμως, οι παίκτες του Πρίφτη αποφάσισαν να αντιδράσουν και να καταθέσουν και την ψυχή τους στο γήπεδο. Με τον Μποχωρίδη να μπαίνει στην εξίσωση πιέζοντας… μανιωδώς τους αντίπαλους περιφερειακούς και ευστοχώντας σε μεγάλα σουτ, οι «πράσινοι» κατάφεραν να επιστρέψουν στο ματς και να πλησιάσουν στο -3 χάρη στο επιμέρους 19-9 που είχαν στο δεκάλεπτο.

Με την έναρξη της 4ης περιόδου ωστόσο φάνηκε που… οδεύει το πράγμα και φανερώθηκε η ποιοτική διαφορά των δύο ομάδων: με το σκορ στο 51-54, ο Πέρι αστόχησε σε αμαρκάριστο τρίποντο και ακολούθησε ένα μεγάλο τρίποντο από τον ΜακΚίσικ, που έφερε την ομάδα του στο +6. Και όχι μόνο… Ο Αμερικανός αποδείχθηκε X-Factor του Ολυμπιακού, αφού τον πήρε στους ώμους του και τον κουβάλησε όταν οι υπόλοιποι είχαν σαστίσει.

Κάπου εκεί τελείωσαν όλα, αφού οι γηπεδούχοι δεν είχαν τον τρόπο να μείνουν κοντά στο σκορ και οι «ερυθρόλευκοι» έβαλαν όλα τα μεγάλα σουτ (σ.σ. 30 πόντοι στην 4η περίοδο) για να φτάσουν στη δίκαιη νίκη. Στην αντίπερα όχθη επικρατούσε νευρικότητα και κούραση, καθώς «ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν», με συνέπεια το black out -που ανέφερε ο Πρίφτης- και στις δύο άκρες του παρκέ. Κάτι που οφείλεται και στο περιορισμένο ροτέισον του «τριφυλλιού»: 7 παίκτες χρησιμοποιήθηκαν από 15 λεπτά και πάνω, ενώ 3 έμειναν στο DNP.

Δεν αναφερθήκαμε νωρίτερα στον Παπαγιάννη, στον οποίο αξίζει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία. Ο 24χρονος σέντερ ήταν απλά συγκινητικός και ώρες-ώρες πάλευε μόνος του με όλη την ομάδα του Μπαρτζώκα. Αγωνίστηκε για σχεδόν 37 λεπτά (!), τα έβαλε με το θηρίο που ακούσει στο όνομα «Φαλ», λειτουργούσε σαν… τερματοφύλακας στην άμυνα του Παναθηναϊκού (5 τάπες, 11 ριμπάουντ), ενώ ήταν και ο μοναδικός αξιόπιστος «πράσινος» στην επίθεση (14 πόντοι). Τι άλλο να κάνει; Κρίμα, διότι δεν τον βοήθησαν οι συμπαίκτες του.

Ειλικρινά, πώς θα μπορούσε να έχει τύχη το «τριφύλλι» κόντρα σε αυτόν τον καλοκουρδισμένο Ολυμπιακό; Ας δούμε τα δεδομένα: απών ο Σαντ-Ρος, σε κάκιστη βραδιά οι Μέικον (3/12 εντός παιδιάς) και Παπαπέτρου (0/4 τρίποντα), αρνητικός ο Νέντοβιτς κατά διαστήματα (6 λάθη και 3/9 τρίποντα), αλλά και παίκτες όπως οι Γουάιτ και Πέρι να προσφέρουν ελάχιστα. Ας προσθέσουμε και τη μεγάλη διαφορά στα λάθη (15 έναντι 9) και στα τρίποντα (6/27 έναντι 13/37) για να αντιληφθούμε ότι δεν υπήρχε… ελπίδα.



Βάλτε στην εξίσωση και 2-3 αποφάσεις της διαιτησίας, που δεν έκριναν τον νικητή, αλλά προκάλεσαν ακόμα μεγαλύτερη νευρικότητα στο «πράσινο» στρατόπεδο. Για παράδειγμα τα φάουλ που δεν δόθηκαν υπέρ του Νέντοβιτς σε δύο λέι-απ, στα οποία δέχθηκε ξεκάθαρα χτυπήματα από Φαλ και Μάρτιν.

Τι αξίζει να κρατήσει το «τριφύλλι» από το χαμένο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό; Σίγουρα το απίστευτο πάθος και τη συγκλονιστική στήριξη του κόσμου του: οι 12.000 φίλαθλοι που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ, έμειναν μέχρι τέλους, χειροκρότησαν και τραγούδησαν για την ομάδα τους, δεν προέβησαν σε ακρότητες (κάτι που δεν έχουμε δει στο ΣΕΦ για παράδειγμα) και αποδέχθηκαν την ήττα τους. Από πλευράς παικτών, «κέρδισε» και τον Μποχωρίδη, ο οποίος έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει και να δώσει πολύτιμες βοήθειες.



Τέλος, το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει τώρα είναι πού θα βρουν το κουράγιο οι παίκτες του Παναθηναϊκού για να ολοκληρώσουν με αξιοπρέπεια τον δεύτερο γύρο της Ευρωλίγκας; Άλλωστε, τα ντέρμπι ήταν το… αλατοπίπερο για τους «πράσινους» στη διοργάνωση ελλείψει βαθμολογικών στόχων.

Υ. Γ. Δυστυχώς για το «τριφύλλι», κάποιοι παίκτες αποδεικνύονται επανειλημμένα κατώτεροι των περιστάσεων και των απαιτήσεων που υπάρχουν. Δεν μπορούν να προσφέρουν σε αυτό το επίπεδο και κάνουν περισσότερο κακό, παρά καλό. Το θέμα όμως είναι ότι δεν υπάρχει η οικονομική άνεση και ευχέρεια παρελθόντων χρόνων για να αντικατασταθούν. Κι αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.