Η Ελλάδα ψήλωσε, κοίταξε στα ίσα τους… υπερόπτες Γάλλους και τους έκοψε το απόλυτο!

Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο άθλημα επειδή δεν κερδίζει πάντα η καλύτερη ομάδα. Είναι η «ενσάρκωση» της διαχρονικής ιστορίας όπου ο Δαυίδ νικάει τον Γολιάθ. Ο μικρός την κάνει στον μεγάλο με λίγα λόγια με όσα «όπλα» έχει. Όπως η μικρή Ελλάδα την έκανε στη μεγάλη Γαλλία. Και ήταν απολαυστικό η αλήθεια είναι, αλλά και ένα μήνυμα της «γαλανόλευκης» ενόψει των playoffs για την πρόκριση στο Euro 2024.

Η Ελλάδα ψήλωσε. Το βλέπαμε στον όμιλο, στο εντός έδρας ματς με την Ολλανδία, αλλά και έξω με τη Γαλλία, πως γίνεται καλή δουλειά, ακόμη και αν αμφισβητούσαμε διάφορες επιλογές. Άλλη κουβέντα η μία, άλλη η άλλη! Για να έρθει το… γλυκό στο φινάλε και να κάνουν αυτά τα παιδιά τους Έλληνες να χαμογελάσουν.

Η ομάδα του Γκουστάβο Πογέτ είχε πλάνο στο χορτάρι. Με στιβαρή άμυνα, με τα πλάγια μπακ να κρατάνε τις θέσεις τους και να ξέρουν πότε ακριβώς πρέπει να ανέβουν στο γήπεδο για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και στις γρήγορες κόντρες. Με τους Μπουχαλάκη-Γαλανόπουλο να εκτελούν άριστα τις εντολές του Ουρουγουανού και παρότι δεν είναι οι ταχύτεροι ποδοσφαιριστές, να είναι συγκινητικοί. Με τον Μπακασέτα να είναι αρχηγός με τα όλα του και να… παστελώνει γκολάρα, ενώ ο Μασούρας να έχει τον ρόλο που έχει και στον Ολυμπιακό στο πλάι του εκπληκτικού για ακόμη μια φορά Ιωαννίδη.

Οι αλλαγές; To the point! Ο Πογέτ πήγε το ματς εκεί που ήθελε, διάβασε τις λιγοστές αδυναμίες της υπερδύναμης Γαλλίας και τελικά κατάφερε να τη χτυπήσει σε σημεία που πονάει. Στα μπακ που βγάζουν αμυντική ανισορροπία, αλλά και ανάμεσα στα αντίπαλα στόπερ. Με τον Σαλιμπά να έχει… 0/5 νίκες όταν έχει ξεκινήσει βασικός. Το τεστ αυτό ήταν ικανό για να μετρηθεί σε μεγάλο βαθμό η δουλειά που γίνεται. Και δεδομένα είναι καλή, παρότι θα μπορούσε να γίνει ακόμα καλύτερη. Είναι παράπλευρα τα κέρδη όμως για αυτή τη «γαλανόλευκη» παρέα, που έψαχνε για χρόνια τώρα ένα μεγάλο αποτέλεσμα κόντρα σε έναν εκπληκτικό αντίπαλο. Το πήρε και επιτέλους μπορεί να χτίσει σε αυτό, με σκοπό να επιστρέψει μετά από μια δεκαετία σε μεγάλη διοργάνωση. Κάτι που όλοι το θέλουν-θέλουμε.

Κοιτάξτε λίγο απέναντι τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε, για να αντιληφθείτε λίγο καλύτερα τι κάναμε! Ο Ντεσάν είχε και έριξε στο ματς τον Εμπαπέ, τον Κομάν και τον Τιράμ. Ακόμα και τον εξαιρετικό Κλος. Ο Πογέτ έριξε Αλεξανδρόπουλο, Σάλιακα, Παυλίδη, Ζέκα. Καμία υποτίμηση στα «παιδιά μας», αλλά μιλάμε για τεράστια ποιοτική διαφορά έτσι; Για να μείνει στο φινάλε και ένα «γαμώτο», ένα… αχ! Ποιος θα το περίμενε ε; Ούτε και οι Γάλλοι μάλλον, ούτε ο λαλίστατος κατά τα άλλα Ντιντιέ Ντεσάν και οι ποδοσφαιριστές του, που τους έπιασε ο φακός να… χασμουριούνται στον πάγκο στο πρώτο ημίχρονο. Ευκολάκι μάλλον το είχαν. Αμ δε!

Αλαζονεία, υπεροπτικό ύφος, τουπέ… Τρεις λέξεις με παρόμοια έννοια, οι οποίες ταιριάζουν απόλυτα στη Γαλλία. Στο όλο σύνολο των «μπλε» και στην παρουσία τους αυτό το διήμερο στην Αθήνα. Από τη συνέντευξη Τύπου, ο τρόπος συμπεριφοράς του τιμ, αλλά και μεγάλης μερίδας των δημοσιογράφων, που ταξίδεψαν, έχοντας στο μυαλό τους πως δεν… βλέπουν κανέναν άλλον.

Είναι γενικότερο χαρακτηριστικό του λαού τους, βέβαια, αλλά και το γεγονός πως έχουν ομαδάρες ανά καιρούς στο ποδόσφαιρο, τους κάνει να έχουν ψηλά τη μύτη. Για να τους έρθει μια… Σενεγάλη το 2002 λίγα χρόνια μετά το τρόπαιο του 1998 ή μια Αργεντινή το 2022 μετά την κούπα του 2018 να τους υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν και άλλοι εκτός από αυτούς και η αλαζονεία πληρώνεται. Βέβαια, όσο περνούσε η ώρα έβαλαν ξανά στο ρεπερτόριο την γκρίνια, τις βουτιές, κλωτσούσαν και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να δείξουν στον διαιτητή πως πρέπει να τους προστατέψει επειδή αξίζουν πολλά παραπάνω εκατομμύρια. Όπως είχαν κάνει και στο πρώτο ματς, στο Παρίσι, βουτώντας 4 φορές στο πρώτο ημίχρονο. Δεν έπαθαν δε, και τίποτα οι Γάλλοι με την ισοπαλία στην «OPAP Arena». Βασικά, σίγουρα χαλάστηκαν που δεν νίκησαν ένα κατώτερο σύνολο, το οποίο τους στέρησε το απόλυτο και ίσως να τους στερήσει και την πρωτιά στο FIFA Ranking.

Ωραίο ε; Απολαυστικό θα έλεγα εγώ! Au revoir…