Διπλοθεσίτες και... διεθνείς!

Οι κανόνες της FIFA δεν είναι αυστηροί τα τελευταία χρόνια καθώς ακολουθούν τις επιταγές της κοινωνίας. Παρά το γεγονός ότι συνήθως αυτές οι αλλαγές σε εθνικές ομάδες συμβαίνουν λίγο πριν μεγάλα γεγονότα όπως πχ ένα Μουντιάλ και παρά το ότι έχουν ξεσηκωθεί πολλοί που αντιτίθενται στην ευελιξία της ομοσπονδίας να δέχεται αυτές τις «μεταπηδήσεις», τα δεδομένα δεν αλλάζουν.
Το sport-fm.gr θυμάται δέκα παίκτες που έχουν κάνει τη διαφορά. Κατάφεραν να παίξουν σε διπλό «ταμπλό» λόγω εθνικότητας, λόγω προγόνων ή διαμονής σε μια χώρα.

ΝΤΙΕΓΚΟ ΚΟΣΤΑ



Ο Βραζιλιάνος επιθετικός έχει καταφέρει να αγωνιστεί τόσο με τα χρώματα της χώρας του όσο και με την Ισπανία. Το Σεπτέμβριο του 2013 έλαβε την υπηκοότητα του Ισπανού πολίτη κάτι που του έδωσε τη δυνατότητα να φορέσει το εθνόσημο της χώρας στην οποία διέμενε έτσι και αλλιώς.

Σύμφωνα με τους κανονισμούς της FIFA παρά το γεγονός ότι το ίδιο έτος έπαιξε σε δύο φιλικά ματς με την Βραζιλία -κόντρα στην Ιταλία και τη Ρωσία- μπόρεσε να αλλάξει εθνική ομάδα, ακριβώς επειδή τα παιχνίδια στα οποία είχε συμμετάσχει με την Βραζιλία ήταν μόνο φιλικά. Πράγμα που δεν τον δέσμευε στην παραμονή στους «σελεσάο» για πάντα.

Συνολικά, με την Ισπανία πέτυχε σε 24 εμφανίσεις 10 γκολ στην καριέρα του. Αυτό που όμως προκάλεσε σάλο ήταν το ντεμπούτο του 31χρονου πια σε επίσημο ματς με τους Ισπανούς που έγινε το 2014 στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.

ΓΟΥΙΛΦΡΕΝΤ ΖΑΧΑ



Ο Γουίλφρεντ Ζαχά είναι μια ακόμη περίπτωση ποδοσφαιριστή που λόγω της γέννησής του στην Αγγλία είχε το δικαίωμα να αγωνιστεί με το εθνόσημο της χώρας, όμως, μετά από απόφασή του άλλαξε και επέλεξε την εθνική της Ακτής Ελεφαντοστού. Σε ηλικία 18 ετών έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική U19 της Αγγλίας και μέχρι το 2013 αγωνιζόταν με τους Άγγλους.

Ωστόσο, μετά την εμφάνισή του σε δύο φιλικά με την εθνική ανδρών αποφάσισε να κάνει χρήση του δικαιώματός του λόγω εθνικότητας και μεταπήδησε στην Ακτή Ελαφαντοστού οπότε και εμφανίστηκε με τη φανέλα της χώρας τον Ιανουάριο του 2017 και έπαιξε και στα επίσημα ματς της για το Κύπελλο των εθνών της Αφρικής.

ΑΛΦΡΕΝΤΟ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ



Η εξέχουσα μορφή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που κατέκτησε δις το βραβείο της «Χρυσής Μπάλας» Αλφρέντο Ντι Στέφανο κατάφερε να αγωνιστεί τυπικά με τρία εθνόσημα. Συγκεκριμένα, γεννημένος στο Μπουένος Άιρες έπαιξε με την φανέλα της Αργεντινής σε έξι ματς το 1947 και πέτυχε 6 γκολ ενώ κατέκτησε εκείνη τη χρονιά με τους «αλπισελέστε» και το Κόπα Αμέρικα.

