Έβλεπε το κενό στην άμυνα πριν καν δημιουργηθεί!

Yπάρχει ένας μύθος σχετικά με το πώς αποφάσισε πριν από δύο δεκαετίες σχεδόν ο Ντένις Μπέργκαμπ να μην μπαίνει στα αεροπλάνα.

Αλλοι λένε πως ήταν αποτέλεσμα σφοδρών αναταράξεων, όταν η Ολλανδία ταξίδεψε στο Ντάλας το 1994 για να αντιμετωπίσει τη Βραζιλία στο αμερικανικό Μουντιάλ, άλλοι πως αυτό έγινε στη διάρκεια ενός οικογενειακού ταξιδιού στην Ταϊλάνδη, η ουσία είναι πως η απόφασή του να σταματήσει τα ταξίδια στέρησε από τις ομάδες που αγωνίστηκε την ευκαιρία για να πετύχουν περισσότερα.

Ομως μεγαλύτεροι χαμένοι ήμασταν εμείς, οι φίλοι του καλού ποδοσφαίρου που στερηθήκαμε τις εμπνεύσεις του σε πολλά σπουδαία ματς!

Ο Ντένις Μπέργκαμπ υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο σαν σήμερα, το 1986 στον Αγιαξ και λίγους μήνες αργότερα έκανε το ντεμπούτο του.

Δεν χρειαζόταν κάποιος περισσότερα από δέκα λεπτά για να καταλάβει πως μια ιδιοφυΐα παρουσιαζόταν μπροστά στο πάντα διψασμένο για καλή μπάλα κοινό του «Αίαντα» στο Αμστερνταμ!

Γεννημένος τον Μάη του 1969 ο Ντένις, πήρε το όνομά του από τον ήρωα του πατέρα του, τον Σκωτσέζο σέντερ φορ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (αλλά και της Σίτι και της Τορίνο) Ντένις Λόου. Από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στις ακαδημίες του Αγιαξ όλοι έκαναν λόγο για το απύθμενο ταλέντο του και την ανεξάντλητη γκάμα των ενεργειών του!

Τον Μπέργκαμπ είχα την ευτυχία να τον απολαύσω σε δεκάδες παιχνίδια μέσα στο γήπεδο και μόλις κάποιος μου λέει το όνομά του το μυαλό μου αυτόματα πάει στον Ιούνιο του 1998. Γαλλία, Μασσαλία, Μουντιάλ. Η μπάλα φεύγει από τα πόδια του Φρανκ ντε Μπουρ από αριστερά και διαγράφει μία τροχιά σχεδόν πενήντα μέτρων.

Ο Αγιάλα αφήνει τον Μπέργκαμπ για κάποια δέκατα του δευτερολέπτου αμαρκάριστο. Με άλλον αντίπαλο δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Μέχρι να κοντρολάρει, αν το κατάφερνε, ο Αργεντινός αμυντικός θα είχε χρόνο να τον κλείσει και να ξεμπερδέψει. Ο Ολλανδός ακούμπησε την μπάλα με προτεταμένο το δεξί πόδι, την... διέταξε να κατέβει και σε χρόνο μηδέν τη χτύπησε με το ίδιο, τόσο όσο χρειαζόταν για να εξουδετερώσει τον αντίπαλό του!

Το πλασέ που ακολούθησε με το εξωτερικό φάλτσο έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και την Ολλανδία στα ημιτελικά ενός Μουντιάλ μετά από 20 ολόκληρα χρόνια. Εκείνο το καυτό απόγευμα έκανε τόση ζέστη που μπορούσες να πετάξεις αυγά στην άσφαλτο και να ψηθούν αμέσως! Κανείς όμως από όσους είδαμε αυτή την κίνηση, στο «Βελοντρόμ» από έναν ποδοσφαιρικό καλλιτέχνη δεν θα αλλάζαμε την εμπειρία με τίποτε!

Ο Μπέργκαμπ έχει βάλει πιθανώς πιο δύσκολα γκολ. Και πιο όμορφα. Ακόμη και μεγαλύτερης έμπνευσης. Για παράδειγμα, η ντρίμπλα στον Νίκο Νταμπίζα και το πλασέ που ακολούθησε σε ένα ματς της Αρσεναλ με τη Νιούκαστλ. Ομως κανένα άλλο γκολ του δεν ήταν πιο σημαντικό από εκείνο στο μεγάλο λιμάνι της Μεσογείου.

