Και τώρα ο… τελικός των τελικών.
Κλισέ ή μη, η αλήθεια είναι ότι κόντρα στον Καζακστάν η Εθνική Ελλάδος πραγματοποίησε -με εντυπωσιακό τρόπο- το πρώτο (τελικό) βήμα για την παρουσία της στο Euro 2024, με αποτέλεσμα την Τρίτη (26/3, 19:00) στην Τιφλίδα να δίνει το… παιχνίδι της δεκαετίας.
Όπως ξεφεύγει από το πλαίσιο του κλισέ και συνιστά μια πραγματικότητα ότι, ναι, αυτή η Εθνική μπορεί.
Απέναντι σε μια ομάδα σαφώς ανώτερη από τους Καζάκους (που δεν είναι τόσο κακοί αγωνιστικά, όσο τους… αναγκάσαμε να φανούν).
Επόμενος και τελευταίος αντίπαλος, λοιπόν, η Γεωργία του Χβίτσα Κβαρατσχέλια.
Αυτού του Κβαρατσχέλια…
Έχει ατού η Γεωργία. Τα έδειξε και κόντρα στο Λουξεμβούργο, του οποίου επικράτησε 2-0 κλείνοντας ραντεβού με την Εθνική. Έχει όμως και αδυναμίες. Τις έδειξε και αυτές.
Τι έχει να προτάξει η Γεωργία / Τι έχει να προσέξει η Εθνική
*Πλαγιοκοπήσεις
Ο Βίλι Σανιόλ (ο οποίος είχε μείνει στον πάγκο για τη Γαλλία, στον χαμένο προημιτελικό με την Ελλάδα στο Euro 2004) έχει καθιερώσει το 3-5-2, με τις όποιες παραλλαγές του, ως βασικό σχηματικό για την εθνική Γεωργίας. Ενίοτε παίζει και με τετράδα πίσω, όπως έκανε κυρίως τον πρώτο του χρόνο εκεί. Κάτι που, εν πολλοίς όμως, δεν συνηθίζει πλέον. Σε μια προσπάθεια, πιθανότατα, τόσο να κουμπώσει/αναδείξει όσα περισσότερα γίνεται από τα καλά επιθετικά στοιχεία των μονάδων του, όσο και για να «καμουφλάρει» την έλλειψη ποιότητας στα μετόπισθεν.
Βασικό εργαλείο, λοιπόν, αυτού του 3-5-2 είναι οι πλαγιοκοπήσεις. Το παιχνίδι μεταφέρεται συχνά στα άκρα, στα δύο μπακ-χαφ που παίρνουν όλη την πλευρά δίνοντας πλάτος. Κόντρα στο Λουξεμβούργο στα αριστερά ήταν ο Σενγκέλια -που εδώ και ενάμιση χρόνο παρουσιάζει εξαιρετικά δείγματα γραφής και στην Ελλάδα με τη φανέλα του Παναιτωλικού- και δεξιά ο Κακαμπάτζε. Πιο επιθετικογενής ο «δικός μας». Εξού και οι περισσότερες καλές προσπάθειες δημιουργήθηκαν από τη μεριά του. Εξάλλου, εν τη απουσία του καθαρόαιμου αριστερού μπακ, Ιρακλί Αζαρόβι, ο χαφ των Αγρινιωτών αναμένεται να διατηρηθεί στη θέση και την προσεχή Τρίτη.
Εκεί έρχονται να κουμπώσουν οι δύο επιθετικοί, Κβαρατσχέλια και ο -δανεικός από τον Άγιαξ στη Μετς και με 9 εκατ. ευρώ αξία στο transfermarkt- Μικαουτάτζε. Δεν χρειάζονται συστάσεις για πρώτο, ο οποίος εξέτισε κόντρα στο Λουξεμβούργο και θα πάρει εκ νέου θέση στο αρχικό σχήμα, πιθανότατα έναντι του Ζιβζιβάτζε (παρά τα δύο του γκολ χθες). Πίσω τους σε ελεύθερο ρόλο ο ο Τσακβετάτζε της Γουότφορντ. Ωραίο χαφάκι, με τίμια τεχνική κατάρτιση και… κοντές καλτσούλες (για το ανάλογο στιλ), αλλά και χωρίς πολλή ουσία στο παιχνίδι του.
