Διαμαντίδης θα πει… (pics/video)

Είναι απ’ τις ειδήσεις που… σταματά να χτυπά η καρδιά. Που «αδειάζει» το στομάχι. Που οι φίλοι του Παναθηναϊκού ζητούν χαστούκια για να ξυπνήσουν απ’ τον... εφιάλτη.

Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις πως ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν θα παίζει την επόμενη σεζόν μπάσκετ. Πως σε μερικούς μήνες δεν θα βγαίνει πρώτος-πρώτος απ' τη φισούνα με το «13» στην πλάτη.

Γιατί ο «3D» είναι ένας και μοναδικός (χωρίς να κάνουμε συγκρίσεις). Τουλάχιστον ας τον απολαύσουμε λίγο ακόμα και ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τι... σημαίνει Δ-η-μ-η-τ-ρ-η-ς Δ-ι-α-μ-α-ν-τ-ι-δ-η-ς (αν και όλοι ξέρουμε).

Γράφει ο Αποστόλης Σπυρόπουλος

Δυναστεία (προσωπική κι ατομική): Αν κάνουμε μια καταμέτρηση τροπαίων και διακρίσεων από το 2004 ως και σήμερα θα χάσουμε την μπάλα... 3 Ευρωλίγκες, 9 πρωταθλήματα κι άλλα τόσα Κύπελλα Ελλάδας. Δέκα φορές στην κορυφαία πεντάδα της Α1, 6 φορές MVP της Α1, έξι φορές κορυφαίος αμυντικός της Ευρωλίγκας, τέσσερις φορές στην κορυφαία πεντάδα αυτής, μια φορά MVP και κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης. Δύο φορές MVP σε Final-4, μέλος της κορυφαίας ομάδας την δεκαετία (2001-2010).

Ηδονή για τον κόσμο: Το όνομά του γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Παναθηναϊκού με το που… ξεπροβάλλει από τη φισούνα. Κάθε φορά το ΟΑΚΑ σείεται στο «Διαμαντίδης οε οε οε οε». Ακόμα και στα αποδυτήρια… Λατρεύεται σαν θεός (και δικαιολογημένα), είναι ιερό τοτέμ, Διαμαντίδης και Παναθηναϊκός έννοιες ταυτόσημες…



Μπάτσα στην Μπάρτσα: Έχει παίξει... άπειρα παιχνίδια. Με πολλές ομάδες. Δύο όμως κόντρα στην Μπαρτσελόνα έχουν... μείνει στην ιστορία. Διότι και τα δύο κρίθηκαν δια χειρός Διαμαντίδη με πολύ δύσκολο τρόπο. Στα πλέι οφ του 2013, όταν στη Βαρκελώνη είχε… σπάσει την μέση του Τζαβάι κι όταν λίγες μέρες αργότερα πέτυχε ένα απίθανο τρίποντο με ταμπλό, που εν τέλει έκρινε την αναμέτρηση, με το τριφύλλι να παίρνει τη νίκη την τελευταία στιγμή κόντρα στους Καταλανούς.





Ηγέτης: Το Α και το Ω ενός ολόκληρου συλλόγου. Δίνει τον ρυθμό, δίνει το σύνθημα, δίνει τα πάντα. «Φοβάσαι» όταν τον έχεις απέναντί σου… Ειδικά στα «καλά» του χρόνια, έπαιζε άμυνα σα να ‘ναι τρεις… Διαμαντίδιδες στο παρκέ. Χέρια-πλοκάμια, διορατικότητα που τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους παίκτες. Ένα μεγάλο μερίδιο των όσων έχει καταφέρει ως τώρα ο Παναθηναϊκός, του ανήκει. Για πάρα πολλά χρόνια ήταν ο κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη. Ακόμα και τώρα που έχει έρθει η φυσιολογική φθορά στον Διαμαντίδη, όταν είναι σε καλή κατάσταση, τότε το τριφύλλι νιώθει πιο ασφαλές, πιο σίγουρο.

Ταπεινός: Ποτέ δεν ήταν του «εγώ», αλλά του «εμείς». Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην τρομερή καριέρα του ως τώρα. Ένα από τα highlight του, η συνέντευξη το 2011 μετά το παιχνίδι με την Μάλαγα, όπου είχε πετύχει 7 τρίποντα, ένα εξ' αυτών στο νήμα το οποίο είχε «σκοτώσει» τους Ισπανούς. Εκείνο το «εντάξει… we won» που είχε πει στο τέλος, αποτελεί την επιτομή της ταπεινοφροσύνης του που τον ακολουθεί στην καριέρα του. Σε τόσες και τόσες κούπες έχει φωνάξει συμπαίκτες για να τις σηκώσουν παρέα κι όχι μόνος του.



Ρομπότ: Μετά από τόσα χρόνια σε τοπ επίπεδο… κι όμως ο Δημήτρης Διαμαντίδης παίζει ακόμα 35λεπτα σε αγώνες (ανεξάρτητα αν συνέβη πολλές φορές λόγω... λειψανδρίας). Όλοι λέμε πως «διάολε, δεν μπορεί να παίζει τόσο πολύ», αλλά αυτός εκεί αντέχει. Δεν παραδίνεται, μοιάζει πολλές φορές να ξεμένει από δυνάμεις, αλλά επ' ουδενί δεν σταματά και δεν πέφτει αμαχητί.

