Την ημέρα που ξύπνησε ο φόβος…(pics+vids)

Μια μέρα σαν και αυτή κόντεψε η γη να σταματήσει. Εννέα χρόνια πέρασαν από τότε που ο γίγαντας δίπλωσε στα δύο χτυπημένος μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Τα γεγονότα της 11/9/2001 και το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους μας άφησε «παγωμένους» στις οθόνες να παρακολουθούμε εικόνες ενός νέου κόσμου που γεννιόταν μπροστά στα μάτια μας. Μια μέρα σαν κι αυτή ξύπνησε μέσα μας ο φόβος.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

«Όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία και κάποιος παίζει τη δική σου τη ζωή», λέει ένας από τους πιο αγαπημένους στίχους. Τον είχα σιγοτραγουδήσει δεκάδες φορές, μα ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα έβρισκε φρικτή εφαρμογή εκείνο το απόγευμα. Μια μέρα σαν αυτή που άλλαξε τον κόσμο κι εμένα με βρήκε στο κρεβάτι στη διάρκεια της θητείας. Η πόρτα του επιλοχάδικου σε ένα τάγμα στη Ρόδο κόντεψε να σπάσει. Με ξύπνησαν οι άναρθρες κραυγές του «αδερφού» μου του Αντρέα. Η φωνή του έφερε «θολά» τα πρώτα νέα και η οθόνη της τηλεόρασης, που στη «ζούλα» είχε στήσει στο διπλανό θάλαμο, ξεδίπλωσε το μέγεθος της καταστροφής και την ασημαντότητα της δικής μας ύπαρξης.

Ένα τσούρμο «κωλοφάνταρα» κοιτάγαμε αποσβολωμένοι τους δίδυμους πύργους να καταρρέουν, λες κι ήταν φτιαγμένοι από χαρτί, αδυνατώντας να διαχειριστούμε τις πληροφορίες που μας έδινε εκείνο το έκτακτο δελτίο ειδήσεων και –πολύ περισσότερο- να κατανοήσουμε το επιμύθιο των εικόνων που πέρναγαν μπροστά από τα μάτια μας.



Το επίσημο πόρισμα για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 λέει ότι 19 τρομοκράτες κατέλαβαν τέσσερα αεροπλάνα εμπορικών πτήσεων. Οι αεροπειρατές έριξαν με διαφορά 17 λεπτών (8:46 π.μ και 9:03 π.μ τοπική ώρα) δύο από αυτά στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης, το σύμβολο του αμερικανοθρεμένου καπιταλισμού. Με το τρίτο αεροσκάφος έφτασαν στο σημείο να χτυπήσουν το ίδιο το Πεντάγωνο στη Βιρτζίνια, την καρδιά, δηλαδή των πολεμικών επιχειρήσεων της μοναδικής παγκόσμιας υπερδύναμης, ενώ το τελευταίο –η περίφημη Πτήση 93- έπεσε σε ακατοίκητη περιοχή της Πενσιλβάνια, ενώ κατευθυνόταν προς το Καπιτώλιο. Ο «Βασιλιάς», για πρώτη φορά, ήταν ολοφάνερο πως δεν ήταν μόνο γυμνός, αλλά με αυτό το πολλαπλό χτύπημα, είχε πέσει στο καναβάτσο…

Συμπεριλαμβανομένων και των κομάντος αυτοκτονίας της Αλ Κάιντα, που θεωρήθηκε υπεύθυνη, 2.996 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις επιθέσεις. Το FBI, η CIA και η NSA, που το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι πιάστηκαν στον ύπνο, υπέδειξαν έναν πρώην δικό τους άνθρωπο ως τον ιθύνοντα νου πίσω από την καταστροφή. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, αφού πρώτα χρηματοδοτήθηκε από τους Αμερικανούς για να οργανώσει αντάρτικο κατά των Σοβιετικών μετά την εισβολή τους στο Αφγανιστάν, κήρυξε ιερό πόλεμο και εξαπέλυσε τους μουτζαχεντίν του εναντίον των πρώην συμμάχων. Έτσι, από τα λαγούμια και τις σπηλιές που κρυβόταν όλα αυτά τα χρόνια, μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκε στο στόμα του καθενός από εμάς. Ακόμη και του ΑΥΔΜ του τάγματος στη Ρόδο, ο οποίος μας πληροφόρησε για το κίνδυνο και μας υποχρέωσε να κάνουμε αναγνώριση με τα «περίπολα» στα δύστυχα τα γίδια που -μη γνωρίζοντας από επιφυλακές και μέτρα ασφαλείας- συχνά-πυκνά αντί για το μαντρί, έμπαιναν στο στρατόπεδο, καταλήγοντας στο κυριακάτικο τραπέζι του Κρητικού μάγειρα της μονάδας.

