Είσαι Θρύλος, ο ήλιος δεν ασχολείται με κανέναν!

Γράφει ο Μπάμπης Χριστόγλου

Μια κουβέντα με το γαύρο ανιψιό μου, ηθοποιό, Χάρη Τζωρτζάκη έβγαλε το πιο κάτω κείμενο. Ξέρω ότι κάποιοι θα γκρινιάξουν κάποιοι θα συμφωνήσουν αλλά είναι κείμενο από καρδιάς.

Έχουν πει πολλά. Αστους να λένε. Ο ήλιος δεν ασχολείται με κανέναν. Αυτός απλά υπάρχει και όλοι οι άλλοι γυρίζουν γύρω από αυτόν. Ήσουν, είσαι και θα είσαι ο Θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα.

Δεν είναι τα πρωταθλήματα, ούτε τα κύπελλα κι ας είναι πολλαπλάσια των άλλων. Δεν είναι τα ρεκόρ, ούτε καν οι αμέτρητες νίκες που σε κάνουν θρύλο. Δεν είναι οι τρίπλες του Ζιοβάνι, δεν είναι οι σέντρες του Τζόρτζεβιτς, δεν είναι τα φάουλ του Ριβάλντο, τα μαρκαρίσματα του Καραμπέ, οι κεφαλιές του Κοβάσεβιτς, οι αποκρούσεις του Νικοπολίδη. Δεν είναι ο Τουρέ, ο Αμπιντάλ, ούτε κι ο Βαλβέρδε. Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι, παλαιότερα, που δε τους αναφέρουμε γιατί θα χρειαστούμε κάμποσες ακόμα αράδες, σε κάνουν τεράστια ομάδα, αλλά δε σε κάνουν Θρύλο.

Θρύλο σε κάνει το πάθος. Το πάθος που μόνο ένας από εμάς μπορεί να διανοηθεί. Το πάθος για την υπέρβαση. Το πάθος για το ωραίο. Για τη φαντεζί τρίπλα και το επιθετικό ποδόσφαιρο. Το πάθος για το ρίσκο, το πάθος για την ολοκληρωτική επικράτηση έναντι του αντιπάλου. Είσαι Θρύλος γιατί η νίκη για σένα, δεν ήταν ποτέ αρκετή. Εσύ έδιωξες αήττητο προπονητή γιατί δε γούσταρες το «κούτσου-κούτσου». Ποιος να το καταλάβει αυτό; Ποιος μπορεί να το καταλάβει. Εσύ διαβάζεις για κάποιο 15χρονο που δοκιμάζουν στους «μικρούς» στο Ρέντη και σκέφτεσαι «ρε λες; Λες ο μικρός να βγει Πελέ;» Αυτά ονειρεύεσαι. Αυτά καψουρεύεσαι,για να μιλήσουμε και κανά πειραιώτικο. Γιατί τέτοιος είσαι. «Τρελός κι αλλοπαρμένος» που λέει και το άσμα.

Είσαι θρύλος, γιατί ποτέ, μα ποτέ(!) δεν ήσουν ομάδα σκοπιμότητας. Ποτέ δε διάλεξες αντίπαλο. Εσύ είσαι πάντα εκεί. Στην κορυφή. Και στα λεγόμενα «πέτρινα» πάλι εκεί ήσουν. Γέμιζες το τσιμεντένιο Καραϊσκάκη λες και είχες πάρει ευρωπαϊκό τίτλο. Ποτέ δεν έπεσες, ποτέ δεν παρακάλεσες, ποτέ δε διχάστηκες, ποτέ δεν ξεφτιλίστηκες.

Πάντα οι άλλοι σε διάλεγαν. Πότε φοράνε πράσινα, πότε κίτρινα και σπάνια -κάθε 35 χρόνια περίπου- θα φοράει ασπρόμαυρα και θα ντύνονται διεκδικητές.

Εσύ όμως.. εσύ, είσαι Θρύλος. Και ένας Θρύλος είναι πάντα εκεί. Στις νίκες και στις ήττες. Ζήτω ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΑΣ.