Ένα μικρό δείγμα…

Ο Ολυμπιακός μπορεί να έπαιξε καλά και πιεστικά στο πρώτο μέρος, όμως το τελευταίο εικοσάλεπτο ήταν μια σκέτη απόλαυση. Οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να ξεμπλοκάρουν και να βάλουν επιτέλους μετά από πέντε συνεχόμενα τέρματα από «στημένα», μαζί με τα δύο πρώτα στο ματς της Λιβαδειάς και τρία γκολ από κανονική ροή παιχνιδιού. Ο Μήτρογλου μπορεί να είναι εκείνος που συγκεντρώνει τα φώτα πάνω του με τα τρία τέρματα που πέτυχαν, ωστόσο πολλοί εργάστηκαν γι’ αυτή την ευρεία νίκη.

Ο Σαβιόλα στο πρώτο μέρος ήταν αυτός που έπρεπε. Μοίραζε σωστά μπάλα, άνοιγε διαδρόμους, άνοιξε το σκορ με το πέναλτι. Ο Κάμπελ είχε μεγάλη διάθεση και βοήθησε στην πίεση του Θρύλου ψηλά. Όμως για ακόμα μία φορά, ο Φουστέρ ήταν εκείνος που βοήθησε τα μέγιστα στο πρώτο μέρος, όντας σημαντικό γρανάζι στην ορθή κυκλοφορία της μπάλας. Στο δεύτερο ο Φουστέρ σφράγισε την εξαιρετική του απόδοση, με δύο ασίστ, στο 4ο και το 5ο γκολ του Ολυμπιακού. Γενικά οι «ερυθρόλευκοι» στο πρώτο μέρος, δούλεψαν πολύ στο γήπεδο και άσχετα αν έβαλαν μόνο ένα γκολ, έδειξαν σωστή κατεύθυνση και διάθεση. Βέβαια το τελευταίο εικοσάλεπτο του δεύτερου μέρος ήρθε η καταιγίδα, ειδικά από τη στιγμή που έγινε το 2-0 για τον Ολυμπιακό.

Σε αυτή την αναμέτρηση παίρνουν τα εύσημα και οι αλλαγές. Πέρα από τον Μήτρογλου, πολύ καλός και με μεγάλη διάθεση ήταν ο Βάις που άνοιξε λογαριασμό, είχε δύο εξαιρετικές ατομικές προσπάθειες από τις οποίες κέρδισε φάουλ. Εκείνος όμως που με την παρουσία έκανε το Ολυμπιακό, πραγματικά απολαυστικό στο φινάλε ήταν ο Ιμπαγάσα που με την είσοδο του έστω για 20 σκάρτα λεπτά, έφτιαξε πανέμορφες φάσεις και έδωσε και εκπληκτική ασίστ στο γκολ του Βάις.

Καταληκτικά ο Ολυμπιακός έκανε ένα παιχνίδι που το χρειαζόταν. Ένα ματς με ευρύ σκορ πριν από τη διακοπή, με τον Μήτρογλου να σκοράρει τρις και γενικά την ομάδα να φτάνει σε ένα εμφατικό σκορ. Μια γερή δόση από το τι μπορεί να κάνει ο Θρύλος φέτος, ήρθε στο τελευταίο εικοσάλεπτο και τα καλύτερα πιστεύω πως είναι μπροστά…