Η «ΑΕΚ του Αγγελόπουλου» γεμίζει με τρόπαια τα δικά της... ράφια

Δεν θα γυρίσουμε πολύ το χρόνο πίσω. Πάμε στις 31 Ιανουαρίου του 2018. Η ΑΕΚ βρίσκεται εκτός τετράδας στον 3ο όμιλο του BCL και μαθαίνει ότι χρειάζεται έναν απίθανο συνδυασμό αποτελεσμάτων την τελευταία αγωνιστική της συγκεκριμένης φάσης για να περάσει στους «16». Στο πρωτάθλημα δε, βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με το ρεκόρ της να είναι οριακά θετικό (8-6). Ποιος να φανταζόταν τι θα επακολουθούσε σε διάστημα 25 μηνών;

Η Ένωση όχι απλά προκρίθηκε στον επόμενο γύρο του Basketball Champions League, αλλά κατέκτησε και το τρόπαιο, ενώ πήρε και το Κύπελλο Ελλάδας σε τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό. Έκτοτε ήρθαν δύο ακόμα κούπες, το Διηπειρωτικό πέρσι τέτοια εποχή και το Κύπελλο στον τελικό της Κυριακής απέναντι στον Προμηθέα.

Κάπως έτσι η «μαύρη» τριετία 2011-14 φαντάζει μακρινό και ξεχασμένο παρελθόν, ενόσω επιβεβαιώνεται με τον πλέον περίτρανο τρόπο πως οι «κιτρινόμαυροι» επέστρεψαν για τα καλά στην κορυφογραμμή που λέει και ο Ρομπόλης, έχουν παρόν και μέλλον. Μιας και αναφερθήκαμε σε αυτό, φανταζόμαστε ότι ο ιστορικός του μέλλοντος και τα δημοσιογραφικά αφιερώματα θα χαρακτηρίζουν αυτή την ομάδα ως την «ΑΕΚ του Αγγελόπουλου».

Όπως ήταν η «ΑΕΚ του Φιλίππου», όπως θα λέμε για τον «Παναθηναϊκό των Γιαννακόπουλων» και τον «Ολυμπιακό των Αγγελόπουλων». Άλλωστε, ο νυν διοικητικός ηγέτης του «Δικέφαλου» αποκτά τη δική του ξεχωριστή θέση δίπλα στους κορυφαίους ιστορικά παράγοντες του συλλόγου. Μόνο και μόνο που «ανέστησε» το τμήμα μπάσκετ…

Χωρίς να είναι «μπασκετικός» όταν ανέλαβε, όπως έχει παραδεχθεί ο ίδιος. Προέταξε όμως το δικό του μεράκι, τη δική του «καψούρα» για την ομάδα. Κι ας γίνονται λάθη κι ας μην διαθέτει την οικονομική δυνατότητα άλλων παραγόντων κι ας μην έχει τη στήριξη που θα ήθελε από τους φιλάθλους. Προσπερνάει τις κακοτοπιές και επιμένει παρά τις αποτυχίες, όπως ήταν -κατά γενική ομολογία- η περσινή σεζόν.

Επιπροσθέτως, η ομάδα υπό τη σκέπη του γεμίζει τα ράφια της αδειανής τροπαιοθήκης με κούπες. Και το υπερτονίζουμε αυτό διότι μία από τις αγωνίες των ανθρώπων της Ένωσης ήταν να βρεθούν τα αυθεντικά τρόπαια που κατακτήθηκαν στις αρχές του 2000 (2 Κύπελλα, 1 Σαπόρτα, 1 πρωτάθλημα). Αυτό δεν κατέστη δυνατό, γι’ αυτό και αποφασίστηκε η ανακατασκευή τους πριν από δύο χρόνια.

Πάμε και στα του χθεσινού τελικού. Θα πει κάποιος ότι ποιοτικά το θέαμα ήταν κακό. Σίγουρα δεν υπήρχε υψηλό σκορ, σίγουρα οι ομάδες διακατέχονταν από νευρικότητα και άγχος. Αλλά υπάρχουν και πολλά θετικά. Αν έπρεπε να τον χαρακτηρίσουμε κάπως σε επίπεδο τακτικής, θα λέγαμε ότι ήταν ένα σκάκι από τους δύο προπονητές, με τον Ηλία Παπαθεοδώρου και τους συνεργάτες του να κάνουν ματ στον Μάκη Γιατρά και το δικό του staff. Το τεχνικό επιτελείο της ΑΕΚ είχε ως κύριο μέλημα να απορρυθμίσει τον ιθύνοντα νου των Πατρινών, Λάνγκστον Χολ. Και το πέτυχε σχεδόν στο 100%.



Ο Αμερικανός γκαρντ είχε μεν 9 πόντους (με 3/12 σουτ) και 4 ασίστ, αλλά δεν πλήγωσε τόσο πολύ την άμυνα της Ένωσης, η οποία δεν του άφησε κενούς διαδρόμους προς το καλάθι της, όπως και να βρει ελεύθερο πεδίο για να πασάρει στους συμπαίκτες τους, κυρίως στον Μαυροκεφαλίδη, με τον οποίο είχε άριστη συνεργασία στον ημιτελικό με το Περιστέρι.