Δύο χρονια μετά και εν μέσω αναταραχών που έδιναν το δικαίωμα σε ποδοσφαιριστές της Αργεντινής να συμμετέχουν και στους αγώνες της Κολομβίας, ο Ντι Στέφανο έπαιξε με την φανέλα της εθνικής ομάδας για τέσσερις αγώνες.

Το γεγονός, όμως, ότι μετακόμισε στην Ισπανία για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης, το Σεπτέμβριο του 1953, του έδωσε την επιλογή να αποκτήσει μετά από χρόνια την ισπανική υπηκοότητα. Έτσι, αγωνίστηκε συνολικά με τη φανέλα των «λα ρόχια» σε 31 αναμετρήσεις βάζοντας 23 γκολ από το 1957 εως το 1961. Το 1962 είχε επιλεγεί να αγωνιστεί στο Μουντιάλ, όμως, λόγω τραυματισμού δεν συμπεριελήφθη στην αποστολή, ενώ, στα προηγούμενα παγκόσμια κύπελλα δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής καθώς είχε αλλάξει την υπηκοότητά του.

ΝΤΕΚΛΑΝ ΡΑΙΣ



Είναι από τις ιδιαίτερες περιπτώσεις ποδοσφαιριστή που είχε την επιλογή να διαλέξει σε ποια εθνική ομάδα θα αγωνιστεί. Αυτό διότι γεννήθηκε στην Αγγλία, όμως, η υπηκοότητα του ανήκε σε εκείνη του Ηνωμένου Βασιλείου, κάτι που σήμαινε αυτομάτως πως μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στην εθνική Αγγλίας και την εθνική Ιρλανδίας, λόγω καταγωγής του από το Κορκ από τους παππούδες του.

Ο Ράις αγωνίστηκε με την εθνική Ιρλανδίας μέχρι το 2019 αν και τα δύο προηγούμενα χρόνια δεν είχε κατασταλλάξει εάν θα συνεχίσει ή όχι με αυτή την εθνική. Στην πραγματικότητα, και παρά το ότι είχε αναδειχθεί Παίκτης της Χρονιάς για την U17 της Ιρλανδίας, ο Ράις είχε δεχθεί προτάσεις και έντονη προσέγγιση από την ομοσπονδία της Αγγλίας.

Εν τέλει, από το Φεβρουάριο του 2019 ο 21χρονος Ράις αποφάσισε πως θα φορά πια το εθνόσημο της αγγλικής ομάδας.

ΝΑΣΕΡ ΤΣΑΝΤΛΙ



Ο 31χρονος Βέλγος έπαιξε μόλις για ένα ματς με την εθνική του Μαρόκο το 2010, λόγω του ότι ο πατέρας του είχε καταγωγή από τη χώρα, ωστόσο, σύντομα αποφάσισε πως θα κρατήσει την υπηκοότητα του Βέλγου πολίτη. Άλλωστε, γεννημένος στη Λιέγη της χώρας δεν ήθελε και πολύ για να επιλέξει πως το εθνόσημο του Βελγίου είναι εκείνο που τον αντιπροσώπευε ως ποδοσφαιριστή.

Έτσι, λοιπόν, από το 2011 και μετά είχε στο ενεργητικό του 59 συμμετοχές με τη χώρα γεννησής του και μέτρησε 8 γκολ. Μάλιστα, συμμετείχε και στα Μουντιάλ του 2014 και 2018.

ΜΙΣΕΛ ΠΛΑΤΙΝΙ



Μια φιγούρα που αναμφισβήτητα δεν λησμονείται από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Μισέλ Πλατινί ξεκίνησε την καριέρα του ως παίκτης της εθνικής Κουβέιτ σε ένα φιλικό αγώνα της χώρας κόντρα στη Σοβιετική Ένωση το 1988. Ωστόσο, δεν έπαιξε με αυτό το εθνόσημο λόγω καταγωγής ή υπηκοότητας, αλλά, γιατί ο Εμίρης του Κουβέιτ τον είχε προσκαλέσει να αγωνιστεί με την εθνική. Ήταν το πρώτο και το τελευταίο του ματς με την φανέλα του Κουβέιτ ενώ, αγωνίστηκε μόλις για 22 λεπτά.

