Φούλαμ: Το παρόν που «ζωντάνεψε» το παρελθόν!

Ανήκει στους παλαιότερους συλλόγους στο αγγλικό ποδόσφαιρο, τότε που ακόμη το άθλημα ακουγόταν δειλά δειλά και τότε που η μόνη έγνοια ήταν πως θα συγκεντρωθούν 11 εργαζόμενοι να τρέξουν με μια μπάλα στα πόδια και να διεκδικήσουν συνδρομές φιλάθλων από όλη την πόλη.

Η Φούλαμ υπήρχε πάντα στην αγγλική αγάπη για το γήπεδο και ήταν ομάδα που παρά το ότι δεν έχει κατακτήσει ούτε έναν τίτλο στην ιστορία της, η χθεσινή άνοδος ισοδυναμεί με δέκα τρόπαια. Η ώθηση και φυσικά τα πολλά πολλά εκατομμύρια που θα βάλει στα ταμεία της η ομάδα ήταν ό,τι χρειάζονταν οι ιδιοκτήτες της αλλά πολύ περισσότερο οι φίλαθλοι για να πιστέψουν πως τα όνειρα μπορούν να βγουν αληθινά. Έστω και με καθυστέρηση ενός χρόνου. Έστω και αν χρειάζεται να πέσεις για να σηκωθείς ξανά.

Η ιδέα που στέριωσε υπό την «προστασία» της εκκλησίας
Έτος ίδρυσης χρονολογείται πως είναι το μακρινό 1879 όταν ένας δάσκαλος αποφάσισε να μαζέψει μερικά αγόρια και στο προαύλιο ενός σχολείου της εκκλησίας St Andrew να συγκεντρώνονται για να μαθαίνουν το νέο άθλημα που δεν ακουγόταν και πολύ τότε. Έτσι, λοιπόν, η ιδέα ήταν ο σύλλογος τότε να ονομαστεί «Fulham St Andrew’s Chruch».

Η ομάδα κατάφερε να διακριθεί και τελικά αυτός είναι ο πρώτος καταγεγραμμένος άτυπος τίτλος της ιστορίας της στο πρώτο κύπελλο για ερασιτέχνες που είχε διοργανωθεί με ομάδες από τοπικές κοινότητες και η Φούλαμ νίκησε την ομάδα St Matthew’s με 2-1 στον τελικό.

Μέχρι τότε δεν υπήρχε γήπεδο, ούτε σαν μακρινή ανάμνηση, αφού, προπονούνταν στο γρασίδι στην ύπαιθρο γύρω από τα μαγαζιά και τα σπίτια της τότε αγγλικής επαρχίας, όπως ήταν το Δυτικό Λονδίνο.

Το 1889 αποφασίστηκε πως η ομάδα έπρεπε να εξελιχθεί. Αυτό πρακτικά σήμαινε πως έπρεπε να βρει χώρο και να ιδρυθεί ώστε να «στεριώσει» ως σύλλογος.

Το όνομα άλλαξε και έγινε «Fulham Football Club» και ξεκίνησαν οι διαδικασίες για να δημιουργηθεί ένα πρότυπο γήπεδο προπονήσεων και στην ουσία, ο χώρος που όλοι οι οπαδοί και οι παίκτες θα έβρισκαν το σπίτι τους.



Αυτή η ιδέα δεν άργησε και πολύ να υλοποιηθεί αφού τα θεμέλια στο «Κράβεν Κότατζ» είχαν ήδη μπει και το 1896 ήταν έτοιμο να ανοίξει τις πόρτες του.

Μάλιστα, στον πρώτο εντός έδρας αγώνα της, η Φούλαμ επικράτησε της Μινέρβα 4-0 και το γήπεδο αργά ή γρήγορα έγινε σύμβολο όλης της ομάδας.



Η Φούλαμ ήταν η παλαιότερη ομάδα του δυτικού Λονδίνου και αυτό από μόνο του της προσδίδει μια ιστορικότητα που σε συνδυασμό με το γήπεδο που δεν έχει αλλάξει ποτέ, την αναγάγουν σε μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της Αγγλίας εν γένει.

Τα σκαμπανεβάσματα δεκαετιών


Η Φούλαμ περνούσε δια πυρός και σιδήρου όλες τις επόμενες χρονιές με την άνοδο σε Premier League να διαδέχεται την κάθοδο στη δεύτερη ακόμη και στην Τρίτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Κατάφερνε, όμως, σχεδόν πάντα να δίνει βροντερό παρών στο Fa Cup άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με αποκλεισμούς από τα πρώτα ματς.

