Έντσο Μπέαρζοτ: Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Ιταλίας που έγραψε ιστορία

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Ιταλίας με τα περισσότερα παιχνίδια στην κατοχή του (22) μεταξύ Παγκοσμίων Κυπέλλων και Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων, Έντσο Μπέαρζοτ, οδήγησε σαν σήμερα τη «Σκουάντρα Ατζούρα» σε νίκη 2-1 επί της Γαλλίας στην Αργεντινή.

Με το μεγαλύτερο αστέρι στο ρόστερ της, Πάολο Ρόσι, αλλά και μια νέα φουρνιά παικτών, ο Ιταλός προπονητής κατάφερε να αναζωογονήσει την εθνική, εμπνευσμένος πιθανόν και από το ένδοξο «total football», στο οποίο οι παίκτες μπορούσαν να αλλάξουν ελεύθερα θέσεις, ενώ παράλληλα εργάστηκε σκληρά ώστε να απομακρύνει την ομάδα από τη φιλοσοφία του κατενάτσιο.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, η Ιταλία νίκησε τη Γαλλία στις 2 Ιουνίου, στο καινούργιο τότε στάδιο «Χοσέ Μαρία Μινέλλα» της Αργεντινής, με γκολ του Ρόσι στο 29’ και του Ζακαρέλι στο 54’, παρ’ όλο που οι Γάλλοι άνοιξαν το σκορ με το «καλημέρα», μόλις στο 1' με τον Μπερνάρντ Λακόμπ.



Στους επόμενους αγώνες η Ιταλία επικράτησε της Ουγγαρίας και της Αργεντινής, χωρίς να προκριθεί στον τελικό, τερματίζοντας ουσιαστικά στην τέταρτη θέση.

Ωστόσο, ο Μπέαρζοτ είχε ήδη βάλει τις βάσεις για μια ομάδα με... φρέσκο αέρα. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, αυτή η ιταλική ομάδα ήταν καθοδηγούμενη ώστε να μη σταματάει να πιέζει την αντίπαλη, ακόμα κι αν έχει πάρει ήδη προβάδισμα. Άλλαξε τη φιλοσοφία του ιταλικού ποδοσφαίρου, από την άμυνα πέρασε στην επίθεση με σχηματισμό 4-3-3, ο οποίος φαίνεται να λειτουργεί και σήμερα στις περισσότερες ομάδες.

«Οι λανθασμένες τακτικές κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού ή ένας παίκτης που επιλέγεται κατά λάθος μπορεί να κοστίσει ακριβά σε έναν προπονητή ομάδας. Ωστόσο, μια κακή ανθρώπινη σχέση μέσα στην ομάδα είναι ένα πολύ πιο σοβαρό, σχεδόν απαράδεκτο λάθος. Εάν το γκρουπ δεν είναι ενωμένο σαν οικογένεια, τότε είναι σχεδόν αδύνατο να βγει ένα καλό αποτέλεσμα», δήλωσε κάποια στιγμή ο Μπέαρζοτ.


Από το χτίσιμο της ομάδας στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου

Η νέα πια προσέγγιση του Ιταλού ομοσπονδιακού τεχνικού έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο τέσσερα χρόνια αργότερα.

Τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει καλά για την Ιταλία εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1982, καθώς ήρθε αντιμέτωπη με το σκάνδαλο που ξέσπασε για τα στημένα παιχνίδια στη Serie A. Στο κατηγορητήριο υπήρχαν και ποδοσφαιριστές που έπαιζαν στην εθνική, όπως ο Πάολο Ρόσι, προκαλώντας μεγάλο θέμα στην αποστολή.

Τα προβλήματα διογκώθηκαν μετά τις 3 συνεχόμενες ισοπαλίες στη φάση των ομίλων που αν και έφεραν την πρόκριση στην Ιταλία, αναπόφευκτα ήρθε και η μουρμούρα από τους οπαδούς. Αυτό οδήγησε στην απόφαση να μην γίνονται δηλώσεις στα ΜΜΕ από κανένα μέλος της ιταλικής ομάδας, εκτός από τον Ντίνο Τζοφ, αρχηγό της ομάδας, αλλά και τον προπονητή, Έντσο Μπέαρζοτ.

