Φραντσέσκο Τότι: Κάθε φορά, πρώτη φορά!

Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Ιταλούς ποδοσφαιριστές και όχι άδικα. Ο Φραντσέσκο Τότι «πατάει» χορτάρι για 25η ποδοσφαιρική σεζόν, δείχνει όμως τον ίδιο ζήλο, την ίδια αυταπάρνηση, το ίδιο πάθος, με αυτό που είχε την πρώτη φόρα που μπήκε στον αγωνιστικό χώρο.

Ήταν τα τελευταία λεπτά μίας αναμέτρησης για τη Serie A. Στις 28 Μαρτίου του 1993, στο «Rigamonti», η Μπρέσια φιλοξενεί τη Ρόμα του Βούγιαντιν Μπόσκοφ. Ο Σέρβος τεχνικός, στο 87ο λεπτό, δίνει εντολή για διπλή αλλαγή. Ο Τζιανίνι αντικαθιστά τον Σαλσάνο και ο Ριτσιτέλι κάθεται στον πάγκο για να μπει στην θέση του ένα.. παιδί.

Έχει μόλις 16 χρόνια και κάνει την πρώτη του εμφάνιση με την κοκκινο-κίτρινη φανέλα. Σίγουρα δεν γνώριζε, αλλά πιθανόν να και μην μπορούσε να φανταστεί, πως 23 χρόνια μετά θα είχε περάσει όλη του την καριέρα με τα ίδια χρώματα, συνεχίζοντας να ιδρώνει βαδίζοντας αισίως στην Πέμπτη(!) δεκαετία της ζωής του.

Ταυτόχρονα θα έχει συνδέσει το όνομά του με την λέξη αρχηγός, με το νούμερο «10», με το ρεκόρ συμμετοχών και τερμάτων για την ομάδα της Ρώμης. Ένας μύθος. Η ιστορία του Φραντσέσκο Τότι ξεπερνά το ποδοσφαιρικό επίπεδο. Είναι η ιστορία μίας καρδιάς αφιερωμένης στους οπαδούς διότι έτσι μόνο ξέρει να χτυπά. Και χτυπά πάντα όλο και πιο δυνατά. Ακόμα και στα 40 της χρόνια.

Πολλοί πιστεύουν πως υπάρχει ένα ηλικιακό όριο, μετά το οποίο ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής οφείλει να κρεμάσει τα παπούτσια του. Ο «capitano» αποδεικνύει περίτρανα, πως η μπάλα δεν κοιτά ηλικία. Τι κι αν σε λίγες μέρες τα κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων θα είναι τόσα που θα την καλύπτουν; Ο κύριος με τη φανέλα με το νούμερο «10», γεννημένος στις 27 Σεπτεμβρίου του 1976, μπορεί ακόμα να αλλάξει υπέρ της ομάδας του τη ροή ενός αγώνα.

Πασάρει, σκοράρει και τρέχει να πανηγυρίσει με το χέρι στην καρδιά μπροστά στην «curva Sud», στο πέταλο των οργανωμένων οπαδών των «τζιαλορόσι». Όπως έχει πει άλλωστε «για μένα οι Ρωμαίοι δεν είναι ούτε οπαδοί, ούτε φίλοι, είναι μία οικογένεια».

Προτάσεις για μεταγραφή υπήρξαν πολλές. Ακόμα και από τη «βασίλισσα» Ρεάλ, η οποία του προσέφερε περισσότερες από μία φορές την ευκαιρία να ηγηθεί της μεσοεπιθετικής της γραμμής. Ο Φραντσέσκο όμως επέλεξε την φθορά με την ίδια φανέλα, αυτή που έγινε δεύτερο δέρμα επάνω του, παραμένοντας στην αγαπημένη του πόλη.

Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού για πρώτη φορά το 1998 και από τότε έχει συλλέξει 11 ποδοσφαιρικά Όσκαρ του «calcio». Πέντε φορές καλύτερος Ιταλός ποδοσφαιριστής, δύο φορές κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος, άλλες τόσες φορές βραβεύτηκε για το ωραιότερο τέρμα της σεζόν, μία φορά πρώτος σκόρερ του campionato και μία καλύτερος νεαρός ποδοσφαιριστής.

Κορυφαία του στιγμή, η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία, με τελευταίο του τέρμα με τη «squadra azzurra» αυτό με εύστοχη εκτέλεση πέναλντι απέναντι στην Αυστραλία για τους «16», γκολ που «σφράγισε» την πρόκριση των «μπλε» στα προημιτελικά.

Ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κατέχουν τα τρόπαια με την ομάδα της καρδιάς του. Το scudetto το 2001, τα δύο διαδοχικά κύπελλα το 2007 και το 2008 αλλά και το ιταλικό Σούπερ Καπ το ’07.

Την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου, περνώντας ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο, με τη Ρόμα να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, βρισκόμενη πίσω στο σκορ με 1-2 από τη Σαμπντόρια στο «Ολίμπικο», το κοντέρ των συμμετοχών στη Serie A έγραψε τον αριθμό 602. Τρίτος στη λίστα όλων των εποχών, πίσω μόνο από τον Χαβιέ Ζανέτι(615 παρουσίες σε 19 σεζόν) και από τον Πάολο Μαλντίνι που σταμάτησε στις 647.

