Ένας «μονομάχος» για την ΑΕΚ (video/pics)

Όποιος φίλος της ΑΕΚ πει ότι ενθουσιάστηκε με την απόκτηση του Θέσαρ Άρθο, θα κάνει πιθανότατα χαβαλέ.

Όποιος ισχυριστεί ότι δεν πέρασε απ’ το μυαλό του η σκέψη «κατάλαβα, στόπερ από την Μπεϊτάρ παίρνουμε», θα πει ψέματα από ‘δω μέχρι την… Ιερουσαλήμ.

Η «Ένωση» όμως δεν έψαξε στους Άγιους Τόπους τον ποδοσφαιρικό της Μεσσία. Ούτε έναν αμυντικό που θα κάνει θαύματα. Έψαξε ένα στόπερ που θα τα βάζει -αν χρειαστεί- με θεούς και δαίμονες. Κι έχει βάσιμους λόγους να πιστεύει ότι τον βρήκε στο πρόσωπο του Ισπανού.

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Γιατί ναι, το όνομά του δεν το ‘χε ακούσει (κι αν το ‘χε ακούσει, δεν το θυμόταν) κανείς. Η πορεία του δεν ήταν αυτή που αναμενόταν όταν ξεκινούσε ως μεγάλο ταλέντο -μαζί με τον κολλητό του Σάντι Καθόρλα- στη Βιγιαρεάλ. Είναι κι αυτή η ομοιότητα με τον… Μπουγαΐδη που δεν ξυπνά ακριβώς ευχάριστες μνήμες στον ΑΕΚτζή.

Για κάθε έναν όμως απ’ αυτούς τους λόγους της γκρίνιας, ο Άρθο έχει να επιδείξει παράσημα. Όχι στρατηγού, αλλά πολεμιστή. Ενός πολεμιστή που άλλαξε (αρκετές) φανέλες, αλλά όχι και το βασικό χαρακτηριστικό του: Το ποδοσφαιρικό τσαγανό που τον έκανε αγαπημένο προπονητών και εξεδρών.

Αυτό το ίδιο τσαγανό που τον έφερε -σε ηλικία 20 μόλις χρονών- βασικό σε ημιτελικό Champions League. Ν’ αντιμετωπίζει «κανονιέρηδες»… όνομα και πράμα. Και να βιώνει την πιο γλυκόπικρη εμπειρία της ποδοσφαιρικής ζωής του. «Η πιο όμορφη στιγμή της καριέρας μου ήταν όταν έφτασα ένα βήμα από τον τελικό. Ταυτόχρονα όμως ήταν και άσχημη (σ.σ. λόγω του αποκλεισμού με το χαμένο πέναλτι του Ρικέλμε)».





Ακόμη όμως κι αν το παραμύθι δε συνεχίστηκε με αντίστοιχη χλιδή, ο Άρθο το έζησε έντονα. «Ψήθηκε» για τα καλά με 126 συμμετοχές στην Primera Division (Ουέλβα, Μούρθια και Βαγιαδολίδ).

Αντιμετώπισε μεγάλους αντιπάλους -απ’ τον Ανρί και τον Ζανέτι, μέχρι τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Στον Πορτογάλο μάλιστα δε δίστασε να τα χώσει κάποτε για τα «τσαλιμάκια» του, υπερασπιζόμενος συμπαίκτη του που τον… χτύπησε:

«Ήρθε στο σπίτι μας για να προκαλέσει. Ένας παίκτης τόσο μεγάλος όσο αυτός, δε θα έπρεπε να κάνει τέτοια ηλίθια πράγματα μέσα στο γήπεδο. Προσέβαλε πολλούς από μας με αυτά που έκανε», είχε πει.





Άλλωστε, όποτε χρειάστηκε, κόλλησε το κούτελο σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Ακόμα κι αν αυτός λεγόταν Σάμιουελ Ετό ή Ντέιβιντ Μπέκαμ. Και μάρκαρε ακόμα και με το… δάχτυλο επιθετικούς όπως ο Γκούτι!







Αυτό το πάθος, εξάλλου κι ο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς τον έκανε λατρεμένο της εξέδρας στη Γάνδη. Αρχηγό της -σε λιγότερο από οκτώ μήνες. Και κομμάτι του κόσμου της, όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί: «Aν είμαι οπαδός της Μπαρτσελόνα; Είμαι οπαδός των buffalos (σ.σ. παρατσούκλι της ομάδας)»!

Δεν είναι όμως οι δημόσιες σχέσεις που τον έκαναν παντού αγαπητό. Ούτε η παροιμιώδης ευγένειά του (που ήδη διέκριναν όσοι τον συναναστράφηκαν τις πρώτες ώρες του στην ΑΕΚ). Γιατί όσο καλή μπάλα παίζει στις δηλώσεις, τόσο… γρήγορα βγαίνει πάνω της στο γήπεδο.

Διαβάζοντας, όπως λένε οι συστάσεις, τις φάσεις. Παίρνοντας σωστές θέσεις στα μετόπισθεν. Και κερδίζοντας, με προσόντα όπως αυτά, τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού του πρωταθλήματος στο Ισραήλ. Που, μεταξύ μας, πόσο χειρότερο μπορεί να θεωρηθεί απ’ το δικό μας;

Σίγουρα όχι τόσο, ώστε ο Θέσαρ Άρθο να θεωρείται εκ των προτέρων «παλτό». Διάδοχος του Ασκάρατε. Ή ανάξιος να βοηθήσει το «λιοντάρι που κοιμάται», όπως χαρακτήρισε την ΑΕΚ, να ξυπνήσει για τα καλά φέτος…