Αυτοί οι τρεις λοιπόν, στην προσπάθεια να δημιουργηθούν διάδρομοι, στήνουν τριγωνάκια με τους δύο μπακ-χαφ. Οι τελευταίοι, πάντως, παίρνουν και μόνοι τους ενέργειες με σέντρες, όπως ο Σενγκέλια που με σχετικό τρόπο έβγαλε την ασίστ για τη διαμόρφωση του 2-0 απέναντι στο Λουξεμβούργο (γενικότερα έκανε ματσάρα και με δοκάρι, έχοντας καθιερωθεί στην εθνική Γεωργίας).
Οι πλαγιοκοπήσεις αυτές συνιστούν βασικό εργαλείο της επιθετικής ανάπτυξης των Γεωργιανών, ώστε να φέρνουν την μπάλα στην περιοχή, η οποία φορτώνεται από τις κάθετες κινήσεις των υπολοίπων. Εάν και αρκετές φορές δεν ολοκληρώνονται με κάποια ουσιαστική προσπάθεια. Φυσικά, κρίνοντας (και) από τη χθεσινή τους αναμέτρηση, άλλο το παιχνίδι με τον Κβαραστχέλια και άλλο χωρίς αυτόν.
*Κβαρατσχέλια
Είναι σαφές ότι ο ηγέτης της Γεωργίας (15 γκολ και επτά ασίστ σε 28 συμμετοχές με την ομάδα ανδρών) αποτελεί και τον μεγαλύτερο κίνδυνο για κάθε αντίπαλό της. Σε επίπεδο εθνικής αγωνίζεται στο επιθετικό δίδυμο, έχοντας φυσικά όμως ελευθερία κινήσεων.
Προσφέρει το απρόβλεπτο εντός και εκτός περιοχής, είτε ξεκινά τις ενέργειες του από τα άκρα είτε προς τον άξονα. Βάζει, δηλαδή, μεγαλύτερη ποικιλία στο σετ παιχνίδι της ομάδας του (που απέναντι στο Λουξεμβούργο το πήγε κυρίως, αλλά όχι μόνο, από τα άκρα). Μία του ενέργεια αρκεί για να αλλάξει τελείως η ροή, όπως είχε πράξει και στην Τούμπα τον Μάρτιο του 2021, όταν και είχε πρωτοσυστηθεί στο ελληνικό κοινό.
Ο μεσοεπιθετικός της Νάπολι έχει την ικανότητα να μαζέψει αρκετούς παίκτες πάνω του. Παράγοντας που επίσης πρέπει να προσέξει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Κι αυτό διότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι εύκολο να γίνει η αλλαγή του παιχνιδιού στην αδύνατη πλευρά, όπου -δεν πρέπει να- υπάρχει αντίπαλος χωρίς επιτήρηση. Εάν και η Εθνική έδειξε (και) με το Καζακστάν ότι έχει κατά νου να προσέχει τα νώτα της, βάζοντας στην εξίσωση και τα ντουμπλαρίσματα σε φάση άμυνας (τα εξτρέμ, π.χ. χθες οι Μασούρας και Πέλκας, και τα κεντρικά χαφ βοηθούν τους δύο μπακ).
Και επειδή το έχουμε πάει και στο ατομικό, φυσικά ξεχωρίζει και η παρουσία του Γκιόργκι Μαμαρντασβίλι της Βαλένθια (ενώ παίζει πάντα και το ενδεχόμενο «ρώσικης ρουλέτας», ειδικά με τον τρόπο που ενδεχομένως επιχειρήσουν να προσεγγίσουν την αναμέτρηση οι γηπεδούχοι).
