Ένα ξανθός κοκκαλιάρης… αντιστάρ Γερμανός!

«Σε ένα λαμπρό μέλλον δεν μπορείς να ξεχνάς το παρελθόν»… Είναι μία φράση που σίγουρα ακολουθούσε πάντα το ξανθό εκείνο παιδί, με το χαμηλό προφίλ. Μπορεί να ένιωθε τι ερχόταν, αλλά πάντα κρατούσε τη μπάλα χαμηλά, για να μην μπορέσει κανείς να του την κλέψει.

Το ταξίδι του ξεκινά έναν κρύο χειμώνα του 1998, στη Γερμανία, όπου ο 20χρονος τότε Ντιρκ, ψηλόλιγνος όπως και στις μέρες μας, αλλά με ξανθό μαλλί και χωρίστρα στη μέση σαν ποπ-σταρ, αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία της πατρίδας του, με τη φανέλα της άσημης γερμανικής ομάδας Βίρτσμπουργκ.



Όλο αυτό φυσικά προτού τον ανακαλύψουν οι Αμερικανοί και αλλάξει ριζικά το πεπρωμένο του… Για να γίνει αυτό χρειάστηκε μία… κινηματογραφική «απόδραση» από τη Γερμανία και τους ανθρώπους της Βίρτσμπουργκ.

Μπορεί, εν μέσω αγώνων προβιβασμού της ομάδας του στην μεγάλη κατηγορία, να έλαβε άδεια από τον στρατό για να ταξιδέψει στο Τέξας, όμως το απαραίτητο «ναι» του πατέρα του ήρθε μερικά λεπτά πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο από την Φρανκφούρτη για το Ντάλας.



Το σχέδιο διαφυγής το κατέστρωσε περίφημα, ο για χρόνια μέντοράς του, Χόλγκερ Γκέσβιντνερ.

Χαρακτηριστικά είχε πει, «Απλώς θα εξαφανιστούμε δίχως να το πούμε σε κανέναν στον σύλλογο».

Κι όμως έγινε…

Ο νεαρός Ντιρκ κι ενώ βρισκόταν στο δυναμικό της Βίρτσμπουργκ, είχε πρόσκληση για το φημισμένο Nike Hoop Summit, έναν αγώνα μεταξύ των κορυφαίων παικτών από την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο, με τον ίδιο να μην μπορεί να πηγαίνει λόγω υποχρεώσεων με την ομάδα του.



Λίγο μετά το 1998, ήταν σίγουρο πως οι Νοβίτσκι και Γκέσβιντνερ δεν θα άφηναν την ευκαιρία να πάει χαμένη.



Πριν από το Nike Hoop Summit της 29ης Μαρτίου, οι ξένοι που είχαν φτάσει εκεί, μεταξύ των οποίων o Αντώνης Φώτσης, ο Αυστραλός, μετέπειτα φόργουορντ των ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού, Ματ Νίλσεν, ο Αργεντινός Λουίς Σκόλα και ο Λιθουανός Ντάριους Σονγκάιλα, προπονήθηκαν στις εγκαταστάσεις των Μάβερικς.

Ο Ντιρκ δεν ήξερε ακόμη τι μέλλει γενέσθαι… Ο τεχνικός των Ντάλας είχε πει πως «ήταν από τους πλέον χαρισματικούς παίκτες που είχα δει ποτέ μου. Ήταν σχεδόν 2,13μ. και απίστευτος παίκτης!».

Ο αγώνας διεξήχθη την Κυριακή 29 Μαρτίου 1998, ημέρα του κενού ανάμεσα στου ημιτελικούς και τον τελικό του φάιναλ-φορ του NCAA.
Ο Νοβίτσκι, έπειτα από 14 δύσκολους πόντους στο πρώτο ημίχρονο, άρχισε να φορτώνει με φάουλ στο δεύτερο μέρος παίκτες όπως οι Αλ Χάρινγκτον, Ρασάρντ Λιούις και Στρομάιλ Σουίφτ, οι οποίοι στη συνέχεια έπαιξαν στο ΝΒΑ.

Πέτυχε 19 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και ολοκλήρωσε το ματς με 33 πόντους, 4/9 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 19/23 βολές και 14 ριμπάουντ, οδηγώντας την ομάδα του σε νίκη 104-99 επί των Αμερικανών.



Αυτή η εμφάνιση του Γερμανού στο Hoop Summit, έστρεψε πολλά βλέμματα πάνω του.

Μπορεί ο τότε προπονητής των Σέλτικς, Ρικ Πιτίνο, να άρχισε να ορέγεται την επιλογή του Νοβίτσκι στο Νο10 του ντραφτ του 1998, όμως μπαμπάς και υιός Νέλσον είχαν άλλη άποψη.

Έγινε ντραφτ στο νούμερο 9, για λογαριασμό των Μιλγουόκι Μπακς. Οι Μάβερικς όμως, τον απέκτησαν παραχωρώντας το Νο6, τον αδικοχαμένο από το 2011 λόγω ανακοπής καρδιάς, Ρόμπερτ «Tractor» Τρέιλορ στους Μπακς.