Έκτοτε, ο «Βασιλιάς» συνέδεσε το ονομά του με την εθνική Γαλλίας λόγω της γέννησής του στη Λωρραίνη και κατέκτησε με τους «τρικολόρ» σε 72 ματς το EURO του 1984 και το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1985. Ο τρεις φορές κάτοχος της «Χρυσής Μπάλας» είχε διαπρέψει στην εθνική Γαλλίας και για πολλά χρόνια θεωρούνταν ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας.

ΤΙΑΓΚΟ ΜΟΤΑ



Γεννημένος στη Βραζιλία ο Τιάγκο Μότα προσπάθησε να αγωνιστεί με τους «σελεσάο» σε δύο αγώνες το 2003, όμως, τελικά, υπερίσχυσε η ιταλική υπηκοότητα του και έγινε μέλος της εθνικής Ιταλίας από το 2011 και μετά.

Σε 30 αγώνες πέτυχε 1 γκολ ενώ, έφθασε στο Μουντιάλ του 2014 και ήταν με τους Ιταλούς φιναλίστ στο EURO του 2012.

ΝΤΑΒΟΡ ΣΟΥΚΕΡ



Ο πρώτος σκόρερ της εθνικής Κροατίας ανήκε επίσης στους «διπλοθεσίτες» ποδοσφαιριστές καθώς, για ένα φεγγάρι εμφανίστηκε και με την φανέλα της εθνικής Γιουγκοσλαβίας.

O Καλύτερος Σκόρερ όπως ανακηρύχθηκε από την ομοσπονδία της Κροατίας το 2003 είχε αγωνιστεί με τη Γιουκοσλαβία για 2 αγώνες με το ντεμπούτο του να γίνεται το 1991 -έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα στην U21 της χώρας, ωστόσο, σύντομα εκμεταλλεύτηκε την κροατική υπηκοότητα και με την χώρα αυτή έκανε τα θαύματα του. Το 1998 στο Παγκόσμιο Κύπελλο αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 6 γκολ σε 7 αγώνες.

ΦΕΡΕΝΤΣ ΠΟΥΣΚΑΣ



Άφησε το αποτύπωμά του στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου λόγω της συμμετοχής με την εθνική Ουγγαρίας -την χρυσή ομάδα των δεκαετιών ‘40 και ‘50- καθώς είχε αναδειχθεί σε σούπερ ταλέντο της. Μέτρησε συνολικά σε 85 συμμετοχές 84 γκολ και είχε την ευκαιρία να πανηγυρίσει με την Ουγγαρία το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1952 με την επιβλητική επικράτηση επί της Αγγλίας σε δύο ματς.

Ωστόσο, το 1961 έλαβε την ισπανική υπηκοότητα και αποφάσισε να κάνει χρήση του δικαιώματός του να αγωνιστεί με τους «λα ρόχια». Τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά για τον Πούσκας που μετά από τέσσερις συμμετοχές και μια αποτυχημένη πορεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 αποφάσισε να σταματήσει από την εθνική ομάδα.

ΝΤΕΓΙΑΝ ΣΤΑΝΚΟΒΙΤΣ



Μέχρι τώρα, υπήρχαν μόνο δύο εθνικές ομάδες που είχαν τον ίδιο ποδοσφαιριστή. Στην περίπτωση, όμως, του Ντέγιαν Στάνκοβιτς όλα αλλάζουν. Δεν έπαιξε μόνο σε δύο αλλά σε τρεις εθνικές ομάδες κατά την διάρκεια της καριέρας του.

Κι όμως, όσο απίστευτο και αν ακούγεται ο Στάνκοβιτς φόρεσε τα εθνόσημα των Γιουκοσλαβία το 1998 στο Μουντιάλ της Γαλλίας, του Μαυροβουνίου το 2006 πάλι σε παγκόσμιο κύπελλο της Γερμανίας και της Σερβίας το 2010 ως αρχηγός της ομάδας στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής.

Επιμέλεια: Φαίη Λέντα