Ένας πιτσιρικάς παίζει ποδόσφαιρο και συγκλονίζει: «Όταν παίζω, ξεχνάω ότι δεν μπορώ να περπατήσω»

Γνώρισε τη ζωή καθισμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, αφού μια σπάνια ασθένεια, η νωτιαία μυική ατροφία (Spinal Muscular Atrophy, SMA) δεν του επέτρεψε ποτέ να περπατήσει.

Ο ίδιος, όμως, δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να μη ζήσει όπως ακριβώς θέλει: Με μια μπάλα και τους φίλους του σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.

Ο Τζέιν Βελκόβσκι από τα Σκόπια διεκδίκησε μια θέση στην… αλάνα με τους συνομηλίκούς του και παρότι δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει αυτή του αγαπημένου του Κριστιάνο Ρονάλντο στην επίθεση, απολαμβάνει να υπερασπίζεται την εστία της ομάδας του.



Ένας 9χρονος τερματοφύλακας μιλάει για το ποδόσφαιρο με λατρεία και θέλει να δώσει το πιο σπουδαίο μάθημα ζωής. Στον μαγικό χώρο του ποδοσφαίρου είμαστε όλοι ίσοι.

«Όταν παίζω ποδόσφαιρο νιώθω ότι είμαι ίσος, νιώθω καλά, γιατί μπορώ να συμμετέχω στο παιχνίδι. Νιώθω ωραία που μπορώ να ηγηθώ της ομάδας, μπορώ να νικήσω και να είμαι αρχηγός. Είμαι χαρούμενος όταν νικάω, είμαι λυπημένος όταν χάνω. Το ποδόσφαιρο είναι τα πάντα για μένα. Παίζω σε video games, παίζω στον κήπο μας, παίζω στο σχολείο. Παίζω ποδόσφαιρο παντού», εξομολογείται στο σάιτ της UEFA.



Όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί του, άλλωστε, αυτό που θέλει είναι να παίζει με τους φίλους του. Ακόμα και αν πρέπει να αντιμετωπίσει δυσκολίες για να το καταφέρει, με κυριότερη την προσπάθεια να αντιμετωπιστεί ως ίσος. Κάτι για το οποίο θέλει να «φωνάξει».

«Έχω μια μυϊκή ασθένεια, που σημαίνει ότι δεν μπορώ να περπατήσω. Αλλά δεν αφήνω κανέναν να αστειευτεί με αυτό το θέμα. Θέλω να πω σε όλο των κόσμο πως είμαστε ίσοι, πως οι άνθρωποι με αναπηρία μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα με όλους τους άλλους. Ακόμα, όμως, και όταν δεν μπορούν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απολαμβάνουν τη ζωή τους».



Μέσα σε όλες τις δυσκολίες, βέβαια, τον δικό της ρόλο παίζει και το οικογενειακό περιβάλλον. Άνθρωποι που δεν εμπόδισαν ποτέ τον 9χρονο Τζέιν να κυνηγήσει αυτό που αγαπάει, που δεν επέτρεψαν στην αναπηρία του να τον αποκλείσει από το κοινωνικό σύνολο και που δεν σταμάτησαν ποτέ να ελπίζουν ότι θα τον δουν κάποια μέρα να στέκεται όρθιος.

Από το 2015, ο Τζέιν ξεκίνησε μια θεραπεία στο Παρίσι. Κάθε έξι μήνες υποβάλλεται εκ νέου σε θεραπευτική αγωγή, με την ελπίδα κάποια μέρα να περπατήσει και -γιατί όχι- να βάλει γκολ. Σαν τον αγαπημένο του Κριστιάνο.

«Το ποδόσφαιρο έχει πολύ θετική επιρροή στη ζωή του και στο να διαχειριστεί όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Μέσα από το ποδόσφαιρο μπόρεσε να καταλάβει ότι έχει τη δυνατότητα να παίξει ενεργό ρόλο στην κοινωνία», ανέφερε σχετικά ο πατέρας του.



Η ιστορία του Τζέιν έχει προκαλέσει αίσθηση στην ΠΓΔΜ. Έγινε το πρόσωπο του αγώνα στο ΠΓΔΜ-Ισπανία, όταν συνόδευσε τις ομάδες στον αγωνιστικό χώρο πριν την σέντρα. Η επαφή του με το χορτάρι, με σπουδαίους παίκτες, μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο τη δίψα του για ποδόσφαιρο.



Παρ’ όλα αυτά, ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν αυτός που έδωσε φτερά στα όνειρά του, παρότι η μόνη τους επαφή ήταν μέσα από μια… αφίσα.

«Όταν έγινε το Σούπερ Καπ στα Σκόπια, πήγαμε σε ένα δωμάτιο όπου υπήρχαν αφίσες στους τοίχους. Είχα βγάλει φωτογραφίες με τις δύο ομάδες, αλλά μετά είδα μια αφίσα του Ρονάλντο, να πανηγυρίζει μετά από ένα γκολ. Σκέφτηκα ότι πρέπει να τον αντιγράψω. Ζήτησα από τον παππού μου να με βγάλει μια φωτογραφία να αντιγράφω την πόζα του Κριστιάνο Ρονάλντο. Είναι φανταστική φωτογραφία», ανέφερε για αυτή τη… συνάντηση.



«Όταν παίζω ποδόσφαιρο, μερικές φορές ξεχνάω ότι κάθομαι σε αμαξίδιο. Φαντάζομαι τον εαυτό μου να σκοράρει σαν τον Ρονάλντο και μερικές φορές σχεδόν ξεχνάω ότι δεν μπορώ να περπατήσω», καταλήγει ο μικροσκοπικός πιτσιρικάς, με τα τεράστια ποδοσφαιρικά όνειρα.

Επιμέλεια: Εύα Ζαχαριουδάκη