Στη πρώτη του χρονιά ως ρούκι, δεν τα πήγε κι άσχημα, αφού μετρούσε κατά μέσο όρο, 8.2 πόντους, με τον αμερικανικό Τύπο να τονίζει πως πρέπει να αλλάξει το μικρό του σε «Ιρκ», γιατί δεν υπάρχει «D» (σ.σ.: από το defense=άμυνα) στο ρεπερτόριό του».
Ο Ντιρκ συνήθιζε να βλέπει μόνο τη στιγμή… Δεν κοιτούσε πέρα απ’ αυτό που γινόταν εκείνη την ώρα. Κάποιος θα έλεγε πως το απολάμβανε, κάποιος άλλος όμως θα έλεγε πως δεν κοιτά παραπέρα, δεν κοιτά το μέλλον του.



Όταν πάτησε τα 30, παρότι είχε κάνει ήδη αρκετά ένιωθε σαν να του λείπει κάτι. Ένα πρωτάθλημα, ένα δαχτυλίδι με την αγαπημένη του ομάδα.

Όπερ κι εγένετο. Η σεζόν 2010/11, ήταν αδιαμφισβήτητα η χρονιά τόσο του ξανθού Γερμανού, όσο και της ομάδας του Τέξας.
Κατάφερε να «εκνευρίσει» κάποιους, και να κάνει κάποιους άλλους να του βγάλουν το καπέλο.

Ο μεγάλος Ντιρκ, κατάφερε ίσως το αναπάντεχο. Στέφθηκε πρωταθλητής. Φόρεσε αυτό το μπλουζάκι «We are the Champions» που παλαιότερα κορόιδευε.

Ως αουτσάιντερ κατάφερε να επικρατήσει με 4-2 των Μαϊάμι Χιτ και να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.

Αναδείχθηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης των Τελικών με τους Χιτ. Ήταν πλέον στο Πάνθεον.

Ένα συγκινητικό τέλος και τρεις αριθμοί…

Κάθε τέλος και μια νέα αρχή, λένε. Επιτεύγματα πολλά για τον Γερμανό. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Έκτος σκόρερ όλων των εποχών στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη με συνολικά 31.560 πόντους. Τρίτος σε λεπτά συμμετοχής, πέμπτος σε αμυντικά ριμπάουντ, ένα πρωτάθλημα, ένα βραβείο πολυτιμότερο παίκτη τελικών. Τι άλλο να πούμε γι’ αυτόν;

Καμιά φορά τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Πόσο μάλλον στο μπάσκετ.

Όλα τα καλά κάποτε όμως τελειώνουν. Ο Νοβίτσκι είχε πάρει την απόφασή του. Μία απόφαση που αν μη τι άλλο μόνο εύκολη δεν θα ήταν. Το Νο 41 θα έμενε στην ιστορία της Τεξιανής ομάδας.

Όμως δεν ήταν μόνο ένας αριθμός. Οι φίλαθλοι των Ντάλας ήθελαν να αποχαιρετήσουν τον πολυαγαπημένο τους ξανθομάλλη με τρεις ακόμη.

Ποιοι είναι αυτοί; 41. 21. 1. Το «41» συμβολίζει σαφώς τον αριθμό πίσω στη φανέλα του, το «21» τις συνολικές χρονιές που πέρασε στο πανέμορφο Ντάλας και τέλος το «1». Ένας αριθμός που σκέφτηκε ένας εκ των κορυφαίων και πιο αγαπητών οπαδών του Ντιρκ και των Ντάλας. Τι συμβολίζει; Τη μία και μόνο ομάδα της καρδιάς του.



Το ξανθό, λεπτό εκείνο παιδί, μόνο στα όνειρά του θα μπορούσε ένα είχε φανταστεί μία τέτοια πορεία και καριέρα. Καθόλου τυχαίο δεν ήταν το που έφτασε. Πάντα τον χαρακτήρισε μία ταπεινότητα αλλά και το πάθος και όρεξη για δουλειά, σκληρή δουλειά. Ήταν ένας αντιστάρ, που έκανε θόρυβο στα παρκέ του NBA και όχι μόνο.

Είχε ξεπεράσει τα 40 και παρόλα αυτά ένιωθε ακόμη νέος, ένιωθε ακόμη πως μπορεί να προσφέρει. Μέχρι εκείνο το βράδυ που πήρε την απόφαση στο σαλόνι του σπιτιού του. Όπως είχε πει παλαιότερα κι ο ίδιος, η ηλικία απλά είναι μόνο ένας αριθμός.

Και έχει δίκιο. Η ηλικία είναι άσχετη με το πω νιώθουμε, εκτός, φυσικά, αν τυχαίνει να είσαι ένα μπουκάλι κρασί.





Επιμέλεια: Νίκος Μαστρογιαννόπουλος