Επιπροσθέτως, οι αμυντικές δαγκάνες των «κιτρινόμαυρων» εξουδετέρωσαν και τον 35χρονο σέντερ, που συνήθως έβρισκε μπροστά του δύο αντιπάλους με απλωμένα χέρια, που να του κρύβουν το πεδίο προς το καλάθι, αλλά και προς μια πάσα σε ελεύθερο συμπαίκτη του.

Από την άλλη, οι φιναλίστ του περσινού πρωταθλήματος είχαν ως κύριο στόχο να περιορίσουν τους περιφερειακούς της Ένωσης. Και μέχρι ενός σημείου τα κατάφεραν. Άλλωστε, ο Παπαθεοδώρου διαθέτει πολλούς παίκτες που σουτάρουν από την περίμετρο, ακόμα τα «τεσσάρια» του (Ματσιούλις, Χρυσικόπουλος): μια ομάδα που επιχειρεί σχεδόν 27 τρίποντα/παιχνίδι (σε πρωτάθλημα και BCL), χθες περιορίστηκε στα 18, ίσως και με μια μικρή αλλαγή ρότας από τη δική της πλευρά.



Επιθετικά καμία από τις δύο ομάδες του τελικού δεν βρήκε ποτέ ρυθμό στο παιχνίδι: τα τραγικά ποσοστά που υπάρχουν εκατέρωθεν (ειδικά στις βολές), επιβεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές και φανερώνουν τη μεγάλη πίεση που υπήρχε. Η ΑΕΚ βέβαια έχει το άλλοθι των απουσιών του Γκίκα και του Λάνγκφορντ. Ειδικά αυτή του Αμερικανού γκαρντ, γύρω από τον οποίο έχει χτιστεί μεγάλο κομμάτι της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας.

Και μια υποσημείωση εδώ που χρήζει αναφοράς και δίνει μεγαλύτερη αξία στη χθεσινή νίκη του «Δικέφαλου»: ο Παπαθεοδώρου έχτισε το καλοκαίρι την ομάδα με βασικούς στον «1» τον Γκίκα, στο «2» τον Λάνγκφορντ και στο «3» τον Σαντ-Ρος. Ε χθες λοιπόν δεν υπήρχε κανείς τους…



Από την άλλη, ο Προμηθέας φαίνεται να έχει χάσει την ταυτότητά του μετά από τις συνεχόμενες αλλαγές παικτών και στην παρούσα φάση οι ξένοι του μοιάζουν ένα κλικ κάτω από αυτούς που αντικατέστησαν. Παρ’ όλα αυτά, είναι επιτυχία και μόνο το γεγονός πως βρέθηκε στον τελικό αποκλείοντας νωρίτερα Παναθηναϊκό και Περιστέρι.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο ζευγάρι έχει πάρα πολλές συγκινήσεις ακόμα να μας προσφέρει και οι δύο ομάδες αποτελούν μια νότα αισιοδοξίας στο ελληνικό μπάσκετ, που τόσο πολύ ταλαιπωρείται.

Υ. Γ. Ναι, στην κρίσιμη φάση του 53-56 ο Ρέι φαίνεται να κάνει βήματα (αφού δεν παρεμβαίνει κανείς και πιάνει την μπάλα αρχικά με τα δύο χέρια) και κακώς δεν του τα χρέωσαν οι διαιτητές. Και νωρίτερα όμως η ΑΕΚ έχει δικαιολογημένα παράπονα από κάποιες αποφάσεις τους. Γι’ αυτό και δεν έχει νόημα να σταθούμε παραπάνω στη διαιτησία του αγώνα.

Υ. Γ. 2 Ο Μάκης Γιατράς έκανε μεγάλο φάουλ μετά το τέλος του ματς με την απρεπέστατη επίθεσή του κατά των διαιτητών. Φανταζόμαστε ότι και ο ίδιος θα το έχει αναλογιστεί και θα ζητήσει συγγνώμη. Από το να τον χαρακτηρίζουν άνθρωποι του χώρου μας -που πιθανότατα δεν έχουν ιδέα από αθλητισμό- με διάφορα κοσμητικά επίθετα, υπάρχει μεγάλη διαφορά ωστόσο...

Υ. Γ. 3 Πώς τα φέρνει η ζωή… Πριν από 4 περίπου μήνες στο ίδιο νησί, είχαμε λαϊκά δικαστήρια από τους φίλους της ΑΕΚ για την εικόνα της ομάδας στο ματς με το Ρέθυμνο. Περασμένα ξεχασμένα. Δικαιώθηκε και ο κόουτς Παπαθεοδώρου, που επέμενε ότι η Ένωση θα είναι έτοιμη όταν πρέπει. Είναι και ο πρώτος του τίτλος σε τόσο υψηλό επίπεδο. Επόμενος στόχος το Final Four του Basketball Champions League.

Υ. Γ. 4 Και αμυντικός εξολοθρευτής ο Ρογκαβόπουλος!

Υ. Γ. 5 Προφανώς όλοι θέλουμε να διεξάγονται οι τελικοί με φιλάθλους και των δύο ομάδων. Αλλά αφού δεν είμαστε ικανοί να το κάνουμε, γιατί το συζητάμε; Δεν έχει να κάνει με αστυνομία, ομοσπονδία κτλ. Είναι θέμα παιδείας…