Κλειδώνει τελικό ο Ολυμπιακός και εσύ δίνεις οδηγίες; Τότε σου αξίζει κάθε αποθέωση!

Τα όσα έγιναν τις τελευταίες 24 ώρες στο Φάληρο και στα πέριξ του Πειραιά είναι ασύλληπτα. Είναι πραγματικά δύσκολο να ειπωθούν και κυρίως να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα που εκτυλίχθηκαν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Όχι μόνο εκεί, βέβαια, αλλά και όπου είδε ο καθένας την ιστορική ρεβάνς με την Άστον Βίλα. Αυτή η υπέρβαση, αυτή η ονειρική εβδομάδα και συνολικά η εκπληκτική ευρωπαϊκή πορεία με τον Μεντιλίμπαρ στον πάγκο, θα μείνει στα χρονικά.

Ο Βάσκος προπονητής διανύει τις καλύτερες ημέρες της 30χρονης καριέρας του. Ένας άνθρωπος που μέχρι πριν από ένα χρόνο, είχε στο παλμαρέ του κάτι πρωταθλήματα σε δεύτερη, τρίτη και… έκτη κατηγορία της Ισπανίας. Βέβαια, για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, τα όσα παρουσίαζε με την μικρή, άσημη και… πρωτάρα Εϊμπάρ ήταν εκπληκτικά και αξιοθαύμαστα. Αυτός ο πανέξυπνος τύπος, ο οποίος φρόντισε να αλλάξει τακτική στους δύο ημιτελικούς και να παγιδέψει στα σχέδιά του μια προπονητική ιδιοφυΐα όπως ο Ουνάι Έμερι. Ήταν τόσο συγκεντρωμένος και προσηλωμένος σε όσα ήθελε να δει από τα «παιδιά» του στο γήπεδο, σε βαθμό που περίμενε καρτερικά να τελειώσει το 90λεπτο για να πανηγυρίσει με το τιμ και τους παίκτες του.

Με το «Γ. Καραϊσκάκης» να βράζει και να βλέπει τα λεπτά να περνούν βασανιστικά αργά μέχρι να ολοκληρωθεί το ματς, ήρθε η φάση του 78ου λεπτού. Όταν ο Τζολάκης πανέξυπνα χτύπησε στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας και αυτός ο δεινός εκτελεστής από το Μαρόκο σε μια φάση… κόπια με του Κόλο Μουανί στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, φρόντισε να τελειώσει σαφώς καλύτερα το τετ-α-τετ για να σκοράρει. Η σημαία του βοηθού σηκώθηκε, η αναμονή για το τσεκάρισμα ήταν μεγάλη και η κίνηση του Τσβάιερ να δείξει σέντρα, έφερε μια έκρηξη συναισθημάτων σε όλο το φαληρικό γήπεδο. Όχι σε όλο, αφού υπήρξε ένα τύπος εκεί στην άκρη του πάγκου που δεν σήκωσε ούτε καν τις γροθιές του. Παρότι ο Συλαϊδόπουλος πήγε να του ξεχειλώσει την μπλούζα, παρότι το τιμ του και οι ποδοσφαιριστές του πήγαν προς το μέρος του και άπαντες είχαν γίνει ένα κουβάρι. Η πρόκριση είχε κλειδώσει, η ιστορία είχε ήδη γράψει, αλλά ο «Μέντι» τον… χαβά του.



Έδινε οδηγίες στους ποδοσφαιριστές του για το πώς θα αποφύγουν τα λάθη στην τελική ευθεία του αγώνα, δείχνοντάς τους τις θέσεις που πρέπει να έχουν στο χορτάρι. Με κινήσεις σαν να είναι 1-0 το ματς και ο Ολυμπιακός να πρέπει να κρατήσει με νύχια και με δόντια το αποτέλεσμα. Γιατί το έκανε αυτό; Επειδή είναι τελειομανής και θέλει να λειτουργήσουν όλα στην εντέλεια. Ήξερε άλλωστε πως θα ήταν σημαντικό, η ομάδα του να κρατήσει στο μηδέν το σύνολο των εκατοντάδων εκατομμυρίων του Έμερι, με τον ίδιο να κάνει ματ στον συμπατριώτη του που είχε βγάλει… αφρούς στον πάγκο των Βρετανών, βλέποντας να μην του βγαίνει τίποτα. Ακόμα και το γεγονός ότι φρόντισε να την πει στον Ιμπόρα, τον παίκτη παρέα με τον οποίο κατέκτησε 4 Europa League, επειδή έβγαινε κουτσαίνοντας από τον αγωνιστικό χώρο, δείχνει πως δεν μπορούσε να διαχειριστεί το βάρος του αποκλεισμού.

Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, που δεν έχει εκτιμηθεί αρκετά στην Ισπανία, ούτε καν στη Σεβίλλη που την ανέστησε και μέχρι σήμερα οι οπαδοί της ομάδας κατηγορούν τη διοίκηση για την αποχώρησή του, ήταν λογικό να γνωρίσει την αποθέωση. Όχι μόνο εκεί γύρω στις 20:40 που έκανε τη βόλτα του στο γήπεδο, με τον κόσμο να μην έχει γεμίσει ακόμη τις κερκίδες, αλλά από το 90’+2’ και έπειτα. Το όνομά του ακούστηκε σε όλο τον Πειραιά, με κάθε φίλαθλο να τραγουδάει με την ψυχή του για τον αναμορφωτή αυτής της ομαδάρας. Ένας άνθρωπος που αξίζει κάθε τραγούδι, σύνθημα και χειροκρότημα που ακούγεται και θα συνεχίσει να ακούγεται για πολύ καιρό. Έχει μπει ήδη στο πάνθεον της ιστορίας του συλλόγου, όντας μόλις 3 μήνες στον πάγκο του.



Το φινάλε του αγώνα τον βρήκε να σκάει ένα πλατύ χαμόγελο, αγκαλιάζοντας τους συνεργάτες του και στη συνέχεια πήγε προς το μέρος του Έμερι για να τον χαιρετήσει, ξέροντας μέσα του πως έκανε τον προπονητή της Άστον Βίλα να θέλει να φύγει κατευθείαν για τα αποδυτήρια. Είχαν προηγηθεί μέσα σε αυτόν τον χρόνο, ορισμένες ακόμη μεγάλες προσωπικές νίκες. Κόντρα στον Τεν Χαχ, τον Αλέγκρι, τον Μουρίνιο και μια μονομαχία στα ίσα με τον Γκουαρδιόλα στο γήπεδο που μετέπειτα έμελλε να κοουτσάρει και να γνωρίζει σε κάθε αγώνα την αποθέωση. Τι πέρασε από το μυαλό του με το τελευταίο σφύριγμα και βλέποντας όλο τον οργανισμό να πανηγυρίζει με την ψυχή του αυτό το τεράστιο επίτευγμα, στο οποίο έχει βάλει και αυτός το λιθαράκι του; Ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα απ' όλους, αλλά μάλλον ένιωσε βαθιά δικαιωμένος για την επιλογή του.

Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, κύριοι… Αυτός ο κορυφαίος Βάσκος προπονητής (φίλος του Ερνέστο ε, μάλλον δεν είναι τυχαίο...) που βρήκε το Λιμάνι του!

Follow @giorgostsanakas