Στον τελικό στο «Γουέμπλεϊ» τη χρονιά 1969/70 έφθασε στον τελικό του κυπέλλου παρά τα στραβοπατήματά της και ήταν μια από τις ένδοξες βραδιές που έχει ζήσει ο σύλλογος μέχρι χθες. Πάλι στο ίδιο στάδιο πανηγύρισε την άνοδο στην Premier League.

Οι οπαδοί της ομάδας, ωστόσο, διακυβεύονται όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ απόλυτης χαράς και λύπης.

Οι πιο «σκοτεινές» μέρες του συλλόγου είχαν φθάσει τη χρονιά 1982/83. Ενώ τις προηγούμενες σεζόν βρισκόταν πότε πάνω πότε κάτω και με πρωτεργάτες παίκτες όπως ο Τζορτζ Μπεστ και ο Μπόμπι Μουρ προσπαθούσε να διατηρήσει ένα προφίλ που θα την έδενε μια και καλή στα μεγάλα σαλόνια. Τότε, όμως, ξεκίνησε η στροφή προς τα κάτω.



Τα οικονομικά προβλήματα, όμως, είχαν γίνει αισθητά η ανάγκη για επιβίωση οδήγησε στην αποδέσμευση θρυλικών ποδοσφαιριστών της, μόνο και μόνο για να φθάσει να τερματίσει τη χρονιά 1995/96 17η από τις 24 ομάδες της τρίτης κατηγορίας.

Βέβαια, το 1996/97 ξεκίνησε με χρηματοδότη να σκέφτεται λίγο πιο θετικά τα πράγματα και κατάφερε σιγά σιγά να αναδυθεί από τις στάχτες της.

12/05/2010, η μέρα που θα άγγιζε το όνειρο

Ούσα στην Premier League, μόλις 20 χρόνια πίσω από το σήμερα, η Φούλαμ θα έβλεπε τα όνειρά της να γίνονται αληθινά. Ξεκίνησε με μια αξιοθαύμαστη πορεία στους ομίλους του Europa League μέχρι να φθάσει στις 12 Μαΐου 2010 να βρίσκεται στη «Νόρντμπανκ Αρένα» του
Αμβούργου και να μετρά τις δυνάμεις κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό της διοργάνωσης.

Είχε αφήσει έξω μεγαθήρια ομάδες, όπως Σαχτάρ Ντόνεσκ, Γιουβέντους, Βόλφσμπουργκ και Αμβούργο, για να φθάσει να είναι μια από τις δύο φιναλίστ του θεσμού για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Η προσπάθειά της εκείνο το βράδυ μπροστά σε 49.000 θεατές ήταν αξιόλογη για τα δεδομένα μιας ομάδας που χρόνια τώρα πάλευε μεταξύ των κατηγοριών κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης που αδιαμφισβήτητα ήταν το φαβορί του τίτλου.

Το τελικό 2-1 υπέρ των Ισπανών έκοψε στη μέση τα όνειρα των παικτών της αγγλικής ομάδας, τους γέμισε, όμως, με αυτοπεποίθηση για τις επόμενες χρονιές.

2019/20 το μπαράζ...τελικός


Η Φούλαμ από την περασμένη χρονιά αγωνιζόταν στην Championship και πάλευε να βρεθεί σε μια θέση που θα της εξασφάλιζε την άνοδο, ένα ακόμη έργο σε επανάληψη για τους οπαδούς της.

Τελικά, το μπαράζ με τη Μπρέντφορντ διεξήχθη χθες στο «Γουέμπλεϊ» - ένα στάδιο που ξυπνά στους Λονδρέζους πάντα καλές μνήμες- και η αγωνία κορυφώθηκε αφού οδηγήθηκαν σε παράταση.

Εκεί στην έξτρα διάρκεια, οι παίκτες του συλλόγου από το δυτικό Λονδίνο έδειξαν πόσο πολύ το ήθελαν. Μια επιστροφή εκεί που ήταν κάποτε και που είχαν ζήσει και αξέχαστες ανατροπές με ματς. Το τελικό 2-1 εξασφάλισε στην ιστορική ομάδα για μια ακόμη φορά την άνοδό της ενώ παράλληλα γέμισε τα ταμεία της με το ποσό των περίπου 180 εκ.€.

Ένα ακόμη χρυσό βράδυ στην ιστορία της γράφτηκε και μένει να φανεί πόσο πολύ θα διαρκέσει αυτή τη φορά το όνειρο. Όπως και να’ χει, όμως, πια οι Λονδρέζοι είναι μαθημένοι στα ανάμεικτα συναισθήματα και όπως λέει και ο λαός αν πέσεις μια φορά θα σηκωθείς δέκα και αν μη τι άλλο αυτό είναι και το μότο ζωής της Φούλαμ.

Επιμέλεια: Φαίη Λέντα