(Γεωργία-Σκωτία 2-2, όπου ο Κβαρατσχέλια πέτυχε αμφότερα τα τέρματα της ομάδας του)
*Καλά… οχυρωμένη
Βασιζόμενη στον σχηματισμό αλλά και στη δουλειά που φαίνεται ότι έχει πέσει, κρίνοντας και από την ομοιογένεια που βγαίνει, η Γεωργία είναι πολύ καλά τοποθετημένη εντός γηπέδου. Κοντά οι γραμμές της, δεν αφήνει πολλούς χώρους. Κάτι, στο οποίο βοηθούν και τα κεντρικά της χαφ. Απέναντι στο Λουξεμβούργο άρχισαν ο Κοκορασβίλι της Λεβάντε και ο Κιτεϊσβίλι της Στουρμ Γκρατς, με τον τελευταίο ωστόσο να έχει πιο δημιουργικά χαρακτηριστικά, εξού και είναι πιθανό απέναντι στην Εθνική να δώσει τη θέση του σ' έναν καθαρόαιμο αμυντικό μέσο.
Μια καλή οργάνωση που αφενός μπορεί να σε… κοιμίσει στην προσπάθειά σου να τη διασπάσεις κυκλοφορώντας την μπάλα, αφετέρου η Γεωργία μπορεί να τη μετατρέπει σε επικίνδυνες αντεπιθέσεις εφόσον βγει η ανάκτηση.
*Επιθετικές στατικές φάσεις
Απαραίτητο στοιχείο πλέον στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Δεν είναι εύκολο να το εντάσσεις αποτελεσματικά στο παιχνίδι σου. Η Γεωργία φαίνεται ότι το δουλεύει.
Πέρα από το ότι με αυτόν τον τρόπο (εκτέλεση κόρνερ του Σενγκέλια) βρήκε το 1-0, απείλησε και σε άλλες περιπτώσεις, όπως το έχει πράξει και σε προηγούμενους αγώνες της. Μάλιστα, ο άσος του Παναιτωλικού είχε δοκάρι (το ένα από τα δύο της ομάδας του στο ματς) με απευθείας εκτέλεση φάουλ! Από την άλλη, στα αμυντικά στημένα και γενικά στον αέρα υπάρχει… θέμα.
*Καυτή έδρα
Από τα… θεωρητικά ατού της εθνικής Γεωργίας, το χωρητικότητας 54.000 θεατών «Boris Paichadze Dinamo Arena» της Τιφλίδας. Θεωρητικά, διότι στην πράξη δεν έχει και τα καλύτερα αποτελέσματα.
Για την ακρίβεια, στα προκριματικά για το Euro 2024 (σε ό, τι αφορά τα εντός) υπέστη τη συντριβή (1-7) από την Ισπανία, ενώ με τη Σκωτία έμεινε στο 2-2. Επίσης, ήρθε ισόπαλη 1-1 υποδεχόμενη τη Νορβηγία και επικράτησε μόνο της Κύπρου, με 4-0, με τα δύο αυτά ματς όμως να γίνονται σε άλλα γήπεδα.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για πολύ δυνατή έδρα από άποψη ατμόσφαιρας.
(Γεωργία-Ισπανία 1-7)
Πού μπορεί, μεταξύ άλλων, να «χτυπήσει» η Ελλάδα
Παρότι το στοιχείο του συνόλου και η μία αυτή μονάδα (Κρβαρατσχέλια) είναι και τα δυνατά «χαρτιά» της Γεωργίας, η ομάδα του Γκουστάβο Πογέτ -χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης του αντιπάλου, ίσα ίσα- είναι σαφώς πιο ποιοτική ομάδα από εκείνη του Βίλι Σανιόλ. Είτε σε επίπεδο ομαδικής λειτουργίας είτε σε επίπεδο -περισσότερων καλών- μονάδων (κι ας μην διαθέτει παίκτη σαν τον άσο της Νάπολι).
Κάτι που έχει αποδειχθεί και στην πορεία και τα αποτελέσματα των δύο ομάδων σε αυτήν τους την προσπάθεια για να βρεθούν στο Euro 2024.