Στη δεύτερη φάση των ομίλων, οι Ιταλοί εμφανίστηκαν με καλύτερη ψυχολογία και επικράτησαν τόσο της Αργεντινής με 2-1 όσο και της Βραζιλίας με 3-2, με τον Πάολο Ρόσι να πετυχαίνει χατ-τρικ. Φτάνοντας στα ημιτελικά με την Πολωνία, οι Ιταλοί με δύο γκολ του Ρόσι πέρασαν στον τελικό.

Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά

Ποιος να το πίστευε! Η Ιταλία είχε καταφέρει να προκριθεί στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ερχόμενη αντιμέτωπη με τη Δυτική Γερμανία, από την οποία δεν είχε ηττηθεί ποτέ σε επίσημο παιχνίδι.

Οι Ιταλοί έχασαν πέναλτι στο 24’ με τον Καμπρίνι, ωστόσο ο Ρόσι άνοιξε το σκορ στο 57’, με τον Ταρντέλι να κάνει το 2-0 στο 68’ και τον Αλτομπέλι να «σφραγίζει» τη νίκη κάνοντας το 3-0 στο 81’. Δύο λεπτά αργότερα, ήρθε και το μοναδικό γκολ των Γερμανών από τον Μπράιτνερ, διαμορφώνοντας το τελικό 3-1. Έτσι η Ιταλία βρέθηκε να πανηγυρίζει την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1892 μέσα στο κατάμεστο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», υπό τις οδηγίες πάντα του Έντσο Μπέαρζοτ.



Ο Ιταλός ομοσπονδιακός παραιτήθηκε μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, στο οποίο η Ιταλία αποκλείστηκε στη φάση των 16 από τη Γαλλία.


Η ζωή του «Vecchio»

Γεννημένος στις 26 Σεπτεμβρίου του 1927 στο Αϊέλο ντε Φρίουλι, μια κωμόπολη βορειοδυτικά της Τεργέστης, ο Έντσο Μπέαρζοτ αγωνίστηκε στη Serie A για την Ίντερ, την Τορίνο και την Κατάνια, ενώ κλήθηκε μία φορά να παίξει για την εθνική Ιταλίας, στη θέση του κεντρικού μέσου.

Μετά το τέλος της καριέρας του, το 1964 και με μικρές θητείες στα τμήματα υποδομής της Τορίνο και στην Πράτο, ξεκίνησε να δουλεύει για την ιταλική Ομοσπονδία, πρώτα με την εθνική Ελπίδων το 1969 και από το 1975 με την εθνική Ανδρών.

Κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες εμφανίσεις στον πάγκο της ιταλικής εθνικής ομάδας, 104 φορές (51 νίκες, 28 ισοπαλίες και 25 ήττες) από τις 27 Σεπτεμβρίου του 1975 έως τις 18 Ιουνίου του 1986, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του Βιτόριο Πότσο με 97 αγώνες.

Μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας, διορίστηκε Πρόεδρος του Τεχνικού Τομέα της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ο οποίος είναι ο κύριος οργανισμός για προπονητές ποδοσφαίρου στην Ιταλία, το 2002. Έφυγε από το αξίωμα αυτό το 2005.

Ο Μπέαρζοτ με το παρατσούκλι «Vecchio» που σημαίνει «παλαιός», απεβίωσε στις 21 Δεκεμβρίου του 2010 στο Μιλάνο, σε ηλικία 83 ετών. Στα παιχνίδια της μοίρας συγκαταλέγεται το γεγονός ότι άφησε την τελευταία του πνοή ακριβώς 42 χρόνια μετά τον θάνατο του Βιτόριο Πότσο, του ομοσπονδιακού τεχνικού της Ιταλίας, ο οποίος κατέκτησε δύο Παγκόσμια Κύπελλα πριν από αυτόν, το 1934 και το 1938.

Ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, ονομάστηκε προς τιμήν του το βραβείο «Premio Enzo Bearzot», το οποίο απονέμεται στον καλύτερο Ιταλό προπονητή της χρονιάς.

Επιμέλεια: Μαντώ Μπερδέ