Η Ολλανδία ανακάλυπτε μετά από χρόνια στο πρόσωπό του τη λατρεία που είχε για τον Κρόιφ ή τον Ρένζενμπρινκ, τους αληθινούς αρτίστες. Αν υπάρχει μία χώρα στην Ευρώπη που αντιστέκεται στη νοοτροπία της νίκης με κάθε μέσο μπροστά από το θέαμα είναι η Ολλανδία, κι όταν στο Μουντιάλ του 2010 οι «οράνιε» έφτασαν στον τελικό παίζοντας αντι-ποδόσφαιρο κόντρα στην Ισπανία, ο Μπέργκαμπ δεν μάσησε τα λόγια του και μίλησε σκληρά!

Τον ρώτησαν κάποτε αν θα ήθελε να είναι το παιχνίδι του σαν του Γκερντ Μίλερ. «Ναι, θα ήθελα να σκοράρω περισσότερο», τόνισε, «αλλά τότε θα έπαιζα διαφορετικό ποδόσφαιρο και το εύκολο γκολ δεν είναι στον χαρακτήρα μου». Καλύτερη εξήγηση για το τι αντιπροσώπευε για το μοντέρνο ποδόσφαιρο κάποιος σαν τον Μπέργκαμπ δεν υπάρχει. Για αυτό και μας έλειψε από εκείνη την ημέρα το 2006 σαν σήμερα, που έπαιξε για τελευταία φορά.

Ο κόσμος στην Ολλανδία ξέρει να εκτιμά την προσπάθεια και να αναγνωρίζει την καλλιτεχνική φλέβα. Σε μία χώρα που έχει ψύχωση με την απόλυτη εκμετάλλευση του κενού χώρου, κάτι που εφαρμόζεται στην καθημερινότητά της, αφού χωρίς τα φράγματα το 50% του εδάφους της θα ήταν κάτω από το νερό, μία καλή πάσα πίσω από την άμυνα μπορεί να χειροκροτηθεί πιο πολύ από ένα γκολ!

Γι' αυτό και ο Κρόιφ λάτρεψε τον Μπέργκαμπ. Επειδή «μπορούσε να δει το κενό στην άμυνα πριν καν δημιουργηθεί», όπως είχε πει. Αλλωστε ο μεγάλος Γιόχαν τον έκανε επαγγελματία το 1986 και αυτός πρώτος παρατήρησε στο παιχνίδι του Ντένις πως όλες οι κινήσεις του ήταν μελετημένες.

Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, θυμάμαι σε ένα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ με την Κορούνια το 2001 να κάνει σε δέκα λεπτά τρεις ενέργειες που άλλοι κάνουν σε ολόκληρη καριέρα! Ειδικά ένα «τσίμπημα» της μπάλας την ώρα που ήταν σε κίνηση και χτύπημα πάνω στα πόδια του αντιπάλου, σαν σε μπιλιάρδο για να πάρει φάλτσο και να του ξαναγυρίσει σε σημείο που ήταν ξεμαρκάριστος, ομολογώ πως με άφησε άφωνο στη μετάδοση!

Σε ένα άλλο ματς με τη Βέρντερ Βρέμης για το ΟΥΕΦΑ το 2000 έκανε μία πάσα με εξωτερικό φάλτσο στην πλάτη της άμυνας. Στο τηλεοπτικό πλάνο δεν φαινόταν συμπαίκτης του! Και ξαφνικά η κάμερα έπιανε από το… πουθενά τον δεξιό μπακ Λι Ντίξον που έβγαινε μόνος του με τον τερματοφύλακα σε τετ α τετ!

Στο Λονδίνο βρήκε τη ζεστασιά και την κατανόηση που δεν υπήρχε στην Ιντερ. Η Αρσεναλ έχασε μεν πολλά από τον φόβο του να ταξιδέψει με αεροπλάνο, αφού σε πολλά εκτός έδρας ματς στην Ευρώπη θα είχε την ικανότητα να κάνει τη διαφορά, ωστόσο αξίζει να σταθούμε στο πόσο τον κέρδισε η ομάδα επειδή σεβάστηκε το πρόβλημά του.

Ο Βενγκέρ κατάφερε να πάρει από τον Μπέργκαμπ όσα περισσότερα ήταν δυνατόν και ταυτόχρονα του έδωσε την ευκαιρία να εκφραστεί ποδοσφαιρικά. Ως ιδιοφυΐα χρειαζόταν κάποιον να τον καταλάβει. Γι' αυτό και με τον Φαν Χάαλ στον Αγιαξ αλλά και στην Ιντερ αργότερα επαναστάτησε. Με τον Βενγκέρ, τον Κρόιφ αλλά και τον Χίντινκ στην εθνική Ολλανδίας έβγαζε στο γήπεδο απλόχερα όλη την αξία του.

Και μπορεί να μην έμπαινε σε αεροπλάνο, αλλά κατόρθωνε να... απογειώνει τις αισθήσεις μας με την μπάλα στα πόδια!