Δεν καταλάβαινα την έννοια της φράσης «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» μέχρι να δω τις εικόνες των ανθρώπων που βουτούσαν στο κενό από τον 100ο όροφο των φλεγόμενων κτηρίων. Οι φλόγες τους έφραζαν το δρόμο προς τα κάτω, ενώ οι έξοδοι διαφυγής προς τις ταράτσες ήταν κλειδωμένες. Περισσότεροι από διακόσιοι, έχοντας δει κάθε ελπίδα να πεθαίνει, έκαναν την μοναδική επιλογή που η μοίρα τους επέτρεπε. Διάλεξαν το πότε και το πώς θα τελείωνε για αυτούς η ιστορία, κάνοντας το άλμα προς την αιωνιότητα ή το απόλυτο τίποτα, ανάλογα με τα πιστεύω τους.



Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους έμαθε για το μεγαλύτερο χτύπημα που έχει γίνει ποτέ σε αμερικανικό έδαφος, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του σε ένα δημοτικό σχολείο. Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ, «Fahrenheit 911», διαπιστώνουμε πως για πολύ ώρα κι ενώ το έθνος δεχόταν επίθεση, δεν αντέδρασε καθόλου και παρέμεινε να κοιτάζει το κενό με το μετέωρο βλέμμα στωικής αγελάδας. Αργότερα όμως, βλέποντας τη δημοτικότητά του να ανεβαίνει στο σταλινικό 90%, κηρύσσει τον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας, λέει το περίφημο «είτε είστε μαζί μας, είτε είστε εχθροί μας» και κατόπιν εισβάλλει σε Αφγανιστάν και Ιράκ, αφήνοντας τον υπόλοιπο κόσμο να αναρωτιέται για το πού θα «μπουκάρει» στη συνέχεια. Τελικά, το Ιράκ δεν είχε χημικά όπλα, ούτε τρομοκράτες, ενώ ο Οσάμα ζει και βασιλεύει ακόμη. Μας συγχωρείτε λάθος…



Τέτοιου τύπου συμπεριφορές γέννησαν και τις αμέτρητες θεωρίες συνωμοσίας, που υποστήριζαν πως πίσω από τις επιθέσεις δεν κρύβονταν μουσουλμάνοι εξτρεμιστές, αλλά ήταν ένα οργανωμένο σχέδιο που συνέλαβαν και εκτέλεσαν τα «Γεράκια του Πολέμου», καθοδηγούμενα από τα οικονομικά συμφέροντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Αν υπάρχει κάτι βέβαιο σε ετούτον τον κόσμο, είναι ότι οι μάζες ποτέ δεν μαθαίνουν την πλήρη αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή.

Εκείνο το βράδυ στο ΚΨΜ για δύο ώρες ξεχάσαμε τη φρίκη των εικόνων που είχαμε παρακολουθήσει και κάτσαμε να δούμε Σάλκε-Παναθηναϊκός για το Champions League. Το «τριφύλλι» έπαιρνε μεγάλο διπλό, επικρατώντας με 2-0 και από τους «αλλόθρησκους» αναπτύχθηκε μια άλλη θεωρία συνωμοσίας, που συνδέει τις ευρωπαϊκές εκτός έδρας νίκες των «πρασίνων» με μεγάλες καταστροφές, αστειάκι που συνεχίζεται και σήμερα.

Την ίδια νύχτα όσοι «γαύροι» έκαναν έφοδο, έβγαλαν τους «βάζελους» σκοπούς αναφερόμενους από την φούρια τους. Την επόμενη μέρα κάποια αθλητική εφημερίδα κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο «ΣΚΟΡΠΙΣΑΝ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΟΙ ΜΟΥΤΖΑΧΕΝΤΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΑΣΤΑ». Η Αμερική ήταν και πάλι πολύ μακριά για να μας βγάλει από τον κοινότυπο μικροαστισμό μας... Έτσι δεν είναι Αντρέα;