Ήταν, είναι και θα είναι αρχηγός: To 2007 πήρε το χρίσμα απ’ τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, στο κύκνειο άσμα του «Φράγκι». Ο κόσμος ήταν αυτός που φώναξε ρυθμικά το όνομα του Διαμαντίδη και εκεί έγινε η παράδοση-παραλαβή. Μέχρι σήμερα είναι ο απόλυτος αρχηγός του Παναθηναϊκού και μπορεί να έχει πάρει την απόφαση να αποσυρθεί στο τέλος της σεζόν, όμως στις καρδιές και στη συνείδηση του κόσμου θα παραμείνει αρχηγός και στα 40 και στα 50 και στα… 100.



Σχέση… πατέρα-γιου: Για οκτώ χρόνια (2004-2012) συνυπήρξε με τον εξίσου σπουδαίο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Οι δυο τους γιγάντωσαν τον Παναθηναϊκό στα πέρατα του κόσμου, τον οδήγησαν στην κατάκτηση κάθε τίτλου που υπήρχε μπροστά τους. Οι δύο άνδρες ένωσαν τις δυνάμεις τους και τα αποτελέσματα… γνωστά. Ο Ζοτς πολλάκις έχει αναφερθεί στον Μήτσο ως τον γιο του. Η τρομερή φωτογραφία των δύο μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2011 θα ‘ναι μια στιγμή χαραγμένη στην αιωνιότητα…





Δάσκαλος: Εμείς (δυστυχώς) δεν είμαστε στην καθημερινότητα του Διαμαντίδη και του Παναθηναϊκού. Θα υπάρχει άραγε καλύτερη αίσθηση από αυτή που νιώθουν παίκτες όπως οι Μποχωρίδης, Χαραλαμπόπουλος, Κόνιαρης, Παππάς, Παπαγιάννης (και πόσοι άλλοι έχουν περάσει από τον Παναθηναϊκό, είτε ξένοι, είτε Έλληνες, είτε μικροί, είτε μεγάλοι) να τον έχουν δίπλα τους; Τον άνθρωπο που θαύμαζαν από την τηλεόραση; Να τον έχουν κάθε μέρα εκεί και να τους μαθαίνει τα μυστικά. Μυστικά που δεν είναι απλά το πώς θα ντριμπλάρεις ή το πώς θα πασάρεις...

Ιππότης: Το ήθος του δεν θα το μάθουμε το 2015. Είναι ο πρώτος που τρέχει στον πάγκο του Ολυμπιακού για να χαιρετήσει και να δώσει συγχαρητήρια όταν ο Παναθηναϊκός χάνει απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο. Ξέρει να αναγνωρίζει, ξέρει να επιβραβεύει και ξέρει να δίνει τα ιπποτικά εύσημά του. Κύριος…

Απίστευτα ειλικρινής: Δεν διστάζει να πει την αλήθεια, δεν διστάζει να πει τα πράγματα ως έχουν. Πολλοί έχουν αναρωτηθεί γιατί δεν πήγε στο NBA. «Ο λόγος που δεν πήγα στο ΝΒΑ είναι ότι πρώτον δεν υπήρχε καμία πρόταση, αλλά και δεύτερον θεωρώ ότι ξέρω μέχρι που μπορώ να φτάσω. Εγώ δεν μπορώ να φτάσω μέχρι εκεί. Τα προσόντα τα δικά μου δεν ταιριάζουν να παίξουν εκεί». Αφοπλιστική ειλικρίνεια του «3D». Ή ποιος θα ξεχάσει στο… restart του Παναθηναϊκού, όπου είχε πει πως στόχος στην Ευρωλίγκα είναι απλά να περάσει η ομάδα του στην δεύτερη φάση της διοργάνωσης; Δεν φοβήθηκε να πει το… λογικό σε μια μεταβατική σεζόν που όλοι ψάχνονταν, παρά την βαριά ιστορία και τα έξι ευρωπαϊκά.

Μαέστρος: Ακόμα και στα 35, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού περνά από τα χέρια του. Αυτός είναι ο εγκέφαλος, αυτός είναι που οργανώνει, αυτός είναι που πασάρει (με μαγικό τρόπο πολλάκις), αυτός είναι που ρυθμίζει το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του. Είναι ο κορυφαίος ασίστμαν στην ιστορία της Ευρωλίγκας μετρώντας ήδη 1146, έχοντας αφήσει πίσω του τον Παπαλουκά (977).