Ο σπουδαίος Πάολο Μαλντίνι κατέχει επίσης την κορυφαία επίδοση σε αγωνιστικές σεζόν, αγωνιζόμενος για 25 συναπτά έτη. Πλέον. Το ρεκόρ αυτό το «μοιράζεται» με τον Τότι με τον προπονητή της Ρόμα Λουτσιάνο Σπαλέτι να τον προ-καλεί να το «σπάσει», συμμετέχοντας σε μία ακόμα προετοιμασία το επόμενο καλοκαίρι.

Ο παίκτης- σύμβολο για μία ολόκληρη πόλη, μετουσιώνοντας σε γκολ το πέναλντι που κέρδισε ο συμπαίκτης του Τζέκο, έφτασε τα 305 τέρματα, εκ των οποίων τα 249 στο πρωτάθλημα της Serie A, βλέποντας την «πλάτη», μόνο, του Σίλβιο Πιόλα(274).

Αξέχαστες στιγμές

Το ντέρμπι «della manita» (πέμπτη συνεχόμενη νίκη επί της συμπολίτισσας Λάτσιο)

Στις 13 Μαρτίου 2011 διεξάγεται το ντέρμπι της «αιώνιας» πόλης. Μία αναμέτρηση που θα μείνει στο νου ως το ντέρμπι του laser στον Μουσλέρα, του εξοργισμένου Λοτίτο, μα πάνω από όλα, ως το ντέρμπι του Φραντσέσκο Τότι. «The king of Rome is not dead» αναφέρει το μπλουζάκι που φοράει ο «capitano» κάτω από τη φανέλα και το επιδεικνύει στους πανηγυρισμούς και των δύο τερμάτων που πέτυχε. Και παραμένει ακόμα βασιλιάς.

Ο πανηγυρισμός

Στην αναμέτρηση με την Κιέβο (4-0) στις 15 Δεκεμβρίου του 2005, σκοράρει και κάνει την κίνηση που θα γίνει συνυφασμένη με τον ίδιο. Ο αντίχειρας στο στόμα. «Το σκέφτηκα για την Ίλαρι (Μπλάζι, σύζυγός του), που είναι πάντα με το δάχτυλο στο στόμα» απαντά όταν τον ρωτάνε πως προέκυψε.

Τουρνουά τριών συλλόγων «Citta’ di Roma»

Είναι η μία βραδιά που μπορεί να σου αλλάξει το πεπρωμένο. Τον Φεβρουάριο του 1997, στον πάγκο των «τζιαλορόσι» κάθεται ο Κάρλος Μπιάνκι και οι σχέσεις με τον Τότι κάθε άλλο παρά ειδυλλιακές είναι. Για το λόγο αυτό, ο σύλλογος της πρωτεύουσας συζητά την παραχώρηση του ποδοσφαιριστή στην Σαμπντόρια, που φαντάζει το φαβορί για να τον εντάξει στο δυναμικό της, με τον Άγιαξ να έχει καταθέσει επίσης πρόταση, με τον «Αίαντα» να ρίχνει στο τραπέζι και το περίπτωση ανταλλαγής με τον Λιτμάνεν. Οι εμφανίσεις του Τότι στο τουρνουά αλλάζουν το «σενάριο» και λίγο αργότερα ο Μπιάνκι αποτελεί παρελθόν. Αναλαμβάνει ο Νιλς Λίντχολμ και εν όψει της σεζόν 1997-98, ο Τότι αποτελεί το σημείο αναφοράς της νέας προσπάθειας.

Selfie με την Curva Sud

Στο ντέρμπι με τη Λάτσιο στις 11 Ιανουαρίου του ‘15, οι «λύκοι» φτάνουν στην ισοφάριση με τέρμα του αρχηγού, ενώ βρίσκονταν πίσω στο σκορ με 0-2. Αμέσως μετά το γκολ, ο Τότι παίρνει το κινητό του από ένα φωτογράφο, γυρίζει την πλάτη του στο πέταλο των οργανωμένων οπαδών και τραβάει μία φωτογραφία που θα μείνει στην ιστορία.

Το παιδάκι που «αστράφτει»

Αυτός είναι ο κεντρικός τίτλος της Gazzetta dello Sport στις 5 Σεπτεμβρίου 1994, μία μέρα μετά το πρώτο τέρμα του Τότι στη Serie A. Γέμισμα του Τερν, ο Φονσέκα με το κεφάλι «σπάει» τη μπάλα και ο μελλοντικός αρχηγός με το αριστερό βρίσκει δίχτυα με αντίπαλο τη Φότζια.

Πρώτη φορά «capitano» για πάντα «capitano»

Ήταν 31 Οκτωβρίου του 1998 και ο Αλνταίρ παραχωρεί το περιβραχιόνιο στον Τότι για να τον καταστήσει σύμβολο της ομάδας και των οπαδών. Ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των «τζιαλορόσι» ξεκινούσε και ακόμα δεν έχει κλείσει.

Δημήτρης Λιαργκόβας