Γι' αυτό και δεν χρειάζεται μεγάλη… λίστα, όπως προηγουμένως, για τα «όπλα» της Εθνικής, τα οποία εν πολλοίς γνωρίζουμε (σε κάθε ομάδα φυσικά είναι επιθυμητή και η βελτίωση). Αξιοποιώντας αυτήν την ποιότητα που παρουσιάζει επί Πογέτ, μπορεί να αναδείξει πολλά προβλήματα του αντιπάλου.
Ας σταθούμε όμως σε 1+1…
*Στόχευση στα στόπερ
Μπορεί να παίζουν χρόνια μαζί, αλλά τα στόπερ της Γεωργίας δεν συνιστούν κάτι το εντυπωσιακό από άποψη ποιότητας. Πρόβλημα, που όπως σημειώθηκε, προσπαθεί να καμουφλάρει ο Σανιόλ με την τριάδα στην άμυνα (και με τις βοήθειες που δίνουν τα χαφ, κοντά οι γραμμές κτλ).
Ψηλά κορμιά μεν, αλλά οι τοποθετήσεις τους δεν είναι και οι καλύτερες. Μπορεί να χτυπήσει διά αέρος, λοιπόν, η Εθνική. Τρόπος, με τον οποίο έχουν πληγώσει τη Γεωργία και άλλοι πρόσφατοι αντίπαλοί της. Είτε με στατικές φάσεις -που έτσι κι αλλιώς παίρνει πολλά πράγματα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, όπως έδειξε και χθες στην OPAP Arena- είτε σε σετ παιχνίδι.
Πέρα από το κομμάτι του... αέρα (σέντρες κτλ.), στο σετ παιχνίδι θα χρειαστεί και συνδυαστικό ποδόσφαιρο (με υπομονή αλλά και με ταχύτητα), ώστε να δημιουργήσει χώρους η Εθνική απέναντι στο καλά οχυρωμένο αυτό σύνολο. Και από τα άκρα -κυρίως το αριστερό, λόγω αυτού του 3-5-2 αλλά και του Σενγκέλια (ο οποίος διακρίνεται για τα επιθετικά του χαρακτηριστικά)- καθώς και από τον άξονα, όπου επίσης η Ελλάδα διαθέτει μεγαλύτερη ποιότητα. Και φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις στη αγωνιστική εξίσωση μπαίνουν και τα σουτ εκτός περιοχής (βλ. Μπακασέτας).
*Κενά διαστήματα Γεωργίας
Το βασικό για την ψυχολογική/νοητική προσέγγιση του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είναι το να μην παρασυρθεί από τα… δικά του συναισθήματα. Καταρχάς, προερχόμενο από μια τόσο εντυπωσιακή πρόκριση στον τελικό (εάν και δεν μας έχει συνήθισει σε τέτοιες... παρασύρσεις), κατά δεύτερον σε περίπτωση που πάρει το προβάδισμα. Όπως είχε πει και ο Πογέτ στους παίκτες του, να διαχειρίζονται τον ενθουσιασμό τους.
Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχει και ο αντίπαλος. Και αυτός στο παιχνίδι με το Λουξεμβούργο έδειξε ότι έχει κενά διαστήματα. Παραλίγο να το πληρώσει στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους και μάλιστα δις (στη δεύτερη περίπτωση, στο 53' με το σκορ στο 1-0, δέχθηκε το γκολ, αλλά ακυρώθηκε μέσω VAR, με τη φάση να γυρνά πίσω για κόκκινη κάρτα στον Σανό των φιλοξενούμενων). Τέτοια νεκρά σημεία είναι πιθανό να παρουσιαστούν στην αντίπαλο της Εθνικής και εκείνη πρέπει να τα αξιοποιήσει.
Σε μια αναμέτρηση (με το Λουξεμβούργο), γενικότερα, στην οποία δοκιμάστηκε σε πολύ μικρό βαθμό η άμυνα της Γεωργίας. Και όταν αυτό συνέβη, όπως σημειώθηκε και παραπάνω, φάνηκαν τα θέματά της. Και η ομάδα του Πογέτ μπορεί να τα αναδείξει και να τα… τιμωρήσει, παίρνοντας το πολυπόθητο εισιτήριο για τα γήπεδα της Γερμανίας.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