Αρνείται την ήττα: Δεν του αρέσει να χάνει. Έχει γαλουχηθεί σε έναν Παναθηναϊκό που αρνείται να χάνει και αυτό έχει μπει στο… αίμα του. Τα παραδείγματα πολλά, αλλά αυτό που είχε κάνει στο παιχνίδι κόντρα στην Ολίμπια Λουμπλιάνας ΔΕΝ υπάρχει. 13 πόντους σε 75’’… Συγκλονιστικό, ιστορικό, ανεπανάληπτο. Υπόκλιση…



Νερό στο όνομά του: Δεν υπάρχει άνθρωπος που να ‘χει πει κακή κουβέντα για τον Διαμαντίδη. Κανείς… Είναι ενδεικτικό, άλλωστε, πως ΚΑΘΕ παίκτης του Παναθηναϊκού που ανακοινώνεται, κάνει τις πρώτες του δηλώσεις και τονίζει πόσο ευλογημένος νιώθει που θα ‘χει στο πλευρό του τον Μήτσο… Αποτελεί κι αυτό ένα λιθαράκι επιβεβαίωσης του τι εστί «3D».

Τρανή απόδειξη: Το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει. Χρειάζεται να δουλέψεις, να μοχθήσεις και ο Διαμαντίδης αποτελεί αποτέλεσμα αυτών των δύο, καθώς πολύ μικρός δεν φαινόταν ότι μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά. Έχει ρεπό, αλλά πηγαίνει στο ΟΑΚΑ για προπονήσεις. Είναι σε περίοδο διακοπών, αλλά χύνει ιδρώτα στο παρκέ για να βελτιωθεί, να γίνει καλύτερος. Πήγε στον Παναθηναϊκό σε ηλικία 24 ετών κι όχι… 18-19 όπως συμβαίνει με τα «ταλέντα», δείγμα του ότι η φοβερή δουλειά που έκανε απέδωσε καρπούς.

Ιστορικός: Με τόση μεγάλη καριέρα, θα 'ταν και παράλογο να μην κυριαρχεί στις στατιστικές κατηγορίες. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, λοιπόν, είναι πρώτος σε ασίστ και κλεψίματα στην Ευρωλίγκα! Αν και ποτέ δεν ήταν ο δεινός σκόρερ που έπαιρνε προσπάθειες, είναι 10ος στην εν λόγω κατηγορία. Είναι δεύτερος στη λίστα με τα περισσότερα παιχνίδια στην Ευρώπη (πίσω απ' τον Ναβάρο), 11ος ριμπάουντερ (ο μόνος... κοντός τόσο ψηλά) και 16ος στις τάπες(!), την ώρα που δεν υπάρχει άλλος γκαρντ τόσο ψηλά. Και στην Α1, βέβαια, οι επιδόσεις του δεν πάνε πίσω. Πρώτος σε κλεψίματα, το ίδιο σε ασίστ, το ίδιο σε αμυντικά ριμπάουντ, 4ος στους σκόρερ, 5ος σε συμμετοχές. Θρύλος...

Δώρο (Θείο) για τους άλλους: Ανέκαθεν ο Διαμαντίδης… δούλευε για τους συμπαίκτες του. Πολλοί έγιναν μάγκες δίπλα του. Καλός, χρυσός, σούπερ ο Μπατίστ, αλλά είχε έναν «3D» δίπλα του να τον ταΐζει ανελέητα. Ο Λάσμε ήρθε ως ένας… απλός σέντερ και στον Παναθηναϊκό αναδείχθηκε ως ένας εκ των κορυφαίων. Είδε τον μισθό του να… τριπλασιάζεται, χάρη στις μαγικές ασίστ του αρχηγού. Μια απ’ τα ίδια κι ο Μπατίστα. Μεταμορφώθηκε σε έναν παίκτη που σκόραρε ασταμάτητα (κι ας ήταν επιρρεπής στα λάθη), δεχόμενος την μία μπαλιά πίσω από την άλλη.

Ημιτελικός Ευρωμπάσκετ: Δεν αφορά τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν μπορείς να μην αναφερθείς και στο πλούσιο κομμάτι του στην Εθνική. Ημιτελικός Ευρωμπάσκετ 2005, αντίπαλος Γαλλία. Η Ελλάδα έχει επιστρέψει από την κόλαση, ο Ριγκοτό κάνει το δώρο και ο μέγας Διαμαντίδης σηκώνει 11 εκατ. κόσμου στα ουράνια με το περίφημο τρίποντό του στο τέλος (και το εξίσου «βάλτο αγόρι μου»), που χάρισε την πρόκριση κι εν τέλει άνοιξε το δρόμο για το χρυσό!



Στρατιώτης του Παναθηναϊκού: «Μαζί σου και στα δύσκολα, Παναθηναϊκέ…». Από το 2004 μέχρι και σήμερα υπηρετεί πιστά την πράσινη φανέλα. Δεν σκέφτηκε ποτέ να φύγει. Ποτέ και για κανέναν. Πού να πάει άλλωστε; «Εδώ είναι η οικογένειά μου», έχει πει κατά καιρούς. Δεν άφησε τον Παναθηναϊκό ούτε στα δύσκολα, όταν όλοι έφυγαν κι έμεινε μόνο αυτός και ο Τσαρτσαρής. Δεν τον άφησε για τα πολλά περισσότερα εκατομμύρια που θα μπορούσε να βρει στο εξωτερικό. Αιώνια πιστός (12 χρόνια), δεν γίνεται αλλιώς…