Είχε πάθος, δεν είχε εμπειρία

Αρκεί το πάθος σε αυτό το επίπεδο; Όπως αποδείχθηκε χθες το βράδυ στη Λεωφόρο, όχι. Χρειάζεται η εμπειρία και ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε ελλειμματικός σε αυτόν τον τομέα και το πλήρωσε, με ήττα.

Έχοντας απέναντί τους οι «πράσινοι» την ποιοτικότερη ομάδα του ομίλου τους, την Ντιναμό Μόσχας, η οποία με τη σειρά της παρατάχθηκε χωρίς Βαλμπουενά και Ντενίσο στη μεσαία γραμμή της, είχαν -ή έπρεπε να έχουν- ως βασικό πρόταγμα τους το πώς θα διατηρήσουν το μηδέν κι από εκεί και πέρα να κυνηγήσουν κάποιο γκολ. Η αλήθεια είναι ότι με τον Καρέλη και τον Κλωναρίδη ο Παναθηναϊκός δεν γέμιζε τη ρωσική περιοχή, ωστόσο τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων παικτών καλλιεργούσαν την ελπίδα ότι στην κόντρα επίθεση το «τριφύλλι» είναι ικανό να επιφέρει πλήγμα στην Ντιναμό. Και όσο η η εστία των «πράσινων» έμενε απαραβίαστη, τόσο ο στόχος τους έμοιαζε εφικτός. Όμως, μία στιγμή, το πλασέ του Κοκόριν, ενός πολύ καλού παίκτη, ο οποίος αξιοποίησε την πάσα του Κουράνι, απέβη καθοριστική.

Είναι βέβαιο ότι στην ανάπαυλα ο Γιάννης Αναστασίου θα επέστησε την προσοχή στους παίκτες του για τους κινδύνους που θα εγκυμονούσε τυχόν... πρόσω ολοταχώς, ούτως ώστε να δοθεί ουσιαστική απάντηση στο γκολ της Ντιναμό. Όμως, μία ασυνεννοησία στην άμυνα έδωσε την ευκαιρία στον Ιόνοφ ν' ανεβάσει τον δείκτη του σκορ και τότε η κατάσταση για τους γηπεδούχους έγινε πολύ δύσκολη. Εντούτοις, ο Παναθηναϊκός δεν παράτησε το παιχνίδι. Με τον Δώνη, που μπήκε κι έδωσε σημαντικές βοήθειες, τον έξοχο σε όλη τη διάρκεια Ζέκα, τον Μέντες που οργάνωσε το παιχνίδι από πίσω, τον Νάνο με τα στημένα του, έδειξε φανερά σημάδια ανάνηψης. Το γκολ του Ντίνα (κορυφαίος μαζί με τον Ζέκα) έβαλε ξανά την ομάδα του Αναστασίου στο παιχνίδι. Ελα όμως που η Ντιναμό δεν είναι κάποια τυχαία ομάδα. Είχε την ικανότητα της αποσυμπίεσης και στο τέλος κατάφερε να πανηγυρίσει το «διπλό».

Για όποιον θέλει να βλέπει μισογεμάτο και όχι μισοάδειο το ποτήρι της χθεσινής παράστασης του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρου, η πείρα που αποκτήθηκε σε αυτό το παιχνίδι είναι κάτι σημαντικό, που μπορεί να εξαργυρωθεί σε βαθμούς στη διαδρομή του ομίλου. Η... πίστα του Εστορίλ αποτελεί, πάντως, ένα γερό τεστ. Όπως και στη Φόρμουλα 1, όπου το Εστορίλ ήταν ανέκαθεν μια ζόρικη πίστα, έτσι και για τον τρέχοντα Παναθηναϊκό το ταξίδι στην Πορτογαλία είναι «όλα τα λεφτά». Πρέπει να πάρει οπωσδήποτε τους τρεις βαθμούς, ώστε να έχει βάσιμες ελπίδες πρόκρισης.