Μια επιτυχία που δεν έτυχε, αλλά πέτυχε και συνεχίζεται…

«Κρατάμε το δεύτερο ημίχρονο όσον αφορά την αντίδραση και την αφοσίωση της ομάδας, ήταν σημαντικό να προκριθούμε για τα παιδιά, για την ακαδημία μας και για τον σύλλογό μας. Ήταν πραγματικά σημαντικό», είπε μεταξύ άλλων ο Ρομέν Πιτό μετά το φινάλε του Ολυμπιακός-Τρέντσιν. Ένα ματς το οποίο κύλησε ιδανικά για τους πρωταθλητές Ευρώπης, οι οποίοι ήθελαν να εξασφαλίσουν την πρόκριση στους «32» του Youth League.

Ήταν μια πρώτη μεγάλη νίκη αυτό το 4-1 επί της πρωταθλήτριας Σλοβακίας. Ένα αξιόλογο σύνολο, με εξαιρετικό σκάουτινγκ και ακαδημίες που βγάζουν ποδοσφαιριστές οι οποίοι πουλιούνται σε άλλες ομάδες. Το έδειξαν στα δύο ματς οι Σλοβάκοι πως είναι καλή ομάδα. Γιατί λέμε για μια πρώτη μεγάλη νίκη; Διότι κάθε ένας αντίπαλος που θα βρίσκουν στον διάβα τους οι Πειραιώτες, θα θέλουν να τους κερδίζουν. Έτσι γίνεται όταν έχεις κατακτήσει το τρόπαιο, δίνεις ένα έξτρα κίνητρο σε κάθε ομάδα για να θέλει να νικήσει τον καλύτερο.



Η φετινή Κ19, η οποία αποτελεί τον προθάλαμο για την πρώτη ομάδα, είναι αρκετά διαφορετική από την τροπαιούχο. Μουζακίτης, Κωστούλας που ήταν εκ των ηγετών, πλέον είναι βασικά γρανάζια στους άνδρες. Οι Μπακούλας, Παπακανέλλος έχουν πάρει εμπειρίες από τη δουλειά του Μεντιλίμπαρ, ο Κουτσίδης δεν μπορεί λόγω ηλικίας να προσφέρει. Υπήρξαν και άλλοι που αποχώρησαν, ενώ έχουν ανέβει νεότεροι και έχουν έρθει μερικά ακόμη ταλαντούχα παιδιά. Όλα αυτά και ενώ ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος είναι στο πλάι του Βάσκου και ο Ρομέν Πιτό έχει αναλάβει την καθοδήγηση.

Το πλάνο μοιάζει με αυτό της πρώτης ομάδας, αφού υπάρχει πρέσινγκ και ένταση. Καλή κυκλοφορία και άμεσο ποδόσφαιρο επίσης τα στοιχεία των «ερυθρόλευκων», οι οποίοι εντός των συνόρων δείχνουν ορισμένες φορές να μην έχουν ανταγωνισμό (14-1-0 το ρεκόρ στο πρωτάθλημα με 46-6 γκολ) και στην Ευρώπη ήδη έχουν ξεκινήσει γκαζωμένοι. Η δουλειά που γίνεται από τον σύλλογο θυμίζει αξιοζήλευτα πρότζεκτ και πρότυπα ομάδων που κυριαρχούν στην Ευρώπη…



Ο χρόνος αλλά και τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τα όσα κάνει το εκάστοτε σταφ (σε κάθε ηλικιακή ομάδα) των Πειραιωτών και η τεχνογνωσία που έχουν αποκτήσει πλέον σε επίπεδο ακαδημιών, είναι πολύ μακριά από τα ελληνικά δεδομένα.

Η επιτυχία της περασμένης σεζόν δεν έτυχε απλώς, αλλά πέτυχε και συνεχίζεται. Όταν βλέπεις παιδιά να είναι έτοιμα να ανέβουν στην πρώτη ομάδα και να προσφέρουν, όπως ο Πνευμονίδης και οι Μπακούλας, Παπακανέλλος ή ποδοσφαιριστές που δείχνουν εφόσον δουλευτούν πως μπορούν να αποτελέσουν μέλη των ανδρών (Αλαφάκης, Γιουσούφ, Σιλά μεταξύ άλλων), τότε κάτι γίνεται πάρα πολύ καλά. Σκεφτείτε δε, πως οι Κωστούλας-Μουζακίτης χρειάστηκαν 2-3 μήνες για να πάρουν τη φανέλα του βασικού στο σπίτι τους. Τα παιδιά πλέον γίνονται… άντρες μέσα από τις ερυθρόλευκες ακαδημίες και παίρνουν με το σπαθί τους τις ευκαιρίες, με όλη την Ευρώπη να τους παρακολουθεί. Οι σειρήνες από την Αγγλία για τον «Μούζα» έχουν έρθει ήδη, ενώ τον Μπάμπη έχουν κοιτάξει η Μπάγερν και διάφοροι Ισπανοί.



Είναι εκπληκτικό πραγματικά αυτό που συμβαίνει και φέτος με τον Ολυμπιακό. Παίζουν σταθερά 4 παίκτες από τις ακαδημίες (Τζολάκης, Ρέτσος, Μουζακίτης, Κωστούλας) και παίρνουν χρόνο και άλλοι (Αποστολόπουλος, Παπακανέλλος και πιθανότατα σύντομα και οι Μπακούλας, Κουτσίδης). Μην ξεχνάμε πως υπάρχει και ο δανεικός στον Βόλο, Καλογερόπουλος, που διανύει δεύτερη στη σειρά φανταστική χρονιά…

Τα «χρυσά μωρά» έρχονται με φόρα και ο Ολυμπιακός μπορεί σε δύο ή τρία χρόνια, να έχει για βασικούς 6-7 παίκτες από τις ακαδημίες του. Φανταστείτε το! Όχι από ανάγκη, οικονομική ή οτιδήποτε άλλο, αλλά γιατί έχει φτιάξει μια ακαδημία που παράγει τον έναν παικταρά μετά τον άλλον. Εδώ θα είμαστε να τα δούμε, να τους δούμε και να τους χειροκροτάμε. Τι πιο ωραίο άλλωστε από το να βλέπεις τον Κωστούλα να σκοράρει στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», να φιλά το σήμα και να υψώνει τη γροθιά του στον κόσμο; Ο πανηγυρισμός του τα είπε όλα και δείχνει το δέσιμο αυτών των παιδιών με την ομάδα…